ROZTARGNIONE MIASTO
Pewnego razu, w małym miasteczku, podobnym do wielu innych zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Dzieci zapominały odrabiać zadania, dorośli zapominali zdejmować buty przed położeniem się na spoczynek, nie pozdrawiano się nawzajem. Drzwi kościoła były zamknięte. Nie było słychać dzwonów. Nikt się nie modlił.
Pewnego poniedziałkowego ranka, jeden z nauczycieli zapytał swych uczniów:
- Dlaczego wczoraj nie przyszliście do szkoły?
- Wczoraj była niedziela! - odpowiedzieli uczniowie - W niedzielę nie ma szkoły.
- Dlaczego? - spytał nauczyciel.
Uczniowie nie wiedzieli, co odpowiedzieć.
Zbliżało się Boże Narodzenie.
- Dlaczego słyszy się teraz te miłe melodie?
- Dlaczego na choince umieszcza się świeczki?
Nikt nie wiedział.
Kłócili się dwaj przyjaciele. Nawymyślali sobie tyle, że aż zachrypli.
- Teraz nie mam już żadnego przyjaciela - myślał ze smutkiem jeden z nich następnego dnia i nie wiedział, co zrobić.
Małe miasteczko stawało się coraz bardziej szare i smutne. Ludzie każdego dnia byli coraz bardziej egoistyczni i kłótliwi.
- Mam wrażenie, że o czymś zapomniałem - powtarzali wszyscy.
Pewnego dnia wiał pomiędzy dachami silny wiatr, tak silny, że zdołał rozkołysać dzwony kościoła. Nagle ludzie zatrzymali się i zaczęli się oglądać w górę. Jeden z mężczyzn zawołał: - Wiem o Kim zapomnieliśmy! Zapomnieliśmy o Bogu!
(Bruno Ferrero, Ojcze nasz)
Dzwon
Piosenka: "Oto jest dzień"
Oto jest dzień, który dał nam Pan Weselmy się i radujmy się w nim Alleluja, alleluja! Ty, który mieszkasz w chmurze pełnej ognia Ty, który siedzisz na tronie z szafirów Istot tajemnych otoczony chórem Boże chwały wielkiej Ty, co zamykasz cały wszechświat w dłoni Czynisz z obłoków posłuszne rydwany Jako Swych posłów, Ty kierujesz wichry Boże Stworzycielu Ty, któryś mówił w krzaku gorejącym Ojcze narodu dawnego przymierza Lud prowadziłeś przez czerwone wody Boże Ocalenia Panie kapłanów, królów i proroków Złota świątynia przybytkiem Twym była Tyś jednak wybrał dom Swój w naszych sercach Boże Miłosierdzia Aby pojednać grzesznych ludzi z Tobą Dałeś nam Syna, co się stał człowiekiem W Nim okazałeś głębię Swej miłości Boże Odkupienia Przyjął On mękę, śmierć i pogrzebanie Krwi Swej purpurą przywrócił nam życie dnia zaś trzeciego powstał z mroków grobu Boże Zmartwychwstania Tobie Najwyższy, pełen majestatu Razem z Twym Synem i duchem płomiennym Sława niech będzie cześć i dziękczynienie Boże zawsze wierny
KATECHEZA_DLA_DZIECI