Badania przeprowadzone na zaawansowanych joginach, mnichach zen i szamanach, mających za sobą wieloletni trening medytacyjny w tradycyjnym stylu, potwierdziły, że ich mózgi w stanach głębokiego transu medytacyjnego wykazują wysoką synchronizację falową oraz koherencję pomiędzy prawą i lewą półkulą oraz podwyższoną aktywność rytmów alfa (8-12 Hz) i theta (4-7.9 Hz) a także delta (1-3.9 Hz) oraz gamma w obrazie elektroencefalograficznym
W latach pięćdziesiątych zaobserwowano możliwość wodzenia rytmów czynnościowych mózgu przy pomocy bodźców wzrokowych i słuchowych. Okazało się, że mózg przystosowuje się do częstotliwości bodźca, np. gdy migano w oczy światłem w częstotliwości 8 Hz (osiem razy na sekundę) po paru minutach zaobserwowano wzrost częstotliwości 8 Hz w wykresie EEG. Specjalna technika dudnień różnicowych powodowała ponadto zwiększenie synchronizacji falowej mózgu. Dudnienia różnicowe powstają na skutek emisji dźwięków o zbliżonej częstotliwości. Gdy zagramy dźwięk o częstotliwości 100 Hz, a drugi o częstotliwości 104 Hz, to w odsłuchu pojawi się dudnienie, które jest wynikiem nakładających się (interferujących) fal dźwiękowych. Zjawisko to zostało opisane jeszcze w XVIII wieku przez niemieckiego naukowca nazwiskiem Dove. Jednak dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku stwierdzono, że jeśli oba dźwięki poda się osobno do obu uszu (w słuchawkach stereo) to dudnienie powstaje w ośrodku słyszenia w mózgu, który ma tendencję do dopasowywania się do częstotliwości dudnienia oraz synchronizacji aktywności falowej. W ten sposób odkryto możliwości wprowadzania mózgu w stan zbliżony do tego, w którym medytowali głęboko zaawansowani jogini po wielu latach treningu
W toku wieloletnich badań okazało się, że w stanie synchronizacji mózg nie tylko wchodzi w głębokie stany medytacji i relaksacji, w których łatwo ujawnia się treść podświadomości (co daje m.in. zwiększoną kreatywność) ale staje się bardzo chłonny i łatwo koduje nowe informacje. Zsynchronizowany mózg nie tylko łatwiej i z większą trwałością zapamiętuje np. słówka języka obcego, ale również może zmienić wzorce postrzegania świata i zachowania jednostki. W ten sposób można wpływać na podświadomą część umysłu. Dzięki temu mechanizmowi możliwe jest sterowanie zachowaniami nieświadomymi: np. kontrola nałogów (nikotynizm, alkoholizm, przejadanie się), podnoszenie nastroju, zwiększenie energii i kreatywności, polepszenie pamięci, przezwyciężenie tremy i nieśmiałości, zwiększenie siły układu odpornościowego i in
Od tysięcy lat szamani korzystali z wpływu bodźców słuchowych na umysł i mózg, poprzez bębnienie i specyficzną muzykę, jednak dzięki nowoczesnym badaniom otrzymaliśmy o wiele potężniejszą i bardziej precyzyjną technologię wpływania na własną podświadomość. Dobre nagranie synchronizacyjne powstaje w wyniku sprzężenia kilku istotnych czynników: techniki wodzenia rytmów czynnościowych (właściwie dobranych częstotliwości oraz typ fali dźwiękowej, np. fale sinusowe nie działają tak dobrze jak fale o bardziej skomplikowanym przebiegu), odpowiednio dobranej muzyki, szumów maskujących fale dźwiękowe, właściwie dobranych słów (koniecznością jest np. użycie języka, który w najmniejszym stopniu aktywuje korę mózgową, czyli języka ojczystego - dla Polaków będzie więc to język polski), oraz tonacja głosu lektora, jego doświadczenie i predyspozycje (w tonacji głosu przekazywane są informacje podprogowe i niewerbalne, które mogą sprzyjać lub zakłócać przebieg relaksacji) i in
Produkcja nagrań synchronizujących fale mózgowe, z racji złożoności problematyki oraz znaczenia indywidualnych predyspozycji twórców, jest czynnością na granicy sztuki i nauki. Doświadczenie, ciągła weryfikacja efektów (np. badania EEG) są koniecznością, ale o powodzeniu w równym stopniu decydują również pozostałe czynniki: doświadczenie i wiedza twórcy nagrania w zakresie technik osiągania głębokich stanów relaksacji i medytacji, jego wrażliwość lingwistyczna i muzyczna, umiejętność pracy z głębokimi stanami medytacyjnymi u innych ludzi itp.
grazka59