Drake Shannon - Klątwa.pdf - bohaterowie pozornie niedoskonali fizycznie (niepełnosprawni) - magda05051995

Tytuł oryginału: Wicked

Pierwsze wydanie: Harlequin Historical Romance, 2005

Redaktor prowadzący: Mira Weber

Opracowanie redakcyjne: Barbara Syczewska-Olszewska

Korekta: Zofia Firek

sp. z o.o. Warszawa 2006

Wszystkie prawa zastrzeżone, łącznie z prawem reprodukcji części lub

całości dzieła w jakiejkolwiek formie

Wydanie niniejsze zostało opublikowane w porozumieniu z Harlequin

Enterprises II B.V.

Wszystkie postacie w tej książce są fikcyjne.

Jakiekolwiek podobieństwo do osób rzeczywistych - żywych lub

umarłych -jest całkowicie przypadkowe.

Arlekin - Wydawnictwo Harlequin Enterprises sp. z o.o.

00-975 Warszawa, ul. Rakowiecka 4

Skład i łamanie: COMPTEXT®, Warszawa

Druk: ABEDIK

ISBN 83-238-1705-7 ISBN 978-83-238-1705-5

PROLOG

Miała tylko jedno wyjście: uciekać i modlić się o ocalenie.

Na pewno przybędzie policja. Umarł człowiek!

Niepotrzebnie się łudzi. Śmierć nastąpiła gdzie indziej i policjanci

nie zjawią się w zamku. Ona, Camille, nie może pozwolić sobie na

panikę. Musi zachować zimną krew. Uciekała przed złem.

Biegła już długo i znajdowała się daleko od zamku Carlyle;

słyszała swój ciężki oddech. W końcu musiała stanąć i wtedy się

przekonała, że pośród drzew, w zwartym gąszczu nad jej głową, huczy

wiatr. Ucieszyła się, mając nadzieję, że rozszalały żywioł przepędzi gęstą

mgłę, która zdawała się nigdy nie opuszczać tego lasu, położonego tak

blisko jałowych wrzosowisk.

Była pełnia księżyca. Kiedy mgła opadnie, Camille będzie lepiej

widzieć. Tak jak i ci, którzy depczą jej po piętach.

Odetchnęła głęboko i zanim ruszyła w dalszą drogę, rozejrzała się

wokół. Delikatną sznurówką turniury zaczepiła o gałąź, ale nie bacząc na

nic, szarpnęła się i uwolniła. W głowie miała tylko jedno - uciekać,

ratować życie.

Na wschód od zamku biegnie droga. Droga do Londynu, do

cywilizacji, do normalności. Może zatrzyma jakiś powóz, odwożący

gości do miasta. Oby tylko zdołała tam dotrzeć, zanim zabójca na nią się

natknie.

Nie miała wątpliwości, że ta gra toczy się już od dawna. Była

pewna, że prześladowca chce ją zniszczyć, by nikomu nie powiedziała, co

wie. Żeby nie zdradziła tajemnic zamku Carlyle.

W ciemności i we mgle rozrywanej przez wściekłe podmuchy

wiatru usłyszała złowieszcze wycie wilków, równie niespokojnych jak

ona. Jednak ich najmniej się bała, bo wiedziała, co naprawdę jej grozi.

Bestia, ale pod postacią człowieka.

Szelest liści ostrzegł ją, że ktoś jest w pobliżu. Zebrała się w sobie,

modląc się, żeby instynkt jej podpowiedział, w którą stronę uciekać.

Choć zrobiła już pierwszy krok, było za późno. Wypadł na nią zza

krzaka.

- Camille!

Znała ten głos aż za dobrze. Zamarła, wstrzymała oddech i

odważyła się spojrzeć w twarz mężczyzny, dotąd ukrywaną pod maską.

Kiedyś poznawała tę twarz tylko dotykiem, widywała jedynie w

przelotnych chwilach uniesień. A była to twarz niezwykła, surowa,

przecięta blizną, ale harmonijna, o wyrazistej szczęce, cienkim prostym

nosie. A oczy…

Widziała je wyraźnie. Olśniewająco niebieskie oczy, które teraz

rozjaśniły się czułością.

Upływały długie chwile, jakby czas stanął w miejscu. Co zatem jest

maską? Ten skórzany pysk potwora? Czy ta ludzka twarz, znacznie

bardziej szokująca, niż sobie wyobrażała, twarz o surowych, a zarazem

fascynujących rysach, tak klasycznych w formie, że mogłyby należeć do

niedosięgłego boga. Co jest prawdą? Drapieżność groźnej bestii czy

prawość i szlachetność bijące od tego mężczyzny?

- Camille, proszę, zaklinam na wszystko. Chodź ze mną.

Poprzez dźwięk jego głosu usłyszała kroki. Ktoś jeszcze? Czyżby

wybawca? Ktoś o znajomej i zwyczajnej fizjonomii? Jeden z tych, którzy

mieli się za jej mistrzów, a byli uwikłani w tajemnicę z przeszłości? Sam

lord Wimbly, Hunter, Aubrey, Alex… i sir John.

Błyskawicznie się odwróciła, gdy ciemna postać wypadła

spomiędzy drzew.

- Camille! Bogu dzięki!

- Zabiję, jeśli jej dotkniesz - ostrzegł mężczyzna, którego uważała

za bestię.

- On cię zabije, Camille - powiedział cicho ten drugi.

- Nieprawda.

- Wiem, że to on jest mordercą! - padło oskarżenie z drugiej strony.

- Wiesz, że jeden z nas jest mordercą.

- Na miłość boską, Camille, ten człowiek to bestia. Wszyscy to

wiedzą!

Udręczona, patrzyła to na jednego, to na drugiego. Tak, jeden z

nich jest mordercą.

A drugi przynosi jej ocalenie. Ale który z nich?

- Camille, szybko, podejdź do mnie… tylko ostrożnie.

Mężczyzna, którego znała jako bestię, przytrzymał jej wzrok.

- Zastanów się, najdroższa. Pomyśl o wszystkim, co zobaczyłaś i

czego się dowiedziałaś, Camille, i zapytaj swojego serca, który z nas jest

bestią.

Sięgnąć pamięcią? Do czego? Do plotek i kłamstw? Albo do dnia,

kiedy po raz pierwszy znalazła się w tym lesie, po raz pierwszy usłyszała

wycie wilków i dźwięk jego głosu?

Do dnia, w którym poznała bestię?

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Na Boga, co on znów zrobił? - przeraziła się Camille, spoglądając

na Ralpha, służącego i kompana Tristana, a także, niestety, wspólnika

jego przestępstw.

- Nic! - obruszył się Ralph.

- Nic? Mam więc sama zgadnąć, dlaczego stoisz tu zdyszany i

patrzysz na mnie, jakbym znów miała spieszyć na ratunek mojemu

opiekunowi i wyciągać go z celi, domu schadzek czy innego miejsca o

złej reputacji!

Nie kryła złości i oburzenia. Tristan wiecznie pakował się w

tarapaty. Dała jednak do zrozumienia, że nie zostawi go na pastwę losu, o

czym oboje z Ralphem doskonale wiedzieli.

Tristan Montgomery - jej opiekun prawny - nie był osobą zbyt

godną szacunku, chociaż los obdarzył go szlachectwem, co w czasach,

gdy tytuł człowieka znaczył o wiele więcej niż jego faktyczne położenie

czy reputacja, nie było bez znaczenia.

Dwanaście lat temu uchronił Camille przed przytułkiem albo nawet

przed znacznie gorszym losem: życiem na ulicy. Zadrżała na myśl o

innych sierotach zdanych wyłącznie na siebie. Środki na utrzymanie,

jakimi dysponował Tristan, trudno byłoby uznać za zadowalające. Jednak

od dnia, kiedy ją po raz pierwszy zobaczył samą przy jeszcze

nieostygłych zwłokach matki, zaopiekował się nią tak, jak potrafił.

Starała się teraz spłacać dług wdzięczności.

Dobrze chociaż, że Ralph spotkał się z Camille na rogu ulicy, nie

zaś w gmachu British Museum, gdzie jego niechlujny wygląd i nerwowy

szept mogłyby zwrócić uwagę i kosztować ją utratę pracy, którą z takim

trudem zdobyła. Na temat starożytnego Egiptu wiedziała więcej niż

większość mężczyzn, którzy uczestniczyli w wykopaliskach, ale nawet sir

John Matthews wzdragał się na myśl o przyjęciu do pracy kobiety. Także

sir Hunter MacDonald mógł pokrzyżować jej plany. Wprawdzie lubił ją i

podziwiał, ale to mogło równie dobrze obrócić się przeciwko niej.

Uważał się za wytrawnego badacza, podróżnika i poszukiwacza przygód i

najwyraźniej nie wierzył w sufrażystki, uważając, że miejsce płci pięknej

jest w domu. Przynajmniej Alex Mittleman, Aubrey Sizemore, a także

lord Wimbly zdawali się akceptować jej obecność bez większego

sprzeciwu. Właśnie lord Wimbly i sir John, do których należało ostatnie

słowo, zdecydowali się powierzyć jej tę pracę.

Obecnie nie to było najważniejsze. Tristan znalazł się w tarapatach,

i to w poniedziałkowy wieczór, na początku tygodnia pracy.

- Przysięgam, że Tristan nic nie zrobił! - oburzył się Ralph. Był

niewysokim mężczyzną, miał najwyżej sto sześćdziesiąt pięć

centymetrów wzrostu, za to niebywale zwinnym.

Camille wiedziała, że jeśli Tristan na razie nie zrobił nic złego, to z

pewnością mógł coś planować, gdyby sytuacja go do tego zmusiła albo

gdyby trafiła się okazja.

Odwróciła się. Właśnie pojawił się Alex Mittleman, zastępca sir

Johna. Jeśli ją zobaczy, podejdzie, żeby porozmawiać i odprowadzić ją do

stacji. Musi więc odejść, i to natychmiast.

Camille chwyciła Ralpha za łokieć i ruszyła ulicą.

- Chodźmy, a ty opowiadaj, tylko szybko! - przestrzegła Ralpha.

Była bardzo niespokojna. Tristan, człowiek bystry i ogromnie oczytany,

otrzymał w młodości staranne wykształcenie, ale zdołał też poznać

najciemniejsze strony życia. Tak wiele ją nauczył - dzięki niemu

wysławiała się ładnie, dużo czytała, znała się na sztuce, teatrze…

Dowiedziała się też, że społeczeństwo rządzi się własnymi prawami: jeśli

Drake Shannon - Klątwa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: