Verne Juliusz - Wyspa błądząca.pdf - ebooki Przygoda z sensacją - edmund2961

Juliusz Verne

Wyspa błądząca

Wydawnictwo Biblioteki Powieści Podróżniczych dla Młodzieży Drukarni Braci Wójcikiewicz z

Warszawy w tłumaczeniu E. Korotyńskiej

Rozdział I

17 marca 1859 roku kapitan Craventy urządzał wspaniałe przyjęcie.

Nie był to bal, lecz serdeczne, miłe zespolenie się bliskich mu i znajomych, tych, co darzyli

sympatią wyruszające po cenne futra i żądne przygód Towarzystwo Handlowe z kapitanem Craventy

na czele.

Pod nadzorem kaprala Żolifa i jego młodej żony forteca zmieniła się nie do poznania. Zamieciono

izby, poustawiano ławy drewniane dla gości, ogromne stoły uginały się pod ciężarem naczyń z

potrawami, a poza jadalnią, w sąsiednich pokojach porozwieszano wspaniałe futra. Były tam

puszyste skóry szarych i białych i niedźwiedzi, również przepyszne bobry, srebrzyste lisy i sobole.

Bogactwo wiało z tych ścian obwieszonych skórami zwierząt północy i spoglądano z podziwem na

dobór przeróżnych barw i odcieni.

W środku salonu stał olbrzymi piec z żelazną rurą ogrzewającą coraz to nowych przybyszów. A

tymczasem na dworze rozpętały się żywioły: huczały przewlekle groźne wichry, szalała, mrożąca

krew w żyłach, śnieżyca.

Pod wpływem tej niepogody drżał dom, poruszały się sprzęty — nie przeszkadzało to jednak

ludziom, tutaj zebranym, do zajadania ze smakiem i do prowadzenia wesołej z wybuchami śmiechu

rozmowy. Do burz i wichrów, do huraganów i zamieci przyzwyczajeni byli ci odważni, niezwykle

zżyci z naturą podróżnicy.

Było ich tu dziewiętnastu, z porucznikiem Hobsonem na czele.

Miedzy stałymi mieszkańcami fortecy znajdowały się dwie kobiety przybyłe z Nowego Jorku w

celu odbycia podróży. Jedna z nich, Paulina Barnett, była tu szczególnie szanowana i otaczana

opieką.

Sławna podróżniczka, niejeden raz wyróżniana przez towarzystwa geograficzne, była kobietą w

średnim wieku, wysokiego wzrostu, o oczach wyrazistych i twarzy nacechowanej niezwykłą energią.

Wdowa, od kilkunastu lat, lubowała się w podróżach i nadzwyczajnych przygodach.

Przybyła tu, ku wielkiemu zdziwieniu podróżnych z listem polecającym od dyrektora Towarzystwa

i zwróciła się do kapitana Craventy. Kapitan Craventy po przeczytaniu listu oznajmił przybyłej, że

wyruszają aż do wybrzeży Morza Północnego, nie wyobraża więc sobie, aby delikatna kobieta

zdołała przetrzymać tamtejszy klimat i niewygody.

Odpowiedziała mu, że w obecnej roli nie jest ona słabą i wątłą kobietą, lecz laureatką

Towarzystwa i żadne trudy nie zniechęcą jej do projektowanej podróży.

W ten sposób weszła w skład personelu wyruszającego na północ.

Towarzyszka jej Magdalena, zacna i całym sercem oddana powiernica, była na pół służącą na pół

przyjaciółką.

Starsza o kilka lat od swej pani przyjęła rolę opiekunki i otaczała ją troskliwością bez granic oraz

opieką prawdziwie macierzyńską.

Siedziały obok kapitana, wsłuchując się w wypowiadane przez niego projekty i cele podróży,

zachwycone tą wymarzoną przez Paulinę Barnett daleką wycieczką i zatopione całkowicie w myślach

o mającym się odbyć na drugi dzień wyjeździe, gdy naraz ciszę przerwał groźny okrzyk, przerażające

wołanie o ratunek.

Odskoczono od stołu chcąc biec na czyjś tak bardzo wymowny i rozpaczliwy krzyk, ale kapitan

powstrzymał wszystkich w tym zamiarze, wysyłając jedynie sierżanta Longa, aby dowiedział się, kto

wzywa ich na ratunek.

Verne Juliusz - Wyspa błądząca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: