Marczynski Antoni - Antologia - Burza nad Nowym Yorkiem.pdf - ██ Sensacja i Kryminały - wojomak

BURZA

NAD

NOWYM JORKIEM

Wydawnictwa ALFA

Warszawa 1991

Redaktor

Hanna Rychlik

Redaktor techniczny

Leszek Kaczyński

WYDAWNICTWA „ALFA” — WARSZAWA 1991

Wydanie pierwsze powojenne

Skład, druk i oprawa:

Olsztyńskie Zakłady Graficzne

im. Seweryna Pieniężnego

10-417 Olsztyn, ul. Towarowa 2

Zam. 76/91

Projekt typograficzny serii

Janusz Obłucki

Ilustracja na okładce

Jerzy Kurczak

This edition

ISBN 83-7001-450-X

ROZDZIAŁ I

W ostatnią niedzielę czerwca, po pięciu upalnych dniach i parnych nocach, Nowy Jork pocił się od

rana tak, że pesymiści przepowiadali już na najbliższe godziny gwałtowne opady atmosferyczne i

bóle reuma-tyczne.

Na podobną nutę zawodziła kruczowłosa Ampara, wróżka niezawodna, choć niezawodowa, z

zawodu modelka malarza Ramona Pereza, z amatorstwa zaś wni-kliwa obserwatorka życia

prywatnego sąsiadów, zwłaszcza pięknej swej przyjaciółki Ireny, także modelki z konieczności.

— Okropna burza wisi na włosku! — powtarzała pulchna Ampara przez ostatnie trzy dni, oczywiście

z przerwami, lecz coraz dramatyczniej.

Jak wiadomo, od czasów dwuznacznych wróżb wy-roczni delfickiej, opiewanych w przysłowiu „na

dwoje babka wróżyła”, prawdziwie przewidujący jasnowidze pozwalają światu interpretować co

najmniej dwojako ich nieomylne proroctwa. Dlatego też „okropna burza” w natchnionych i

namiętnych ustach Ampary mogła 5

oznaczać albo pioruny pospolite z deszczem, albo gromy domowe z powodu złego świadectwa w

szkole jej faworyta, Pedrita, albo wreszcie... w związku z Ireną...

nieszczęście lokalne najgrubszego kalibru, z gościnnym występem policji i pogotowia ratunkowego.

A nieszczęsny pechowiec, lokalny meteorolog, oznajmił przez radio i telewizję z tradycyjnym swym

zamiłowaniem do elastyczności terminów, że porywiste wichry i gwałtowne deszcze zaczną chłostać

Nowy Jork i jego okolice albo po południu, albo wieczorem, albo koło północy, lecz zaczną na

pewno! Wobec tego zaleca się, aby amatorzy żeglugi na własną rękę po za-tokach oceanu i

zwolennicy piknikowania w górach nad strumykami, które tak niebezpiecznie szybko wzbierają w

razie ulewy, mieli się na baczności lub wręcz pozostali tej niedzieli w domu.

Pomimo tych ostrzeżeń i przypomnień katastrofal-nych skutków ostatniej nagłej powodzi, miliony

nowojorczyków uciekły w niedzielę rano z betonowych wą-

wozów dusznej metropolii na pobliskie plaże, wysepki i w lasy, szydząc z meteorologa, że pewnie

znowu pomylił się o parę dób i że jego szkwały nie nadciągną tu wcześniej jak we wtorek; zatem na

razie można śmiało odpoczywać na chłodnym łonie natury wraz z czterema milionami dzieci i tych

dorosłych szczęśliwców, którzy nie pracują także w soboty i przez to wylegują się co tydzień dwa

razy dłużej na owym obszernym łonie. W

przeciwnym kierunku podążali jedynie okoliczni far-merzy, którzy lubią rozrywki wielkomiejskie, a

mają na nie czas tylko w niedzielę.

W tę samą feralną niedzielę kilkuset największych nowojorskich optymistów, to jest artystów-

malarzy, znowu wyniosło z mieszkań i pracowni wszystkie swoje 6

dotychczas niesprzedane dzieła i dołączyło je do licznych innych eksponatów trwającej od miesiąca

wystawy pod nazwą „Outdoor Art Exhibit”. Ta „wystawa sztuki pod gołym niebem”, bezpłatna i dla

oglądają-

cych ją i dla wystawiających, odbywa się teraz w Nowym Jorku dwa razy do roku, zwykle od 20

maja do 28

czerwca i od 9 września do 2 października, rozumie się tylko w dni pogodne.

Stałym terenem tej wystawy są ulice dokoła Skweru Waszyngtona, najładniej zadrzewionego placu w

Greenwich Village, ulubionej dzielnicy amerykańskiej cyganerii, studenterii, zgasłych gwiazd

Hollywoodu, wschodzących gwiazdek Broadwayu, komet literatury, meteorów telewizji, jak również

politycznych i filozo-ficznych eunuchów, snobizujących pięknoduchów, alkoholików, narkomanów,

amatorów wszelkich per-wersji, pijawek żerujących wyłącznie na artystach i cwaniaków

naciągających na drobne sumki lub na po-częstunek poczciwców z innych dzielnic miasta i

zamiejscowych turystów, których niczym ćmę do lampy ciągnie tutaj chytra reklama, że Greenwich

Village to nowoczesna Sodoma i Gomora.

— Prawie każdy tu żyje z naciągania naiwniaków i snobów, tylko ty jedna jeszcze tego nie umiesz,

tępa idiotko — grzmiał w swym studiu na piątym piętrze starej rudery przy Thompson Street

rudowłosy dryblas, który cukierkami nagradzał dzieci sąsiadów za tytułowanie go kapitanem. —

Przerwij to pranie, Ireno, pókim dobry! Teraz masz znieść obrazy do wózka i jazda z nim do stoiska

Marczynski Antoni - Antologia - Burza nad Nowym Yorkiem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: