Wszystkich Św..doc

(41 KB) Pobierz
APEL

APEL Z OKAZJI UROCZYSTOŚCI WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

Dla uczniów Gimnazjum

 

Dekoracja: duży krzyż, wokół niego kwiaty i znicze, rozsypane   na parkiecie liście, na ścianie  obrazki przedstawiające znanych świętych.

Podkład muzyczny:  muzyka refleksyjna, Enya.

 

              Narrator 1

 

Uroczystość Wszystkich Świętych ma wyjątkową moc łączenia rodzin oraz jednania przeciwników. W tym dniu czcimy zarówno tych, których Kościół wyniósł na ołtarze, jak i tych, którzy nie zostali beatyfikowani czy kanonizowani, a osiągnęli już zbawienie. Ich wstawiennictwo wyprasza nam u Boga łaski, tak potrzebne w naszej pielgrzymce do nieba.

 

Wiersz: ,,ZADUMA NAD PRZEMIJANIEM’’

 

Dzień Wszystkich Świętych we mgłach tonie,

ostatnie liście na mogiłach,

zapalam lampki drżącą dłonią,

tych, co odeszli, łzą wspominam.

 

Ach, życie, jesteś jedną chwilką,

jako ten liść na wietrze drżący,

i pozostawisz tu łzę tylko

i pamięć, jak znicz płonący.

 

Wiem, że rozstania nasze krótkie,

że się spotykamy wśród łąk wiosny,

przeminą lata trudne, smutne,

przetrwa dusz płomień nie gasnący.

 

A wszystkie pożegnania bolesne,

które wpisane są w nasz los,

ukoi Boża miłość wieczna,

otrze łzę i serc tęsknoty głos.

 

Narrator 2

 

Jesteśmy w drodze do nieba:

-  chociaż budujemy, remontujemy, sprzątamy, czyścimy, staramy się wygodnie urządzić – tak jakbyśmy mieli na tej ziemi pozostać na zawsze;

- chociaż jemy racjonalnie, żyjemy higienicznie staramy się nie przemęczać naszego organizmu, odpoczywamy, wyjeżdżamy na urlop, zażywamy lekarstwa, budujemy szpitale wyposażone w najnowsze aparaty, usiłujemy jak najdłużej żyć – tak jak gdyby tylko tu na ziemi było prawdziwe życie;

-  chociaż cieszymy się życiem, śpiewamy, tańczymy, bawimy się, opowiadamy dowcipy, entuzjazmujemy się zawodami sportowymi, chodzimy do kin, teatrów, słuchamy koncertów, bierzemy udział w widowiskach, zwiedzamy świat, napawamy się widokiem lasów, gór, morza, staramy się przyjemnie żyć – tak jakby prawdziwe szczęście już tu na ziemi można było osiągnąć;

- chociaż walczymy o sprawiedliwość, pokój, przyjaźń, o równe prawa dla wszystkich ludzi, o wolność dla czarnych, białych, żółtych i brązowych, o to, by żaden człowiek nie był poniżany, wykorzystywany, krzywdzony, przeciwstawiamy się wszelkiej przemocy, dążymy do tego, by zapanowała praworządność – tak jakby tylko tu na ziemi człowiek mógł osiągnąć pełną sprawiedliwość.

              Jesteśmy w drodze do nieba:

I dojdziemy do nieba wtedy, jeżeli potraktujemy swoje życie na ziemi naprawdę poważnie, jeżeli zaangażujemy się w nie wszystkimi swoimi siłami, jeżeli do końca naszych dni tu na ziemi będziemy walczyli o uczciwość, przyjaźń, praworządność i prawdę. Tylko wtedy dojdziemy do nieba, gdzie spotykamy w całej pełni sprawiedliwość i miłość, prawdę i przyjaźń, która nazywa się Bóg.

 

Wiersz pt. „WIERZĘ”

Wierzę w świętych obcowanie

W ścieżkę trudną nad wiecznością,

Wierzę w poza czas i pamięć

Sięgający wspólny Kościół.

 

Wierzę, że nie gaśnie w śmierci

Żadna myśl i czyn serdeczny.

Ci, co odwołani wcześniej,

Nas wprowadzą w żywot wieczny.

Święci, którym powierzono

Każdy krok nasz, każdy oddech,

Rzucą w chwałę most zwodzony

Na łańcuchach naszych modlitw.

Narrator 3

 

W Dniu Zadusznym odwiedzamy cmentarze i pogrążamy się w modlitwie za zmarłych. Staramy się w ten sposób przyjść z pomocą duszom w czyśćcu cierpiącym, aby jak najszybciej dostąpiły radości przebywania z Bogiem.

Zapalamy znicze, oddajemy się zadumie i wspominamy tych, którzy wyprzedzili nas w drodze do domu Ojca. Śmierć jest doświadczeniem, które czeka nas wszystkich. Zaabsorbowani codziennością nie zastanawiamy się nad tym zbyt często. Skłonni do odsuwania myśli o śmierci, często zapominamy, co mówi na jej temat nasza wiara. Dwa pierwsze dni listopada przeżywamy w skupieniu. Powinniśmy jednak mieć świadomość tego, że dla chrześcijanina cmentarz nie jest miejscem rozpaczy, ale nadziei. Nadziei i wiary w zmartwychwstanie.

 

Wiersz pt. ,,ZADUSZKI’’

W dniu Zaduszek, w czas jesieni

odwiedzamy bliskich groby,

zapalamy, zasmuceni, małe lampki, znak żałoby.

Światła cmentarz rozjaśniły, że aż łuna bije w dali,

lecz i takie są mogiły, gdzie nikt lampki nie zapali.

 

Wiersz II pt. ,,ZADUSZKI’’

Tyle nazwisk spłynęło z ludzkiej, kruchej pamięci;

jak ptaki, co z gniazd rodzinnych odleciały, aby nie wrócić już.

Rdzawe liście szeleszczą na ścieżynach wśród grobów;

to jest pacierz tajemnic do ludzkich, smutnych serc.

Kwiaty cisną się bielą na cmentarnych kamieniach;

to wszystko, co się skryło, milczeniem zostało dziś.

Ogniem chwieją się znicze, wiatr podstępnie się skrada,

aby zgasić, jak na złość, płomienia swoisty żar.

Jest mogiła bez kwiatów, zeschłe trawy i chwasty;

ktoś utknął zapomniany pośród wiekowych dni.

Tyle budzi się wspomnień; Łza wyciska się z oczu,

wracamy z radością życia do swoich szarych dni.

Wiersz pt. „W cmentarnej ciszy”

Rozrzucił październik złote polskie liście

po polach po łąkach po lasach

wiatr po cmentarzu na mogiły je niesie

wplata w gałązki wierzbowe co nad mogiły pochylają głowy.

 

Czas powoli zaciera na brzozowych krzyżach

wyryte litery poległ za ojczyznę

brak nazwiska imienia tylko data wyryta boleścią

widnieje dzień. miesiąc rok.

 

Zdaje się, że niedawno, a to lat dziesiątki

ilu ich poległo, trudno zliczyć braci

leżą już spokojnie w tej cmentarnej ciszy

ich męki i cierpień nikt już nie usłyszy.

Wiersz pt. „A tym, co śmierć już przekroczyli”

 

A tym, co śmierć już przekroczyli,

lecz jeszcze ściana ich od siebie dzieli,

bądź Bramą, Boże, by w Tobie odżyli,

Twym zmartwychwstaniem żywi i weseli!

 

Wybaw ich z męki, oczyść ogniem grzech,

niechaj przy Tobie staną wyzwoleni –

Ty, któryś Ojcem – uśmierz Sędzi gniew,

Ty, któryś Zbawcą, ocal ich z płomieni!

 

Niechaj opuszczą z Tobą ziemię mąk,

Ty, któryś jest Miłością, ich wyprowadź –

podaj im pomoc Twych wszechmocnych Rąk

i pozwól im z uśmiechem ich miłować.

 

Ty, który jesteś Słowo, który jesteś Bóg,

                                      przyjmij ich w dom swój wielki

                                             niechaj przejdą próg!

                                Gdy stajesz przy grobie twojego bliskiego,

pytaj go, co było warto w jego życiu.

Niech ci tej jedynej łaski udzieli

w zamian za twoją pamięć o nim.

Pytaj na to, żebyś potrafił sam sobie odpowiedzieć,

co w życiu naprawdę warto

żeby on pomógł ci zdobyć tę mądrość życiową,

której ci wciąż brak

i której do śmierci nie będziesz miał dosyć.

 

                                                                                                    

 

 

  

 

 

 

  

4

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin