270_Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.pdf

brzmienie pierwotne (od 2006-12-27)

Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej

Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i

zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i

od zysków majątkowych

z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. Nr 250, poz. 1840)

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 20 lipca 2006 r. została podpisana w Londynie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a

Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego

opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od

zysków majątkowych, w następującym brzmieniu:

Konwencja

między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w

zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych

Rzeczpospolita Polska i Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;

Pragnąc zawrzeć Konwencję w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się

od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych;

Uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1.

Zakres podmiotowy

Niniejsza Konwencja dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu

Umawiających się Państwach.

Artykuł 2.

Podatki, których dotyczy konwencja

1. Niniejsza Konwencja dotyczy podatków od dochodu i od zysków majątkowych, bez względu na sposób

ich poboru, pobieranych na rzecz Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub organów

lokalnych.

2. Za podatki od dochodu i od zysków majątkowych uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od

całego dochodu albo od części dochodu, włączając podatki od zysków z przeniesienia własności majątku

ruchomego lub nieruchomego.

3. Do obecnie istniejących podatków, których dotyczy Konwencja, należą w szczególności:

a) w Zjednoczonym Królestwie:

i) podatek dochodowy (the income tax),

ii) podatek od spółek (the Corporation tax), oraz

iii) podatek od zysków majątkowych (the capital gains tax),

(zwane dalej „podatkiem Zjednoczonego Królestwa”);

b) w Polsce:

i) podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz

ii) podatek dochodowy od osób prawnych,

(zwane dalej „podatkiem polskim”).

4. Niniejsza Konwencja dotyczy również wszystkich podatków takiego samego lub podobnego rodzaju,

które po podpisaniu niniejszej Konwencji będą pobierane przez którekolwiek Umawiające się Państwo

obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe organy Umawiających się Państw poinformują się

wzajemnie o zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.

Artykuł 3.

Ogólne definicje

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:

a) określenie "Zjednoczone Królestwo" oznacza Wielką Brytanię i Irlandię Północną, włącznie z

jakimkolwiek obszarem poza wodami terytorialnymi Zjednoczonego Królestwa, na których na

mocy jego prawa dotyczącego Szelfu Kontynentalnego i zgodnie z prawem międzynarodowym,

Zjednoczone Królestwo może sprawować suwerenne prawa w odniesieniu do dna morskiego i

podglebia oraz ich zasobów naturalnych;

b) określenie "Polska" oznacza Rzeczpospolitą Polską, włącznie z jakimkolwiek obszarem poza jej

wodami terytorialnymi, na których na mocy jej prawa i zgodnie z prawem międzynarodowym,

Polska może sprawować suwerenne prawa w odniesieniu do dna morskiego i podglebia oraz ich

zasobów naturalnych;

c) określenia "Umawiające się Państwo" i "drugie Umawiające się Państwo" oznaczają w

zależności od kontekstu odpowiednio Polskę lub Zjednoczone Królestwo;

d) określenie "osoba" obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób i nie

obejmuje spółek osobowych;

e) określenie "spółka" oznacza jakąkolwiek osobę prawną lub jakikolwiek podmiot, który

traktowany jest jako osoba prawna dla celów podatkowych;

f) określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności

gospodarczej;

g) określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego

Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę

mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i

przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim

Umawiającym się Państwie;

h) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub

statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z

wyjątkiem przypadku, kiedy statek morski lub statek powietrzny eksploatowany jest wyłącznie

między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie;

i) określenie "właściwy organ" oznacza:

i) w przypadku Zjednoczonego Królestwa Komisarzy Przychodów i Ceł Jej Wysokości lub

ich upoważnionego przedstawiciela;

ii) w przypadku Polski, Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela;

j) określenie "obywatel" oznacza:

i) w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa, każdą brytyjską osobę mającą miejsce

zamieszkania lub siedzibę lub inny podmiot brytyjski niemający miejsca zamieszkania lub

siedziby w jakimkolwiek innym państwie lub terytorium Commonwealth, pod warunkiem,

że posiada prawo pobytu w Zjednoczonym Królestwie; oraz każdą osobę prawną, spółkę

osobową, stowarzyszenie lub inny podmiot utworzony na podstawie ustawodawstwa

obowiązującego w Zjednoczonym Królestwie;

ii) w odniesieniu do Polski, każdą osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie oraz

każdą osobę prawną, spółkę osobową lub stowarzyszenie utworzone na podstawie

ustawodawstwa obowiązującego w Polsce;

2. Przy stosowaniu niniejszej Konwencji w dowolnym czasie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z

kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie

ma ono w tym czasie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma

zastosowanie niniejsza Konwencja, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego

Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego

Państwa.

Artykuł 4.

Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w

Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam

opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce

utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek

jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega

opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim

położonych.

2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce

zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z

następującymi zasadami:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w

którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stale miejsce zamieszkania w obu

Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z

którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli

nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą

miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa

zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym

Państwie, którego jest obywatelem;

3. Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba nie będąca osobą fizyczną, ma

siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę tylko w tym Państwie, w

którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

Artykuł 5.

Zakład

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie

lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) siedzibę zarządu,

b) filię,

k) określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej

działalności o niezależnym charakterze.

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem

żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze

wzajemnego porozumienia.

c) biuro,

d) fabrykę,

e) warsztat,

3. Plac budowy albo prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają dłużej

niż dwanaście miesięcy.

4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie „zakład” nie obejmuje:

a) użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub

towarów należących do przedsiębiorstwa;

b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu

składowania, wystawiania lub wydawania;

c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu

przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania

informacji dla przedsiębiorstwa;

e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek

innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;

5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, jeżeli osoba - z wyjątkiem

niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 niniejszego artykułu - działa w imieniu

przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu

przedsiębiorstwa w Umawiającym się Państwie, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada w tym

Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa,

chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych

w ustępie 4 niniejszego artykułu, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie

powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu,

że podejmuje ono w tym Państwie czynności za pośrednictwem maklera, generalnego komisanta albo

jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że te osoby działają w ramach

swojej zwykłej działalności.

7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez

spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, albo która prowadzi działalność w tym

drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych

spółek uważać za zakład drugiej spółki.

Artykuł 6.

Dochód z majątku nieruchomego

1. Dochód, osiągany precz osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się

Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w

drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

2. Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się

Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku

mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych,

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom, albo każde inne miejsce wydobywania

zasobów naturalnych.

f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którychkolwiek rodzajów

działalności, o których mowa w punktach od a) do e) niniejszego ustępu, pod warunkiem jednak,

że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności ma

charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa

użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu

eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki

morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego

użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

4. Postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu stosuje się również do dochodu z majątku

nieruchomego przedsiębiorstwa.

Artykuł 7.

Zyski przedsiębiorstw

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie,

chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony

tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą

być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu

zakładowi.

2. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się

Państwie, poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w

każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on

osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych

warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z

przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego

zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego. czy

powstały w tym Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.

4. O ile w Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem, istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu

przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, to postanowienia ustępu

2 niniejszego artykułu nie wykluczają ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do

opodatkowania według zwykle stosowanego podziału: sposób stosowanego podziału zysku musi jednak

być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w niniejszym artykule.

5. Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład

dla przedsiębiorstwa.

6. Przy stosowaniu poprzednich ustępów, ustalanie zysków zakładu powinno być dokonywane każdego

roku w taki sam sposób, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby postąpić inaczej.

7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub zyski majątkowe, które zostały odrębnie uregulowane w

innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez

postanowienia tego artykułu.

Artykuł 8.

Transport morski i lotniczy

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa osiągane z eksploatacji w transporcie

międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym

Państwie.

2. Dla potrzeb niniejszego artykułu, zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym

statków morskich lub statków powietrznych obejmują:

a) zyski z dzierżawy, bez załogi i wyposażenia, statków morskich lub statków powietrznych, oraz

b) zyski z użytkowania, utrzymywania lub dzierżawy kontenerów (włączając przyczepy i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: