Wędzarnia.pdf

wedlinydomowe.pl

:: Od projektu, do wędzonek - czyli jak Wojtek Minor budował wędzarnię

Artykuł dodany przez: Maxell (2007-09-04 20:24:56)

Dzień dobry,

P opełniłem coś takiego jak na zdjęciu poniżej (fot.W01). Mało tego, że popełniłem, teraz

chciałbym podzielić się z Wami opisem przebiegu budowy oraz przekazać różne przydatne

informacje, które mogą być użyteczne dla każdego, kto planuje podobne przedsięwzięcie.

A zatem do dzieła.

Na imię mam Wojtek i mieszkam we Wrocławiu. Amatorem wędzenia jestem od kilku lat.

Parę miesięcy temu odkryłem tą stronę i od tamtego czasu z przyjemnością ją odwiedzam

jako gość.

Wędzarnia a właściwie wędzarnio-grill została wybudowana w przydomowym ogrodzie.

Jako, że była to już moja druga wędzarnia, mniej więcej wiedziałem, czego chcę i jakich

błędów należy uniknąć.

Założenia były następujące:

· ma to być estetyczne i oprócz podstawowej funkcji ma stanowić element małej

architektury ogrodowej

· podstawowym materiałem będzie cegła klinkierowa + drewno

· podstawowa funkcja to wędzarnia, dodatkowa - grill

· ma być trwała, żadnej lub minimum konserwacji

· nie kłopotliwa w obsłudze

· pojemność 25-30 kg wyrobów

Poniższy szkic (Rys.01) pozwala na zorientowanie się, co do idei oraz co do ogólnych

wymiarów budowli.

Inne istotne dane:

· wymiary komory wędzarniczej 660x660x1100 mm, co umożliwia załadowanie na

jednym poziomie około 25-30 kg wyrobów ( np. 20 szt. polędwicy czy szynek).

Wysokość komory pozwala na ładowanie "od biedy" na dwóch poziomach, co daje

razem 50-60 kg.

· wymiary komory paleniskowej 330 (szer.) x 330 (wys.) x 470 (dług.) mm

· średnica wew. przewodu dymowego i komina 200 mm

· długość przewodu dymowego około 1500 mm

· regulacja procesu dymienia poprzez przymykanie lub uchylanie drzwiczek paleniska

oraz obrotowy szyber w kominie (sprawdzone! - działa)

Uwaga:

Wszystkie wymiary podane są w milimetrach.

W dalszym ciągu opisu bardzo często nie będę podawał wymiarów gdyż wynikają one z

wielokrotności wymiarów jednej cegły (plus grubość spoiny)i łatwo je policzyć (choć nie jest

to raczej potrzebne) patrząc na załączone zdjęcia. Czasami też, oprócz zestawienia

końcowego, w tekście podam ceny, co ułatwi orientację.

Tych, którym murowanie i w ogóle majsterkowanie nie jest obce, proszę o wybaczenie.

Miejscami opisy są może zbyt szczegółowe, ale to z kolei dla tych, którzy takiej smykałki nie

mają.

ETAP I - Przygotowanie płyty fundamentowej

Wymiary płyty to: 2650 x 790 x 150 mm

Po wybraniu miejsca, w którym miała stanąć wędzarnia i zdecydowaniu się, na jakiej

wysokości w stosunku do poziomu gruntu (w moim przypadku było to na tym poziomie)

wykonałem wykop o głębokości ok. 20 cm. Dno wykopu zostało wysypane warstwą tłucznia

(może być żwir) o grubości ok.5 cm. i ubite. Szerokość i długość wykopu około 20 cm

większa od wymiarów płyty (fot. W02)

Następnie z czterech desek o grubości ok. 20 mm i wysokości 150 mm zbiłem, a właściwie

skręciłem szalunek w formie czworokąta o wymiarach wewnętrznych równych wymiarowi

płyty fundamentowej. Taką konstrukcję umieściłem na warstwie ubitego tłucznia,

unieruchomiłem przy pomocy wbitych w ziemię metalowych rurek i klinów oraz

wypoziomowałem używając poziomicy. Uwaga: dla prawidłowości przyszłych prac bardzo

ważne jest na tym etapie ustawienie poziomu i kątów prostych(te ostatnie najlepiej

sprawdzić mierząc przekątne prostokąta - muszą być równe.)

Mając tak przygotowany szalunek zabrałem się za wykonanie zbrojenia (fot.W03)

Jako stół montażowy posłużył wcześniej wykonany szalunek oraz trzy tyczki od

pomidorów. Do wykonania zbrojenia użyłem żebrowanych prętów zbrojeniowych o

średnicy 10 mm. Ilość prętów: 7 długich, 10 krótkich.

Pręty wiązane miękkim drutem stalowym.

Gotowe zbrojenie zostało odstawione na bok i mogłem przystąpić do zrobienia betonu i

zalania. Przed tym, ponowne sprawdzenie wypoziomowania szalunku i kątów.

Do wylania użyłem gotowej, kupowanej w 25 lub 30 kg workach mieszanki o nazwie

jastrych betonowy o uziarnieniu 8 mm. Mieszając z wodą w podanych proporcjach, do

każdego worka dodawałem jeszcze jedną łopatę cementu w celu poprawienia

wytrzymałości. Oczywiście można przygotować samemu odpowiednią mieszankę z piasku,

żwiru i cementu, ale potrzebne ilości składników są stosunkowo niewielkie a kosztowny jest

transport. Dodatkowo dochodzi kłopot z miejscem na składowanie. Na płytę fundamentową

potrzebne jest około 0,32 m3 betonu.

Do mieszania używałem betoniarki, ale sądzę, że przy tych ilościach można spokojnie

mieszać w taczce lub jakimś innym pojemniku. W trakcie zalewania szalunku należy cały

czas pamiętać o zagęszczaniu betonu poprzez "sztychowanie" łopatą i ostukiwanie desek. W

chwili, gdy do górnej krawędzi szalunku pozostało 3-4 cm ułożyłem wcześniej

przygotowaną kratownicę zbrojenia (fot.W04). Uwaga: ze względu na przyszłe obciążenia

istotne jest, aby zbrojenie znalazło się w górnej warstwie betonu.

Po zalaniu do końca (cały czas pamiętamy o zagęszczaniu), z lekkim nadmiarem, całość

ściągamy i wygładzamy drewnianą łatą. Pozostawiamy do związania. Jako, że w dniach,

kiedy ja przeprowadzałem te prace panowały wysokie temperatury zatem wymagało to

polewania wodą, co kilka godzin przez pierwsze 2 dni. Po 2-3 dniach można zdjąć szalunek

a po około tygodniu, 10 dniach przystąpić do dalszych prac. A następną czynnością będzie

trzykrotne pomalowanie całości asfaltową masą izolacyjną na zimno (z wyjątkiem miejsca

gdzie będzie palenisko, bo chociaż przykryte później cegłą szamotową, może jednak pod

wpływem temperatury wydzielać szkodliwe opary). Ten obszar na zdjęciu (W06) widoczny

jest, po prawej stronie, jako szary kolor.

ETAP II- Murowanie

Ja zacząłem od zdobycia drzwiczek, gdyż od tego zależy wielkość otworu paleniska a w

skrajnym przypadku, to znaczy przy bardzo dużych drzwiczkach, być może także wielkość

samego paleniska.

Drzwiczki zawsze chciałem mieć oryginalne, żeliwne, najlepiej stare - niech w moją

wędzarnię będzie wmurowany kawałek historii.

Drzwiczki, których zresztą wielkość uważam za optymalną, kupiłem na Allegro za 50 zł.

Były w stanie opłakanym, jedna wielka korozja byle jak pokryta farbą srebrzanką. Po

wypiaskowaniu (taka operacja czyszczenia metalu)-koszt 10 zł i własnoręcznym

pomalowaniu - czarna, odporna na wysokie temperatury farba do kominków, około 30 zł -

zrobiły się naprawdę piękne (fot.W05).

Znając już wymiary ramki drzwiczek (w tym przypadku 29 x 22 cm) mogłem przystąpić do

rozplanowania całości na gotowej płycie fundamentowej (fot. W06).

Ten jasny element, to w oryginale jeden moduł ceramicznego przewodu kominowego, a w

moim przypadku przewodu dymowego. Nota bene, długo się zastanawiałem, z czego zrobić

ten przewód i doszedłem do wniosku, że najlepiej z materiału, który został do tego celu

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: