EdW 12 2000.pdf

Skrzynka

Porad

W rubryce przedstawiane są odpowiedzi na

pytania nadesłane do Redakcji. Są to sprawy,

które naszym zdaniem zainteresują szersze

grono czytelników.

Jednocześnie informujemy, że Redakcja nie

jest w stanie odpowiedzieć na wszystkie nade−

słane pytania, dotyczące różnych drobnych

szczegółów.

Jak wykonać ekranowanie transformatora i innych

elementów?

Zaekranowanie transformatora jest bardzo trudnym zadaniem. Aby

skutecznie tłumić pole magnetyczne o częstotliwości 50Hz, potrzeb−

na byłaby stalowa blacha o grubości kilku milimetrów. Profesjonali−

ści wykorzystują znacznie cieńsze arkusze ze specjalnego stopu, zwa−

nego mumetalem.

Amatorzy zamiast ekranowania powinni stosować inne sposoby

unikania szkodliwych pól magnetycznych: wykorzystywać transfor−

matory toroidalne, unikać pętli przewodów i ścieżek, wykonywać

małe, zwarte płytki i odpowiednio je umieszczać w stosunku do

transformatora.

O ile tłumienie pola magnetycznego nie jest łatwe, o tyle pole elek−

tryczne można stłumić za pomocą jakiegokolwiek przewodzącego

ekranu, na przykład folii aluminiowej. Ekran elektrostatyczny należy

zawsze łączyć z masą układu.

Choć taki sposób jest wykorzystywany, precyzyjne sfazowanie

dwóch, czterech lub więcej anten nie jest zadaniem łatwym i nie

jest to zadanie dla początkujących. Generalną zasadą jest wtedy

idealna symetria.

Ze względu na wspomniane ograniczenia, w każdym przypadku

warto zasięgnąć opinii osób zajmujących się w danym terenie insta−

lacją anten. Być może znając lokalne warunki, mają prostsze i lepsze

sposoby rozwiązania problemu.

Czy istnieje możliwość skonstruowania prostego dekodera

RDS, który współpracowałby z komputerem PC przez

łącze RS−232?

Zadanie jest realne, jednak jego sens praktyczny stoi pod znakiem

zapytania. Konieczna jest ingerencja we wnętrze odbiornika, przy

czym trzeba przewidzieć różne możliwości, bo układ musiałby być

uniwersalny. Uzyskana informacja jest pożyteczna, ale raczej powin−

na być zaprezentowana na wyświetlaczu radia (tunera), a nie na

komputerze. Dekoder RDS powinien być więc raczej autonomiczną

przystawką do tunera. W chwili obecnej Redakcja nie planuje publi−

kacji podobnego urządzenia. Jeśli ktoś z Czytelników opracował

podobny układ, mógłby go zaprezentować jako projekt lub w ramach

Forum Czytelników.

Jak podłączyć dwie anteny szerokopasmowe do jednego

odbiornika?

Pytanie jest zbyt lakoniczne, by dać wyczerpującą odpowiedź. Nie

wiadomo bowiem, czy chodzi o dwie jednakowe (podobne) anteny,

z których każda jest skierowana w inną stronę i ma odbierać program

z innego nadajnika. Taka sytuacja może wystąpić w miejscu jednako−

wo odległym od dwóch różnych stacji nadawczych.

W tym przypadku dwie anteny trzeba dołączyć przez odpowiednią

zwrotnicę antenową. Niestety, typowe zwrotnice mają wejścia prze−

znaczone dla określonych pasm częstotliwości (VHF1, VHF3, UHF),

więc dołączenie tam dwóch anten szerokopasmowych zapewne spo−

woduje obcięcie pasma w użytecznym zakresie. Potrzebna jest zwrot−

nica przeznaczona specjalnie do współpracy z antenami szerokopa−

smowymi. Rzadko, ale jednak można takowe zwrotnice spotkać

w handlu. Warto też spróbować zastosować rozdzielacz stosowany

w sieciach kablowych.

Zupełnie inaczej wygląda sprawa, jeśli dwie wspomniane w pyta−

niu anteny szerokopasmowe miałyby być skierowane na ten sam

nadajnik, a celem operacji byłoby zwiększenie poziomu sygnału. Idea

jest prawidłowa – sygnały z dwóch anten mają się zsumować, dając

sygnał dwukrotnie większy. W takim wypadku pojawia się jednak do−

datkowa trudność – właściwe fazowanie w całym użytecznym paśmie

częstotliwości. Już drobne różnice faz spowodują, że sygnały nie−

których stacji zsumują się, ale innych odejmą.

Dlaczego telefony komórkowe tak silnie zakłócają pracę

innych urządzeń elektronicznych? (...) Czy jest prawdą, że

telefon GSM indukuje prądy także w przewodach głośni−

kowych? Co sądzić o szkodliwości tych telefonów?

Główną przyczyną jest stosunkowo duża moc nadawania. Oczywi−

ście telefon GSM indukuje prądy we wszelkich przewodach, tak−

że w kablach głośnikowych. Bardzo często zakłócenia polegają

nie tyle na odbiorze jakiegoś sygnału, tylko są to stuki, wynikają−

ce ze zmiany punktów pracy różnych urządzeń pod wpływem sy−

gnału w.cz.

Podatność na zakłócenia zależy od wielu czynników, a dużą rolę ma−

ją tu do spełnienia konstruktorzy “zakłócanych” urządzeń. Obecnie

problemy tak zwanej kompatybilności elektromagnetycznej (EMC)

są obok wymagań bezpieczeństwa najpoważniejszymi wyzwaniami

stojącymi przed konstruktorami.

W przypadku starszych urządzeń elektronicznych niewiele lub nic nie

da się zrobić i jedynym ratunkiem może się okazać oddalenie pracu−

jących “komórek” od wrażliwego sprzętu.

Elektronika dla Wszystkich

Skrzynka porad

Jeśli chodzi o wpływ promieniowania radiowego na organizm

człowieka to opinie nie są zgodne, w

zycznego, który nie jest ciągły, a więc warunki pracy (zwłaszcza

transformatora zasilającego i radiatorów) są łagodniejsze.

Ogólnie biorąc, różnice mocy mierzonych według różnych defini−

cji i norm mogą różnić się o 20...50%.

Te kilkadziesiąt procent różnicy to nic w porównaniu z absurdem,

jakim jest moc PMPO (Peak Music Power Output), podawana

w charakterystykach najtańszego sprzętu. Wartość mocy PMPO ab−

solutnie nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Jest to liczba

“wyjęta z kapelusza”. Podanej mocy żadnym sposobem i w żad−

nych realnych warunkach nie da się “wydusić” z tego sprzętu. To

tylko tani chwyt reklamowy dla zupełnie niezorientowanych.

Kto nie chce wgłębiać się w szczegóły, może wykorzystać proste

zasady. W przypadku najtańszego sprzętu, gdzie podaje się moc

PMPO, “prawdziwa” moc jest zwykle około 20...30 razy mniejsza

(!) od mocy PMPO.

W innych przypadkach wspominane różnice o kilkadziesiąt procent

tak naprawdę nie mają praktycznego znaczenia.

2. Można bez istotnego błędu można przyjąć, że na wzmacnia−

czach, zestawach głośnikowych (kolumnach), głośnikach szeroko−

pasmowych i niskotonowych podawana jest moc muzyczna. Nato−

miast na głośnikach wysokotonowych i średniotonowych podawa−

na jest moc zestawów (kolumn), w których te głośniki mają współ−

pracować z odpowiednimi zwrotnicami, podczas gdy rzeczywista

obciążalność jest znacznie mniejsza. Szczegółów trzeba szukać

w katalogach.

3. Prostą i dobrą zasadą jest stosowanie głośników (kolumn) o mo−

cy dwukrotnie większej od mocy wzmacniacza. W każdym przy−

padku moc kolumn musi być przynajmniej 30...40% większa od

mocy wzmacniacza. Nic nie szkodzi (tylko niepotrzebnie zwiększa

koszty), jeśli moc kolumn jest kilkakrotnie większa od mocy

wzmacniacza.

każdym razie nie ma

ewidentnych

dowodów

natychmiastową

szkodliwość

“komórek”.

1. Czym w technice audio różnią się moce: najwyższa

ciągła, sinusoidalna, znamionowa, PMPO, maksymalna,

RMS, użyteczna, muzyczna, skuteczna, i ew. inne?

2. Jak określić, która z nich podana jest na głośnikach,

zestawach głośnikowych, wzmacniaczach, itp.?

3. Jak należy dobierać moce głośników (kolumn) do mocy

wzmacniaczy?

1. Najogólniej biorąc, wszystko zależy od definicji. Przykładowo dla

tego samego wzmacniacza inna będzie moc sinusoidalna, a inna mu−

zyczna. Różne źródła i różni producenci podają moc mierzoną we−

dług innych zasad, stąd bardzo duże różnice.

Kto chce, może wnikać w szczegóły i szukać odpowiednich definicji,

jednak zamiast tego warto raczej spojrzeć na problem mocy wzmac−

niaczy “z lotu ptaka”. Przede wszystkim trzeba pamiętać, że nadal

w świadomości klienta większa moc wzmacniacza to zaleta. Produ−

cenci stosują więc sposoby i warunki pomiaru, gdy ta moc będzie

możliwie duża. Oto klasyczny przykład: dla ogromnej większości

scalonych wzmacniaczy audio podaje się moc maksymalną przy znie−

kształceniach nieliniowych równych 10%. Tak duże zniekształcenia

oznaczają, że z głośników dałby się słyszeć charkot, którego na pew−

no nie da się słuchać, nie przypominający oryginalnego sygnału. Re−

alna moc przy akceptowalnych zniekształceniach 0,5...2% będzie

20...30% mniejsza.

Dla gotowych wzmacniaczy często podaje się moc muzyczną

i mniejszą o kilkadziesiąt procent moc ciągłą (sinusoidalną).

W tym przypadku różnice związane są z charakterem sygnału mu−

Elektronika dla Wszystkich

Projekty AVT

Ze wszystkich pomiarów wartości nieelek−

trycznych pomiar temperatury jest dokony−

wany najczęściej. Jednocześnie, w żadnej

chyba technice pomiarowej cyfrowe obrazo−

wanie wyników pomiarów nie ma takiej

przewagi nad analogowym. Odczytywanie

zmierzonej temperatury przez obserwację

słupka rtęci lub alkoholu w klasycznym ter−

mometrze analogowym to prawdziwe utra−

pienie, które znają wszyscy ci, którzy kiedy−

kolwiek próbowali odczytać w nocy tempe−

raturę na zaokiennym termometrze. Odczyt

wskazań termometru lekarskiego także do ła−

twych nie należy, a ponadto zawsze może

być obarczony pewnym błędem wynikają−

cym z paralaksy. Jeżeli dwie osoby obserwu−

ją jeden termometr wskazujący np. 20 O C, to

jedna odczyta 19,5 O , a druga 20,5 O . Tych wad

nie posiadają elektroniczne termometry z od−

czytem cyfrowym, a ponadto charakteryzują

się wieloma innymi zaletami. Należy do nich

krótki czas pomiaru, z zasady znacznie krót−

szy od pomiaru dokonywanego za pomocą

termometrów cieczowych i przy zastosowa−

niu nowoczesnych podzespołów, znacznie

większa dokładność i powtarzalność wska−

zań. Wszystko to powoduje, że elektroniczne

termometry, obecnie praktycznie wyłącznie

z odczytem cyfrowym, są jednymi z najczę−

ściej budowanych przez hobbystów urządzeń

elektronicznych.

Układ, który mam nadzieję znajdzie uznanie

Czytelników Elektroniki dla Wszystkich, jest

elektronicznym termometrem cyfrowym, do

którego możemy dołączyć jednocześnie cztery

czujniki pomiarowe. Czujniki mogą być przełą−

czane ręcznie, za naciśnięciem odpowiedniego

przycisku. Informacja o tym, który z czujników

jest aktualnie dołączony do układu pomiarowe−

go, jest wyświetlana na polu odczytowym za

pomocą jednej z czterech diod LED.

Wielu konstruktorów z pewną obawą my−

śli o budowie termometrów cyfrowych. Znie−

chęca ich do niej kłopotliwa procedura kali−

bracji przyrządu, konieczność umieszczania

czujnika we wrzącej wodzie i topniejącym

lodzie. Obliczanie poprawki na aktualne ci−

śnienie powietrza podczas regulacji wskaza−

nia 100 O C także do przyjemności nie należy,

a ponadto sam układ wzmacniacza pomiaro−

wego jest najczęściej dość rozbudowany. Ta−

kie kłopoty występowały przy budowie ter−

mometrów wykorzystujących jako czujniki

diody krzemowe i należą już dzisiaj do prze−

szłości. W naszym przyrządzie wykorzysta−

my gotowy element pomiarowy, który należy

jedynie dołączyć do miliwoltomierza usta−

wionego na zakres 1,999V. Element ten,

którym jest dobrze znany już naszym Czytel−

nikom układ LM35C, pozwala na pomiar

temperatury w zakresie od −40 do +110 O C.

Zastosowanie czujnika typu LM35 może roz−

szerzyć ten zakres do −55 …+150 O C. Do−

kładność pomiaru jest dość dobra, a w każ−

dym razie zupełnie wystarczająca do zastoso−

wań amatorskich i wynosi ± 0,25 O C w zakre−

sie temperatur zbliżonych do pokojowej.

Zastosowanie zbudowanego przyrządu mo−

że być bardzo szerokie. Najprostszym będzie

z pewnością pomiar temperatury na użytek

“domowy”, kiedy to jeden czujnik może być

umieszczony na zewnątrz pomieszczenia,

a pozostałe wewnątrz niego. Układ może oka−

zać się użyteczny dla akwarystów, którzy za je−

go pomocą będą mogli monitorować tempera−

turę w czterech akwariach jednocześnie. Kolej−

nym zastosowaniem może być pomiar tempe−

ratury w naszym laboratorium elektronicznym.

Skończy się ocena temperatury radiatora prze−

prowadzona na zasadzie: “Można go jeszcze

dotknąć palcem, czy już parzy?” Możliwość

szybkiego i dokładnego pomiaru temperatury

elementów konstruowanego urządzenia i jego

otoczenia może w znacznym stopniu polep−

szyć jego parametry i pozwolić na optymalne

dobranie elementów chłodzących podzespoły

elektroniczne. Należy jeszcze postawić sobie

pytanie, czy nasz termometr można wykorzy−

stywać do pomiaru temperatury ciała człowie−

ka, czyli do celów medycznych. Odpowiedź

jest twierdząca, przeprowadziłem stosowne

próby i po dodatkowej kalibracji przyrządu

uzyskałem dokładność 0,1 O C na zakresie

36…42 O C. Jest to dokładność znacznie lepsza

od dokładności tanich, elektronicznych termo−

metrów lekarskich. Przebadałem trzy egzem−

plarze takich termometrów produkcji firmy

“Krzak” z Tajwanu. Różnice wskazań docho−

dziły do…0,5 O C, czyli że nasz termometr oka−

zał się znacznie lepszy. Szerzej poruszymy ten

temat w części artykułu poświęconej montażo−

wi i uruchamianiu termometru.

Kolejnym atutem przemawiającym za

wykonaniem proponowanego układu jest je−

go niezwykła prostota oraz taniość i łatwa

dostępność zastosowanych do jego budowy

elementów. Wystarczy chyba wspomnieć, że

“sercem” układu i jego najważniejszym ele−

mentem jest znana chyba nawet “elektronicz−

nym przedszkolakom” popularna “ajsielka” −

ICL7107.

Jak to działa?

Schemat elektryczny termometru pokaza−

ny został na rysunku 1 . Układ możemy

podzielić na następujące bloki funkcjonalne:

1. Blok wyświetlaczy, który zmontowany zo−

stanie na osobnej płytce obwodu drukowanego.

2. Blok miliwoltomierza i układów go

wspomagających.

3. Blok przełącznika kanałów pomiarowych.

Wyjaśnianie zasady działania bloku mili−

woltomierza byłoby chyba obrazą dla więk−

szości Czytelników EdW. Zasadę działania

popularnej “ajsielki” zna każdy elektronik

i wystarczy powiedzieć, że w naszym ukła−

dzie pracuje ona w typowej konfiguracji wol−

tomierza o zakresie pomiarowym do

1,999VDC. Jako źródło napięcia ujemnego,

potrzebnego do poprawnego funkcjonowania

ICL7107 zastosowano scaloną przetwornicę

napięcia +5VDC…−5VDC − ICL7660, układ

także wyprodukowany przez firmę HARRIS.

ICL7660 jest prawdziwym skarbem dla kon−

struktora, ponieważ potrzebuje do prawidło−

Elektronika dla Wszystkich

Projekty AVT

wego działania tylko jednego kondensatora

(w naszym układzie jest to C6). Ujemne

względem masy układu napięcie okaże się je−

szcze potrzebne do dodatkowego spolaryzo−

wania wejścia układu pomiarowego. W pod−

stawowej konfiguracji, z przyczyn oczywi−

stych LM35 nadaje się jedynie do pomiarów

temperatur większych od 0 O C. Zastosowali−

śmy więc prosty chwyt, zalecany także przez

producenta: dodatkowe spolaryzowanie wyj−

ścia układu ujemnym napięciem za pośre−

dnictwem rezystora R5.

Ważną rolę w układzie spełnia blok prze−

łączania kanałów pomiarowych. Zbudowany

został z dwóch przerzutników typu D −

IC4A i IC4B pracujących jako licznik dwubi−

towy, oraz ze scalonego multipleksera − de−

multipleksera cyfrowo− analogowego typu

4051 − IC3. IC3 zawiera w swojej strukturze

dwa multipleksery,

z których jeden − “Y”,

został wykorzystany

do przełączania kana−

łów pomiarowych.

Czujniki pomiarowe −

układy LM35 podłą−

czone są do wejścia

CON1 układu termo−

metru. W zależności

od stanu wejść adreso−

wych A i B IC3 wej−

ście woltomierza dołą−

czane jest do wyjścia

jednego z czujników.

Ważną dla nas cechą

układu 4051 jest to, że

umożliwia on także

przenoszenie sygna−

łów ujemnych wzglę−

dem zasilania, pod

warunkiem, że jego

wejście V− dołączone

jest do potencjału rów−

nego lub mniejszego

od minimalnego po−

ziomu tego sygnału.

Wejście V− nie jest po−

kazane na schemacie

(podobnie jak inne

wejścia zasilania ukła−

dów cyfrowych), ale

patrząc na rysunek

płytki obwodu druko−

wanego z pewnością

zauważymy, że wy−

prowadzenie 7 IC3 zo−

stało tam połączone

z wyjściem przetwor−

nicy napięcia ujemne−

go − IC2.

Dioda LED D1

swoim włączeniem

wskazuje pomiar tem−

peratury mniejszej od

0 O C.

Pozostała nam jeszcze nie wykorzystana

“połówka” układu IC3. Wykorzystując fakt,

że obydwa multipleksery zawarte w struktu−

rze tego układu są symultanicznie adresowa−

ne, postanowiłem wykorzystać ją do sygnali−

zacji aktualnie włączonego kanału pomiaro−

wego, zrealizowanej z wykorzystaniem czte−

rech diod LED − D2 ... D5.

rek, od których wlutowania rozpoczniemy te−

raz montaż układu.

Po zmontowaniu płytek należy je ze sobą

połączyć za pomocą szeregu kątowych gold−

pinów. Taki sposób montażu gwarantuje usta−

wienie płytek idealnie pod kątem prostym

względem siebie i mocne, pewne połączenie.

Jedyną czynnością regulacyjną, jaką mu−

simy wykonać, będzie ustawienie za pomocą

potencjometru montażowego PR1 napięcia

1000mV pomiędzy wyprowadzeniami REF

HI i REF LO IC1.

Sposób dołączenia czujników pomiaro−

wych do wykonanego układu termometru

pokazany został na rysunku 3 .

Warto jeszcze zająć się przez chwilę spra−

wą obudowania czujników pomiarowych −

Montaż i uruchomienie

Na rysunku 2 przedstawiono mozaikę

ścieżek dwóch płytek obwodów drukowa−

nych oraz rozmieszczenie na nich elemen−

tów. Płytka wyświetlaczy została wykonana

na laminacie dwustronnym z metalizacją,

a płytkę, na której umieścimy pozostałą część

układu, udało się zaprojektować na laminacie

jednowarstwowym, co jednak pociągnęło za

sobą konieczność zastosowania trzech zwo−

Rys. 1

Elektronika dla Wszystkich

Projekty AVT

układów LM35. Układ ten produkowany jest

w dwóch rodzajach obudów: plastykowych

TO−92 i metalowych TO−46. Ze względu na

znacznie lepszą przewodność cieplną do na−

szych celów zdecydowanie bardziej nadają

się te ostatnie. Jeżeli będziemy dokonywać

pomiarów temperatury powietrza, to wystar−

czy czujnik zasłonić przed ewentualnymi

wpływami czynników atmosferycznych lub

uszkodzeniem mechanicznym. Sprawa kom−

plikuje się jednak w przypadku pomiaru tem−

peratury płynów lub przedmiotów, np. radia−

torów. Udało mi się opracować prosty sposób

obudowania czujników, zapewniający wy−

godny pomiar temperatury przedmiotów

i nieagresywnych chemicznie płynów. Obu−

dowa wykonana została z kawałka chromo−

wanej rurki, odciętej z uszkodzonej anteny

teleskopowej. Jeden z jej końców został za−

mknięty za pomocą warstwy cyny. Zamknię−

cie rurki najlepiej wykonać w następujący

sposób: odcinek rurki, dokładnie oczyszczo−

ny wewnątrz papierem ściernym stawiamy na

kawałku blachy duralowej i całość umie−

szczamy na palniku kuchenki gazowej. Do

rurki wrzucamy parę kawałków cyny do luto−

wania i całość podgrzewamy do momentu

stopienie się cyny, a następnie nie poruszając

z miejsca, studzimy. Stopiona cyna powinna

utworzyć w rurce warstwę o grubości ok.

2…3 mm. Można teraz umieścić już czujnik

w rurce i zalać klejem Distal. Takie rozwiąza−

nie nie jest jednak najlepsze ze względu na

słabą przewodność cieplną zastygniętego kle−

ju. Ja wybrałem inne rozwiązanie, chyba

optymalne. Wnętrze rurki z umieszczonym

w niej czujnikiem i dobrze zaizolowanymi

przewodami wypełniłem, podgrzewając

w gotującej się wodzie, stopem Wooda. Być

może niektórzy Czytelnicy nie znają tego

wielce użytecznego w wielu sytuacjach meta−

lu, a właściwie, jak sama nazwa wskazuje −

stopu metali. Jego szczególną cechą, jedyną

Warto jeszcze wspomnieć parę słów o do−

datkowej kalibracji termometru przy wyko−

rzystywaniu go jako np. termometru lekar−

skiego. Kalibrację taką wykonałem posługu−

jąc się pożyczonym, bardzo dokładnym ter−

mometrem laboratoryjnym. Czujniki oby−

dwu termometrów umie−

szczone zostały w wodzie

o dokładnie stabilizowanej

temperaturze 38 O C. Pokrę−

cając potencjometrem mon−

tażowym PR uzyskałem

idealną zgodność odczytu.

Po wyłączeniu stabilizacji

temperatury woda zaczęła

stygnąć i okazało się, że

dokładność wskazań nasze−

go termometru była lepsza

niż 0,1 O C. Jednak stosując

wykonany termometr do

pomiaru temperatury ciała człowieka musi−

my pamiętać, że w żadnym wypadku nie

Rys. 3

Rys. 4

Wykaz elementów

Kondensatory

C1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .220nF

C2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .47nF

C3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .10nF

C4,, C8,, C10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .100nF

C5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .100pF

C6,, C7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .10

F/10 V

C9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .470

F/10V

Rezystory

PR1 . . . . . . . . . . . . . . . . . .pottencjjomettr monttażowy

miiniiatturowy1k

− helliittriim

R1,, R8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .100k

wyróżniającą go spośród innych stopów jest

temperatura topnienia wynosząca…96 O C. Po−

za tym stop Wooda po−

siada wszystkie cechy

metali, w tym bardzo do−

brą przewodność cieplną

i elektryczną. Natomiast

kontakt z roztopionym

stopem nie grozi uszko−

dzeniem elementów pół−

przewodnikowych. Tak

więc zastosowane roz−

wiązanie można uznać

za idealne, czujnik

LM35 ma doskonały

kontakt termiczny z oto−

czeniem. Pamiętajcie

tylko o wypełnieniu po−

zostałej części rurki kle−

jem Distal lub innym

podobnym, ponieważ

bez tego zabezpieczenia

przy pomiarze tempera−

tur większych od 96 O C

stop mógłby po prostu

wypłynąć z rurki. Budo−

wę opisanego czujnika

przedstawia rysunek 4 .

R2,, R7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1M

Rys. 2

R3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .470k ΩΩ

R4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1k ΩΩ

R5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .10k ΩΩ

R6,, R9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .560 ΩΩ

Półprzewodniki

DP1,, DP2,, DP3,, DP4 . . . . . . . . . . . . . . .wyświiettllacz

siiedmiiosegmenttowy LED,, wsp.. anoda − SA52−11 EWA

D1,, D2,, D3,, D4,, D5 . . . . . . . . . .diioda LED czerwona

IIC1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .IICL7107

IIC2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .IICL7660

IIC3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4052

IIC4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4013

IIC5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4093

LM35 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .2 sztt

Pozostałe

CON2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ARK2 (3,,5mm)

S1 . . . . . . . . . . . . . . . . . .przyciisk typu miicroswiittch

1 kąttowa liisttwa golldpiinów 30 piin

CON1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .6 x 1 golldpiin

Podsttawkii pod IC

Komplet podzespołów z płytką jest

dostępny w sieci handlowej AVT jako

kit szkolny AVT−2389

Elektronika dla Wszystkich

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: