Dziady - dramat romantyczny polskiego wieszcza narodowego Adama Mickiewicza. Stanowią summę poetycką i myślową twórczości Mickiewicza. Łącząc dwa jej okresy, prezentują syntezę światopoglądową twórcy, są przy tym znakomitą realizacją poetyki dramatu romantycznego.
Dramat składa się z trzech luźno powiązanych części, kolejno II, IV i III. Elementem spajającym poszczególne części jest obrzęd dziadów - dokładnie przedstawiony w części II, wspominany przez Gustawa w cz. IV i odbywający się w scenie IX cz. III. W utworze znajdują się liczne wątki autobiograficzne, zawarte są w nim idee romantyzmu, także polskiego, związanego z walką narodowowyzwoleńczą z rosyjskim zaborcą.
Dziady nie są szerzej znane poza granicami Polski ze względu na hermetyczność utworu.
W 1968 roku zdjęcie z afisza inscenizacji Dziadów w Teatrze Narodowym w Warszawie stało się powodem wystąpień studenckich określanych jako "Marzec 1968".
Pierwsza część "Dziadów" jest częścią nieukończoną i nie została wydana za życia artysty. Po raz pierwszy do druku trafiła w wydanym w Paryżu w 1860 r. podsumowaniu ważniejszych dzieł Mickiewicza. Zawiera zbiór niepowiązanych ze sobą scen. Pierwsza część "Dziadów" może być traktowana jako początek lub zakończenie cyklu.
joasia_klaudia