egz z fizykoterapii.docx

(30 KB) Pobierz

Podaj definicję wodolecznictwa.
Wodolecznictwo, czyli hydroterapia to najstarszy dział fizykoterapii obejmujący około 120 rodzajów zabiegów. W zabiegach tych wykorzystuje się do celów leczniczych i profilaktycznych zwykłą wodę w różnych postaciach: ciekłej, stałej i gazowej. Ważną cechą wodolecznictwa jest to, że stanowi o no zbiór różnych zabiegów zróżnicowanych pod względem siły działania bodźca. Zabiegi więc można odbierać zależności od stanu zdrowia i indywidualnej reakcji. Skala bodźców wodoleczniczych waha się od bardzo łagodnych do bardzo silnych.

Podział zabiegów wodoleczniczych.
Z praktycznego punktu widzenia zabiegi wodolecznicze można podzielić na 4 grupy:
I. Grupa – zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia hydrostatycznego wody.
II. Grupa – Zabiegi wykorzystywane przy użyciu strumienia wody.
III. Grupa – zabiegi wykonywane za pośrednictwem mokrej tkaniny.
IV. Grupa – zabiegi przy użyciu pary wodnej.

Szczegółowy podział zabiegów wodoleczniczych: 1. Kąpiele, kąpiele z ruchem, masaż podwodny, m. strumieniem wody, m. wirowy, kąpiele aromatyczne, k. perełkowe, k. tlenowe, k. elektryczno-wodne. 2. Polewania, natryski 3. Zmywania, nacierania, oklepywania, zawijania, okłady, kompresy. 4. Szczotkowanie, sauna

Inny podział zabiegów wodoleczniczych: 1.Kąpiele ogólne (kąpiele całkowite, półkąpiele, natryski, polewania). 2. Miejscowe (płukania, zawijania, nasiadówki, kąpiele kończyn, okłady).

Na czym polega odczyn miejscowy i ogólny w zabiegach wodoleczniczych?
Odczyn miejscowy – występuje prawie bezpośrednio po zadziałaniu bodźca; jest ograniczony do powierzchni, na której zastosowano zabieg. Odczyn ogólny jest odpowiedzią ustroju na działanie zespołu czynników bodźcowych.

Co to jest odczyn kąpielowy i jak postępujemy w przypadku jego ustąpienia?
Odczyn ogólny należy odróżnić od tzw. odczynu kąpielowego, który może wystąpić po pewniej liczbie zabiegów ogólnych i jest wyrazem stanu nadwrażliwości organizmu wywołanego przedawkowaniem lub zsumowaniem sie bodźców. Odczyn kąpielowy jest objawem niepożądanym  i wyraża się w postaci bólu głowy, uczucia zmęczenia, osłabienia i ogólnego rozbicia. Aby odczyn kąpielowy ustąpił należy zrobić kilku dniową przerwę w stosowaniu zabiegu  a następnie obniżyć dawkowanie.

Podział wody stosowanej do zabiegów wodoleczniczych ze względu na temperaturę?
woda zimna 8-20°C; woda chłodna 21-27°C; woda letnia 28-33°C; woda ciepła 34-37°C; woda gorąca 28-42°C

Opisz metodykę kąpieli gorących.
kąpiele gorące 38-42°C. Polegają na umieszczeniu osoby w półką pieli o temp. 38°C i dolewaniu gorącej wody, tak aby co 2-3 min. temp. wzrastała do 42°C. Po uzyskaniu tej tem. Kąpiel trwa jeszcze 15 min. zanurzone ciało nie powinno przekraczać poziomu nadbrzusza. Po zabiegu stosujemy letni prysznic.

Omów wpływ zabiegów wodoleczniczych na ustrój.
Odczyn naczyniowy powłok skórnych charakteryzuje się zmianami powstającymi w naczyniach krwionośnych skóry. Pod wpływem chłodnych zabiegów naczynia krwionośne zwężają się a ich skurcz powoduje przemijające zblednięcie skóry. Po nim następuje rozszerzenie naczyń, zaróżowienie skóry i wyraźne jej ocieplenie. Jeżeli zimny bodziec będzie długotrwały to odczyn skóry da odmienny obraz. Po jej zblednięciu nastąpi wyraźne zasinienie powierzchni skóry i warg. Zwężenie naczyń powierzchownych skóry powoduje znaczne przekrwienie mięśni. Ciepłe zabiegi wodolecznicze, rozszerzają naczynia krwionośne skóry, a gdy temp. zwiększona jest powyżej 34°C rozszerzają się również naczynia głębiej położone. Chłodne zabiegi ogólne powodują zwolnienie rytmu serca i zmniejszenie objętości minutowej serca do 25%. Ciepłe zabiegi zwiększają objętość minutową i przyspieszają rytm serca. Zimne zabiegi powodują nieznane podwyższenie ciśnienia krwi. Ciepłe zabiegi jego obniżenie a gorące również podwyższenie. Zmiany ciśnienia krwi są zjawiskiem przemijającym. W ciepłych zabiegach szybkości przepływu krwi w naczyniach, zwiększa się a w zimnych zmniejsza. Kąpiel ciepła zwiększa ilościowe wydalanie moczu, kąpiel gorąca może zmniejszyć diurezę w wyniku wystąpienia intensywnego pocenia się. Zimne zabiegi wywołują przekrwienie w nerkach i zwiększają diurezę.

Zabiegi zimne zwalniają oddech. Krótkotrwale zabiegi chłodne wzmagają pobudliwość czuciowo-ruchową. Zabiegi ciepłe trwające dużej obniżają pobudliwość czuciowo-ruchową nerwów. Dzięki temu uzyskuje się efekt rozluźnienia i zmniejszenia bólu. Długotrwałe ciepłe kąpiele wywołują stan zmęczenia i ogólnego….. . Obniżają również znacznie napięcie mięśni.

Opisz metodykę biczy szkockich.

Są to natryski sku­pionym lub wachlarzowatym strumieniem, najpierw przez 1-2 minuty wodą o temperaturze ok 40 st. C i przez ok. pół minuty wodę  o temperaturze 20 st. C. Cykl powtarzany jest dwa razy.

Wymień rodzaje kąpieli częściowych.

1.        Nasiadówki
a) gorące
b) o wzrastającej temp. zalecane przy przewlekłych stanach zapalnych macicy i przydatków; przewlekłych zapaleniach pęcherza moczowego
c) nasiadówki letnie i chłodne 33-28°C – stosowane przy hemoroidach i zaburzeniach okresu przekwitania

2.        Kąpiele kończyn – są przeważnie naprzemienne i polegają na zanurzeniu stóp i dłoni w naczyniach z wodą o temp. 38-40°C i 16-12°C. czas zanurzenia 2-3 min. kilkakrotnie powtarzany.

Wymień przeciwwskazania do kąpieli gorących.
Uszkodzenie mięśnia sercowego; obniżone lub podwyższone ciśnienie krwi; stan wyniszczenia organizmu; stany grożące krwawieniem; gruźlica; choroby tarczycy

Co to są wody lecznicze?

Woda lecznicza to wg norm brantowych woda podziemna bakteriologicznie i chemicznie bez zarzutu o niewielkich wahaniach składu chemicznego i właściwości fizycznych, uznana za leczniczą przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, na podstawie udowodnionego badaniami naukowymi lub długotrwałą obserwacją lekarską

Na czym polega czynnik mechaniczny w zabiegach wodoleczniczych?

 

Opisz właściwości wód alkalicznych.

Zobojętniają kwas solny w żołądku. W stanie podgrzania podane przed jedzeniem hamują czynności wydzielnicze żołądka. Wody alkaliczne zawierają siarczan magnezowy, działają pobudzająco na wydzielanie żółci. Działają wyksztuśnie, wzmagają wydzielanie kwasu moczowego oraz obniżają przemianę materii.

Opisz właściwości wód węglanowych i magnezowych.

Mają działanie przeciwzapalne, moczopędne. Mają zastosowanie w przewlekłych nieżytach błon śluzowych oraz w kamicy nerkowej.

Opisz właściwości wód szczawianowych.

 

Opisz właściwości wód siarczkowych.

Pobudzają przemianę materii, działają odczulająco i odtruwająco. Rozmiękczają naskórek, powodują przekrwienie skóry, normują bilans siarki w ustroju. Stosowane są w zaburzeniach przemiany materii, chorobach: skóry, ukł. krążenia, kobiecych, zatruciach, schorzeniach ukł. ruchu.

Opisz metodykę kąpieli perełkowej.
Kąpiel perełkowa jest to kąpiel w zwykłej wodzie, do której doprowadzony jest tlen pod wpływem 1 atmosfery za pomocą specjalnego systemu rurek umieszczonych na dnie wanny. W trakcie zabiegu nie należy poruszać się. Pęcherzyki powietrza działają na zakończenia nerwowe w skórze powodując ich mechaniczne podrażnienie. Do kąpieli tej można również dodać naparu z ziół w celach uspokajających, nasennych lub rozszerzających naczynia krwionośne.

Opisz metodykę kąpiel tlenowej.
jest to kąpiel w wodzie nasyconej tlenem doprowadzonym specjalnymi rurkami. Bula z tlenem powinna znajdować się poza pomieszczeniem zabiegowym. Tlen nie wywiera działania chemicznego na skórze, więc nie powoduje jej zaczerwienienia, naczynia krwionośne nie rozszerzają się. Pęcherzyki tlenu uderzając o powierzchnię skóry powodują jej hydromasaż. Ma to pozytywny wpływ na układ nerwowy. Działa odprężająco i uspokajająco. Temp. wody 34-36°C, czas zabiegu  30min. po zabiegu obowiązkowy godzinnym odpoczynek.

Wymień wskazania do kąpiel perełkowej i tlenowej.
stany nerwicowe; lekkie choroby organiczne i czynnościowe serca i układy krążenia; nadciśnienie tętnicze; miażdżyca naczyń krwionośnych; bezsenność

Opisz metodykę masażu podwodnego.
Masaż podwodny: klasyczny masaż podwodny, podwodny masaż biczowy, kąpiele

Klasyczny masaż podwodny wykonuje się w trakcie kąpieli całkowitej w wodzie o temp. 35-37°C. Masaż rozpoczynamy w około 5min. po zanurzeniu ciała w wodzie. Stosujemy rozcieranie, ugniatanie i wałkowanie. W masarzu podwodnym zabiegowi poddajemy tylko określoną część ciała.

Podwodny natrysk biczowy jest to forma masażu podwodnego wykonywanego za pomocą natrysku o regulowanym ciśnieniu albo z pomocą dysz umieszczonych w wodzie. Do masażu używamy wody ciepłej i zimnej lub zmiennocieplnej. Woda zimna wywołuje skurcz mięśni i naczyń krwionośnych. Woda ciepła rozluźnia mięśnie i rozszerza naczynia.

Ciśnienie strumienia wody od 100 do 300 paskali najczęściej 150. Strumień wody prowadzony wzdłuż przebiegu mięśni. Minimalna odległość strumienia wody od ciała 3cm optymalne od 10 do 20. Czas zabiegu 20min. Po zabiegu kąpiel ochładzająca o temp. od 5 do 10°C niższa. Przy pierwszych zabiegach ciśnienie wody jest mniejsze ok. 100 … przy kolejnych wzrasta.

Wymień wskazania do masażu podwodnego.

Zaniki mięśni z bezczynności; stany po złamaniach, zwichnięciach i skręceniach; porażenie mózgowe; choroby zapalne w okresie remisji np. reumatoidalne zapalenie stawów; choroba zwyrodnieniowa stawów; rwa kulszowa; porażenie mięśniowe

Wymień przeciwwskazania do masażu podwodnego.

Uszkodzenie mięśnia sercowego; obniżone lub podwyższone ciśnienie krwi; stany wyniszczenia organizmu; stany grożące krwawieniem; gruźlica; choroby tarczycy

Co to są peloidy?

Są to tworzywa organiczne bądź nieorganiczne powstałe w przyrodzie. Tworzą się one na skutek procesów geologicznych lub leiologicznych. Po ich rozdrobnieniu i dodaniu wody służą so celów leczniczych.

Podział peloidów.

Peloidy: 1. osady podwodne: abiolity - powstają wyniku procesów geologicznych (glinki, margle); biolity – powstają w procesach leiologicznych (muły organiczne, torfy); 2. ziemie lecznicze - produkty wietrzenia skał w całości pochodzenia biologicznego (margle, glinki, lessy, szlamy torfiaste)

Omów metodykę zabiegów borowinowych.

Temperatura borowiny zależna jest od gęstości papki bardziej gęsta 42- 46°C, bardziej rzadka 40-42°C.

1.Kąpiele borowinowe: całkowite (sięgają do wysokości pach); półką piele; kąpiele nasiadowe; kąpiele obwodowych części kończyn.

Do kąpieli borowinowych służy specjalna wanna. Pierwszy zabieg wykonuje się jako półkąpiel, kolejne do ¾ wysokości , końcowe do wysokości pachy. Czas zabiegu początkowo 10min, kolejne 15 aż do 20 minut.

2.Zawijanie borowinowe, czyli okłady całkowite. Wykonuje się w pozycji leżącej bezpośrednio na ciało układa się ok.4cm warstwę podgrzaną do 42°C borowiny, przykrywa się nią prześcieradłem oraz ceratą i kocem. Czas okładu 20-30min. Po zabiegu 2-3 minutowy prysznic lub krótka kąpiel o temp. 37°C. następnie 1h odpoczynek w pozycji leżącej.

Wymień wskazania do zabiegów borowinowych.

Procesy zwyrodnieniowe stawów; stany pourazowe stawów, kości, okostnej mięśni; przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, wątroby dróg żółciowych i dróg oddechowych; bezpłodność; przewlekłe zapalenie przydatków; okres przekwitania

Wymień przeciwwskazania do zabiegów borowinowych.

Ostre i podostre procesy zapalne; skłonność do krwawień; niewydolność krążenia; gruźlica; nowotwory; gorączka; ciężka postać nadciśnienia tętniczego; podeszły wiek; cukrzyca; miażdżyca; niedokrwistość; stany osłabienia i wyniszczenia organizmu; ciąża; niskie ciśnienie krwi

Podaj definicję masażu.

Masażem nazywamy ruch rąk masażysty, który wykonuje ucisk na określoną tkankę ustroju. Jest to rodzaj terapii manualnej, dzięki której możemy bezpośrednio oddziaływać na chory narząd, np. stłuczony mięsień lub w sposób pośredni przez układ nerwowy np. głaskanie powodujące działanie uspokajające lub oklepywanie powodujące pobudzenie.

Omów ogólne zasady wykonywania masażu.

 

Omów wpływ masażu na skórę i tkankę podskórną.

Podczas masażu usuwane są obumarłe komórki naskórka co ułatwia oddychanie tkanki skórnej oraz wchłanianie substancji odżywczych. Poprawia się czynność wydalnicza gruczołów potowych i łojowych, rozszerzają się naczynia krwionośne co powoduje lepsze odżywienie skóry. przyspieszony zostaje obieg krwi żylnej i tętniczej, dzięki czemu tkanki SA lepiej zaopatrywane w tlen oraz następuje szybsze odprowadzenie produktów przemiany materii.

Omów technikę głaskania w masażu klasycznym.

Technika ta polega na wykonywaniu rękoma masażysty ruchów posuwistych po tkance łącznej. W trakcie głaskania dłoń powinna ściśle przylegać do powierzchni skóry, palce mogą być złączone bądź rozsunięte, dłoń powinna przystosować się do wyniosłości i zagłębień w tk. Masowanej oraz przez cały czas wywierać jednakowy nacisk. Głaskanie może być pionowe lub poprzeczne, kierunek musi być zawsze zgodny z przebiegiem krwi żylne oraz w kierunku najbliższych węzłów chłonnych. Ilość ruchów głaskania to ok. 24-26/min.

Omów technikę ugniatania masażu klasycznym.

Ugniatanie polega na wykonywaniu rękami masażysty ruchów unoszenia, uciśnięcia i wyciśnięcia tk. Masowanej. Ugniatamy albo poszczególne mięśnie albo całe ruchy mięśniowe. Ilość ruchów to 50-60/min.

Omów technikę rozcierania w masażu klasycznym.

Polega na wykonywaniu ruchów kulisto-posuwistych wraz z tk. masowaną. Rozcieranie rozpoczyna się od miejsca niezwiązanego z procesem chorobowym ale bezpośrednio z nim sąsiadującym. Stosujemy wtedy słabszy ucisk zmniejszając  go stopniowo, gdy zbliżamy się do miejsca najbardziej bolesnego. Ilość ruchów rozcierania od 60-100/min. 

Omów technikę oklepywania w masażu klasycznym.

Masaż wykonuje się wzdłuż przebiegu naczyń limfatycznych, w kierunku: do najbliższych węzłów chłonnych / do sercowym / do głowowym. Masaż wykonuje się na okolice węzłów chłonnych, nie same węzły. Pozycja dla pacjenta powinna być wygodna, powodująca jego rozluźnienie. Dla miejsc typowych należy używać klinów, wałków i poduszek. Masaż nie powinien przekraczać granic bólowych pacjenta (wyjątkiem są tutaj specjalne techniki mające konkretny zamierzony efekt terapeutyczny - zgoda pacjenta). Należy pamiętać o kolejności stosowania technik. Masaż rozpoczyna się i kończy technikami delikatnymi. Masaż wykonuje się nie wcześniej jak 2 godziny po posiłku. Masażysta oraz pacjent zobowiązani są do przestrzegania maksymalnej higieny. Można wykorzystywać różne środki poślizgowe przeznaczone do celów masażu.

Omów technikę wstrząsania i wibracji w masażu klasycznym.

Wibracja: to technika polegająca na przekazywaniu za pomocą ręki masażysty lub aparatu wibracyjnego drgań mechanicznych o malej amplitudzie i znacznej  częstotliwości tkankom masowanym.

Wstrząsanie- to technika masażu klasycznego polegająca na przekazywaniu tkankom za pomocą rąk masażysty drgań mechanicznych o znacznej amplitudzie i niedużej częstotliwości.

Na czym polega masaż segmentalny?

Masaż segmentarny - to zespół rękoczynów, które stosuje się w celu świadomego odruchowego oddziaływania na wszystkie tkanki i ich zmiany chorobowe. Główne założenie tego masażu to: opracowanie każdej odruchowej zmiany tkankowej przez zastosowanie najwłaściwszych technik.

Wskazania do masażu segmentalnego.

czynnościowe i przewlekłe choroby narządów wewnętrznych, zaburzenia krążenia, czynnościowe, zwyrodnieniowe i przewlekłe gośćcowe choroby kręgosłupa, stawów i tkanek miękkich, stany pourazowe (skręcenia, zwichnięcia, złamania), zaburzenia wegetatywne układu nerwowego,  zaburzenia w funkcjonowaniu gruczołów wewnątrzwydzielniczych.

Na czym polega masaż łącznotkankowy?

Polega on na rozdzieraniu małymi ruchami palców 3 i4 miejsc wrażliwych w tkance łącznej. Masaż ten odczuwalny jest jako cięcie lub zadraśnięcie.

Wskazania do masażu łącznotkankowego.

w leczeniu chorób przewlekłych; przy leczeniu chorób naczyń; zaburzenia pracy tarczycy; choroby nerek (wspomaganie leczenia); odchudzanie

Na czym polega masaż okostnowy?

Polega on na uciskowym Punktowym masażu odpowiednich powierzchni kostnych. Powoduje to miejscowe przekrwienie i regenerację komórek kostnych. Na drodze neuroodruchowej ma wpływ na narządy wewnętrzne.

Wskazania do masażu okostnowego.

Bóle głowy pochodzenia naczyniowego; katar; przewlekłe schorzenia kręgosłupa; przeciążenia kręgosłupa; stany po zapaleniu płuc; owrzodzenia żołądka i dwunastnicy; zmiany zwyrodnieniowe stawów; stany po zwichnięciach lub złamaniach kości.

Wskazania do masażu klasycznego.

 

Przeciwwskazania do masażu klasycznego.

Wysoka gorączka; słaby zrost kostny; ciąża z wyjątkiem odcinka lędźwiowego (masaż w pozycji leżącej lub siedzącej na boku); mowotwory; choroby zakaźne; przerwanie ciągłości skóry; żylaki z ranami lub owrzodzeniami; kruchość naczyń krwionośnych; miażdżyca naczyń; świeży udar mózgu; gruźlica; tętnica; schorzenia skóry

Wymień cechy psychofizyczne masażysty.

Cierpliwość, wyrozumiałość, opanowanie, komunikatywność, jasne formułowanie poleceń, łagodny głos, zrównoważenie, umiejętność obserwacji, sprawność fizyczna

Opisz warunki wykonywania masażu (wyposażenie pokoju - gabinetu).

Powierzchnia pomieszczenia min. 10m2; ściany wyłożone kafelkami lub pomalowane zmywalną farbą; podłoga wyłożona antypoślizgowymi kafelkami; temp. pomieszczenia 18-22°C (wtedy występuje najlepsze ukrwienie skóry); stół do masażu z regulowaną wysokością; fotel do masażu głowy, karku i twarzy; umywalka z ciepłą wodą; szafka na talk, oliwkę i inne środki poślizgowe, zapasy ręczników papierowych, jednorazowych prześcieradeł; szatnia; obok gabinetu powinien znajdować się pokój wypoczynkowy

Omów higienę masażysty.

Luźny, wygodny strój; brak biżuterii na rękach; krótko obcięte paznokcie; mycie rąk przed i po zabiegu; związane włosy

Omów higienę klienta.

Przed zabiegiem prysznic; nie należy stosować kosmetyków pielęgnacyjnych; masaż wykonuje się co najmniej 2godz. po posiłku; masowana część ciała powinna być odsłonięta tak, aby nie utrudniać pracy masażysty; należy poinformować, aby osoba masowana zgłaszała dolegliwości podczas masażu; należy poinformować jakie reakcje mogą wystąpić po zakończeniu masażu; w przypadku długiego owłosienia należy je zgolić  

Opisz schemat postępowania w czasie przebiegu masażu.

Część wstępna od 5-10min w trakcie tej części należy przeprowadzić krótki wywiad; przygotować i zabezpieczyć stanowisko pracy oraz poinformować osobę masowaną jaką część ciała ma odsłonić i w jaki sposób się ułożyć i rozluźnić tkanki.

Część główna trwa od 10-30min i dzielimy ją na:

1.        część przygotowawczą: a) palpacyjna ocena reaktywności tkanek i ogólne reakcji na dotyk; b) palapcyjna ocena zmian chorobowych: występowanie przeczulicy skórnej lub braku czucia; obrzęki lub ubytki w tkance łącznej; zwiększone napięcie mięśniowe oraz miejsca szczególnie bolesne; c)masaż wstępny okolic bolesnych

2.        część właściwa: a) masaż tkanek powierzchownych okolicy bolesnej; b) masaż tkanek głębiej położonych w okolicy bolesnej; c) masaż okolicznych tkanek czynnościowo związanych z wyżej wymienionymi; d) wykonywanie ruchów czynnych lub biernych w stawie związanym z okolica chorobową np. przy masażu ramienia – ruchy w stawie łokciowym

Część końcowa trwa od 5-10min.

a)        należy oczyścić skórę osoby masowanej z talku lub oliwki

b)       poinformować o ewentualnym wystąpieniu reakcji po masażu

c)        wskazać miejsce odpoczynku

d)       uporządkować miejsce pracy i przygotować do kolejnego zabiegu

 

Wymień wskazania do masażu częściowego ze strony skóry.

blizny; odmrożenia; dla lepszego odżywienia skóry, szybkiego odprowadzenia zbędnych przemian materii; jako przygotowanie do zabiegów kosmetycznych

Wymień wskazania do masażu częściowego ze strony układu krążenia.

W schorzeniach obwodowych naczyń krwionośnych (stany łagodne); w celu uelastycznienia naczyń krwionośnych; w celu regulacji ciśnienia krwi; przy niewielkim opuszczeniu serca

Wymień wskazania do masażu częściowego ze strony układu nerwowego.

W urazach i chorobach centralnych układu nerwowego; w schorzeniach naczyń krwionośnych i mózgu; w schorzeniach obwodowego układu nerwowego; w schorzeniach i stanach zapalnych rdzenia nerwowego

Wymień wskazania do masażu częściowego ze strony układu mięśniowego.

Porażenia i niedowłady mięśni; porażenia wiotkie; stany pourazowe mięśni; stany przed i po operacjach mięśni; przed rozpoczęciem ćwiczeń w celu rozluźnienia mięśni; przy występowaniu przykurczów mięśniowych

Wymień wskazania do masażu częściowego ze strony układu stawowo-więzadłowego.

We wszystkich schorzeniach reumatycznych; przy zesztywniającym zapaleniu stawów; w chorobach zwyrodnieniowych stawów; w celu uelastycznienia więzadeł i torebek stawowych szczególnie u osób w starszym wieku; po urazach stawów (skręcenie stłuczenia); w stanach zapalnych stawów i więzadeł; po przeciążeniu stawów

 

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin