"Cisza" - Kaśka Śliwińska- Kłosowicz, Marek Kłosowicz
Kaśka Śliwińska- Kłosowicz. Absolwentka dziennikarstwa na UJ i produkcji filmowej w Łódzkiej Szkole Filmowej. Laureatka Krakowskiego Festiwalu Filmowego za film dokumentalny "Może i Pan Bóg stary już". Autorka scenariuszy do seriali kryminalnych TVN: "W11- wydział śledczy" i "Detektywi". Scenariusz "Cisza" to jej debiut fabularny.
Marek Kłosowicz - absolwent Politechniki Koszalińskiej i Łódzkiej Szkoły Filmowej, od 2000 roku dziennikarz TVN. Autor kilkunastu filmów dokumentalnych, w tym: "Włoszczowa wierna krzyżowi", "W cieniu reaktora", cyklu " Himalaiści" i "Studenckie show". Laureat kilku festiwali filmowych za filmy z cyklu "Himalaiści". Organizator i uczestnik wielu wypraw do Azji, Afryki i Ameryki Południowej.
"Cisza" - Synopsis scenariusza filmu
Film oparty jest na faktach. 28 stycznia 2003 roku pod Rysami zeszła lawina, w której zginęło siedmioro licealistów oraz jeden opiekun.
Alicja Domagała, nauczycielka w tyskim liceum, jest matką dwójki nastolatków Wojtka i Ani. Jej związek z dziećmi jest bardzo bliski, niemalże organiczny. Pewnego dnia odczuwa niezidentyfikowany ból. Nie może zasnąć. Wie, że stało się coś złego z jej synem, który wyjechał na szkolną wyprawę w skałki. Chłopak jednak wraca z wycieczki, jakby nic się nie stało. Nie przyznaje się mamie, że w skałkach miał wypadek i spadł. Jest trochę poobijany, ale nic poważnego się nie stało. Życie rodziny toczy się dalej normalnym, spokojnym trybem. Przeczucie Alicji, irracjonalny strach, że stanie się coś strasznego - który towarzyszy jej całe życie nie spełnia się. Ale Alicja wciąż walczy ze swoimi lękami.
Wojtek, syn Alicji, to chłopak bardzo uzdolniony i lubiany w grupie. Poznajemy go w dniu jego urodzin, kiedy jego najbliższy przyjaciel funduje mu szaloną jazdę w wózku z supermarketu do parku, w którym czekają na niego pozostali znajomi. Wśród nich jest Ola, nowa dziewczyna w szkole. Wojtek nie może oderwać od niej oczu. Nawet podczas lekcji prowadzonej przez charyzmatycznego nauczyciela, Wojtek skupiony jest wyłącznie na Oli. To zaczyna śmieszyć jego najbliższego przyjaciela Błażeja. Między nierozłącznymi do tej pory przyjaciółmi pojawiają się niezrozumienia, przyjaciel jest zazdrosny. Dystans między chłopcami rośnie wraz z rodzącym się uczuciem między Olą i Wojtkiem.
Wojtek ma młodszą siostrę - Anię, którą traktuje jak dziecko. Ania, chociaż wpatrzona w brata, nie chce się na to zgodzić i często dochodzi między nimi do zabawnych kłótni. W kolejnych scenach poznajemy świat nastolatków, ich pasje i marzenia. Wówczas pojawia się także propozycja Nauczyciela geografii: zimowej wyprawy na Rysy. Jest tylko jeden warunek - pisemna zgoda rodziców. Wojtek nie wie, czy uda mu się przekonać matkę, zna ją, czuje jej lęki.
Wojtek prosi ojca o zgodę i pomoc w rozmowie z mamą. Piotr po chwili zgadza się jednak nie chce wyręczać Wojtka i prosi go aby ten sam z nią porozmawiał. Niestety Alicja dowiaduje się o wyprawie od nauczyciela geografii zanim Wojtek odważy się z nią porozmawiać. Kiedy dodatkowo słyszy od Piotra, że on także wie o wyprawie, Alicja czuje się oszukana przez syna. Sprawdza w internecie poziom bezpieczeństwa w Tatrach zimą. I kiedy Wojtek w końcu odważa się na rozmowę z matką, ta nie chce się zgodzić. Wojtka jednak wspiera Piotr. Wieczorem dochodzi do kłótni pomiędzy rodzicami. Alicja w końcu ulega. Przed wyjazdem Wojtka kupuje czekan. Pierwszy raz w życiu pokonuje swój lęk. Grupa licealistów pod opieką Nauczyciela geografii wyjeżdża w Tatry. Dzieciaki są szczęśliwe, spełnia się ich marzenie: zdobędą Rysy, w dodatku zimą.
Rankiem wychodzą w góry. W trakcie wyprawy Wojtek łamie słowo dane przyjacielowi, zamiast iść z nim w pierwszej grupie, zostaje z tyłu, pomaga Oli. Błażej jest wściekły, wypowiada słowo, których już zawsze będzie żałować. Alicja wraca od przyjaciółki, przygotowuje niespodziankę dla męża, usilnie odgania czarne myśli. W pewnym momencie w domu zapada cisza. Totalna. Mimo, że prąd jest- radio nie działa. Dziwne. Alicja jednak lekceważy to zdarzenie.
W tym czasie jej syn jest pod lawiną. Spadla z ogromną siłą, ominęła tylko pierwszą grupę - tę w, której miał iść Wojtek…w której szedł jego przyjaciel. W akcji ratunkowej bierze udział przyjaciel Wojtka. Znajduje Wojtka pod śniegiem, chłopak żyje. Udaje się uratować tylko dwie osoby. Trafiają do szpitala. Akcja trwa nieprzerwanie.
Alicja dowiaduje się o tragedii od męża, wiedzą, że ich syn przeżył, jest w szpitalu. Jadą tam. Alicja nie może pojąć, dlaczego nic nie czuła, kiedy jej syn walczył o życie pod lawiną. Alicja wchodzi do sali syna, chłopak jest pod namiotem tlenowym, nie widać nawet fragmentu jego ciała, ale Alicja wie, że to nie jej syn. Nikt jej nie wierzy, nawet mąż. Ale matka nie ma wątpliwości. Za chwilę okaże się, że nastąpiła dramatyczna pomyłka. Ale rodzice nie tracą nadziei. Dopiero w schronisku, kiedy stanie przed nimi Toprowiec i powie, że musieli zakończyć akcję i że ich dzieci nie miały szans przeżyć tej lawiny- zrozumieją, że stracili Wojtka. Stary Toprowiec powie Alicji, że pod lawiną nic się nie czuje: ani strachu ani bólu, jest tylko cisza.
Alicja załamuje się, odsuwa od męża i córki. Odrzuca ich. Zapada się w siebie, wegetuje, podtrzymując się przy życiu tabletkami. Ma jeszcze tylko jeden cel: odnaleźć ciało syna, musi zobaczyć, że nie cierpiał. Tylko po to wstaje codziennie rano. Czeka na wieści od toprowców. Jej córka kilkakrotnie próbuje odzyskać matkę. Sama mierzy się ze stratą brata. Czuje, że był od niej lepszy, bardziej zdolny, zaczyna żyć w jego cieniu.
Nauczyciel geografii, opiekun grupy, który jako jedna z kilku osób, przeżył wypadek załamuje się, choć rodzice ofiar nie winią go za śmierć swoich dzieci. Kiedy jednak zaczyna się sprawa sądowa mężczyzna broni się, nie chce wziąć na siebie odpowiedzialności. Ta jego postawa budzi sprzeciw rodziców. Śledztwo wykazuje jego zaniedbania i błędy, które popełnił.
Po kolejnej akcji poszukiwawczej toprowcom udaje się odnaleźć ciało Wojtka. Nurkowie wyławiają je z Czarnego Stawu. Alicja jest przy synu i zaczyna rozumieć, dlaczego nic nie czuła. Wojtek wygląda jakby spał, nie ma żadnych ran, nie cierpiał. To jednak nie pomaga Alicji ukoić bólu. Nadal jest nieobecna., nadal nie zauważa starań córki, dochodzi między nimi do ostrego konfliktu, Ania wykrzykuje jej, że myśli tylko o sobie, że przecież nie tylko ona straciła Wojtka. Mąż Alicji stara się walczyć o rodzinę. Aż do chwili kiedy uświadamia sobie, że nie tylko on siebie obwinia o tę tragedię: Alicja wykrzykuje mu w kłótni, że gdyby wtedy Wojtka nie puścili na wycieczkę…
Piotr rozumie, że nie uratuje swojej rodziny. Zamyka się swojej ciemni, miejscu, które zawsze było jego azylem. Płacze. Alicja wtedy po raz pierwszy widzi, co dzieje się wokół niej. Zaczyna dostrzegać cierpienie męża i córki, której nie pozwala żyć po swojemu- od śmierci Wojtka wszystkie swoje lęki skupia na niej.
Alicja postanawia wyjechać do szpitala na terapię, spróbować wrócić do życia. Tam poznaje kobietę, współlokatorkę. Nie wie, co ją spotkało i dlaczego też jest w szpitalu, ale tamta swoją obecnością i delikatnym zrozumieniem pomaga jej się otworzyć, przestać izolować. W jakimś programie Alicja widzi mamę Jasia Meli, chłopca, który w wypadku stracił rękę i nogę, a który wyruszył zdobywać biegun. Pytana o to, czy się o niego nie boi kobieta odpowiada: nie mogę pozwolić, żeby mój strach, moje lęki niszczyły marzenia mojego syna. On musi mieć swoje pasje i je realizować. Te słowa dotykają Alicję. Wreszcie zaczyna wracać do życia, rozumie, że nie może ograniczać swojej córki, że musi jej pozwolić normalnie żyć.
Po raz pierwszy widząc jakąś szczęśliwą rodzinę - czuje jak strasznie przez ten cały czas tęskniła za córką i mężem. Jak wiele przegapiła, jak nie zauważyła, że jej córka po raz pierwszy w życiu zakochała się. Alicja próbuje odzyskać córkę i męża. W sprawie sądowej nauczyciel zostaje skazany za zaniedbanie. Alicja próbuje wrócić do pracy w szkole, ale nie jest w stanie. Udaje jej się za to wrócić do rodziny. Powoli odzyskuje zaufanie córki. W końcu organizuje wyjazd w Tatry, razem z nią idzie mąż i córka. Idą też wszystkie rodziny ofiar wypadku. Alicja nie potrafi wejść na Rysy- ale pozwala na to córce. Zostaje na dole, wygrywa ze swoim strachem. Ania staje na szczycie Tatr. Jest szczęśliwa.
"Wyjątkowo chłodny kwiecień" - Michał Otłowski
Michał Otłowski, ur. 1975, jest niezależnym reżyserem, scenarzystą i producentem. Ukończył Wydział Reżyserii Filmowej w PWSFTviT w Łodzi. Współpracował z TVP i TVN w Polsce oraz Legal TV w Wielkiej Brytanii. Uczestniczył w wielu produkcjach jako scenarzysta, reżyser, montażysta i producent. Wyprodukował i wyreżyserował "Ein Kleid aus Warschau" (2006), 40-minutową fabułę w koprodukcji polsko-niemieckiej oraz 50-minutowy dokument "Wigwamy" (2007). Jest stypendystą Nipkow Programm Berlin, Moonstone International, Media Business School oraz European Broadcasting Union.
"Wyjątkowo chłodny kwiecień" - synopsis
Osadzona w realiach polskiego Wybrzeża współczesna opowieść o miłości, marzeniach i wyzwaniu rzuconemu rzeczywistości.
W niedużej rybackiej miejscowości trwa strajk armatorów i blokada portu. Dwóch mężczyzn dzierżawi stary samolot i przygotowuje mały pas startowy pod przyszłą działalność turystyczną. Kiedy pojawia się okazja zarobienia szybkich pieniędzy przy przemycie alkoholu i papierosów, wspólnicy wchodzą w ryzykowny interes. W tym samym czasie jeden z nich poznaje dziewczynę i pojawia się między nimi uczucie. Ale w tle nowego związku nieprzyjemnie odznacza się skomplikowana relacja z dawną partnerką bohatera. Kiedy dramat osiągnie swą kulminację, może się okazać, że wzlatująca miłość nie jest w stanie unieść ciężaru czynów z przeszłości.
KONKURS HARTLEY-MERRILL
W Jury tegorocznej edycji konkursu znaleźli się: Joanna Krauze (konsultant scenariuszowy, wykładowca), Jan Dworak (producent filmowy), Jacek Fuksiewicz (krytyk, pełnomocnik Dyrektora PISF ds. Produkcji Filmowej), Jerzy Dzięgielewski (przedstawiciel HBO) oraz Marcin Wrona (reżyser i scenarzysta, zwycięzca Polskiej Edycji Konkursu Hartley-Merrill w 2007 roku).
Uroczyste ogłoszenie wyników odbędzie się pod koniec marca w warszawskim kinie Muranów.
Konkurs Hartley-Merrill jest jednym z najbardziej znanych konkursów scenariuszowych. W 1989 roku Ted Hartley, prezes RKO Pictures oraz jego żona, Dina Merrill wpadli na pomysł konkursu na scenariusz filmowy w krajach byłego ZSRR. Konkurs zainaugurowano wspólnie ze Stowarzyszeniem Scenarzystów Ameryki oraz z Robertem Redfordem, Nikitą Michałkowem, Davidem Putnamem. Później pomysłodawcy postanowili rozszerzyć konkurs na inne kraje. Obecnie organizowany jest w 21 państwach - m.in. Polsce (od 1992), Czechach, Słowacji, Węgrzech, Nowej Zelandii, Kubie, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Meksyku, Argentynie i Peru. Nagroda ma zachęcać scenarzystów do pisania scenariuszy o tematyce uniwersalnej, mogącej zainteresować światową publiczność. Realizacji doczekało się wiele tekstów, zarówno zwycięskich, jak i tych, które zajęły dalsze miejsca. Jeden film był nominowany do Oskara, jeden wygrał Festiwal w Sundance, a liczne zdobywały laury na festiwalach w krajach pochodzenia.
Polskie scenariusze odnoszą w tym konkursie znaczące międzynarodowe sukcesy. Wiele tekstów zostało zrealizowanych - są wśród nich: "Bandyta" Cezarego Harasimowicza, "Stacja" Piotra Wereśniaka oraz "Komornik" Grzegorza Łoszewskiego, który, wyreżyserowany przez Feliksa Falka, zdobył Złote Lwy w Gdyni w 2005 roku. Obecnie w fazie realizacji są trzy filmy według zwycięskich scenariuszy: "Moja krew" Marcina Wrony (wg scenariusza "Tamagotchi"), "Zdjęcie" Macieja Adamka i "Z miłości" Anny Jadowskiej.
Głównym organizatorem polskiej edycji konkursu jest Mistrzowska Szkoła Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy; koordynatorem jest Adam Ślesicki. Partnerami-współorganizatorami są: Polski Instytut Sztuki Filmowej, Marszałek Województwa Mazowieckiego, HBO Polska oraz Fundacja Edukacji Filmowej Andrzeja Wajdy, a patronami medialnymi: miesięcznik Kino, serwis Stopklatka.pl.
"Daas" - Adrian Panek
Adrian Panek jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej i reżyserii WRiTV Katowice. Autor filmów fabularnych, dokumentalnych, scenariuszy, teledysków i reklam. Laureat nagrody KODAKA. W ramach programu DEBIUT30 zrealizował półgodzinną fabułę pt. "Męczeństwo Mariana". Obecnie pracuje nad czwartym filmem z cyklu DEKALOG89+.
"Daas" - streszczenie:
W 1882 roku upadła pierwsza Rzeczpospolita. Część jej ziem została podzielona między Rosję, Prusy i Austrię. W czasie walk o Jasną Górę został uwolniony żydowski heretyk Jakub Frank, który wraz z grupą swoich wyznawców przeszedł na katolicyzm. Kiedy dwanaście lat wcześniej okazało się, że ogłosił się Mesjaszem i Bogiem, został skazany na wieczny areszt w częstochowskim klasztorze. Po przypadkowym uwolnieniu Frank, z resztką swych wyznawców, natychmiast ucieka do Austrii.
Tymczasem, na ziemiach zaanektowanych przez Habsburgów, Jakub Goliński, Żyd ochrzczony za sprawą Franka, jego były wyznawca, próbuje ułożyć sobie życie w nowej dla siebie sytuacji. Niestety zarówno przez Żydów jak i Chrześcijan traktowany jest jak parias i szykanowany. Jeden z nich Mojżeszowicz, zrywa z nim stosunki handlowe, domagając się zwrotu pożyczki, jakiej udzielił Golińskiemu. Na domiar złego z Austrii przybywają emisariusze Franka żądający od byłych wyznawców lojalności i pieniędzy. Nie cofają się przed niczym. Napadają na Golińskiego w jego domu i zabierają mu resztę kapitału, jaka mu została. Okaleczony Goliński pisze skargę do swego nowego austryjackiego cesarza, ostrzegając go przed Frankiem, prosząc o ochronę i zwrot zagrabionych pieniędzy.
Henryk Klein jest cesarskim urzędnikiem. Jako jeden z wielu zajmuje się sprawami nowo pozyskanych ziem. Klein przeżywa prywatny dramat: jego żona jest umierająca. To do niego trafia skarga Golińskiego. Klein, z niemiecką precyzją, zabiera się do wyjaśniania całej tajemnicy.
Goliński boryka się z własnymi problemami. Zamierza otworzyć w Galicji fabrykę gumy, która zastąpiłaby drogi kauczuk. Niestety, napotyka na trudności. Pojawiają się wierzyciele. Mojżeszowicz skarży Golińskiego przed cesarzem o pieniądze, które ten jest mu winien.
W swoim śledztwie w sprawie Franka Klein napotyka nieprzewidziane przeszkody. Frank obecny jest w najwyższych kręgach Wiednia i ma możnych protektorów, którzy starają się odwieść urzędnika od wyjaśniania całej sprawy. Frank wydaje się wszechmocny. Po śmierci swego wuja w Brazylii Klein zostaje spadkobiercą plantacji Kauczuku. Postanawia ją jednak sprzedać. W spadku otrzymuje również dziennik podróży swojego wuja po Ameryce Południowej, który wprowadza go w świat dziwnych miejsc i przeżyć. Klein powoli traci grunt pod nogami, jego dawne życie odchodzi. Coraz częściej zdradza objawy pomieszania zmysłów. Nawiązuje również romans ze swoją służącą.
Tymczasem Frank wysyła do Golińskiego mordercę, aby ukarać go za zdradę. Zaszczuty Goliński cudem wychodzi z zamachu. Postanawia zwrócić się do Księżnej, jego matki chrzestnej, o pomoc. Okazuje się, że jego pomysł z produkcją gumy został skradziony, a jedną z osób, które brały w tym udział jest Księżna. Podczas spotkania myli go ona z Mojżeszowiczem, co jednoznacznie wskazuje na pozostałe osoby spisku. Wściekły Goliński policzkuje Księżnę i ucieka.
Tymczasem Klein zostaje postawiony przez swoich zwierzchników przed alternatywą: albo zaprzestanie śledztwa, albo straci posadę. Wierny cesarzowi Józefowi podejrzewa spisek na jego życie. Na własną rękę postanawia wyjaśnić tajemnicę Franka. Zwraca się o pomoc do swojego teścia, wysokiego urzędnika. Sam udaje się ze swoją sparaliżowaną żoną do Franka i udając wiarę w moc cudotwórcy, chce dowiedzieć się czegoś o Hrabim. Wizyta nie przynosi spodziewanego skutku, ale spotkanie z Frankiem robi na Kleinie ogromne wrażenie. Zbiegi okoliczności i słaba konstrukcja psychiczna powodują u Kleina osuwanie się w obłęd.
Oszukany i zdesperowany Goliński postanawia zabić Franka. Pisze do Kleina list, który łącznie z sugestią jego teścia, który, jak pozostali, odradza mu prowadzenie tej sprawy, utwierdza urzędnika w jego podejrzeniach o spisku.
Przed wyjazdem Goliński postanawia załatwić swoje sprawy w Polsce. Kiedy jedna się z Mojżeszowiczem, jego plany krzyżuje niespodziewane aresztowanie, którego przyczyną byłą awantura u Księżnej.
Żona Kleina umiera. Ten, obłąkany, postanawia ostrzec cesarza o spisku podczas święta poczty, które odbywa się corocznie w jego departamencie. Terroryzując wszystkich dociera do młodego cesarza i ostrzega go, kompromitując się zupełnie, okazuje się bowiem, że córka Franka jest po prostu kochanką cesarza a cała sprawa dotyczy tajemnicy jego sypialni. Kariera Kleina jest skończona. Wcześniej jednak udaje mu się uwolnić Golińskiego.
Ten udaje się w podróż do Wiednia, żeby zabić swojego byłego mesjasza. Zostaje jednak schwytany w pałacu Franka. Przed śmiercią ratuje go sam Frank: kierowany kaprysem postanawia go uwolnić i pomóc w wyjeździe do Ameryki, aby tam Goliński mógł założyć fabrykę gumy.
Klein, który stracił żonę i wiarę w Cesarstwo, również postanawia wyjechać i objąć w Brazylii plantację kauczuku, którą pozostawił mu w spadku stryj.
Obaj spotykają się przypadkowo nad brzegiem morza, czekając na statek z Gdańska do Dover.
***
"Hiszpańskie dziewczyny" Piotr Subbotko
Piotr Subbotko - absolwent Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie i Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Scenarzysta (m.in. serial kryminalny "Pitbull") i dramaturg (m.in. monolog "Dziura w głowie" - w ramach warsztatów reżyserskich Krystiana Lupy).
"Hiszpańskie dziewczyny" - streszczenie
"Hiszpańskie dziewczyny" to z jednej strony surrealistyczna farsa z elementami czarnego humoru, z drugiej metaforyczna historia o nieuchwytnym marzeniu, które rodzi się z samotności. Sięga głębokiej prawdy psychologicznej czterech różnych kobiet, będąc zarazem satyrą na wiele stereotypów społecznych.
Cztery koleżanki z kursu języka hiszpańskiego - Pati, Madzi, Andżela i Marta - spotykają się na zakrapianym "babskim wieczorze", podczas którego planują szlifowanie hiszpańskiej konwersacji. Stawiły się wszystkie zaproszone, z wyjątkiem niejakiej Krysi. Kobiety piją wino, kaleczą język hiszpański i snują domysły na temat powodów absencji Krysi. Za chwilę najważniejszym tematem wieczoru zaczyna rządzić mechanizm plotki.
Każda z pań chce się pochwalić, że wie na temat Krysi "coś więcej". Jedna przebija drugą, a "prawda" o Krysi, przepuszczona przez "głuchy telefon", mocno ewoluuje - od lekkiej niedyspozycji, przez chorobę aż do śmierci nieobecnej. Wkrótce nastrój diametralnie się zmienia - z wesołej imprezy robi się nostalgiczna stypa. Andżela wychodzi, aby odnaleźć siostrę Krysi i ustalić, co się tak naprawdę stało. Tymczasem od słowa do słowa, podchmielone dziewczyny postanawiają wywołać ducha Krysi. Jak się okazuje, Marta, córka iluzjonisty, jest niezłym medium i ma specjalistyczny sprzęt do seansów spirytystycznych. Kobiety wpadają w przerażenie, kiedy ucieleśniony duch Krysi staje nagle przed nimi. Madzi chwyta lichtarz i uderza "zjawę" w głowę. Wydaje się, że ją zabiła.
Początkowe wzajemne oskarżenia zamieniają się w rozważania, jak pozbyć się ciała. Dywagacje te przerywa powracająca Andżela. Trio spirytystyczne musi ją wtajemniczyć w dokonaną zbrodnię. Andżela ogląda trupa swojej najbliższej przyjaciółki i z przerażeniem odkrywa, że Krysia ma… męskiego członka. Pati zdejmuje perukę z głowy "koleżanki". Okazuje się, że za przebraniem kobiety skrywa się bardzo znany aktor. Kobiety przykrywają ciało prześcieradłem i debatują nad dalszymi ruchami. Każda impreza ma moment schyłku - i to jest właśnie taki czas. Madzi wychodzi do łazienki. Spod prześcieradła wstaje Krysia-aktor, który żyje i odzyskał przytomność. Tłumaczy, że zaczął się uczyć hiszpańskiego, bo to warunek uczestnictwa w koprodukcji, którą podobno ma u nas kręcić Pedro Almodovar. Kobiety nie wiedzą, czy mówi prawdę, czy może to efekt uderzenia lichtarzem w głowę. Kiedy powracająca z łazienki Madzi widzi "zmartwychwstałego" mężczyznę w odruchu przerażenia znów chwyta za świecznik.
Pati, Madzi, Andżela, Marta i Krysia (z opatrunkiem na głowie) spotykają się na lektoracie języka hiszpańskiego, gdzie się poznały. Razem z kilkunastoma innymi kursantami siedzą w słuchawkach przed lektorem i śpiewają hiszpańskie słowa piosenki "Guantanamera".
GayMOVIE