Patterson James - Kobiecy Klub Zbrodni 04 - Czwarty lipca.pdf - Patterson James - Zabr7

JAMES PATTERSON

& MAXINE PAETRO

Czwarty lipca

Część 1

Nie ma sprawiedliwości

Rozdział 1

Był powszedni dzień, dochodziła czwarta rano, kiedy Jacobi

zajechał naszym samochodem przed Lorenzo — był to niechlujny,

wynajmowany na godziny „turystyczny" hotel w dzielnicy Tenderloin w

San Francisco, która jest tak zakazana, że nawet słońce nie dociera do

jej uliczek. Nim tam dojechaliśmy, krążyły mi po głowie różne

domysły.

Przy krawężniku stały już trzy czarno-białe wozy policyjne, a

Conklin, pierwszy policjant, który znalazł się na miejscu, ogradzał

taśmą całą strefę. Pomagał mu w tym inny funkcjonariusz, nazwiskiem

Les Arou.

— Kto jest ofiarą? — zapytałam obu policjantów.

— Biały mężczyzna, pani porucznik. Niecałe dwadzieścia lat,

wyłupiaste oczy, załatwiony na amen — zameldował Conklin. — Pokój

dwadzieścia jeden. Nie ma śladów włamania. Ofiara jest w wannie, tak

samo jak poprzednia.

Po wejściu do hotelu poczuliśmy odór moczu i wymiotów. Nie

było boyów hotelowych, windy ani żadnej obsługi. Nocni goście

wycofali się w mrok korytarza, z wyjątkiem młodej prostytutki, która

odciągnęła Jacobiego na stronę.

—Daj mi dwadzieścia dolarów — powiedziała do niego. — Mam

licencję.

Jacobi dał jej dziesiątkę w zamian za karteczkę, po czym zwrócił

się do recepcjonisty z pytaniami dotyczącymi ofiary: czy była w

towarzystwie, czy miała kartę kredytową, czy ćpała? Obeszłam łukiem

chwiejącego się na klatce schodowej narkomana i wspięłam się na

drugie piętro. Drzwi do pokoju 21 były otwarte, pilnował ich

żółtodziób policyjny.

— Dobry wieczór, porucznik Boxer.

— Już jest rano, Keresty.

— Tak jest, proszę pani — odparł potulnie, odnotowując moje

przyjście i podsuwając mi formularz do podpisu.

W kwadratowym pokoju o boku trochę ponad trzy i pół metra było

ciemniej niż na korytarzu. Bezpiecznik był przepalony, a cienkie

zasłony na tle oświetlonych latarniami okien wyglądały jak zjawy.

Uważałam, by na nic nie nadepnąć, i próbowałam odgadnąć, co w tym

wnętrzu stanowiło ślady zbrodni, a co nie. Było tu cholernie dużo

różnych rzeczy, lecz światła bardzo mało.

Promień latarki oświetlił po kolei potłuczone fiolki na podłodze,

materac ze starymi plamami krwi, sterty śmieci i mnóstwo porozrzucanej

odzieży. W rogu pokoiku znajdowało się coś w rodzaju kuchenki.

Płytka była jeszcze gorąca, a na dnie zlewu leżały narkomańskie

akcesoria. Powietrze było gęste, niemal lepkie. Powiodłam snopem

światła po kablu przedłużacza. Był włączony do gniazdka przy zlewie,

przechodził pod zapchaną umywalką i kończył się w wannie.

Kiedy zobaczyłam martwego chłopca, poczułam skurcz żołądka.

Miał jasne włosy, bezwłosą pierś, był nagi i chudy. Na pół leżał w

wannie, pod nosem i na wargach zebrała mu się piana. Przewód

elektryczny prowadził do archaicznego tostera, polśniewającego pod

powierzchnią wody.

— Cholera — zaklęłam, patrząc na Jacobiego, który wszedł do

łazienki. — Znów to samo.

— Upieczony na amen — stwierdził.

Jako szef wydziału zabójstw, nie miałam w swoich obowiązkach

zajmowania się pracą detektywistyczną loco crimini, ale w takich

przypadkach jak ten po prostu nie umiałam trzymać się na dystans.

Kolejny chłopak został zabity prądem. Dlaczego? Czy stał się

przypadkową ofiarą przemocy, czy było w tym coś osobistego?

Wyobraziłam sobie, jak zwijał się z bólu, kiedy przez jego ciało płynął

prąd, który zatrzymał serce.

Nogawki moich spodni nasiąkały coraz wyżej wodą, zebraną na

popękanej kafelkowej podłodze. Uniosłam stopę i zamknęłam nią drzwi

łazienki, wiedząc z góry, co na nich zobaczę. Drzwi zareagowały

wysokim piskiem zawiasów, które z całą pewnością nigdy nie były

oliwione.

Na drzwiach widniały trzy słowa, napisane sprayem. Po raz drugi w

ciągu paru tygodni patrzyłam na ten sam napis, zastanawiając się, co

może oznaczać.

NIE MA SPRAWIEDLIWOŚCI.

Rozdział 2

Przypadek mógłby wskazywać na szczególnie makabryczne

samobójstwo, gdyby nie to, że brakowało pojemniczka ze sprayem.

Usłyszałam, że Charlie Clapper i jego ekipa kryminalistyczna

zaczynają w pokoju obok wypakowywać swój sprzęt. Stanęłam z

boku, gdy fotograf robił zdjęcia ofiary, po czym wyjęłam z kontaktu

wtyczkę kabla.

Charlie zmienił przepalony bezpiecznik.

—Dzięki Ci, Boże — mruknął, kiedy wreszcie w tym straszliwym

wnętrzu zabłysło światło.

Byłam zajęta przetrząsaniem odzieży ofiary w poszukiwaniu

jakiegokolwiek dowodu tożsamości, gdy w drzwiach stanęła Claire

Washburn, naczelny lekarz sądowy San Francisco i moja najbliższa

przyjaciółka.

—Obrzydliwość — powiedziałam, kiedy weszłyśmy do łazienki.

Claire jest oazą ciepła w moim życiu, osobą bliższą mi od mojej

własnej siostry. — Chyba tego nie wytrzymam.

—Co chcesz zrobić? — zapytała łagodnie.

Przełknęłam z trudem, usiłując pokonać zaciskającą mi gardło

obręcz. Pogodziłam się w życiu z wieloma rzeczami, ale nigdy nie

zdołałam się pogodzić z zabijaniem dzieci.

—Mam ochotę wyjąć zatyczkę z wanny.

W jasnym świetle ofiara wyglądała na jeszcze bardziej zmal-

tretowaną. Claire przykucnęła obok wanny, wcisnąwszy swoje obfite

kształty w przestrzeń odpowiednią dla kogoś przynajmniej o połowę

Patterson James - Kobiecy Klub Zbrodni 04 - Czwarty lipca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: