Clancy Tom - Jack Ryan 00 - Bez skrupulow.pdf

(3096 KB) Pobierz
Tom Clancy
Bez skrupułów
Tłumaczył: Szymon Maślicki
Data wydania: 1999
Data wydania oryginalnego: 1993
Tytuł oryginału: Without Remorse
Tom Clancy
Podziękowania
Bez ich pomocy nic by z tego nie wyszło: dziękuję więc Billowi, Darrellowi i Pat za ich
„profesjonalne” porady — a także, za to samo, Craigowi, Gurtowi i Gerry’emu. Aha, i Russellowi,
za jego zaskakującą wiedzę.
Już ex post facto podziękowania największego kalibru składam: Shelly, za jej wkład pracy,
Craigowi, Gurtowi, Gerry’emu, Steve’owi P., Steve’owi R. i Victorowi za wyjaśnienie mi
najprostszych spraw.
Przeprosiny
W pierwszym wydaniu „Bez skrupułów” znalazł się fragment wiersza, który trafił do mnie
przypadkiem, i którego tytułu ani nazwiska autora nie byłem w stanie ustalić. Wiersz ten wydał mi
się idealny jako epitafium dla mojego przyjaciela Kyle’a Haydocka, który zmarł na raka w wieku 8
lat i 26 dni — dla mnie zawsze będzie z nami.
Później dowiedziałem się, że tytuł tego wiersza brzmi „Ascension”, a autorką tych wspaniałych
strof jest Colleen Hitchcock, niezwykle utalentowana poetka z Minnesoty. Chciałbym skorzystać z
okazji i polecić jej wiersz wszystkim studentom literatury. Mam nadzieję, że jej poezja wywrze na
nich równie wielkie wrażenie, tak jak to się stało w moim przypadku.
Pamięci Kyle’a Haydocka
(5 lipca 1983 — 1 sierpnia 1991)
2 | S t r o n a
Bez skrupułów
Zważ, gdzie kres, a gdzie źródło jest człowieczej sławy. Mojej — w przyjaciołach, przez los mi
zesłanych.
William Butler Yeats
Arma virumque cano
Wergiliusz
Biada ci wzbudzić gniew w ludziach cierpliwych
John Dryden
3 | S t r o n a
Tom Clancy
Spis treści
4 | S t r o n a
Bez skrupułów
Prolog Punkty styku
Listopad
Nie było tak do końca jasne, czy „Camille” był najpotężniejszym huraganem w historii czy tylko
największym tornadem, ale tak czy owak, poradził sobie bez trudu z platformą wiertniczą, nad którą
mozolił się teraz Kelly. Nieważne. Butle na plecy, ostatnie zanurzenie w falach Zatoki
Meksykańskiej, i po robocie. Huragan zdruzgotał wszystkie nadbudówki platformy i nadwerężył
wszystkie cztery potężne podpory, wyginając ich stalowe słupy i kratownice jak makaron.
Wszystko, co dało się bezpiecznie wymontować, już dawno wycięto palnikami i opuszczono na
pokład barki, służącej zarazem jako baza dla ekipy nurków. Nad falami sterczała teraz goła, stalowa
konstrukcja, w której za parę dni mogły się zagnieździć pierwsze ryby. Kelly dobrze życzył rybom i
rozmyślał o nich zeskakując na pokład kutra, którym mieli dopłynąć do platformy. Zadanie
wymagało pracy aż trzech nurków, Kelly był z nich najważniejszy — był szefem. Płynąc, omówili
jeszcze raz kolejność prac. Krążący w oddali drugi kuter próbował odpędzić licznych rybaków,
którzy nie mieli tu wprawdzie czego szukać — Kelly miał im spłoszyć ryby na najbliższych parę
godzin — ale koniecznie chcieli zaspokoić ciekawość. Faktycznie, będzie na co popatrzeć. Kelly
uśmiechnął się krzywo i z ustnikiem w zębach, wywinął kozła w tył, za burtę.
Pod wodą wszystko wyglądało zawsze trochę niesamowicie, ale także przytulnie. Słoneczne światło
błądziło pod sfalowaną powierzchnią, układając się w kurtyny promieni wokół stalowych podpór
podwodnej konstrukcji. Za dnia widzialność była w tych wodach doskonała. Wszystkie ładunki
wybuchowe czekały przytwierdzone we właściwych miejscach. Każda kostka miała wymiary
piętnaście na piętnaście centymetrów przy ośmiu centymetrach grubości. Materiał C-4. Kelly i
pozostała para przez ostatnie dni przymocowali ładunki do podpór i ustawili zapalniki tak, aby całą
falę uderzeniową skierować na słupy. Na początek Kelly sprawdził pierwszy rząd kostek, ten o trzy
metry nad dnem, śpiesząc się, bo nie było czasu, żeby marudzić. Pozostała dwójka płynęła za nim,
rozwijając kable i mocując je do kolejnych zapalników. Nurkowie, którzy pracowali z Kellym, byli
miejscowi, zaprawieni w wyburzaniu podwodnym i wyszkoleni prawie tak dobrze, jak sam Kelly,
co nie zmieniało faktu, że wszyscy skrupulatnie sprawdzali nawzajem swoją robotę. W tej branży
prawdziwego mistrza można poznać po ostrożności i metodycznym stylu pracy. Z niższym
poziomem ładunków uwinęli się w dwadzieścia minut i z wolna podpłynęli wyżej, raptem trzy
metry pod falami, gdzie dokładnie, powoli i starannie powtórzyli to samo z drugim rzędem. Przy C-
4 nie ma co się śpieszyć ani ryzykować.
* * *
Pułkownik Robin Zacharias skupił całą uwagę na zadaniu, bo bateria rakietowych pocisków
przeciwlotniczych SA-2 czekała za najbliższym łańcuchem wzgórz. Jej wietnamska obsługa
zdążyła do tej pory wystrzelić salwę trzech pocisków w poszukiwaniu myśliwców bombardujących,
które Zacharias miał dzisiaj ochraniać. Nawigatorem-obserwatorem pułkownika, czyli człowiekiem
na tylnym siedzeniu jednosilnikowego F-105G Thunderchief, był Jack Tait, podpułkownik i
skądinąd specjalista w zwalczaniu systemów obrony powietrznej. Tait i Zacharias zaliczali się do
współautorów doktryny, którą sami wprowadzali dzisiaj w życie, doktryny nazywanej Wild Weasel
5 | S t r o n a

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin