Putney Mary Jo - Z dala od wrzosowisk.pdf - Putney Mary Jo - blueanhel

Mary Jo

Putney

Z dala od

Wrzosowisk

Przełożyła

Teresa Komłosz

Wydawnictwo Da Capo

Warszawa

Prolog

Młody mężczyzna siedzący w rogu zadymionej sali pił sam

Wyspa Muli, Szkocja, 1799

Jego samotność nie wynikała jedynie z faktu, że był pozbawiony

towarzystwa: od mieszkańców wyspy oddzielała go niemal namacalna

ściana. Minęło już ponad pięćdziesiąt lat od dnia, w którym książę

Karol Edward dowodzący klanami szkockimi został pobity pod

Culloden, lecz Szkoci długo przechowują wspomnienia. Chociaż słyną

z gościnności, żaden nie czuł potrzeby dołączenia do mężczyzny,

który ponad wszelką wątpliwość był bogatym Anglikiem, a w dodatku

jego stalowe spojrzenie nie zachęcało do nawiązania kontaktu.

Wicehrabia Gerwazy Brandelin wcale się tym nie przejmował.

W gruncie rzeczy samotność bardzo mu odpowiadała. Dopił mocną

szkocką whisky, czując, jak pali mu trzewia, mimo że już wcześniej

pociągnął kilka łyków. Zarówno trunek, jak i wywołany przezeń efekt

trudno byłoby określić mianem delikatnych, a jednak po spędzeniu

ponad miesiąca na Pogórzu i wyspach szkockich zaczynał go lubić.

W gospodzie unosił się charakterystyczny zapach farmerów i ry-

baków, lecz dominowała nad nim ostra, gryząca woń palonego torfu.

Rozejrzawszy się po niskim pomieszczeniu, Gerwazy zauważył spo-

jrzenie barmanki i dał jej znak, by przyniosła następną szklaneczkę

whisky. Pił zdecydowanie za dużo, ale po całym dniu jazdy po Mull

w nieustannie padającym deszczu chciał się odprężyć i rozgrzać.

Spodobała mu się ta gospoda. Jej właścicielom, Anglikom, udało się

stworzyć odmienną od szkockiej atmosferę wesołości.

Podeszła barmanka. Powinna była od razu zostawić mu całą butelkę,

M ARY J O P UTNEY

ale wtedy nie miałaby okazji do prezentowania swoich wdzięków. Za

każdym razem, gdy nalewała kolejne porcje whisky, coraz niżej

obciągała stanik sukni i mocniej kołysała biodrami.

- Czy jego lordowska mość życzy sobie coś jeszcze? - zapytała,

dając do zrozumienia, że oferuje całe bogactwo różnych możli

wości.

Gerwazy odpowiedział półuśmieszkiem, ciesząc się miłym ciepłem

rozchodzącym się po lędźwiach. Te zaloty, jeśli tak można było to

nazwać, trwały już od ponad dwóch godzin. Bez wątpienia barmanka

wiedziała, że Gerwazy jest bogatym angielskim arystokratą. Wprawdzie

nie był jeszcze lordem, ale jego kamerdyner, Bonner, na pewno zdążył

już wszystkim rozpowiedzieć, że jego pan jest dziedzicem wicehrabiego

St. Aubyn. Taka wiadomość natychmiast zapewniała szacunek i wysoką

jakość usług i nawet jeśli oznaczała też kilka dodatkowych koron za

nocleg, to i tak wszystko wydawało się tu tanie w porównaniu z

cenami w Londynie.

- A co jeszcze możesz mi zaproponować? - zapytał leniwie i prze

czesał ciemne włosy, zadowolony, że nareszcie wyschły. Zaczynał

się zastanawiać, czy na Hebrydach można znaleźć coś, co zawsze jest

suche.

Nalewając ciemnobursztynową whisky do szklanki, dziewczyna

pochyliła się nad nim i otarła się pełnymi piersiami o jego

policzek i ramię. Poczuł piżmowy, nie najświeższy zapach jej ciała.

Wolał znacznie bardziej wyrafinowane kochanki, jednak już od

dawna nie miał kobiety, a ta dziewczyna była pod ręką i

najwyraźniej miała chęć na to samo co on. Była też przyjemnie

pulchna. Z zadowoleniem przesunął dłonią po jej krągłym biodrze.

Widząc, że Gerwazy nie pozostaje obojętny na jej wdzięki, uśmiech-

nęła się prowokująco.

- Wszystko, na co pan będzie miał ochotę.

Popatrzył na stanik z dużym dekoltem, z którego wyłaniały się

okazale piersi, jakby czekające na pieszczoty.

- Wszystko?

- Wszystko. -Barmance najwyraźniej nie brakowało doświadczenia

ani entuzjazmu dla cielesnych uciech, co zapowiadało miłą noc.

- Wiesz, który pokój zajmuję? - zapytał cicho pośród szczęku kufli

i gwaru rozmów.

Z DALA OD WRZOSOWISK

- Tak.

- O której kończysz pracę?

- Za godzinę, milordzie. Czy zostanę odpowiednio wynagrodzona,

jeśli do pana przyjdę? - Ton jej głosu zdradzał, że chociaż wysocy

i przystojni mężczyźni, tacy jak on, bardzo jej się podobali, zdawała

sobie sprawę, że jako biedna pracująca dziewczyna musi być prak-

tyczna.

Spodziewając się tego, Gerwazy miał już przygotowaną złotą

monetę. Rzucił ją teraz barmance. Złapała ją zręcznie i błyskawicznie

schowała, zanim ktokolwiek z obecnych na sali zdołał to zauważyć.

- Czy to wystarczy jako... dowód mojego szacunku?

Uśmiechnęła się szeroko, ukazując mocne, krzywe zęby.

- Wystarczy... na początek.

Cena barmanki była zawyżona jeszcze bardziej niż opłata za whisky

i pokój, ale Gerwazy miał dziś ochotę na wydawanie pieniędzy. Z

uśmiechem uniósł szklaneczkę.

- W takim razie do zobaczenia później.

Odeszła, leniwie kołysząc biodrami. Gerwazy z przyjemnością

odprowadził ją wzrokiem, zastanawiając się, czy dziewczyna po-

trafiłaby powtórzyć ten ruch w łóżku. Odstawił opróżnioną do połowy

szklankę. Postanowił, że to będzie jego ostatnia porcja tego wieczoru;

inaczej nie będzie w stanie cieszyć się swoim zakupem.

Barmanka z wyrazem zadowolenia na twarzy nalewała za ladą

piwo. Betsy MacLean, jej kuzynka i pomoc kuchenna w gospodzie,

rozpoznała to pełne satysfakcji spojrzenie.

- Umówiłaś się z tym angielskim lordem, Maggie?

Maggie MacLean uśmiechnęła się z zadowoleniem.

- Tak, później pójdę do niego. Przystojniaczek, co? Jest bardzo

hojny.

Betsy popatrzyła na Anglika. Rzeczywiście był przystojny; zgrabny,

o szerokich ramionach i dobrze zarysowanych mięśniach, które

wydawały się pozostawać w ciągłym napięciu. Jego lordowska mość

miał najwyżej dwadzieścia kilka lat. Ubierał się z niewyszukaną

elegancją, rzadko spotykaną w tej odległej części Wielkiej Brytanii.

Chociaż miał regularne rysy, zdaniem Betsy były one zbyt surowe,

M ARY J O P UTNEY

by mogła nazwać je pięknymi. Jego twarz nie zdradzała żadnych

emocji. W tłumie pijących wyróżniał się chłodem i opanowaniem.

- Nie wiem, Maggie... Przyjrzałam mu się wcześniej, ale nie

spodobały mi się te jego szare oczy. Kiedy na mnie popatrzył,

poczułam zimne ciarki na plecach. O wiele bardziej przypadł mi do

gustu jego służący.

- A zrobiłaś coś w tym kierunku, Betsy? - zapytała Maggie, nie

odrywając wzroku od swej zdobyczy.

- Tak. Spotkamy się. Może nie zapłaci mi aż tyle, ale kiedy na

mnie patrzy, robi mi się ciepło, a nie zimno.

Maggie prychnęła.

- Jego przystojna lordowska mość jest tylko mężczyzną, no nie?

Dobrze wiem, czego chce, i będzie musiał mnie zadowolić, żeby to

dostać.

- Rób, jak chcesz. - Betsy wzruszyła ramionami i wróciła do kuchni.

Gerwazy dopił whisky i postanowił wyjść na dwór, zaczerpnąć

świeżego powietrza. Kiedy wstał, zakręciło mu się w głowie. Przestał

pić w samą porę; jeszcze dwie szklaneczki i znalazłby się pod stołem.

Deszcz przestał padać, lecz mimo że była połowa maja, wieczorne

powietrze przesycone było wilgocią przeszywającą do szpiku kości.

Idąc powoli w stronę brzegu odległego o jakieś sto jardów, Gerwazy

słuchał miękkich uderzeń fal o wąski skrawek kamienistej plaży.

Oparł się o wielki głaz i leniwie zaczął rzucać kamyki do ciemnej

wody. Gwar podochoconych głosów oddalał się - miejscowi pomału

wracali do swych ponurych kamiennych chat.

Obecny stan melancholii był dla niego prawdziwym wytchnieniem

po silnym wzburzeniu, które spowodowało jego wyjazd od ojca z

Edynburga. Po pewnym czasie Gerwazy zrozumiał, że nie powinien

był od razu powiadamiać lorda St. Aubyn, iż jego jedyny syn i dziedzic

został oficerem i wkrótce ma wyjechać do Indii. Zbytnio pośpieszywszy

się z tą wiadomością, zafundował sobie trzy tygodnie nieustannych

awantur w czasie objazdu odległych posiadłości St. Aubynów. Wice-

hrabia uważał, że wojsko jest odpowiednią instytucją dla dających

się zastąpić młodszych synów, ale na pewno nie dla dziedzica

ogromnego majątku i zobowiązań rodziny St. Aubyn.

Putney Mary Jo - Z dala od wrzosowisk.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: