ii_4_dorota_tomczyszyn.pdf

(138 KB) Pobierz
Microsoft Word - Dorota Tomczyszyn.doc
DorotaTomczyszyn
MYIOI–STEREOTYPYSPOŁECZEWDEFIIOWAIUOSÓB
UPOŚLEDZOYCHUMYSŁOWO
Słowakluczowe:stereotyp,uprzedzenie,upośledzenieumysłowe.
Wstęp
Zazwyczajproblemupośledzeniaumysłowegowiążesięzdokonaniemdiagnozy,prognozy,etiologii
upośledzenia. Można jednak spojrzeć na problemy funkcjonowania osób upośledzonych w innej,
pedagogicznosocjologicznej perspektywie. Interdyscyplinarne spojrzenie na stereotypy
iuprzedzeniawdefiniowaniuosóbupośledzonychpokazująpewnezłożonemechanizmyichspołecznego
funkcjonowania,któremożnazinterpretowaćnapograniczuoligofrenopedagogiki,socjologii,psychologiii
innychdyscyplinnaukowych.
Społeczneuwarunkowaniaupośledzeniaumysłowego
W społecznym konstruowaniu upośledzenia umysłowego można dostrzec wiele teoretyczno
badawczychstanowisk.WswojejpracySoderprzedstawiłtrzyujęciaspołecznegokontekstuupośledzenia.
Wpierwszymrozumieniuocharakterzeepidemiologicznymautorkoncentrujesięnaszukaniuzwiązków
przyczynowoskutkowychmiędzyjednostkąaotoczeniem.Wkoncepcjitejpytaoto,jakieuwarunkowania
społecznej egzystencji nasilają powstawanie grup osób upośledzonych. Kolejne podejście, zwane
adaptacyjnym,ukazujeupośledzeniejakocechę,akonkretniewadęspołeczną.Wkażdejgrupiespołecznej
pewne cechy są traktowane jako wady, upośledzenia funkcjonowania społecznego, np. plucie, jedzenie
palcami.Pewnymstanomkulturowojestprzypisanaetykietadewiacji.Trzecierozumienieopierasięna
założeniu,żeistniejemywświecie,którystajesiędlanasznaczącydziękiwspólnieuznawanymsystemom
kulturowychznaczeńiwartości.Takierozumienieupośledzeniajakoantykulturowegozachowaniazawsze
wynikazperspektywydanegoobserwatoraijegokulturowegosystemuznaczeń. 1 Indywidualnie,wwyniku
kontaktówspołecznych,danaosobamożebyćnaznaczonaetykietą„upośledzony”,„dewiant”,chociażjuż
wrozmowiezinnąosobątakiejetykietymożenieotrzymać.Takierozumieniespołeczneupośledzeniajest
zakorzenione w teorii interakcjonizmu symbolicznego H.Blumera. Społeczeństwo w tej teorii to raczej
ustawiczny proces interakcyjny, w którym partnerzy nawzajem odczytują znaczenia swoich działań.
Skrajnyinterpretacjonizm,subiektywizmtejkoncepcjiprzeczynormatywizmowi,zakładajednakistnienie
znaczeńpowstającychwwynikuinterakcji.
WopiniiS.Sadowskiejmożnawyróżnićtrzypodstawowezasadyrównościspołecznej:szacunekdla
człowieka, prawo do zaspokajania podstawowych potrzeb, jednakowe szanse dla wszystkich. W
społeczeństwie równych szans będą zauważane nie tylko talenty wybitnych jednostek, ale również
trudności mniej zdolnych obywateli. Każdy człowiek, także niepełnosprawny, powinien mieć prawo
rozwijania
swoich
predyspozycji
wsposóbpełnyisatysfakcjonujący. 2
Inaczej ukazuje stanowisko społeczne wobec upośledzonych wybitny badacz tej problematyki A.
Gustavsson.Zajmowałsiębadaniamirodzicówposiadającychdzieckoupośledzone,późniejpodejmował
problematykęsąsiedztwazosobąupośledzoną.Uważał,żewtraktowaniuspołecznymosóbzdeficytami
intelektualnymi decydujące znaczenie posiada instynktowy mechanizm strachu, wycofywania się przed
nieznanym. A. Gustvsson pisze opierając się na teorii Schutza: „w życiu codziennym dążność do
nadawania znaczenia jest na ogół realizowana bez żadnych problemów. Bowiem większość sytuacji, z
którymi mamy do czynienia, jest nam znana
i z łatwością możemy sobie z nimi poradzić.(...) mamy jednak tendencje do postrzegania nieznanych
1 M.Soder,TheLabellApproachRevisited,„EuropenjournalofSpecialEducationNeeds”,nr4/1989,s.117129.
2 S.Sadowska,Kuorientacjizorientowanejnazmianęspołecznegoobrazuosóbniepełnosprawnych,Akapit,Toruń2005r.,
s.2324.
sytuacji jako problematycznych, a to daje początek procesowi definiowania lub nadawania znaczeń,
polegającemunatym,żeróżnymisposobamipróbujemyznaleźćporządekwnapotkanejsytuacjipoto,aby
móc kontrolować i panować nad niewiadomym.” 3 W ten sposób,
wwynikuczęstowyrywkowejlubfałszywejwiedzypowstająnegatywneetykiety,stereotypyinaznaczenia
osób upośledzonych umysłowo. Teoria konfliktu interesów tłumaczy istnienie stereotypów dzieleniem
otaczającychludzina„swoich”,czylipodobnychdonasi„obcych”,czyliróżniącychsięodnas.
Teoretycznykontekstpojęcia„stereotyp”
Wdefiniowaniuzjawisk,osób,wtymosóbniepełnosprawnych,częstoposługujemysięstereotypami.
Stereotyp oznacza uproszczone, niepoddające się weryfikacji spostrzeganie rzeczywistości. Pojęcie
stereotypu wprowadził w 1922 r. Walter Lippmann, amerykański dziennikarz w pracy Public Option.
Rozumiał przez stereotypy obrazy w naszej świadomości przedstawiające ludzi z innych grup. 4
Spostrzeganie przedmiotu jest więc nieadekwatne do rzeczywistości. Spostrzeganie to jakby wyprzedza
procesyanalizyprzyużyciuumysłuirozumu.Stereotypdefiniowanyjesttakżejakostrukturapoznawcza,
obejmująca wiedzę, przekonania i oczekiwania obserwatora na temat niektórych grup społecznych. 5 I.
Kurcz, określała stereotypy jako „prototypy odnoszące się do kategorii społecznych”. W ich tworzeniu
podstawęstanowiprzypisywanieściśleokreślonymgrupomludzirzekomospecyficznychdlanichcech
będącychwistociewłaściwościamiogólnoludzkimi.Stereotypysąnajczęściejprzekazywanezpokolenia
napokoleniejakoczęśćzgromadzonejprzezspołeczeństwowiedzy.Nabywamyjewprocesieuczeniasię
odwczesnegodzieciństwa.Z.Chlewińskiwyodrębniłkilkakonstytutywnychcechstereotypu: 6
1. poznawczycharakterstereotypu–ubóstwotreści,małezróżnicowanie,uproszczenia
2. emocjonalnezabarwienie–intensywneemocje,zwykleocharakterzenegatywnym
3. generalizacja – nieuprawnione uogólnienia, przekonanie o bezwyjątkowym podobieństwie
wszystkichreprezentantówdanejgrupy
4. trwałość – informacje niezgodne z treścią stereotypu są odrzucane,
astosunkowołatwojepotwierdzić,stereotypykształtująsięisąprzekazywanenadrodzewczesnego,
społecznegouczeniasię
5. spójność–stereotypymajątendencjędołączeniasięzesobą
6. społecznycharakter–stereotypydotyczągrupy,tworząsięiutrzymująwgrupie
7. werbalnycharakter–stereotypyniewerbalnenieistnieją
8. subiektywnapewność–przekonanieodużejtrafnościwyrażanychstereotypowychopinii.
Najpowszechniejszesądwaujęciastereotypów:
1.dyskryptywne(ipodejścieewaluatywne).
W tym znaczeniu stereotyp jest charakterystyką jakiejś grupy społecznej, skojarzonej w pamięci
semantycznej z nazwą tej grupy. 7 Inaczej to umysłowa reprezentacja pewnej kategorii społecznej
powiązana z nazwą tej kategorii w sposób stały. Pojęcie upośledzenia wywołuje pewne cechy osób
upośledzonych, które w rzeczywistości nie muszą one posiadać. Nazwa wyzwala automatycznie treść
reprezentacji.Ponadtoczęstoopróczcharakterystykigrupyspołecznej,stereotypywujęciuewaluatywnym
obok pewnych właściwości treściowych (ogólnikowość, uproszczenie, sztywność) zawierają ocenę tej
grupy.Polscyprzedstawicieleczęstoujmująstereotypyjakoszczególnąkategorięschematupoznawczego. 8
2.indywidualistycznogrupowe
Wtymujęciustereotyppowstajenaskutekosobistychdoświadczeńjednostkizprzedstawicielamidanej
grupyspołecznej.Wpodejściukulturowymnatomiaststereotyptowyrazzbiorowejwiedzypowszechnie
podzielanejnatematdanejgrupyspołecznej.
3 A.Gustavsson,Osobisteispołeczneznaczenieupośledzeniaumysłowego,w:Upośledzeniewspołecznymzwierciadle,red.
A.Gustavsson,E.ZakrzewskaManterys,Żak,Warszawa1997,s.104.
4 A. Korzon, Mity i stereotypy myślowe o niepełnosprawnych intelektualnie w środowisku społecznym, w: Człowiek z
niepełnosprawnościąintelektualną,red.Z.JaniszewskaNieścioruk,Impuls,Kraków2004,s.29.
5 C.N.Macrae,Ch.Stangor,M.Hewstone,Stereotypyiuprzedzenia.Najnowszeujęcie,Gdańsk1999r.
6 Z. Chlewiński, Stereotypy, struktura, funkcje, geneza. Analiza interdyscyplinarna, w: Stereotypy i uprzedzenia, red. Z.
Chlewiński,Warszawa1992r.,s.1112.
7 S.T.Fiske,S.E.Taylor,SocialCognition,NewYork1991r.
8 I. Kurcz, zmienność i nieuchronność stereotypów. Studium na temat roli stereotypów
wreprezentacjiumysłowejświataspołecznego,Warszawa1994r.
Dominująceobecnieujęciespołecznopoznawczetraktujestereotypyjakoprzekonanianatematludziz
innej grupy. Przekonania najczęściej negatywne, w znacznym stopniu fałszywe i odporne na zmiany. 9
B.Weiglanalizowałmechanizmpowstawaniastereotypów.Twierdził,żestereotypywpewnymstopniu
umożliwiająsubiektywneprzekonaniejednostkiowzrościekontrolinadotoczeniemspołecznym. 10
9 C.N.Macrae,Ch.Stangor,M.Hewstone,Stereotypyiuprzedzenia.Najnowszeujęcie,Gdańsk1999r
10 B. Weigl, Stereotypy i uprzedzenia, w: Psychologia T.3, red. Strelau, Gdańsk 2002r.,
s.205224.
Stereotypyspołeczneiuprzedzeniawokreślaniuosób
upośledzonychumysłowo
Obrazsytuacjibędącejpodstawąformułowaniastereotypucharakteryzujeschematyzm,uproszczeniaco
sprawia, że zazwyczaj sąd stereotypowy nie zgadza się z rzeczywistością. Wynikiem czego człowiek
upośledzonyumysłowoprzestajebyćspostrzeganyjakoindywidualność,zwłasnąosobowością,własnym
zdaniem, staje się stygmatyzowną anonimową jednostką spostrzeganą przez pryzmat cech szczególnie
wyrazistych.
Stereotypy dotyczące osób upośledzonych dotyczą często przekonania
oichagresywności,nieprzewidywalności,brakuodpowiedzialności,chorobiepsychicznej.Traktujesięje
jakoosoby„skażone”.Zobawyprzednapiętnowaniemczęstoosobyupośledzoneumysłowowycofująsię,
niepodejmująinterakcjispołecznych,rólzawodowychimałżeńskich.Ukazywanewmediachnegatywne
wydarzenia z udziałem tych osób, ukazywanie ich cech
w sposób przejaskrawiony, niezgodny z rzeczywistością służy utrwalaniu krzywdzących ich
stereotypowychopinii.
Społeczeństwo może upośledzonym umysłowo nadać etykietę dewianta lub osoby niekompetentnej
twierdził–B.Farber 11 .Dewiantrozumianyjestjakoosobajakościowoodmiennaodresztyspołeczeństwa
–dysponujeinnymsystemwartości,dążydospecyficznychtylkodlasiebiecelów.Osobaniekompetentna
toosobaróżniącasięodinnychstopniemnasileniacech,któresącharakterystycznedladanejpopulacji.
Różnicamiędzydewiantemaosobąniekompetentnąpolegarównieżnatym,żedewiant(świadomielub
nie)postępujewsposóbsprzecznyzobowiązującyminormami,aosobaniekompetentnastarasiętychform
przestrzegać,alerobitoźle.Etykietadewiantapowodujeznaczniepoważniejszekonsekwencjespołecznei
wiążesięzodrzuceniem,podczasgdyuznaniekogośzaniekompetentnegobardziejskłaniadoudzielania
mu pomocy. W przypadku, gdy upośledzony umysłowo etykietowany jest jako dewiant, otoczenie
społecznewymuszananimzachowanieodbiegająceodnormy.
W rozważaniach L.J Severanca i L.L. Gasstroma 12 stygmatyzacja społeczna widoczna jest przez
przyznawanie (bądź nie) osobom upośledzonym możliwości osiągnięcia sukcesu. Twierdzili, iż stigma
„upośledzony umysłowo” wskazuje na inne rozumienie różnic w zachowaniu pełnosprawnych
i upośledzonych umysłowo. Wyniki przeprowadzonych przez nich badań dowiodły, że w postrzeganiu
upośledzonych brakuje przypisywania im zdolności i nie przewiduje się możliwości uzyskiwania przez
nich sukcesów. Taki obraz osoby upośledzonej nie zachęca do wspólnych interakcji społecznych i
zmniejszaszansęnakorzystnyrozwój.
WświetleteoriimniejszościspołecznychA.Bieganowskaporównujeosobyniepełnosprawnedogrupy
mniejszościowej. Twierdzi, że podobnie jak inni członkowie grup mniejszościowych, osoby
niepełnosprawnestająsięczęstopodmiotamipełnychzafałszowańistereotypowychtwierdzeń.Niezawsze
bowiem istnieje możliwość skonfrontowania tych opinii
zrzeczywistością.Wzwiązkuztymwpostawachspołecznychwobecniepełnosprawnychczęstoodbijają
sięirracjonalnelęki,nieuzasadnioneniczymsądy.Efektemtegosązniekształceniawpostrzeganiu,atakże
uprzedzeniażywionewobecczłonkówtejgrupy. 13
Wtymmiejscuwartoukazaćzwiązekmiędzystereotypamiauprzedzeniami.Uprzedzeniaistereotypy
topojęciazbliżone,alenietożsame.Uprzedzeniasądefiniowanejakonegatywnepostawyitowarzyszą
kształtowaniusięstereotypów.Wjęzykuangielskimprejudicemożnatłumaczyćjakopreprzedijudice
osąd,czyliprzedwczesnyosąd,niczymniepoparteuogólnienie.
Z.Chlewińskistwierdził,żeuprzedzeniejest:
zbioremstereotypów
opartenaprzesłankachniezgodnychzrzeczywistością
„presądem”
postawązdominującymkomponentememocjonalnymoznakunegatywnym
nadmiernymuproszczeniemazarazemnadmiernymuogólnieniem
motywującym do działania, stymulującym agresję werbalną, jak
iczynnąorazdyskryminację. 14
11 S.Kowalik,Upośledzenieumysłowe.Teoriaipraktykarewalidacji,Warszawa1989,s.107.
12 Tamże,s.123.
13 A.Bieganowska,Modelniepełnosprawnościwmediachapostawywobecosóbniepełnosprawnych,„SzkołaSpecjalna”
nr5/2005,s.362.
14 Z. Chlewiński, Stereotypy, struktura, funkcje, geneza. Analiza interdyscyplinarna, w: Stereotypy i uprzedzenia, red. Z.
Chlewiński,Warszawa1992r.,s.1314.
Ludzieupośledzenitradycyjniesągrupąwobecktórejprezentowanesąuprzedzenia.Toteżniedziwi
fakt,
częstym
zjawiskiem
akty
przemocy
iagresjiwobectychosób.
B.Weiglsugeruje,żeuprzedzeniaspołecznesąwyrazemniechęcidoinnychtylkodlatego,żenależądo
jakiejś wyodrębnionej grupy społecznej. 15 W stereotypach dominuje komponent kognitywny w
uprzedzeniach–behawioralny.Owielewiększeznaczeniewuprzedzeniachniżwstereotypachposiada
składnikemocjonalny.
W wyniku badań S. Guskina 16 można wykazać, że społeczeństwo w niewielkim stopniu odróżnia
upośledzonychumysłowoodosóbchorychpsychicznie.Wkonsekwencjiludzieupośledzeniumysłowonie
sąakceptowanispołecznie–twierdziA.Gustavsson,acozatymidzieniemogąprowadzićbogategoi
znaczącego życia. 17 Refleksja nad postawami społecznymi wobec osób upośledzonych to świadectwo
wartości ludzi naszej epoki. Od tego bowiem, jakie postawy reprezentuje społeczeństwo wobec osób
upośledzonychumysłowozależywdużejmierzeprocesichrewalidacji.
Praktykidyskryminacyjneosóbniepełnosprawnychwynikajązkulturyludzizdrowych,którzyzałożyli
sobie,pewnewzory,zasadyiwartościspołecznejegzystencji.Jednocześniedążeniasamorealizacyjneosób
niepełnosprawnychmuszą„kulturzeludzizdrowych”siępodporządkować.Takrozumianaintegracjanie
wynika
z
zasady
szacunku
do
drugiego
człowieka
iegalitaryzmuspołecznego.
Niecoinneznaczeniemająpostawywobecosóbniepełnosprawnych,gdyżwichzakresieujmujesię
oprócz komponentu emocjonalnego i behawioralnego pewien zasób wiedzy dotyczącej przedmiotu
postawy.Postawa(łac.attitude–przystosowanie)decydujeotrwałejocenie–pozytywnejlubnegatywnej
– ludzi, obiektów i pojęć. 18 S. Nowak twierdził, iż postawa pewnego człowieka wobec pewnego
przedmiotu jest ogółem względnie trwałych dyspozycji do oceniania tego przedmiotu i emocjonalnego
reagowania na przedmiot postawy oraz ewentualnie towarzyszącym tym emocjonalnooceniającym
dyspozycjom zachowania wobec tego przedmiotu. 19
F. Znaniecki we wstępie do „Chłopa polskiego w Europie i Ameryce” utożsamiał postawę z procesem
indywidualnejświadomoścideterminującejzarównoaktualnejakipotencjalnereakcjeczłowiekawobec
świata społecznego. 20 B. Wojciszke wyraził przekonanie, że „postawą wobec dowolnego obiektu
(przedmiotu, zdarzenia, idei, innej osoby) nazywamy względnie stałą skłonność do pozytywnego lub
negatywnegoustosunkowaniasięczłowiekadotegoobiektu”. 21 Ustosunkowanietookreślaczyjąśpostawę
na kontinuum rozciągającym się od stosunku skrajnie negatywnego (całkowite odrzucenie obiektu) do
stosunkuskrajniepozytywnego(całkowitaakceptacjaobiektu).
WgH.Larkowejnapozytywnączynegatywnąpostawęwobecosóbniepełnosprawnychwpływawięc
nietylerodzajupośledzenia,cojegowidocznośćistopieńciężkościzaburzeniafunkcjiorganizmu,atakże
cechy osobowości niepełnosprawnej jednostki oraz stopień jej znajomości (wobec nieznajomych osób
niepełnosprawnychczęściejwystępująpostawynegatywne). 22
A. Ostrowska w 1993 r. przeprowadziła badania na reprezentatywnej próbie osób dorosłych w celu
zbadania postaw wobec niepełnosprawnych. 23 Prawie co piąta osoba nie ma kontaktu z osobami
niepełnosprawnymi. Osoby niepełnosprawne są postrzegane jako słabe, lękliwe, znerwicowane,
wycofujące się, niepewne siebie, niezadowolone z życia, ubogie. W ocenie społecznej osoba
niepełnosprawna ma mniejsze szanse na zawarcie związku małżeńskiego i założenie rodziny (69%),
ponadto63%badanychuważa,żeosobyniepełnosprawnesąciężaremdlarodziny.Opiekanadosobami
niepełnosprawnymijestobowiązkiemimoralnąodpowiedzialnościąrodziny(zdanie93,7%badanych).
Badania A. Maliny poruszały problematykę opinii środowiska lokalnego wobec osób
niepełnosprawnych. 24 Przebadała w 2001 r. 117 uczniów Zespołu Szkół Ogólnokształcących
IntegracyjnychwKrakowieoraz120rodzicówtychuczniów.UczniowieklasintegracyjnychwKrakowie
15 B.Weigl,op.cit.,s.214.
16 Tamże,s.111.
17 A.Gustavsson,op.cit.s.114.
18 Psychologiaspołeczna,red.E.Aronson,T.W.Wilson,R.M.Akert,ZyskiSka,Poznań1997,s.313.
19 S.Nowak,Pojęciepostawywteoriachistosowanychbadaniachspołecznych,w:Teoriepostaw,red.S.Nowak,Warszawa
1973,s.23.
20 EncyklopediasocjologiiT.III,OficynaNaukowa,Warszawa2000,s.151.
21 PsychologiaT.III,red.J.Strelau,GWP,Gdańsk2000,s.79.
22 H. Larkowa, Postawy społeczne wobec osób z odchyleniami od normy, w: Pedagogika rewalidacyjna, red. A. Hulek,
PWN,Warszaw1980,s.483.
23 A.Ostrowska,Niepełnosprawniwspołeczeństwie,PAN,Warszawa1994.
24 A.Malina,op.cit.,s.70.
że
Zgłoś jeśli naruszono regulamin