Bad Bella prolog - rozdział 2.pdf - Poprzednie Rozdziały - domibanas

J + A= L

Bad

Bella

Q*D<K

E=?

DIMIBANAS

PROLOG

Zawsze byłam wredna .Moja klasa miała w pewnym sensie taryfę ulgową. Do pewnego

czasu…

Było jakieś święto, nie pamiętam jakie. Było wolne od szkoły. Umówiłam się z tą bandą

idiotów, żeby jechać do kina. Oczywiście wiedziałam, że z nimi ciężko coś ustalić, ale udało się i byłam

mega szczęśliwa. Byłam w połowie drogi kiedy sąsiadka Diany powiedziała mi, że ona i cała zgraja już

pojechali. Byłam tak wkurwiona, że znów prawie dostałam ataku nerwicy. Olali mnie, wystawili do

wiatru . Już od paru miesięcy wiedziałam, że coś jest nie tak. Najpierw jakieś wonty o moich nowych

znajomych, a później to sama się od nich odgradzałam.

Teraz wkurwiłam się na całego. Koniec pobłażliwość dla prymitywów, którzy myślą tylko o

pieprzeniu i maryśce.

Jestem Bella Swan. Chodzę do jedynego liceum w Forks. Moi rodzice to kochający się ludzie,

którym zawsze zazdrościłam miłości . Mam tylko jednego przyjaciela, lecz nie narzekam, bo kocham

go jak brata choć czasem chce go zabić… ale zawsze mu daruje .

Przeszłam DUŻĄ zmianę, zmianę po której straciłam prawie wszystkich „przyjaciół” .

Szczerze?? …jebie mnie to. Ważni są ci szczerzy, którzy potrafią przygrzać z grubej rury w

odpowiednim momencie , a nie tacy którzy mówią że wszytko mi wychodzi i jest git.

Zmieniło się dużo mój charakter, miejsca w których spędzam każdą wolną chwile. Pojawili się

nowi ludzie. Pojawił się On z tajemnicą, która mnie pociąga a zarazem odstrasza.

RozdziaĀ 1

Wracałam od Diany tak wkurwiona, że się trzęsłam, a łzy leciały same

- Co za uchyni, no po prostu para nienormalni.

Dobra spokój, pójdę do Jaspera. Coś mokrego spadło mi na nos. Deszcz. Zawsze lubiłam deszcz ale nie

teraz. Jeszcze tylko sto metrów i jestem w przytulnym pokoju Jaza. Kurwa co za idioci, banda debili,

która śpi w szafie. Masakra jakaś, normalnie.

Ech… znalazłam moje ukojenie, weszłam do domu Jaspera. Rzuciłam krótkie „cześć” cioci

Elen. Która była moją „przyszywaną” ciocią.

- Siema niemot ku. – powiedziałam wchodząc z impetem do pokoju Jaspera.

- Hej. U u u lala….co ci się stało? Ostatnio tak wkurwioną widziałem cie jak skończyły się żelki w

sklepie pani Collins. – jak ja go nie cierpię. Zamiast mnie pocieszać to ten wyciąga na wierzch moje

brudy.

- no zabawny jesteś prze okropnie. A stało się to , że ta banda dziwek i pedałów wystawiła mnie do

wiatru i pojechali sami.

-oj kochanie mówiłem ci, że coś mi nie gra. – och jaki pocieszający

-Co znowu kabelek nie łączy?

Jazz ma hopla na punkcie techno i basów oczywiście . Jak to on mówi: Basy mają łamać żebra.

Nie powiem zaraził mnie tym, ale nie w takim stopniu. Jaspera znam od małego mieszkamy obok

siebie i przyjaźnimy od zawsze. Jest moim wymarzonym starszym bratem, tyle tylko że nie jesteśmy

prawdziwym rodzeństwem. W ogóle to jest jedyny człowiek, który może mnie rozśmieszyć

i zdenerwować zarazem. Jeśli bym mu powiedziała, że kogoś zabiłam, on by się zapytał gdzie kopiemy

dołek. Diana moja przyjaciółka , teraz już była, też była bliska, ale rok temu „wykradła” mi ją Jessica.

Diana zaczęła się zmieniać, zmieniło jej się poczucie humoru, zrobiła z siebie lolitkę. Zaczęło mnie to

irytować i oddaliłam się od niej .Może też bym z siebie zrobiła tą parodie człowieka, ale chwała Bogu

jestem twardą laską, wręcz chłopczycą. Teraz to przeszłość.

- Ej maleństwo! Coś się tak zamyśliła? Tak bardzo cie zdenerwowali?

- No raczej – i wybuchłam płaczem jak małe dziecko, któremu zabrali lizaka.

Jazz podszedł do mnie i przytulił

-Wszystko będzie Oki, zobaczysz. Hmm….a teraz usiądź na łóżku a ja skocze do mamy po zapas

słodyczy i niespodziankę.

-oki. – i już go nie było. Jaki on szybki. Ciekawe co on wymyśli. Leżałam tak na jego przewygodnym

łóżku i myślałam jak tu zniszczyć tych imbecyli. Nagle pojawił się Jasper. Przyniósł duużą paczkę

żelków, chipsy, cole, dwie czekolady i ciastka cioci mmmmmm…pycha.

- a tu gość specjalny – wyciągał z kieszeni bluzy jakąś płytę- 8 MILA.- Oczywiście musiałam odtańczyć

szalony taniec szczęścia na oczach przyjaciela. No i nadszedł punkt kumulacyjny i rzuciłam się na Jaza.

-dziękuje !! dziękuje!! – darłam się na cały pokój. Musiał się bardzo przejąć skoro z własnej woli chce

oglądać ze mną po raz tysięczny ten film.

- oj dobra już skończ z tym obcałowywaniem mnie bo mnie zacałujesz na śmierć i z km obejrzysz

film?

I mnie przekonał, zlazłam z niego, bo oczywiśle leżeliśmy na ziemi. Jasper zaczął włączać film a ja

otworzyłam żelki. Melepetek już skończył i siadł obok mnie i przytulił. Oglądałam film i oczywiście

kiedy przyszła kolej na zwycięską bitwę Rabbita zaczęłam rymować razem z nim. Ten film widzę po

raz setny, znając każdy dialog, każdy tekst piosenki . Nie zorientowałam się kiedy film się dobiegł

końca. Szkoda. Jazz wyłączył sprzęt.

- dobra ja lecę, bo mama mówi że jutro jedziemy na cały dzień do La Puch. Jedziesz z nami?? Może

zostaniemy na niedziele z Jakiem?

-Dobry pomysł. Dawno go nie widziałem. Tak a propos, babcia zrobi jakieś ciasto?- oczywiście jak

zawsze Jazz pytał o ciasta mojej babci. On je kochał, uwielbiał i ubóstwiał oraz oczywiście jadł.

-No chyba tak. Lecę papa, głodomorze.-. wystawiłam mu język i uciekłam zanim zdążył podnieść się

z fotela.

Kiedy weszłam do domu poszłam do pokoju z plazmą i obgadałam z mamą i tatą jutrzejszy wyjazd do

La Puch. Zgodzili się, żebyśmy zostali u babci na niedziele.

Weszłam do swojego pokoju w dużo lepszym humorze. Wzięłam długi prysznic i położyłam

się spać. Leżałam dość długo i myślałam. Wywnioskowałam, że od teraz się zmienię nie będę zwracać

uwagi na moją starą paczkę. Nie mogłam o tym dłużej myśleć i zaczęłam planować jutrzejszy dzień z

Jasperem i Jacobem. Wróciłam myślami o naszym dzieciństwie. Jacob jest moim kuzynem, a zarazem

kompanem zabaw, pamiętam te zabawy z chłopakami z rezerwatu. Biegaliśmy po lesie i bawiliśmy

się w wilkołaki, byłam jedyną dziewczyną, ale i tak mnie lubili. Nie wiem ile wspominałam stare,

dobre czasy, ale w końcu odpłynęłam w objęcia morfeusza.

RozdziaĀ 2

Miałam taki piękny sen, ale obudziły mnie odgłosy chrząkaniny na dole. Rodzice już

wstali i oczywiście tata, po którym odziedziczyłam niezdarność, próbował zmyć naczynia.

Mój tata jest moim najlepszym kumplem. Pracuje w agencji reklamowej,

właściwie jest dyrektorem fili w Port Angeles. Mój nauczyciel jazdy samochodem, w sumie

teraz jeżdżę prawie tak samo dobrze jak on. Moja mama…. cudowna kobieta, może jest

trochę roztrzepana, ale za to ją kocham. Pracuje jako projektantka wnętrz. Cud się stał i

mogłam sama urządzić swój pokuj.

Wyciągam komórkę z pod poduszki i standardowo patrzę czy przyszła jakaś

wiadomość. Nie było żadnej, więc przy okazji spoglądam, która godzina. Ech jest 9:30 o 11

mamy jechać do La Puch. No dobra Swan, trzeba by wstać i się ubrać. Tak, fajnie ale co ja

włożę? Cóż myślę, że jeśli jadę do La Puch to trzeba ubrać się normalnie, czyli moje koffane

spodnie dresowe, zaszaleje i założę koszulkę z wielkim „Fuck off” i czarno niebieską bluzę

Jazza. Idę doprowadzić moją fryzurę do ładu. Weszłam do łazienki mój wzrok padł od razu

na lustro. O ja pierdole wyglądam gorzej niż zwykle. Trzeba to przecierpieć i wziąć się w

garść. Rozczesałam włosy i umyłam zęby. Pora zejść na dół.

-Cześć mamo, cześć tatku- standardzik rano.

-Cześć skarbie- odpowiedzieli razem.

- To jemy śniadanko i jedziemy do babci?- zapytałam

-No mam taką nadzieje- rzucił tata. Jakoś nie chciało mi się jeść, ale żeby rodzice się nie

bulwersowali to zjadłam płatki z mlekiem. Wstawiłam naczynia ze śniadania do zlewu i

umyłam je. W między czasie mama poszła do góry ubrać się.

-Tako ja lecę do Jazza, żeby się ruszył.

-Spoko. – ech… tata chce się odmłodzić i używa „młodzieżowego slangu”. Pobiegłam do

Jaspera, o dziwo ten matołek wstał i jadł śniadanie.

-Cześć Jazz- podeszłam do niego i pocałowałam w nos, bo tam tylko dosięgałam. Byłam niska,

to fakt.

- Siema mała

-zjadłeś już? Bo wiesz, jesz śniadanie i wybywamy. Pojedziemy na dwa samochody rodzice

swoim a my moim. – tak musiałam pokazać Jacobowi moją Bestyjkę, moje małe Maleństwo,

Mojego Lancera.

-Niech zgadnę, chcesz pochwalić się chłopakom z La Puch? – jaki on zdolny.

-Tak zgadłeś. – wystawiłam mu język- Następnym razem pojedziemy twoim Astonem.

-Dobrze- ale kiedy będzie tan następny raz?- Zapytał z miną oburzonego trzylatka.

-Obiecuje, że w przyszły weekend pojedziemy pochwalić się samochodem- gdyby spojrzenie

mogło zabijać to od jego spojrzenia już bym nie żyła.

- Oj sorry. Następnym razem pojedziemy TWOIM samochodem i to TY się nim pochwalisz.

-No masz szczęście, że się poprawiłaś.

-A spakowałeś się już? – trzeba się upewnić

- Taaa.

-To dobrze a teraz chodź, musimy już iść do mnie, pójdę się spakować i jedziemy. – taa

wczoraj byłam zbyt wkurwiona żeby się spakować.

-TO TY SIĘ NIE SPAKOWAŁAŚ?!!- ocho zaczyna się.

-Ale mi to zajmie 5 minut. – w czasie trwania bulwersu Jazza doszliśmy do garażu gdzie był

tata.

- Tato my….znaczy ja idę się spakować i już pojedziemy. Bo wiesz, pomyślałam, że

pojedziemy na dwa samochody.

-Taaak, wiem chcesz się pochwalić swoim autem w La Puch. – jaki on spostrzegawczy. Tak,

jestem chwalipiętom. To moja jedna z wielu wad.

-Oj się czepiasz- zanim zdążył coś powiedzieć weszłam do domu. Hmm… gdzie są

dokumenty? AAA jak zawsze w kuchni na lodówce. Trzeba ruszyć cztery litery i iść się

Bad Bella prolog - rozdział 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: