Kształty wykorzystywane są głównie jako obiekty wyjściowe służące do tworzenia trójwymiarowej geometrii. Często stanowią one podstawę pokazywanych w telewizji ruchomych znaków firmowych, modeli niskiej rozdzielczości w trójwymiarowych grach komputerowych, modeli architektonicznych i mechanicznych oraz celów morfowania. Kształty używane są również jako ścieżki ruchu oraz ścieżki do rozmieszczania obiektów w scenie (rysunek 9.1).
Dostosowywanie kształtów odbywa się poprzez przypisywanie modyfikatorów lub poleceń edycji do selekcji zdefiniowanych na poziomie struktury. Transformacje są wykorzystywane głównie do poprawiania krzywizn kształtu, chociaż są one przydatne także podczas manipulowania komponentami wewnątrz kształtu. Modyfikatory raczej rzadko przypisywane są na poziomie struktury kształtów; znacznie częściej są one przypisywane na poziomie obiektów, już po edycji kształtów.
Rysunek 9.1. Profile jabłka, ogonka, nasion oraz owocni utworzone zostały na podstawie kształtów
Kształty posiadają trzy poziomy struktury, na których można dokonywać selekcji (rysunek 9.2):
¨ Vertex (wierzchołek),
¨ Segment (segment),
¨ Spline (splajn).
Wierzchołki to punkty usytuowane w przestrzeni, definiowane współrzędnymi X, Y, Z.
Segmenty to prosto- lub krzywoliniowe odcinki, łączące dwa wierzchołki.
Splajny to zestawy wierzchołków oraz łączących je segmentów.
Selekcjonowanie komponentów na poziomie struktury odbywa się poprzez:
¨ kliknięcie;
¨ wyznaczenie ramki selekcji;
¨ wskazanie imiennego zestawu wyboru.
Dodatkowo istnieje możliwość:
¨ dodawania komponentów do selekcji na poziomie struktury, poprzez wciśnięcie klawisza Ctrl;
¨ odejmowania komponentów od selekcji na poziomie struktury, poprzez wciśnięcie klawisza Alt;
¨ blokowania selekcji na poziomie struktury;
¨ odwracania selekcji na poziomie struktury.
Selekcjonowanie komponentów na poziomie struktury może być dokonywane jedynie w przypadku, gdy otwartym jest panel boczny Modify i włączony tryb edycji na poziomie struktury obiektu. Kiedy znajdujesz się w trybie edycji na poziomie struktury, możliwość selekcjonowania obiektów w oknach widokowych zostaje wyłączona.
Rysunek 9.2. Komponenty kształtu. Wierzchołek oznaczony kwadratem jest wierzchołkiem początkowym kształtu
Aby utworzyć selekcję na poziomie struktury kształtu, musisz przypisać do niego modyfikator selekcji na poziomie struktury, lub sprowadzić go do klasy splajnu edytowalnego.
Uwaga: splajny edytowalne to tak naprawdę kształty edytowalne, a nie typ jakiegoś splajnu geometrycznego. To samo odnosi się do modyfikatora Edit Spline, który jest w zasadzie modyfikatorem kształtów i nie może być przypisywany do żadnego innego typu obiektów.
Sprowadzenie kształtu do klasy splajnu edytowalnego zachowuje bieżący wygląd obiektu, zamieniając go z matematycznie definiowanego obiektu parametrycznego w szczegółowy opis wszystkich komponentów występujących na poziomie jego struktury (rysunek 9.3). Parametry tworzenia oraz wszystkie przypisane modyfikatory zostają wtopione w obiekt.
1. Wyselekcjonuj kształt.
2. Kliknij go prawym przyciskiem myszy.
3. W menu blokowym Transform wybierz pozycję Convert To. Następnie z wyświetlonego podmenu wybierz Convert to Editable Spline (rysunek 9.4).
Obiekt zostanie przekonwertowany do klasy splajnu edytowalnego (rysunek 9.5).
n Innym sposobem sprowadzenia kształtu do klasy splajnu edytowalnego jest kliknięcie nazwy obiektu bazowego, umieszczonej na liście modyfikatorów i wybranie z wyświetlonego menu pozycji Convert To: Editable Spline (rysunek 9.6).
Rysunek 9.3. Kliknij obiekt prawym przyciskiem myszy i wybierz podmenu Convert To
Rysunek 9.4. Konwertowanie obiektu do klasy splajnu edytowalnego
Rysunek 9.5. Po przekonwertowaniu kształtu do splajnu edytowalnego nazwa pierwotnego typu obiektu zastępowana jest przez pozycję Editable Spline na liście modyfikatorów. Poniżej wyświetlają się rolety splajnu edytowalnego
Rysunek 9.6. Konwersję kształtu możesz przeprowadzić także z listy modyfikatorów
Modyfikatory Spline Select oraz Edit Spline umożliwiają tworzenie selekcji na poziomie struktury kształtu, z jednoczesnym zachowaniem parametrów tworzenia obiektu.
Przypisanie do kształtu modyfikatora Volume Select automatycznie konwertuje kształt do klasy siatki edytowalnej. W związku z powyższym, modyfikator ten nie może być wykorzystywany do edytowania kształtów.
2. Otwórz panel Modify .
3. Przypisz modyfikator Spline Select lub Edit Spline (rysunek 9.7).
Modyfikator edycji na poziomie struktury zostanie przypisany do kształtu (rysunek 9.8). W dolnej części panelu bocznego wyświetlą się parametry edycji i selekcjonowania.
Modyfikator Edit Spline oraz obiekt klasy splajnu edytowalnego przygotowują kształty do edycji na poziomie struktury, z zastosowaniem konwencjonalnych narzędzi transformowania lub przy wykorzystaniu własnych narzędzi edycyjnych.
3. Przekonwertuj kształt do klasy splajnu edytowalnego lub przypisz do niego modyfikator Edit Spline.
4. Na liście modyfikatorów kliknij symbol plus (+), znajdujący się obok pozycji Edit Spline lub Editable Spline. Następnie z rozwiniętego drzewa struktury wybierz poziom edycji (rysunek 9.9).
Udostępnione zostaną komponenty występujące na wybranym poziomie struktury. W dolnej części panelu uaktywnią się polecenia, które mogą zostać przypisane na tym poziomie.
5. Wskaż obiekt, klikając myszą lub wyznacz ramkę selekcji wokół komponentów, które chcesz wyselekcjonować (rysunek 9.10).
Komponenty zmienią kolor na czerwony wskazując, że zostały wyselekcjonowane. Jeżeli wyselekcjonowałeś wierzchołki typu Bézier, wyświetlone zostaną także styczne kierunkowe Béziera (rysunek 9.11).
Rysunek 9.7. Z menu rozwijalnego modyfikatorów wybierz Select Spline lub Edit Spline
Rysunek 9.8. Na liście modyfikatorów nazwa modyfikatora pojawi się nad nazwą obiektu bazowego. W dolnej części panelu wyświetlą się parametry modyfikatora
Rysunek 9.9. Wybór poziomu struktury kształtu z listy modyfikatorów
Rysunek 9.10. Wyznaczanie ramki selekcji wokół wierzchołków pierścienia
Rysunek 9.11. Wyselekcjonowane wierzchołki zmienią kolor na czerwony i wyrosną z nich styczne kierunkowe Béziera
n Aby uaktywnić tryb edycji na poziomie struktury za pomocą skrótu klawiaturowego, wciśnij Ctrl+B.
n Aby przełączać się pomiędzy poszczególnymi poziomami struktury za pomocą skrótu klawiaturowego, wciśnij Insert.
3. Przypisz do kształtu modyfikator Spline Select.
4. Na liście modyfikatorów kliknij symbol plus (+), znajdujący się obok pozycji Spline Select. Następnie z rozwiniętego drzewa struktury modyfikatora wybierz poziom edycji (rysunek 9.12).
Udostępnione zostaną komponenty, występujące na wybranym poziomie struktury. W dolnej części panelu uaktywnią się polecenia, które mogą zostać przypisane na tym poziomie.
5. Wskaż element przez kliknięcie myszą lub wyznacz ramkę selekcji wokół komponentów, które chcesz wyselekcjonować (rysunek 9.13).
Komponenty zmienią kolor na czerwony, wskazując, że zostały wyselekcjonowane (rysunek 9.14).
n Przyciski Get Vertex Selection, Get Segment Selection oraz Get Spline Selection umożliwiają tworzenie selekcji na podstawie przylegających komponentów, które wyselekcjonowane zostały na innym poziomie struktury.
n Kształty nie posiadają właściwości, która umożliwia tworzenie miękkiej selekcji.
n Tryby edycji na poziomie struktury obiektu można uaktywniać również z menu blokowego Tools1 (rysunek 9.15).
Rysunek 9.12. Uaktywnianie poziomu edycji segmentów dla modyfikatora Spline Select z listy modyfikatorów
Rysunek 9.13. Wyznaczanie ramki selekcji wokół segmentów pierścienia
Rysunek 9.14. Wyselekcjonowane segmenty zmieniają kolor na czerwony
Rysunek 9.15. Wybór trybu edycji na poziomie struktury poprzez kliknięcie obiektu prawym przyciskiem myszy
Chcąc mieć większą kontrolę nad poleceniami edytowania, możesz utworzyć miękką selekcję na poziomie struktury kształtu, posługując się modyfikatorem Edit Spline lub dokonując konwersji do klasy splajnu edytowalnego. Miękka selekcja nie może być przekazywana w górę listy modyfikatorów i jest niedostępna dla modyfikatora Spline Select.
1. Utwórz selekcję na poziomie wierzchołków , posługując się modyfikatorem Edit Spline lub konwertując kształt do klasy splajnu edytowalnego (rysunek 9.16).
2. Rozwiń roletę Soft Selection.
3. Włącz funkcję Soft Selection. Następnie pociągnij za suwak Falloff, aby dostosować zasięg miękkiej selekcji (rysunek 9.17).
Wraz ze zwiększaniem wartości parametru Falloff komponenty znajdujące się w obszarze miękkiej selekcji będą zmieniać kolor – od czerwonego poprzez żółty, następnie zielony, aż do niebieskiego. Kolor czerwony wskazuje na najbardziej aktywny obszar, gdzie polecenia będą oddziaływać z pełną mocą; kolor niebieski wskazuje na najmniej aktywny obszar, gdzie efekt działania poleceń będzie całkowicie zanikać (rysunek 9.18).
4. Jeżeli chciałbyś zmienić intensywność wygasania, dostosuj wartości parametrów Pinch oraz Bubble.
Aby zobaczyć praktyczne działanie miękkiej selekcji, zajrzyj do podrozdziału Aby dostosować krzywiznę kształtu w dalszej części tego rozdziału.
Rysunek 9.16. Wyselekcjonowany pojedynczy wierzchołek pierścienia
Rysunek 9.17. Przypisywanie miękkiej selekcji do przyległych wierzchołków
Rysunek 9.18. Kolory wierzchołków zmieniają barwę, wskazując na intensywność miękkiej selekcji
Wszelka manipulacja kształtami sprowadza się do kwestii kontrolowania krzywizn. Kontrola krzywizny to właściwość wierzchołków, które sprawują nadzór nad krzywizną sąsiadujących z nimi segmentów. Ponieważ segmenty nie mogą być zakrzywiane o więcej niż 2° pomiędzy poszczególnymi podziałami, to o gładkości krzywizny decyduje liczba podziałów przypadających na każdy segment.
Dostosowywanie krzywizn segmentów odbywa się poprzez przemieszczanie wierzchołków, przemieszczanie stycznych kierunkowych lub zmianę typu wierzchołka. Dostępne typy wierzchołków to:
¨ Wierzcho
W oryginale zastosowano wytłuszczenie czcionki, ale w tym przypadku czytelniejsze jest wypunktowanie.
¨ łek typu Corner — tworzy prostoliniowe segmenty, rozchodzące się pod dowolnym kątem, po obydwu stronach wierzchołka.
¨ Wierzchołek typu Smooth — tworzy łagodnie zakrzywiające się segmenty, ale nie posiada stycznych kierunkowych, umożliwiających dostosowywanie krzywizn.
¨ Wierzchołek typu Bézier — posiada dwie styczne kierunkowe, którymi można dowolnie manipulować i oddziaływać na krzywiznę przyległych segmentów. Wyjątek stanowią wierzchołek początkowy oraz wierzchołek końcowy, które wyposażone są w jedną styczną kierunkową.
...
paradoks24h