Spotkania w Kosmosie.pdf

Spotkania w Kosmosie

1985 r. pułkownik Gordon Cooper, astronauta, jeden z pierwszych Amerykanów, którzy

przebywali na orbicie okołoziemskiej, stanął przed politykami zebranymi w siedzibie ONZ (obecny

był również były Sekretarz Generalny, Kurt Waldheim) i wygłosił niepokojące oświadczenie:

„Jestem przekonany, że Ziemia jest odwiedzana przez załogowe statki kosmiczne z innych

planet, zaawansowanych technologicznie bardziej niż my. Sądzę, że powinniśmy stworzyć

specjalny program, który zgodnie z naukowymi standardami zająłby się zbieraniem i analizą

wszelkich informacji o spotkaniach z tymi istotami. Zadaniem programu byłoby też opracowanie

reguł postępowania w przypadku zetknięcia się z kosmitami, tak aby spotkanie przebiegało w

przyjaznej atmosferze”.

Cooper miał prawo wygłosić takie oświadczenie, gdyż, jak twierdził, sam przemierzył ogromną

przestrzeń, z której przybywają tajemniczy „oni”. Poza tym, jak utrzymywał, w 1951 r. miał okazję

przez dwa dni obserwować sformowane w szyk bojowy obiekty, poruszające się na wysokościach

nieosiągalnych dla człowieka. Oto opinia jednego z największych amerykańskich pionierów

podboju kosmosu, który stanął przed najbardziej wpływowymi ludźmi tego świata i przyznał, że

widział pozaziemskie statki kosmiczne, sterowane przez istoty inteligentne. Czy to możliwe, żeby

taki człowiek kłamał?

Historia spotkań

Od powstania NASA, czyli od roku 1958, wielu jej pilotów i astronautów twierdziło, że zetknęli

się z UFO. Pierwszym, który oficjalnie zgłosił fakt takiego spotkania, był Joseph Walker, pilot

doświadczalnego X-15. Podczas przemówienia wygłoszonego na forum Narodowej Konferencji w

Sprawie Pokojowego Wykorzystania Badań Kosmicznych w maju 1962 r., oświadczył, że widział i

sfilmował dwa latające obiekty w kształcie dysków. W czerwcu tego samego roku, inny pilot X-15,

major Robert White, lecąc na wysokości prawie stu kilometrów, miał się nagle znaleźć w samym

środku formacji Niezidentyfikowanych Obiektów Latających.

NASA odmówiła pilotom wsparcia swoim autorytetem. Nigdy nie ujawniła filmów i fotografii,

którymi dysponuje. Według oficjalnego stanowiska obiekty, o których mówili piloci, były jedynie

„płatkami lodu”. Mimo zapewnień władz NASA, że agencja nie interesuje się UFO, okazało się

wkrótce, że jest inaczej.

Prowadzone przez FBI w 1965 roku śledztwo wykazało, że jeden z informatorów NASA

potajemnie udostępniał informacje o UFO dwóm ludziom z Pittsburga, którzy według FBI „czerpali

z tych informacji osobiste korzyści”, a którzy mieli przyjaciół wśród pracowników NASA. W

notatce FBI z 2 września 1965 roku czytamy:

„Według naszego źródła informacje mogą być utajniane. Nasz informator powiedział na

przykład, że... [ingerencja cenzury] widział film, na którym zarejestrowano oddalający się pocisk

rakietowy i UFO pojawiające się w kadrze. Przed startem, załoga Gemini 4 została uprzedzona

przez... [ingerencja cenzury], żeby uważnie obserwowała przestrzeń kosmiczną, gdyż rakieta

została wyposażona w czujniki do wykrywania niezidentyfikowanych obiektów”.

Dokumenty FBI zawierają co najmniej dwie istotne informacje. Po pierwsze, fakt, iż NASA

dysponuje danymi o UFO, nie udostępniając ich ogółowi społeczeństwa. Po drugie, intrygująca jest

wzmianka o locie Gemini 4, zwłaszcza w kontekście wypowiedzi jednego z pilotów, Jamesa

McDivitta, który potwierdził, że w czasie lotu rzeczywiście zauważył niezidentyfikowane obiekty.

McDivitt jest przekonany, że widziany przez niego obiekt to nic niezwykłego, nie zgadza się jednak

z teorią Jamesa Oberga, że to, co widział, było jedynie odrzuconym segmentem rakiety Tytan, która

wyniosła Gemini 4 na orbitę. Timothy Good w opublikowanej w 1996 roku książce Beyond Top

Secret („Z tajnych archiwów”) zadaje sobie następujące pytanie:

„Jeśli przyjmiemy, że wydarzenie to istotnie miało miejsce, jedyną zagadką pozostanie, w

jaki sposób McDivitt mógł nie rozpoznać własnej rakiety nośnej?”

Tajemnice Księżyca

Po zakończeniu programu Gemini kosmiczny wyścig wszedł w fazę decydującą; rozpoczęto

przygotowania do programu Apollo. Oświadczenie prezydenta Kennedy'ego, że Amerykanie

wylądują na Księżycu, zwróciło ogólną uwagę na tajemnice kosmosu. Kiedy więc ostatecznie 20

lipca 1969 astronauci Apollo 11 postawili pierwsze kroki na powierzchni Księżyca, nawet najwięksi

sceptycy musieli liczyć się z możliwością spotkania tam cywilizacji pozaziemskich. Chociaż

oficjalne komunikaty stwierdzały, że astronauci nie znaleźli nic niezwykłego, pojawiły się plotki, że

w trakcie pobytu na Księżycu załoga Apollo 11 miała towarzystwo. Poniżej zamieszczony jest zapis

rozmowy, która rzekomo odbyła się między Apollo 11 a stacją kontroli lotów:

Apollo 11: Co to było? Co to, do diabła, było? Powiedzcie mi, co to było. Te dzieci były

ogromne, sir ... O Boże, to nie do wiary...

NASA: Co się dzieje?

Apollo 11: Są tutaj, pod powierzchnią.

NASA: Co tam jest? Kontrola wzywa Apollo 11.

Apollo 11: Odbiór, jesteśmy, wszyscy trzej. Mamy gości... Byli tu. Aparatura ich wykryła...

Mówię wam, tam są jeszcze inne statki kosmiczne. Ustawiają się w szeregu na przeciwległej

krawędzi krateru.

Zdaniem byłego pracownika NASA, Otto Bindera, rozmowa ta została podsłuchana przez

krótkofalowca-amatora, któremu udało się wedrzeć na „tajny kanał”. Autentyczność zapisu budzi

jednak spore wątpliwości. Jak bowiem powiedział pisarzowi Timothy'emu Goodowi Neil

Armstrong, pierwszy człowiek, który stanął na Księżycu, „załogi statków programu Apollo nie

zetknęły się z żadnym obiektem, którego pochodzenie nie byłoby naturalne”.

Rozbieżność tę wyjaśnić może jedynie opinia Maurice'a Chatelaina, eksperta w dziedzinie

telekomunikacji, pracującego w NASA. W wywiadzie udzielonym w 1979 r. Chatelain potwierdził,

że opóźnienie w transmisji fal radiowych między Apollo 11 a stacją kontroli lotów umożliwiało

cenzorom NASA wycięcie informacji o „gościach z kosmosu”.

Nie można zatem sprawdzić, czy Apollo 11 istotnie zetknął się z UFO. Wielu badaczy wątpi w

prawdziwość rewelacji Bindera i Chatelaina. Również NASA zaprzecza, jakoby miała cenzurować

treści rozmów z astronautami. Jednak kolejny wypadek, tym razem z udziałem wahadłowca

Discovery, który o mało nie wywołał kosmicznej „Afery Watergate” lat 90., rzucił na sprawę

nowe światło.

14 marca 1990 r., około godziny 6:30, Donald Ratsch, krótkofalowiec z Baltimore w USA,

podsłuchiwał rozmowę załogi Discovery z Kontrolą Lotów. Nagle usłyszał następujący komunikat:

„Discovery do Houston. Są kłopoty. Mamy tu pożar”. Po chwili, jak twierdzi Ratch, w eterze

pojawiło się następne wezwanie: „Houston, tu Discovery, wciąż mamy w polu widzenia obcy statek

kosmiczny”.

Nic dziwnego, że ujawnienie takiego komunikatu zelektryzowało wielu ludzi. Sprawą zaintereso-

wał się m.in. Oeschler, były specjalista NASA w dziedzinie lotów kosmicznych. Po intensywnym

dochodzeniu uznał on, że wiadomość została nadana nie z wahadłowca Discovery, lecz z okolic

Fort Meade w stanie Maryland – siedziby Agencji Bezpieczeństwa Narodowego Stanów Zjedno-

czonych, od dawna już interesującej się spotkaniami z UFO. Oeschler doszedł do wniosku, że

komunikat był prawdopodobnie „spreparowanym przez tę instytucję oszustwem i miał służyć bliżej

nie określonym celom wywiadowczym”.

Po ujawnieniu wyników dochodzenia z Oeschlerem skontaktował się anonimowy, wysoko

postawiony pracownik NASA, który potwierdził, że wahadłowiec we wspomnianym czasie zetknął

się z UFO. Co więcej, zdarzenie trwało aż osiem godzin i spowodowało poważne zakłócenia

urządzeń elektrycznych Discovery. Sprawa jednak do dziś nie doczekała się ostatecznego

wyjaśnienia i wciąż jest badana.

Kosmiczny Watergate?

Maurice Chatelain były szef działu kontaktów personalnych NASA, jeden z projektantów

statków kosmicznych Apollo, jest pewien, że NASA bierze udział w zmowie milczenia.

„We wszystkich lotach programów Apollo i Gemini naszym statkom towarzyszyły

pozaziemskie pojazdy kosmiczne. Astronauci zawsze zgłaszali to Kontroli Lotów, która

wprowadzała całkowity zakaz ujawniania wszelkich informacji”.

Chatelain utrzymuje ponadto, że pracownicy NASA wiedzą o spotkaniach z UFO, jednak nie

rozmawiają o tym nawet między sobą. Jego zdaniem, niektóre UFO mogą pochodzić z Tytana –

jednego z księżyców Saturna. Do takiego wniosku skłonił go fakt, iż w latach 70. Co najmniej raz

radio i sprzęt fotograficzny wysłanej w tamten rejon sondy kosmicznej NASA odmówiły

posłuszeństwa. Uszkodzenie wskazywało na świadome działanie jakiejś formy inteligencji.

Nazwa statku: Mercury

Data: 16 maja 1963

Załoga: Cooper

Podczas przelotu nad Hawajami zarejestrował na taśmie rozmowę w innym języku. Po zbadaniu

zapisu stwierdzono,że nie jest to język „ziemski”. Przelatując nad Perth w Australii zobaczył

NOL, który dostrzegły także naziemne stacje radarowe.

Nazwa statku: Gemini IV

Data: 3 czerwca 1964

Załoga: McDivitt, White

Lecąc nad Hawajami omal nie zderzyli się ze srebrnym cylindrem, który zostawiał po sobie

świetlistą smugę. Sfotografowali go.

Nazwa statku: Gemini V

Data: 21 sierpnia 1965

Załoga: Cooper, Conrad

Srebrne jajo mające zielone światła leciało za kapsułą, później ją wyprzedziło. Widziane z tyłu

miało kształt dysku.

Nazwa statku: Gemini VII

Data: 4 grudnia 1965

Załoga: Borman, Lovell

Zrobili zdjęcia ogromnego UFO, który leciał za kapsułą.

Nazwa statku: Gemini IX

Data: 3 czerwca 1966

Załoga: Stanford, Cernan

Od chwili startu kapsule towarzyszyło jej wiele UFO. Widziane było przez ludzi na ziemi i

załogę kapsuły.

Nazwa statku: Gemini X

Data: 18 lipca 1966

Załoga: Young, Collins

Dwa UFO leciały za kapsułą, później zniknęły. Następnie pojawił się duży obiekt,który nie był

planetą ani planetoidą.

Nazwa statku: Gemini XI

Data: 12 września 1966

Załoga: Gordon, Conrad

Lecąc nad Madagaskarem zauważyli długi obiekt. Zdaniem NASA był to radziecki Proton 3, ale

on w chwili obserwacji oddalony był o 350 mil od kapsuły.

Nazwa statku: Gemini XII

Data: 11 listopada 1966

Załoga: Lovell, Aldrin

Zauważyli dwa UFO lecące w odległości pół mili koło kapsuły. Sfotografowali je.

Nazwa statku: Apollo VIII

Data: 21 grudnia 1968

Załoga: Borman, Lovell, Anders

Okrążając Księżyc zauważyli kilka NOLi mających kształt dysków. Słyszeli rozmowy

prowadzone w nieznanym języku.

Nazwa statku: Apollo X

Data: 18-26 maja 1969

Załoga: Stafford, Young, Cernan

Zauważyli dwa UFO lecące za kapsułą podczas okrążania Księżyca i lotu powrotnego.

Nazwa statku: Apollo XI

Data: 16 lipca 1969 (lądowanie na Księżycu)

Załoga: Armstrong, Collins, Aldrin

Zanim wylądowali na Księżycu,wisiały nad nimi dwa NOLe i długi cylinder. Kiedy znaleźli się

we wnętrzu krateru, na jego krawędzi pojawiły się dwa UFO. Aldrin sfotografował je, ale zdjęcia

nie zostały opublikowane przez NASA.

Nazwa statku: Apollo XII

Data: 14 listopada 1969

Załoga: Conrad, Gordon, Bean

W pobliżu Księżyca kapsule towarzyszyły dwa NOLe, jaskrawo świecące. W drodze powrotnej

widziano duże UFO mające czerwone światła.

Nazwa statku: Apollo XVII

Data: 7-19 grudnia 1972

Załoga: Cernan, Evans, Schmitt

Widzieli UFO między Ziemią a Księżycem.

Od razu rzuca się w oczy fakt, że UFO pojawiały się w gromadach, przeważnie po dwa.

Astronauci ze statku Apollo XI w czasie pięciodniowego lotu na Księżyc przeżyli coś niezwykłego.

Potwierdzeniem jest to, że centrum NASA zmuszone było dokonać zmiany miejsca lądowania

modułu Eagle, gdyż odkryto, że w ustalonym miejscu „roiło się” od jakiegoś żelastwa kosmicznego.

Dowód? Poniżej fragment rozmowy, jaką udało się nagrać pewnej anonimowej osobie. Rozmowa

toczy się między pułkownikiem Edwinem „Buzz” Aldrinem i stacją kontrolną NASA przed

lądowaniem na Księżycu 20 lipca 1969 roku.

ALDRIN: Co to było? Co to było, do diabła? To wszystko, co chcę wiedzieć.

STACJA KONTROLNA: Co się tam dzieje...? Wzywam Apollo XI...

ALDRIN: Te maleństwa; były olbrzymie, sir... gigantyczne... O Boże, nie uwierzyłby pan.

Melduję, że są tu inne statki kosmiczne, uszeregowane po drugiej stronie krawędzi krateru. Oni

wpatrują się w nas z Księżyca.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: