rozdział1.pdf

Dz.U.1998.21.94 (U)

Kodeks pracy.

zmiany:

1998-09-01 Dz.U.1998.113.717 art. 5

1998-09-11 Dz.U.1996.24.110 art. 1

1999-01-01 Dz.U.1998.106.668 art. 31

2000-01-01 Dz.U.1999.99.1152 art. 1

2000-04-06 Dz.U.2000.19.239 art. 2

2001-01-01 Dz.U.2000.43.489 art. 39

Dz.U.2000.107.1127 art. 1

2001-03-30 Dz.U.2000.120.1268 art. 17

2001-05-01 Dz.U.2001.28.301 art. 1

2001-05-26 Dz.U.2001.52.538 art. 1

Dz.U.2001.99.1075 art. 1

2002-01-01 Dz.U.2001.128.1405 art. 1

2002-01-13 Dz.U.2001.154.1805 art. 1

2002-02-15 Dz.U.2001.11.84 art. 41

2002-06-29 Dz.U.2002.74.676 art. 159

2002-09-01 Dz.U.2001.111.1194 art. 5

2002-11-26 Dz.U.2002.196.1660 pkt 1

2002-11-29 Dz.U.2002.135.1146 art. 1

Dz.U.2002.135.1146 wynik. z art. 6

2003-01-01 Dz.U.2001.123.1354

art. 37

Dz.U.2002.135.1146

art. 1

Dz.U.2002.199.1673

art. 39

Dz.U.2002.200.1679

art. 11

2004-01-01 Dz.U.2003.166.1608

art. 29

Dz.U.2003.213.2081

art. 1

2004-05-01 Dz.U.2001.128.1405

art. 1

Dz.U.2002.135.1146 wynik. z art. 6

Dz.U.2003.213.2081

art. 1

Dz.U.2004.96.959

art. 3

2004-06-01 Dz.U.2004.99.1001

art. 126

Dz.U.2004.120.1252

art. 13

2004-11-23 Dz.U.2004.240.2407

art. 2

2005-02-08 Dz.U.2005.10.71

art. 2

2005-04-25 Dz.U.2005.68.610

wynik. z

2005-06-01 Dz.U.2005.86.732

2006-03-02 Dz.U.2005.167.1398

art. 127

2006-07-24 Dz.U.2006.104.708

art. 146

2006-08-05 Dz.U.2006.133.935

art. 3

2006-10-01 Dz.U.2006.104.711

art. 10

2006-11-30 Dz.U.2006.217.1587

art. 1

2006-12-19 Dz.U.2006.221.1615

art. 1

2007-04-26 Dz.U.2007.64.426

art. 2

2007-07-01 Dz.U.2007.89.589

art. 95

2007-10-16 Dz.U.2007.181.1288

art. 1

USTAWA KODEKS PRACY – stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r.

2007-10-26 Dz.U.2007.176.1239

art. 1

2007-12-03 Dz.U.2007.225.1672 wynik. z

2008-06-30 Dz.U.2008.93.586

art. 1

2009-01-01 Dz.U.2008.237.1654

art. 1

2009-01-18 Dz.U.2008.223.1460

art. 1

2009-02-01 Dz.U.2009.6.33

art. 2

2009-07-03 Dz.U.2008.116.740

Dz.U.2009.99.825 art. 1

2009-07-10 Dz.U.2009.98.817 art. 3

2009-08-05 Dz.U.2009.115.958 art. 1

2009-08-22 Dz.U.2009.125.1035 wynik. z art. 35 ust. 1

2010-01-01 Dz.U.2008.237.1654 wynik. z art. 12 , art. 14 ust. 2

2010-01-06 Dz.U.2009.219.1704

art. 1

2010-04-11 Dz.U.2009.58.485

2010-07-16 Dz.U.2010.105.655

art. 1

2010-07-26 Dz.U.2010.135.912 wynik. z

2011-01-01 Dz.U.2009.157.1241 art. 3

Dz.U.2010.224.1459 art. 1

Dz.U.2010.249.1655 art. 1

Dz.U.2010.254.1700 art. 25

2011-01-02 Dz.U.2010.182.1228 art. 79

2012-01-01 Dz.U.2008.237.1654 wynik. z art. 12

2018-09-01 Dz.U.2009.56.458

art. 2

USTAWA

z dnia 26 czerwca 1974 r.

KODEKS PRACY

(tekst pierwotny: Dz. U. 1974 r. Nr 24 poz. 141)

(tekst jednolity: Dz. U. 1998 r. Nr 21 poz. 94)

Preambuła

DZIAŁ PIERWSZY

Przepisy ogólne

Rozdział I

Przepisy wstępne

Art. 1. Kodeks pracy określa prawa i obowiązki pracowników i pracodawców.

Art. 2. Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania,

wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

USTAWA KODEKS PRACY – stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r.

Art. 3. Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a

także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Art. 3 1 . § 1. Za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z

zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do

tego osoba.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pracodawcy będącego osobą fizyczną, jeżeli nie

dokonuje on osobiście czynności, o których mowa w tym przepisie.

Art. 4. (skreślony)

Art. 5. Jeżeli stosunek pracy określonej kategorii pracowników regulują przepisy szczególne,

przepisy kodeksu stosuje się w zakresie nie uregulowanym tymi przepisami.

Art. 6. § 1. Stosunek pracy między obywatelem polskim a polskim przedstawicielstwem, misją

lub inną placówką za granicą podlega przepisom kodeksu.

§ 2. Stosunek pracy między obywatelem polskim a przedstawicielstwem, misją albo inną

placówką państwa obcego lub instytucji międzynarodowej, działającymi na obszarze Rzeczypospolitej

Polskiej, podlega przepisom kodeksu, jeżeli umowy, układy lub porozumienia międzynarodowe nie

stanowią inaczej.

Art. 7. (skreślony)

Art. 8. Nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-

gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub

zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Art. 9. § 1. Ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy

Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki

pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na

ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron

stosunku pracy.

§ 2. Postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i

statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych

ustaw i aktów wykonawczych.

§ 3. Postanowienia regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż

postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych.

§ 4. Postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień

zbiorowych, regulaminów oraz statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy,

naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, nie obowiązują.

Art. 9 1 . § 1. Jeżeli jest to uzasadnione sytuacją finansową pracodawcy, może być zawarte

porozumienie o zawieszeniu stosowania w całości lub w części przepisów prawa pracy, określających

prawa i obowiązki stron stosunku pracy; nie dotyczy to przepisów Kodeksu pracy oraz przepisów

innych ustaw i aktów wykonawczych.

§ 2. Porozumienie, o którym mowa w § 1, zawiera pracodawca i reprezentująca pracowników

organizacja związkowa, a jeżeli pracodawca nie jest objęty działaniem takiej organizacji,

porozumienie zawiera pracodawca i przedstawicielstwo pracowników wyłonione w trybie przyjętym u

tego pracodawcy.

§ 3. Zawieszenie stosowania przepisów prawa pracy nie może trwać dłużej niż przez okres 3

lat. Przepis art. 241 27 § 3 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Pracodawca przekazuje porozumienie właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy.

§ 5. Przepisy § 1-4 nie naruszają przepisów art. 241 27 .

Rozdział II

USTAWA KODEKS PRACY – stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r.

Podstawowe zasady prawa pracy

Art. 10. § 1. Każdy ma prawo do swobodnie wybranej pracy. Nikomu, z wyjątkiem

przypadków określonych w ustawie, nie można zabronić wykonywania zawodu.

§ 2. Państwo określa minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę.

§ 3. Państwo prowadzi politykę zmierzającą do pełnego produktywnego zatrudnienia.

Art. 11. Nawiązanie stosunku pracy oraz ustalenie warunków pracy i płacy, bez względu na

podstawę prawną tego stosunku, wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika.

Art. 11 1 . Pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika.

Art. 11 2 . Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych

obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu.

Art. 11 3 . Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w

szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania

polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także

ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym

wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.

Art. 12. (skreślony)

Art. 13. Pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzenia za pracę. Warunki realizacji tego

prawa określają przepisy prawa pracy oraz polityka państwa w dziedzinie płac, w szczególności

poprzez ustalanie minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Art. 14. Pracownik ma prawo do wypoczynku, który zapewniają przepisy o czasie pracy,

dniach wolnych od pracy oraz o urlopach wypoczynkowych.

Art. 15. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki

pracy.

Art. 16. Pracodawca, stosownie do możliwości i warunków, zaspokaja bytowe, socjalne i

kulturalne potrzeby pracowników.

Art. 17. Pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji

zawodowych.

Art. 18. § 1. Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje

stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy.

§ 2. Postanowienia umów i aktów, o których mowa w § 1, mniej korzystne dla pracownika niż

przepisy prawa pracy są nieważne; zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy.

§ 3. Postanowienia umów o pracę i innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek

pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu są nieważne. Zamiast takich

postanowień stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy, a w razie braku takich przepisów -

postanowienia te należy zastąpić odpowiednimi postanowieniami niemającymi charakteru

dyskryminacyjnego.

Art. 18 1 . § 1. Pracownicy i pracodawcy, w celu reprezentacji i obrony swoich praw i interesów,

mają prawo tworzyć organizacje i przystępować do tych organizacji.

USTAWA KODEKS PRACY – stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r.

§ 2. Zasady tworzenia i działania organizacji, o których mowa w § 1, określa ustawa o

związkach zawodowych, ustawa o organizacjach pracodawców oraz inne przepisy prawa.

Art. 18 2 . Pracownicy uczestniczą w zarządzaniu zakładem pracy w zakresie i na zasadach

określonych w odrębnych przepisach.

Art. 18 3 . Pracodawcy oraz organy administracji są obowiązani tworzyć warunki umożliwiające

korzystanie z uprawnień określonych w przepisach, o których mowa w art. 18 1 i 18 2 .

Rozdział IIa

Równe traktowanie w zatrudnieniu

Art. 18 3a . § 1. Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania

stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu

podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek,

niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową,

pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas

określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.

§ 2. Równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób,

bezpośrednio lub pośrednio, z przyczyn określonych w § 1.

§ 3. Dyskryminowanie bezpośrednie istnieje wtedy, gdy pracownik z jednej lub z kilku przyczyn

określonych w § 1 był, jest lub mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie

niż inni pracownicy.

§ 4. Dyskryminowanie pośrednie istnieje wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego

postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania występują lub mogłyby wystąpić

niekorzystne dysproporcje albo szczególnie niekorzystna sytuacja w zakresie nawiązania i

rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu

podnoszenia kwalifikacji zawodowych wobec wszystkich lub znacznej liczby pracowników należących

do grupy wyróżnionej ze względu na jedną lub kilka przyczyn określonych w § 1, chyba że

postanowienie, kryterium lub działanie jest obiektywnie uzasadnione ze względu na zgodny z

prawem cel, który ma być osiągnięty, a środki służące osiągnięciu tego celu są właściwe i

konieczne.

§ 5. Przejawem dyskryminowania w rozumieniu § 2 jest także:

1) działanie polegające na zachęcaniu innej osoby do naruszenia zasady równego

traktowania w zatrudnieniu lub nakazaniu jej naruszenia tej zasady,

2) niepożądane zachowanie, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności

pracownika i stworzenie wobec niego zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub

uwłaczającej atmosfery (molestowanie).

§ 6. Dyskryminowaniem ze względu na płeć jest także każde niepożądane zachowanie o

charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest

naruszenie godności pracownika, w szczególności stworzenie wobec niego zastraszającej, wrogiej,

poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery; na zachowanie to mogą się składać fizyczne,

werbalne lub pozawerbalne elementy (molestowanie seksualne).

§ 7. Podporządkowanie się przez pracownika molestowaniu lub molestowaniu seksualnemu, a

także podjęcie przez niego działań przeciwstawiających się molestowaniu lub molestowaniu

seksualnemu nie może powodować jakichkolwiek negatywnych konsekwencji wobec pracownika.

Art. 18 3b . § 1. Za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, z zastrzeżeniem §

2-4, uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku przyczyn

określonych w art. 18 3a § 1, którego skutkiem jest w szczególności:

1) odmowa nawiązania lub rozwiązanie stosunku pracy,

2) niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków

zatrudnienia albo pominięcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych świadczeń

związanych z pracą,

3) pominięcie przy typowaniu do udziału w szkoleniach podnoszących kwalifikacje

zawodowe

USTAWA KODEKS PRACY – stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: