psychiatria(1).doc

Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna

W Koszalinie

Wydział: Humanistyczny

Kierunek Pielęgniarstwo

Rok III Semestr VI

Psychiatria

Proces pielęgnowania

Psychiatria

Karolina Otlewska

Koszalin 2008

DEPRESJA

Depresja należy do chorób afektywnych, czyli jest to choroba, która dotyczy głównie sfery uczuć.

Badania epidemiologiczne prowadzone na całym świecie dowodzą, że w ciągu całego życia na depresję choruje ok. 17% populacji ogólnej. Szczyt zachorowań na depresję przypada pomiędzy 35 a 55 rokiem życia. Częściej chorują kobiety.

Depresję należy leczyć, ponieważ może być chorobą śmiertelną. Dane statystyczne wskazują, że około 15% osób cierpiących na depresję endogenną odbiera sobie życie. Ludzie ci stanowią większość samobójców.

Klasyfikacja

Autorzy DSM – IV wyróżnili kilka klinicznych postaci zaburzeń nastroju.

DUŻE ZABURZENIA NASTROJU – DUŻA DEPRESJA I / LUB MANIA

Zaburzenia dwubiegunowe I ( maniakalno – depresyjne) – mania zostaje stwierdzona w wywiadzie lub aktualnie występuje. Duża depresja prawdopodobnie pojawi się w przyszłości.

Zaburzenia dwubiegunowe II – objawy hipomanii i dużej depresji występowały            w przeszłości lub wystepują obecnie.

Duże zaburzenia depresyjne – wyłącznie głęboka depresja.

INNE SPECYFICZNE ZABURZENIA AFEKTYWNE – MAŁA DEPRESJA I / LUB MANIA

Zaburzenia dystymiczne – wyłącznie depresja

Zaburzenia cyklotymiczne – co najmniej przez 2 lata ( a niekiedy stale) wystepują okresy hipomani i / lub płytkiej depresji.

ZABURZENIA NASTROJU WYWOŁANE CHOROBĄ SOMATYCZNĄ ORAZ NADUŻYCIEM RÓŻNYCH SUBSTANCJI

- mania, depresja lub obrazy mieszane, są to wtórne zaburzenia nastroju.

ZABURZENIA ADAPTACYJNE Z OBNIŻENIEM NASTROJU

- depresja wywołana przez stres

Inny podział depresji:

Depresja epizodyczna – trwa krócej niż dwa lata i charakteryzuje się wyraźnym początkiem.

Zaburzenia depresyjne nawracające – powtarzające się epizody depresji bez objawów wzmożonego nastroju i zwiększonej energii w przeszłości.

Depresję egzogenna (depresja reaktywna) – poprzedzona stresującym zdarzeniem.

Depresja endogenna –  uwarunkowana biologicznie, typowa; ostrzejsza w przebiegu od egzogennej; depresja duża, epizod depresyjny o znacznym nasileniu;

Depresja przewlekłą – trwa co najmniej dwa lata, a remisja nie trwa dłużej niż dwa miesiące.

Depresję poschizofreniczną – przejawia się w epizodzie depresyjnym po psychozie schizofrenicznej. Objawy schizofreniczne, występują, lecz nie dominują już w obrazie klinicznym.

Przyczyny:.

Przyczyny biochemiczne

Właściwe funkcjonowanie mózgu człowieka zależne jest od prawidłowego działania substancji chemicznych, tzw. neuroprzekaźników Zaburzenia w przekaźnictwie mogą stać się przyczyną depresji lub powstania predyspozycji do depresji. Najważniejsze są trzy podstawowe neuroprzekaźniki, które wpływają na nastrój człowieka.

• serotonina , która kontroluje nastrój oraz stany świadomości, działa przeciwdepresyjnie,
• noradrenalina, wydzielana przez komórki nerwowe, która popularnie nazywana jest hormonem walki i ucieczki,
• dopamina

Przyczyny społeczne

Wystąpienie depresji związane może być z wieloma czynnikami takimi jak samotność i izolacja, przewlekła choroba lub chroniczny ból, kłopoty finansowe, śmierć ukochanej osoby, rozwód, kłopoty w małżeństwie, przemoc seksualna, emocjonalna lub fizyczna, udział w katastrofie, wypadku, wojnie, operacja lub poród, a nawet bezrobocie.

Przyczyny psychologiczne

Jedną z głównych przyczyn psychologicznych jest utrata poczucia własnej wartości. Ludzie posiadają wiele, przeróżnych kompleksów m.in. narzekają na: wygląd, niezadowalające wyniki w nauce lub pracy, miejsce w hierarchii grupy społecznej. Inną przyczyną powstania depresji może być negatywne postrzeganie świata i relacji międzyludzkich. Do depresji może prowadzić także poczucie winy, strach przed porzuceniem, czy też odrzuceniem.

Depresja poporodowa

Depresja poporodowa, która może mieć wiele przyczyn. Jedną z nich jest gwałtowna zmiana hormonalna. Także stres związany z porodem oraz pojawieniem się nagle olbrzymiej odpowiedzialności za dziecko, uważany jest za czynnik wpływający na pojawienie się tego zaburzenia. Poronienie również może być przyczyną depresji.

Czynniki fizjologiczne:

Czynniki fizjologiczne mogą wywołać depresję, powodując zły nastrój i brak energii. Zaliczamy do nich choroby takie jak niedoczynność tarczycy, anemia (niedokrwistość), rzadziej guz mózgu, rak trzustki, stwardnienie rozsiane itp. Obniżają one nastrój człowieka, ponieważ zachwiane są procesy chemiczne w mózgu.

Objawy

Osoba chorująca na depresję może cierpieć na wiele różnych objawów. Oto kilka najważniejszych:

• obniżenie nastroju i utrata przeżywania radości;
• koncentrowanie się na stratach i porażkach
• utrata wiary w siebie oraz nieuzasadnione lub przesadne poczucie winy;
• spostrzeganie negatywnych aspektów życia;
• obniżenie samooceny powodujące poczucie bezwartościowości i bycie ciężarem dla innych;
• poczucie stałego zmęczenia i utraty energii życiowej;
• zaburzenia snu, popędu seksualnego oraz utrata łaknienia;
• zahamowania ruchowe;
• skargi na gorszą pamięć i trudności w koncentracji uwagi aż do całkowitej niezdolności do pracy;
• trudności w podejmowaniu decyzji;
• pesymistyczne zapatrywanie się na życie aż po całkowitą utratę nadziei;
• pojawienie się pytań dotyczących życia i śmierci;
• poczucie mniejszej wartości;
• smutny, napięty wyraz twarzy, uboga mimika, monotonny głos, ruchy spowolnione.

Leczenie

Leczenie depresji dobieramy indywidualnie do każdego pacjenta. Wyróżniamy natepujące techniki leczenia depresji:

• leki przeciwdepresyjne,
• psychoterapia,
• leki normotymiczne,
• leki przeciwpadaczkowe,
• fototerapia,
• wybrane leki neuroleptyczne,
• elektrowstrząsy,
• deprywacja snu.

Bibliografia:

1.      De Walden – Gałuszko K.; Zarys psychopatologii ogólnej i psychiatrii; Wyd: Uniwersytetu Gdańskiego; Gdańsk 1993.

2.      Tomb D.A.; „Psychiatria” Wyd: Urban & Partner; Wrocław 1998.

3.      www.depresja.irg.pl

Pacjentka U.J., lat 74 przebywa na Oddziale Psychiatrii z powodu organicznego zaburzenia nastroju typu depresyjnego. Pacjentka leczy się depresję od 6 lat.

Pacjentka posiada I grupę inwalidzką.

Pacjentka zamieszkuje samotnie. Nad chorą opiekę sprawuje wnuk.

U.J. jest zorientowana, co do miejsca, czasu i sytuacji. Zdaje sobie sprawę ze swojej choroby.

Nastrój pacjentki jest obniżony, płaczliwy, występuje apatia. Pacjentka skarży się na lęk oraz niepokój o dalsze swoje życie z chorobą. Krytycyzm pacjentki jest obniżony.

Pacjentka choruje na nadciśnienie tętnicze; Ciśnienie tętnicze wynosi 135/90; tętno miarowe, dobrze wyczuwalne o częstości 85u/min; skóra bez zmian. Oddech miarowy, bez zapachu o częstości 17 oddechów na minutę

Brak zmian w układzie pokarmowym. Pacjentka posiłki przyjmuje chętnie. Stolec oddaje regularnie. U.J. choruje na otyłość typu pośladkowo – udową.

Nie zaobserwowano zmian w obrębie układu moczowo – płciowym.

W układzie kostno – stawowym nie zaobserwowano żadnych zmian. W obrębie podudzi i kostek obrzęki. Napęd psychomotoryczny spowolniały. Pacjentka niechętnie podejmuje aktywność ruchową.

Skóra zaróżowiona, ciepła, wilgotna, bez widocznych zmian w jej obrębie. Błony śluzowe jamy ustnej wilgotne

Leki:

• Elenium
• Estazolam
• Tritace
• Efectin