2.2 Charak społ-demog.odt

(31 KB) Pobierz

M.Noszczyk-Bernasiewicz Nielet przest w percepcji personelu i nadz res

 

3.5. Charakterystyka społecznodemograficzna

badanych

Przemiany w resocjalizacji nieletnich przebywających w placówkach

„naprawy społecznej”13 — jak je nazywa Przemysław Frąckowiak — są

jednym z ważniejszych zagadnień podejmowanych przez pedagogów. Autorzy

wielu opracowań poświęconych resocjalizacji w zakładach zarówno

dla nieletnich, jak i dorosłych podkreślają rolę personelu tego typu placówek.

Henryk Machel, Wiesław Rostkowski, Andrzej Węgliński, Józef Nawój,

Zdzisław Lorek jednoznacznie stwierdzają, że prawidłowe funkcjonowanie

placówek resocjalizacyjnych zdeterminowane jest „czynnikiem

ludzkim”14. Personel wychowawczy stanowi najważniejsze ogniwo tego

13 P. Frąckowiak: Kierunki rozwoju resocjalizacji w polskich zakładach dla nieletnich.

Poznań, Oficyna Wydawnicza Garmond 2006, s. 7.

14 H. Machel: Rola i zadania kadry resocjalizacyjnej. W: Resocjalizacja. Teoria i praktyka pedagogiczna.

T. 2. Red. B. Urban, J.M. Stanik. Warszawa, PWN 2007, s. 217. Zob. też: S. Bieleń:

Pracownicy zakładow dla nieletnich. „Szkoła Specjalna” 1986, nr 6; B. BoćwińskaKiluk:

Kilka uwag o sylwetce i powinnościach wychowawcy. „Opieka — Wychowanie

— Terapia” 2000, nr 4; J. Garczarek, D. Pstrąg, J. Rejman: Spostrzeganie działalności

wychowawcow przez skazanych. „Opieka — Wychowanie — Terapia” 2006, nr 1—2; Z. Lo     str 126

 

typu instytucji. Toteż prawidłowe funkcjonowanie zakładów, a zarazem

osiąganie celów, w których zostały powołane, zależy od osobowości resocjalizatorów,

od ich kompetencji, kwalifikacji, od warunków, w jakich

działają, oraz od sposobu zarządzania.

Podstawową grupą zawodową w tych placówkach jest kadra pedagogiczna

posiadająca status nauczycielski, określony w Karcie Nauczyciela15.

Tworzą ją: nauczyciele szkoły, nauczyciele zawodu, wychowawcy, psycholodzy,

pedagodzy oraz inni pracownicy pedagogiczni, w tym terapeuci,

socjoterapeuci, psychoterapeuci, a także ci, którzy sprawują funkcje kierownicze.

Stan liczebny zatrudnionych (według stanowiska pracy) oraz procentowy

wskaźnik udziału poszczególnych kategorii zawodowych w ogólnej

liczbie pracowników pedagogicznych zakładów poprawczych i schronisk

dla nieletnich przedstawia tabela 9.

Tabela 9

 

rek: Jak poprawiać zakłady poprawcze. „Problemy OpiekuńczoWychowawcze”

1992, nr 4;

H. Machel: O personelu więziennym bez osłonek. „Forum Penitencjarne” 2003, nr 3, s. 8—9;

J. Nawój: Osobowościowe uwarunkowania wypalenia zawodowego służby więziennej. „Opieka

— Wychowanie — Terapia” 2000, nr 4; E. Plutowski: Refleksje pedagogaemeryta

na temat

skuteczniejszej resocjalizacji w zakładach dla nieletnich. „Szkoła Specjalna” 1986, nr 6; L. Pustkowiak:

Diagnoza środowiska wychowawczego zakładu poprawczego. „Opieka — Wychowanie

— Terapia” 2000, nr 4; L. Pytka: Sukces i porażka w resocjalizacji nieletnich. (Analiza pedagogiczna

wypowiedzi wychowawcow). „Szkoła Specjalna” 1986, nr 1; W. Rostkowski: Geneza

i mechanizmy przemocy instytucjonalnej w placowkach dla nieletnich w Polsce. „Opieka — Wychowanie

— Terapia” 1995, nr 3; A. Węgliński: Mikrosystemy wychowawcze w resocjalizacji

nieletnich. Analiza pedagogiczna. Lublin, Wydawnictwo AWH Antoni Dudek 2004.

15 Ustawa z dnia z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz.U. 2006, nr 97,

poz. 674 z późn. zm.).typu instytucji. Toteż prawidłowe funkcjonowanie zakładów, a zarazem

osiąganie celów, w których zostały powołane, zależy od osobowości resocjalizatorów,

od ich kompetencji, kwalifikacji, od warunków, w jakich

działają, oraz od sposobu zarządzania.

Podstawową grupą zawodową w tych placówkach jest kadra pedagogiczna

posiadająca status nauczycielski, określony w Karcie Nauczyciela15.

Tworzą ją: nauczyciele szkoły, nauczyciele zawodu, wychowawcy, psycholodzy,

pedagodzy oraz inni pracownicy pedagogiczni, w tym terapeuci,

socjoterapeuci, psychoterapeuci, a także ci, którzy sprawują funkcje kierownicze.

Stan liczebny zatrudnionych (według stanowiska pracy) oraz procentowy

wskaźnik udziału poszczególnych kategorii zawodowych w ogólnej

liczbie pracowników pedagogicznych zakładów poprawczych i schronisk

dla nieletnich przedstawia tabela 9.      str 127

 

rek: Jak poprawiać zakłady poprawcze. „Problemy OpiekuńczoWychowawcze”

1992, nr 4;

H. Machel: O personelu więziennym bez osłonek. „Forum Penitencjarne” 2003, nr 3, s. 8—9;

J. Nawój: Osobowościowe uwarunkowania wypalenia zawodowego służby więziennej. „Opieka

— Wychowanie — Terapia” 2000, nr 4; E. Plutowski: Refleksje pedagogaemeryta

na temat

skuteczniejszej resocjalizacji w zakładach dla nieletnich. „Szkoła Specjalna” 1986, nr 6; L. Pustkowiak:

Diagnoza środowiska wychowawczego zakładu poprawczego. „Opieka — Wychowanie

— Terapia” 2000, nr 4; L. Pytka: Sukces i porażka w resocjalizacji nieletnich. (Analiza pedagogiczna

wypowiedzi wychowawcow). „Szkoła Specjalna” 1986, nr 1; W. Rostkowski: Geneza

i mechanizmy przemocy instytucjonalnej w placowkach dla nieletnich w Polsce. „Opieka — Wychowanie

— Terapia” 1995, nr 3; A. Węgliński: Mikrosystemy wychowawcze w resocjalizacji

nieletnich. Analiza pedagogiczna. Lublin, Wydawnictwo AWH Antoni Dudek 2004.

15 Ustawa z dnia z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz.U. 2006, nr 97,

poz. 674 z późn. zm.).\Jak widać, najliczniejszą grupę badanych stanowiły osoby zatrudnione

w wymienionych placówkach na stanowisku wychowawcy 54,8%

wszystkich badanych. Kolejne miejsce zajęli nauczyciele przedmiotów

ogólnokształcących i praktycznej nauki zawodu. Warto również dodać, że

często osoby te po ukończeniu zajęć w szkole czy w warsztatach szkolnych

pracują z grupami w internacie jako wychowawcy.

Tabela 10

 

Według uzyskanych danych w badanej populacji w zdecydowanej

większości przeważali mężczyźni, stanowiąc ponad 3/4 ogółu,

tj. 77,6%.

Na pozycję zawodową oraz społeczną nauczyciela i wychowawcy,

a tym samym na efekty jego pracy, wpływa wiele czynników, m.in. wykształcenie.

Jak pisze Henryk Machel „kwalifikacje zawodowe personelu,

czyli jego kompetencje zawodowe, stanowią podstawowy warunek podjęcia

działań resocjalizacyjnych”16. Dane obrazujące poziom wykształcenia

kadry pedagogicznej zawiera tabela 11.

Tabela 11       str 128

 

16 H. Machel: Rola i zadania…, s. 229.

 

Większość badanej kadry pedagogicznej placówek resocjalizacyjnych

legitymuje się wykształceniem wyższym. Tylko co 18. badany miał wykształcenie

średnie, a niecały 1% ogółu — wykształcenie niepełne średnie

lub zawodowe. Dane te wydają się wysoce zadowalające. Specyfika

poszczególnych placówek resocjalizacyjnych wymusza zatrudnianie

w nich personelu o określonym, a nie dowolnym bądź przypadkowym

wykształceniu i przygotowaniu zawodowym, które — jak podkreśla

Henryk Machel — „zawsze powinno być na wysokim poziomie”17. Jeszcze

nie tak całkiem dawno, jak pokazują wyniki badań Stefana Bielenia18

przeprowadzone w latach 1982—1985, struktura wykształcenia

pracowników pedagogicznych zakładów poprawczych przedstawiała się

następująco: osoby z wykształceniem wyższym w kolejnych latach stanowiły

33%, 46%, 52,9% ogółu badanych, natomiast z wykształceniem

średnim — 25%, 21% oraz 13,6% ogółu badanych. Według Przemysława

Frąckowiaka obecny stan rzeczy wynika z licznych unormowań

prawnych, związanych ze wzrastającymi wymaganiami podnoszenia

kwalifikacji przez kadrę, „które — niestety — kwestię przydatności zawodowej

resocjalizatorów sprowadzają często do liczby ukończonych

studiów i kursów”19.

W ocenie wartości kadry istotne są wiek oraz staż pracy (praktyka zawodowa).   Str 129

 

17 Tamże, s. 241.

18 S. Bieleń: Pracownicy zakładow dla nieletnich…, s. 435.

19 P. Frąckowiak: Kierunki rozwoju resocjalizacji…, s. 134.

9 Nieletni…

 

Analiza danych ujętych w tabeli 13 wskazuje na znaczny zasób doświadczeń

i umiejętności praktycznych pracowników placówek resocjalizacyjnych,

jak również na poziom stabilizacji zawodowej tej kadry. Ponad

połowa (63,6%) badanych to osoby z długim stażem, a zarazem doświadczeniem

w pracy zawodowej (osoby ze stażem 11—30 lat). Tylko co 10.

badany pracował w placówce krótko, tj. od kilku miesięcy do 5 lat.

Kolejną grupę wytypowaną do badań stanowili studenci Uniwersytetu

Śląskiego, rekrutujący się z kierunku: pedagogika, specjalność: resocjalizacja

z profilaktyką społeczną. Badaniami zostało objętych 120 osób

z wszystkich lat tej specjalności. W przypadku tej grupy zastosowałam

— zgodnie z założeniami doboru warstwowego o alokacji równomiernej

— równomierny rozkład respondentów (w poszczególnych warstwach

pod względem takich zmiennych, jak płeć, tryb i rok studiów). W badaniu

udział wzięło 60 kobiet i 60 mężczyzn — studentów studiów zaocznych

i stacjonarnych w równej liczbie w przypadku każdego roku specjalizacji

trwającej trzy lata (tj. 20 osób, po 10 kobiet i 10 mężczyzn, w trybie stacjonarnym

i niestacjonarnym na roku III, IV i V). Spośród wszystkich badanych

102 osoby (85% ogółu) uzyskały średnią ocen w poprzedzającym

roku akademickim w granicach 4,0—4,99; średnią ocen 3,0—3,99 miało

15 osób (12,5%), natomiast średnią ocen o wartości 5,0 — tylko 3 osoby.

Średnia wieku studentów wyniosła ~ 23 lata. 25,8% z nich to osoby, które

podjęły już pracę, z czego doświadczenie zawodowe w pracy z dziećmi

i młodzieżą miało 9 osób (29% ogółu pracujących) i byli to nauczyciele

w szkole oraz wychowawcy w placówkach opiekuńczowychowawczych

(świetlica środowiskowa, dom dziecka). Najczęstszy kontakt z nieletnimi

miały 3 osoby pracujące w policji. Ponad połowa badanych (61%) pracowała

w zawodach niezwiązanych z kierunkiem studiów.    Str 130

 

Osoby badane za pomocą wywiadu to wizytatorzy z Wydziału Wykonywania

Orzeczeń Rodzinnych i Nieletnich Departamentu Wykonywania

Orzeczeń i Probacji Ministerstwa Sprawiedliwości (oznaczeni symbolami

W1, W2, W3, W4), którzy prosili o anonimowość, oraz dyrektorzy: Zakładu

Poprawczego i Schroniska dla Nieletnich w Zawierciu i Pszczynie

oraz Zakładu Poprawczego (Młodzieżowego Ośrodka Adaptacji Społecznej)

w Raciborzu (D1, D2, D3).    Str 131

 

 

 

UWAGA! :  tabele znajdują się w.yżej wymienionym pliku, na danych str

Zgłoś jeśli naruszono regulamin