Kunzig Szamar Rinpocze Droga Mahamudry 03.pdf

Szamar Rinpocze

Droga Mahamudry

Cześć III - Medytacja wglądu

Jeśli uda nam się dzięki szine rozwinąć zdolność umysłu do przejrzystej koncentracji, medytacja

wyższego wglądu pojawi się naturalnie i bardzo łatwo. Mimo iż bardzo wielu ludzi dosyć

niedbale mówi o wipassanie, jako o formie medytacji stosowanej często nawet przez

początkujących medytujących różnych tradycji, w tym przypadku termin ten został użyty w

bardzo specyficzny sposób. W rzeczywistości to samo określenie można wykorzystać do

opisania dwóch różnych poziomów praktyki. W tym miejscu jednak odnosi się ono raczej do

zaawansowanej medytacji, która na swym najwyższym poziomie jest nieoddzielna od

świadomości buddy. Nie jest to wiec naprawdę nic zwyczajnego. W obszarze filozofii

tantrycznego buddyzmu nawet wysoko rozwinięte intuicyjne zrozumienie Madhjamaki i innych

szkól myślenia jest podzielone na kategorie odpowiadające typom medytacji wyższego wglądu.

Ogólnie, mimo iż są one powiązane ze sobą nawzajem, medytacja uspokojenia umysłu jest

zwykle traktowana jako odnosząca się do fazy rozwojowej, a wyższy wgląd do fazy spełniającej;

w ten sposób z powodu owocu który przynosi, laktong uważana jest za bardzo zaawansowana

formę medytacji.

Jako początkujący musimy przeanalizować nasz obecny stan umysłu i zrozumieć, iż znajduje się

on pod wpływem złudzeń. Poprzez logiczne badanie musimy odkryć przyczynę owego

mentalnego pomieszania. Nasze poszukiwania niechybnie doprowadza nas do wglądu, iż

zarówno wewnętrzne, jak tez zewnętrzne zjawiska (z jednej strony myśli i uczucia, a z drugiej

obiekty postrzegane przez zmysły) są nierealne i pozbawione substancji.

Najlepiej jest rozpocząć analityczna medytacje od obserwacji natury zewnętrznych zjawisk, a

następnie stopniowo przechodzić do coraz subtelniejszych aspektów samego umysłu, ponieważ

ów drugi aspekt, chociaż mniej oczywisty, ma większe znaczenie dla praktyki medytacyjnej.

Dzięki logicznemu badaniu możemy zobaczyć, ze wszystkie zewnętrzne przedmioty wydające

się istnieć, w rzeczywistości są jedynie manifestacjami pomieszanych stanów umysłu i nie

istnieją w taki sposób, w jaki zwykle je postrzegamy. Naprawdę są tylko projekcjami umysłu. Z

tego powodu w buddyzmie Mahajany zrozumienie natury przyczyny i skutku i jej działanie w

świecie zewnętrznym, jest podstawa innych poglądów filozoficznych.

Kiedy już zrozumiemy naturę tych projekcji, będziemy w stanie odwrócić mentalny proces

tworzący pozornie trwale ograniczenia zwyczajnej rzeczywistości. W ten sposób będziemy mogli

przekształcić zwyczajne stany

umysłu kontrolowane przez pomieszanie. Nasz obecny sposób postrzegania ograniczony jest do

obszaru rzeczywistości uwarunkowanej. Prowadzi nas to do widzenia rozgrywających się

wydarzeń mentalnych, innymi słowy "zjawisk zewnętrznych", jako trwałych i istniejących

naprawdę, podczas gdy ich natura jest iluzoryczna - są podobne do obrazów we śnie. Z tego

właśnie powodu znajdujemy się pod kontrola owych iluzji. Medytując możemy ostatecznie

pokonać te tendencje wraz z tym, jak umysł coraz bardziej uświadamia sobie swoja własna

nature. Stopniowo złudzenia manifestujące się na zewnątrz dostają się pod nasza świadoma

kontrole i staja się nawet wsparciem praktyki medytacyjnej. Bodhisattwowie, istoty, które

zrealizowały nature pustości zjawisk i rozwinęły w pełni doskonale współczucie dla wszystkich

istot, są w stanie używać iluzorycznej rzeczywistości, a nawet ja przekształcić po to, by spełniać

potrzeby innych. Więcej - są w stanie zamanifestować się spontanicznie w różnych światach by

prowadzić czujące istoty. Na przykład Budda Amitaba przejawia się w czystej krainie Dołączeń,

jednocześnie działa również wszędzie tam, gdzie jest to potrzebne i właściwe. Jest to możliwe,

ponieważ potrafi on kontrolować rzeczywistość. Jest jak lekarz będący w stanie wyleczyc każda

chorobę przy pomocy dokładnie tego lekarstwa, które jest potrzebne.

Poziom mistrzostwa buddy takiego jak Amitaba jest wielki, jednak nawet na o wiele

wcześniejszych stopniach mogą pojawić się potężne możliwości. Medytujący, który doprowadził

do doskonałości sześć jog Naropy będzie w stanie urzeczywistnić praktykę świadomego snienia.

Zdolność do utrzymywania świadomości we śnie prowadzi do umiejętności manipulowania w

nim siłami przyczynowymi, które nie są mocno ugruntowane. Wraz z praktyka umysł może

uzyskać nad nimi kontrole. Wysoko zrealizowany praktykujący jest w stanie rozszerzyć owa

przytomność i odnieść te sama zasadę do sil przyczynowych w codziennym życiu. Z tego

właśnie powodu bodhisattwowie znajdujący się na pierwszym i drugim stopniu osiągnąwszy

zdolność do swobodnego manifestowania się, są w stanie przynosić wielki pożytek istotom,

chociaż ich możliwości nie są tak wielkie, jak buddów.

Głównym celem wszystkich tych praktyk jest postrzeganie esencji umysłu taka, jaka w

rzeczywistości jest. Nawet jej krótki przebłysk podobny jest do odzyskania wzroku przez

niewidomego. Doświadczanie prawdziwej natury umysłu staje się coraz dokładniejsze im głębiej

wchodzimy w praktykę. Dlatego dobrze jest używać medytacji analitycznej, by na poziomie

koncepcji jak najbardziej zbliżyć się do rzeczywistej natury umysłu i następnie zrewidować te

koncepcje poprzez bezpośrednie doświadczenie.

Analiza rozpoczyna się od bardzo podstawowych obserwacji. Na przykład widzimy, iż umysł w

swej naturze nie jest niczym fizycznym - posiada inne właściwości niż przypisywane mózgowi,

który można zobaczyć i dotknąć. Z drugiej strony nie jest on jednak nicością. Jest żywa,

dynamiczna obecnością. Prawdziwa natura umysłu jest przejrzysta, pusta i wolna od przeszkód.

Dodatkowo możemy podzielić umysł na dwa aspekty: pierwszy to stan, którego jesteśmy

świadomi, stan będący nieprzerwanym strumieniem powstających i znikających myśli, z których

każda jest inna niż poprzednia. Spróbujcie policzyć ile myśli pojawia się w waszym umyśle w

przeciągu sześćdziesięciu sekund. Możecie zobaczyć jak wiele myśli powstaje i odpływa. Nie są

one trwałymi bytami i nie jest możliwe powstrzymanie ich pojawiania się i rozpuszczania.

Spróbujcie również policzyć kolory które w tej chwili macie przed oczami. Umysł wychwytuje

każdy kolor oddzielnie chociaż nie koncentruje się szczególnie na żadnym z nich. Każdy kolor

jest przyczyna dla powstania nowej myśli. Jeżeli zatem usuniemy wszystkie myśli, co

pozostanie?

Tym co pozostanie jest drugi aspekt umysłu - ten, który postrzega raczej samego siebie niż

zewnętrzne obiekty. Kiedy to się stanie, nic nie będzie widziane, słyszane czy odczuwane przez

świadomości zmysłów, świadomość całkowicie uwolni się od wszelkich ograniczeń. W

następstwie tego/ zakres mentalnego widzenia, słyszenia etc. stanie się o wiele większy niż

poprzednio, co zaowocuje pojawieniem się pięciu wyższych rodzajów świadomej percepcji

zmysłowej. Ktoś, kto zaczyna dopiero praktykę medytacyjna, rozpoczynając od podstawowego

ćwiczenia kładącego nacisk na bycie świadomym samego siebie, ma możliwość rozwinięcia

wszystkich opisanych tu poziomów. Następnie, w miarę tego jak rozwija się umiejętność

jednoupunktowionej koncentracji pozbawionej sztucznego wysiłku, analizie mogą zostać

poddane przeszkadzające uczucia, takie jak duma i zazdrość. W efekcie zewnętrzne obiekty

koncentracji staja się wewnętrznymi obiektami koncentracji. Prawdziwy korzeń lgnięcia do

rzeczywistości nie może zostać usunięty, zanim nie osiągnie się bardzo zaawansowanego

poziomu medytacji wyższego wglądu, jednak już znacznie wcześniej możliwe jest przynajmniej

częściowe ujarzmienie ścierających się emocji.

Nawet na samym początku praktyka uspakajającej medytacji osłabia emocjonalne przeszkody w

życiu, pozwalając zobaczyć wyraźnie każda emocje w momencie gdy powstaje i tym samym

zrozumieć, ze nie istnieje ona w rzeczywistości, gdyż jest jedynie zjawiskiem mentalnym. Jeżeli

umysł jest w stanie urzeczywistnić pustość emocji, przestają one istnieć. Nawet przywiązanie

zostaje ujarzmione, gdy tylko rozpozna się jego pustość. Z drugiej strony jednak karma wciąż

funkcjonuje jako nieprzerwany strumień przyczyn i skutków. Medytacja uspakajająca sama w

sobie nie jest w stanie nas od niego uwolnić. W momencie gdy osiągnie się poziom pozwalający

rozpocząć praktykę wyższego wglądu, przeszkody związane z karmicznymi skutkami tracą na

znaczeniu. Jednakże na poziomie medytacji uspakajającej wciąż łatwo jest jeszcze utracie

równowagę.

Jak wiec temu zaradzić? Moja rada jest taka: przyjmujcie ślubowanie bodhisattwy.

Podporządkowuje ono nasze pragnienie osiągnięcia własnego oświecenia wyższemu celowi -

niesieniu pomocy wszystkim istotom. Poprzez przyjęcie na siebie takiego zobowiązania

zasiewamy nasiona swojego przyszłego rozwoju - powstaje w nas mocne i szczere życzenie

wyzwolenia wszystkich istot od cierpień samsary. Wiele pożytku uzyskujemy dzięki

przypominaniu sobie, iż wszystkie istoty są nam bliskie, ponieważ w tym czy innym momencie

naszych doświadczeń były naszymi ojcami i matkami okazując nam niezmierzona dobroć.

Utrzymywanie takiego poglądu również całkowicie przekształca nasza praktykę. Jeżeli osobista

motywacja pragnienia własnego wyzwolenia zmienia się z powodu współczucia, to w

rzeczywistości stanowi to najkrótsza i najbardziej bezpośrednia drogę do osiągnięcia

oświecenia. Dlaczego? Dzieje się tak, gdyż wówczas od samego początku istota naszych myśli

jest taka sama jak Buddy.

Przyjmując ślubowanie bodhisattwy obiecujemy żyć tak jak bodhisattwowie. Ślubowanie odnosi

się nie tylko do zewnętrznych zachowań, lecz także do wewnętrznej postawy. Jeżeli uważnie je

utrzymujemy i nie pozwalamy by słabło, wówczas potężna moc wytworzona przez

zachowywanie tej obietnicy pokona wszelkie rodzaje potencjalnych emocjonalnych przeszkód i

zagrożeń dla naszej praktyki. Jak powiedział Szantidewa w "Drodze bodhisattwy"'. "Przyjęcie

tego ślubowania chroni od wszystkich rodzajów przeszkód". Dlatego tez konieczne jest

podejmowanie ciągłych wysiłków by utrzymać to zobowiązanie i by systematycznie je odnawiać,

gdy zdamy sobie sprawę, ze zostało złamane. Gniew, zazdrość i duma są głównymi czynnikami

osłabiającymi owo ślubowanie. Po jego przyjęciu powinniśmy zdecydowanie czynie wszystko co

możliwe, by zachować motywacje bodhisattwy, mimo trudności które się pojawia - zwłaszcza na

początku. Zaangażowanie się w pomieszane myśli, słowa i działania jest właściwie nieuniknione.

Jako remedium dobrze jest recytować trzy razy dziennie "Sutre Trzech Przypomnieć

wizualizujac trzydziestu pięciu buddów i myśląc o pomyślności wszystkich czujących istot. W ten

sposób ślubowanie zostanie zachowane.

Na zakończenie chciałbym zachęcie wszystkich z was, byście głęboko rozważyli ważność

medytacji. Jeśli rzeczywiście pojmiemy, jak krótkie jest nasze życie, mysie ze poczujemy wielka

inspiracje do praktyki. To my sami musimy zdecydować, ze jest to ważne. Po drugie musimy

zrozumieć jak bardzo potrzebujemy przewodnika na naszej drodze. Ponieważ znajdujemy się na

ścieżce Wadzrajany, nie możemy się bez niego obejść. Poleganie na autentycznym nauczycielu

będzie dla was niezwykle pożyteczne.

Kunzig Szamar Rinpocze jest bezpośrednim uczniem J. S. XVI Gyalwa Karmapy i dzierżawca

lini przekazu Karma Kagyu. Jest założycielem i kierownikiem Instytutu Karmapy (KIBI). Naucza

Dharmy w wielu buddyjskich ośrodkach na calym rwiecie.

Tlumaczyl Wojtek Tracewski

Kunzig Szamar Rinpocze - Medytacja, Diamentowa Droga - No. 14 art.2

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: