480. Hardy Kate - Właściwa diagnoza.pdf - Harlequin Medical 3 - Agadoo86

Kate Hardy

Właściwa diagnoza

Tytuł oryginału: The Doctor's Lost–and–Found Bride

ROZDZIAŁ PIERWSZY

– Przepraszam, ale słyszałem jakieś krzyki.

Marina zamarła na dźwięk tego głosu.

Nie, to na pewno nie on. Przede wszystkim Max Fenton nie pracuje w

szpitalu London Victoria. Co za głupota podejrzewać, że stoi po drugiej stronie

przepierzenia. Znów była wściekła na siebie, że słysząc ten charakterystyczny

głos, od razu myślała o swoim byłym mężu.

Po czterech latach powinna wreszcie się od niego uwolnić. Raz na

zawsze. A tymczasem za każdym razem, gdy widziała postać mężczyzny z

ciemnymi, opadającymi na czoło włosami, gdy słyszała choć trochę podobnie

brzmiący głos, miała przed oczami Maxa. I za każdym razem okazywało się,

że to jakiś nieznajomy, a ona znów wyrzucała sobie, że jest taką idiotką.

Z pewnością nie pojechał za nią do Londynu. Nie po tym, co przeszli.

Podpisał papiery rozwodowe rok temu, a wcześniej przez trzy lata żyli w

separacji. Rzeczywiście, Eve wspominała coś o nowym asystencie w miejsce

Eda, ale nie wymieniła jego nazwiska. Poza tym nowy lekarz miał się pojawić

dopiero w przyszłym tygodniu.

Zasłona kabiny rozsunęła się. Szok był tak duży, że zaniemówiła. A więc

on jednak tu pracuje?

Z całą pewnością należy do personelu. Miał na sobie biały fartuch i

stetoskop niedbale zarzucony na szyję, na plakietce z logo szpitala widniała

jego fotografia i nazwisko wydrukowane dużymi literami. Jak do diabła mogła

nie wiedzieć, że znalazł sobie tutaj pracę?

Patrzyła na niego bez słowa. Nie pamiętała bruzd na jego twarzy. Był

dużo szczuplejszy, ale włosy nadal tak samo opadały mu na czoło i wciąż miał

tak samo stalowoniebieskie oczy. Kiedy w nie spojrzała, serce zabiło jej

gwałtownie, pomimo tych wszystkich strasznych rzeczy, które między nimi

zaszły.

Przez jeden szalony ułamek sekundy chciała wyciągnąć rękę i go

dotknąć, by upewnić się, że to prawda, a nie halucynacje. Nie miała jednak

prawa go dotykać. Już nie. Z tego, co słyszała, mógł już być żonaty. I mógł być

ojcem. Ta myśl była tak bolesna, że niemal przestała oddychać. A potem

pojawiła się złość. Co on tu do diabła robi? Na świecie jest mnóstwo innych

szpitali. Dlaczego musiał pojawić się właśnie tutaj? Dlaczego znów wpycha się

w jej życie?

Twarz Maxa nie wyrażała żadnych uczuć. Nie dało się z niej odczytać,

czy jego także przepełniała dziwna mieszanina bólu, złości i tęsknoty.

Zerknął na plakietkę Mariny i odwrócił się do kobiety, która na nią

krzyczała. Odezwał się stanowczo, nie zostawiając najmniejszej wątpliwości,

kto tu jest szefem.

– Przeszkadza pani innym pacjentom. Proponowałbym, żeby pani stąd

wyszła, a wtedy doktor Petrelli będzie mogła zająć się swoją pracą. Chyba że

woli pani, żebym zawołał ochronę.

Kobieta wydęła usta, głośno żując gumę.

– Co to za porządki! Przyjeżdżają i zabierają pracę Anglikom.

– W zasadzie nie powinno to pani obchodzić, ale doktor Petrelli jest taką

samą Angielką jak pani. A gdyby nawet nie była, to na tym oddziale

obowiązuje zasada zero tolerancji. Nie ma zgody na takie traktowanie mojego

personelu.

– A ja znam swoje prawa. – Pani Żująca Gumę skrzyżowała ręce na

piersi. – Nie zastraszy mnie pan.

– To pani zachowuje się w sposób niedopuszczalny. Ma pani trzy

sekundy, potem wzywam ochronę. Chyba że wyjdzie pani sama i pozwoli

doktor Petrelli w spokoju zająć się pacjentką. Pani wybór. – Patrzył na nią

niewzruszenie. –Raz, dwa...

– Będę tuż obok, Ally. Dopilnuj, żeby cię dobrze zbadała. – Kobieta z

gumą pociągnęła głośno nosem i wyszła z kabiny.

Marina wciąż nie mogła wrócić do równowagi po tym, jak Max nazwał ją

swoim personelem. Już od dawna nie była jego – w żadnym sensie.

– Możemy porozmawiać? – Max spojrzał na Marinę, wskazując gestem

zasłonkę.

– Przepraszam na chwilę, pani Marshall. – Marina zwróciła się do

pacjentki. – Zaraz się panią zajmę.

Wyszli za przepierzenie.

– Wszystko w porządku?

Mówił uprzejmym, oficjalnym tonem. Zupełnie inaczej, niż wtedy, gdy

się poznali. Była świeżo upieczoną absolwentką medycyny, przyszła do

szpitala na staż. Pierwszego dnia wszyscy byli potwornie zabiegani, Max

przedstawił się jej przelotnie w ciągu pięciominutowej przerwy, którą z trudem

udało jej się znaleźć, a potem dał jej kawałek czekolady dla podtrzymania sił i

kubek letniej kawy. Na widok jego szerokiego, ciepłego uśmiechu kolana się

pod nią ugięły. Przekonała się, że miłość od pierwszego wejrzenia nie jest

żadnym mitem. Z miejsca zakochała się w Maksie Fentonie.

W ciągu następnych pięciu lat wiele się wydarzyło. Ale skoro mają teraz

razem pracować, uprzejmy chłodny dystans jest jedynym wyjściem.

Spojrzała na jego plakietkę, żeby wiedzieć, jak się do niego zwracać.

„Starszy asystent". A więc to on przyszedł na miejsce Eda. Czyli raczej „panie

doktorze", a nie „proszę pana". Trochę ją to zdziwiło, bo Max był bardzo

skoncentrowany na swojej karierze, więc sądziła, że dość szybko zrobi

specjalizację.

480. Hardy Kate - Właściwa diagnoza.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: