Uczennicą, a później współpracownicą R. Labana była W. Sherborne – nauczycielka wychowania fizycznego i tańca później kinezyterapeutka. Jej dużym osiągnięciem stało się rozwinięcie metody R. Labana w kierunku humanistycznym, gdzie położyła nacisk na potrzebę rozwijania bliskich związków między ludźmi przez nawiązanie więzi emocjonalnej. W metodzie W. Sherborne nie ma współzawodnictwa, gdyż zakłada ona, że wszyscy mogą odnieść sukces i każdy może z siebie coś dać innym.
SCENARIUSZ ZABAW GIMNASTYCZNYCH
DLA DZIECI 4-5 LETNICH
TEMAT: Pobawmy się razem.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• weźmie udział w zabawach ruchowych w sali z przestrzeganiem określonych reguł,
• umiejętnie współdziała z partnerem,
• przyjmie właściwą postawę podczas określonych ćwiczeń
Metody pracy:
Czynna- zadania stawiane do realizacji
- elementy pedagogiki zabawy
- elementy W.Sherborne
Forma aktywności:
- ruchowa
Pomoce: Szarfy w czterech kolorach, ścieżka dźwiękowa do ćwiczeń, chusta animacyjna
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1.Ćwiczenia porządkowo-wychowawcze
(zbiórka, przywitanie)
Dwie grupy przedszkolaków stoją w dwóch szeregach naprzeciwko siebie. N-lka rozdaje dzieciom szarfy: dwa kolory jednej grupie, dwa kolory drugiej grupie.
2.Zabawa „Witam was”
Dzieci ustawiają się w dwóch kołach. W kole wewnętrznym dzieci stoją zwrócone twarzami do swoich partnerów z koła zewnętrznego. Przy melodii płynącej z magnetofonu, wszyscy śpiewają powitalną piosenkę, a w odpowiednich momentach klaszczą w dłonie kolegi.
WSZYSCY SĄ, WITAM WAS
ZACZYNAMY-JUŻ CZAS
JESTEM JA, JESTEŚ TY
RAZ, DWA, TRZY
3.Zabawa orientacyjno-porządkowa- „OGONKI”
Wszystkie dzieci maja ogonki (szarfy zaczepione za spodenki), luźno biegają po sali. Każde dziecko stara się zabrać jak najwięcej ogonków.
4.Zabawa o charakterze ożywiającym- BEREK BOCIAN
Dzieci biegają po sali. Obroną przed łapiącym berkiem jest przyjęcie pozycji na jednej nodze z ramionami w bok.
5.Dzieci ustawione w parach. DOTYK
Dzieci dotykają się różnymi częściami ciała wymienianymi przez n-lkę. Ćwiczeniom towarzyszy muzyka.
6.Zabawa ROWEREK
Dzieci dotykają się stopami. Naśladują jazdę rowerem-na przemian naciskają stopami.
7.Zabawa ŻOŁNIERZE
Dzieci o określonym kolorze szarf maszerują energicznie, dynamicznie po sali w rytm muzyki. Na sygnał zmiana koloru szarf.
8.Zabawa TANIEC WĘŻA
Dzieci węże pełzają, wyciągają się, rozwijają ciało, zwijają się w kłębki.
9.Zabawa LUSTRZANE ODBICIE
Dzieci siedzą w parach naprzeciwko siebie; jedno dziecko z pary robi śmieszne minki, a drugie stara się je naśladować.
10.Zabawa na czworakach PRZEJDŹ POD MOSTKIEM
Dzieci o określonym przez n-lkę kolorze szarf tworzą mostek, pozostałe dzieci kolejno przechodzą pod tym mostkiem.
11.Zabawa bieżna PRZEPLOTEM
Dzieci biegają swobodnie po sali, każde trzyma szarfę w ręku, na sygnał każde dziecko stara się przepleść przez siebie szarfę jak najszybciej.
12.Ćwiczenie przeciw płaskostopiu, KTO SZYBCIEJ
Dzieci siedzą w parach, twarzami do siebie. Podnoszą jedną szarfę palcami stóp (raz lewą, raz prawą stopą)
13.Zabawy Z CHUSTĄ ANIMACYJNĄ
• morze- dzieci trzymają chustę i falują nią w różnym
tempie i z różną siłą,
• kąpiel w wodzie- jedno dziecko wchodzi na chustę,
pozostałe leciutko nią falują,
• rybak i rybka- jedno dziecko „rybka” wchodzi pod chustę,
dziecko „rybak” ma za zadanie złapać rybkę,
• traf do dziurki- n-lka wrzuca piłeczkę, zadaniem dzieci jest
trafienie piłką do dziury znajdującej się w środku
chusty.
14.Marsz po kole przy spokojnej muzyce
6. Korzyści wynikające ze stosowania metody Weroniki Sherborne
Każdy człowiek może służyć drugiemu pomocą, wsparciem, jeśli pozwoli sobie na korzystanie ze swoich własnych „pokładów” uczuć, otworzy się naprawdę na drugiego człowieka, będzie po prostu i prawdziwie sobą. Nie jest to odkrycie, ale stara prawda o terapii. To, co najbardziej może pomóc drugiemu człowiekowi, jest w nas. Metoda Weroniki Sherborne pozwala to dokładnie zobaczyć i „odkryć”.
Oto lista potrzeb człowieka, których realizacja jest możliwa poprzez metodę Ruchu Rozwijającego:
Ø poczucia bezpieczeństwa
Ø rozluźnienia, relaksu, rozładowania napięcia
Ø „dawania” i „brania”
Ø akceptacji samego siebie
Ø poczucia siły i własnej wartości
Ø bliskiego kontaktu z innymi ludźmi
Ø poczucia własnej energii
Ø satysfakcji związanej z wysiłkiem fizycznym
Ø mobilizacji do pokonywania trudności, do sprawdzania się w trudnej sytuacji
Ø poznania swojego ciała
Ø odkrywania własnych możliwości
Ø odczucia energii własnej i energii drugiego człowieka
Ø zaufania do siebie i innych
Ø doznawania przyjemności, radości, zabawy
Ø bliskości fizycznej drugiego człowieka
Ø więzi z grupą
Ø akceptacji swojego ciała
Ø spontaniczności
Ø pewności siebie
Ø poczucia partnerstwa
_____________________________________________________________________
SCENARIUSZE ZAJĘĆ METODĄ WERONIKI SHERBORNE
1. Powitanie – śpiewanka „Witaj…., witaj……., jak się masz?
Wszyscy cię lubimy, wszyscy cię lubimy,
Bądź wśród nas.” ( na melodię „Panie Janie”)
2. Powitanie różnymi częściami ciała – dłońmi, łokciami, brzuchem, plecami, itp.
3. Poczucie własnego ciała:
Ø Leżenie na plecach i jazda po podłodze
Ø Leżenie na brzuchu i jazda po podłodze
Ø Jazda po podłodze na pośladkach
4. Dobieranie się parami
5. Ćwiczenia „z” partnerem
Ø „kangury” – jedno dziecko jest matką i tuli w ramionach swoje dziecko
Ø „mosty” – przechodzenie wokół, nad, pod partnerem w siadzie klęcznym
Ø „wycieczka” – ciąganie leżącego partnera za nogi po podłodze
Ø „rolowanie dywanu” – jedno dziecko leży na podłodze, drugie go turla
6. Ćwiczenia „przeciwko” z partnerem
Ø „paczka” – jedno dziecko siedzi skulone na podłodze, drugie próbuje go wyprostować
Ø „przepychanki” – w siadzie przepychanie się plecami
7. Dobieranie się w czwórki
...
malgosiek_n