A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupad - W strone samopoznania.doc

Dla człowieka zaznajomionego z wiedzą duchową Indii idealne życie nie polega na wyścigu po samoobsługowym raju konsumentów Istnieje wyższa miara sukcesu i szczęścia niż liczba świecących gadżetów, błahostek i wzruszeń, z którymi można stawić się przy kasie zanim przyjdzie na nas Czas.

Ktoś obdarzony rozsądkiem spróbuje po drodze poznać coś godnego uwagi, by stopniowo zgromadzić aktywa o nieprzemijającej wartości. Najwyższym dokonaniem jest znaczące rozwinięcie tego, co faktycznie do nas należy – naszej świadomości, naszego prawdziwego "ja". Wszystko inne odchodzi z biegiem czasu.

Życie widziane w ten właśnie sposób jest podróżą ku poznaniu samego siebie. Owa podróż stanowi temat niniejszej pozycji. "W stronę samopoznania" to Twój przewodnik po nowej ścieżce życia, prowadzącej ku wyższej świadomości i wyższemu szczęściu.

Tysiące podobnych Ci ludzi już tego doświadcza. Wszystko, czego potrzebujesz, to przewodnictwo osoby, która ma już za sobą tę podróż i która wie, jak bezpiecznie doprowadzić Cię do miejsca przeznaczenia.

"W stronę samopoznania" da Ci bliski kontakt z mistrzem duchowym, o którym Harvey Cox, teolog z Harvard's School of Divinity, powiedział: "Śrila Prabhupada jest zaledwie jednym spośród tysięcy nauczycieli, ale w innym sensie jest jedynym wśród tysięcy, może jedynym wśród milionów". Zgodnie z opinią Coxa, "życie Prabhupady jest oczywistym dowodem na to, że można przekazywać ponadczasową prawdę, a jednocześnie pozostać energicznym człowiekiem o niezwykłej osobowości".

Śrila Prabhupada, mistrz duchowy i założyciel Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny, przetłumaczył ponad czterdzieści tomów najważniejszych pism wedyjskich. Wiele bibliotek uniwersyteckich na świecie zakupiło komplety tych książek, a uczeni wyrazili swe uznanie dla osoby ich autora.

"W stronę samopoznania" jest inną książką. Na jej kartach spotkasz Prabhupadę rozmawiającego z ludźmi i udzielającego wywiadów. Z powagą i humorem, precyzyjnie i przekonywająco, czasami łagodny, a czasem twardy dla swych rozmówców, przybliża im ponadczasową mądrość Indii.

Wszystkie teksty w niej zamieszczone ukazały się wcześniej w Back to Godhead, magazynie, którego wydawanie zapoczątkował Prabhupada w 1944 roku w Indiach, a kontynuowali jego uczniowie w Stanach Zjednoczonych po 1966 roku. Od tego czasu Back to Godhead niesie światu wiedzę wedyjską i odwołuje się do duchowych potrzeb ludzi niezadowolonych ze swego dotychczasowego życia.

Główna teza niniejszej książki brzmi, że nasze świadome "ja" nie jest efektem ubocznym przypadkowych zjawisk zachodzących w kosmosie. Jest to raczej absolutna, nieredukowalna jednostka rzeczywistości. Zgodnie z tym, co Śrila Prabhupada powiedział fizykowi Gregory'emu Benfordowi: "Nie twierdzimy, że wiedza naukowa jest bezużyteczna. Mechanika, elektronika to także wiedza... Centralnym punktem jest jednak atma-jnana – wiedza o duszy, o naszym prawdziwym "ja".

Po zrozumieniu duszy poszukiwanie wiedzy trwa nadal. Podczas konferencji prasowej w Los Angeles Prabhupada stwierdził: "Obecność duszy w ciele przejawia się w obecności świadomości. Na podobnej zasadzie obecność Najwyższego Pana, Prawdy Absolutnej, w kosmosie można dostrzec na podstawie obecności Nadświadomości".

My jesteśmy indywidualnymi osobami i Nadświadomość także. Pisma wedyjskie oznajmiają, że owa Nadświadoma Jaźń to Kryszna, Najwyższa Boska Osoba. Śrila Prabhupada mówi o Nim jako o "największym artyście", źródle wszelkiego piękna.

Prawdziwy klucz do szczęścia to odkrycie naszego wiecznego, osobistego związku z Nadświadomością. "W stronę samopoznania" uczy, jak osiągnąć ten idealny i przynoszący radość stan, stan świadomości Kryszny.

Świadomość Kryszny opiera się na miłości. W rozdziale zatytułowanym "Miłość absolutna" Prabhupada zwraca się do słuchaczy: "Nikt nie czuje się szczęśliwy – ani mężowie, ani żony, ani chłopcy, ani dziewczęta. Niezadowolenie jest wszechobecne, ponieważ nie wykorzystujemy właściwie swej skłonności do kochania". Dalej wyjaśnia, że miłości doświadcza się w pełni, gdy nakierowuje się ją na Najwyższego Pana, Krysznę, który doskonale odwzajemnia się każdemu.

W tym tkwi tajemnica trwałego szczęścia. Prabhupada wyjaśnia: "Mężczyzna czuje pociąg do kobiety, kobieta do mężczyzny, a kiedy łączy ich seks, ich przywiązanie do świata materialnego jeszcze się wzmaga... My jednak nie powinniśmy dać się zwieść blaskowi tego świata; w naszym interesie leży przywiązanie do Kryszny. Kiedy przyciągnie nas Jego piękno, zobojętniejemy na złudne powaby świata materialnego".

Prabhupada nie wymyślił swej ścieżki duchowej, nie pragnął czerpać żadnych osobistych korzyści ze swej działalności. Uczył za darmo techniki medytacji polecanej w Wedach dla obecnego wieku. W "Medytacji za pośrednictwem duchowego dźwięku" mówi studentom uniwersytetu w Bostonie: "Jeśli zaczniecie intonować Hare Kryszna, Hare Kryszna, Kryszna Kryszna, Hare Hare / Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare, od razu wzniesiecie się do poziomu duchowego".

Adepci samopoznania lepiej rozumieją i potrafią rozwiązać problemy świata. Temu, jak świadomość Kryszny może ulżyć cierpieniu płynącemu z chorób, ze wzrostu przemocy i niedostatku pożywienia, poświęcona jest część "Materialne problemy, duchowe rozwiązanie".

Samopoznanie prowadzi ostatecznie do świata duchowego. W rozdziale "U bram świata duchowego" znajdziemy stwierdzenie Śrila Prabhupady: "W świecie duchowym wszystko jest rzeczywiste i oryginalne. Świat materialny to tylko imitacja... Przypomina film, na którym widzimy cienie prawdziwych rzeczy".

Tym, którzy czują, że życie to coś więcej niż zabawa, "W stronę samopoznania" wskaże ścieżkę prowadzącą ku najwyższemu i doskonałemu przeznaczeniu.

Zaspokoi również ciekawość tych, których interesuje filozofia ruchu Hare Kryszna.

Wydawcy

O autorze

Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada urodził się w roku 1896 w Kalkucie, w Indiach. Swego mistrza duchowego, Śrila Bhaktisiddhantę Sarasvati Goswamiego, spotkał po raz pierwszy w roku 1922, również w Kalkucie. Bhaktisiddhanta Sarasvati, oddany Bogu wybitny uczony i założyciel sześćdziesięciu czterech Gaudiya Math (instytutów wedyjskich), polubił tego wykształconego młodego człowieka i przekonał go, aby poświęcił życie nauczaniu wiedzy wedyjskiej w języku angielskim. Śrila Prabhupada został jego uczniem, a jedenaście lat później (1933) otrzymał formalną inicjację w Allahabadzie.

W kolejnych latach napisał komentarz do Bhagavad-gity, pomagał w działalności misyjnej Gaudiya Math, a w fioku 1944 zainicjował wydawanie czasopisma w języku angielskim zatytułowanego Back to Godhead. Osobiście je redagował, przepisywał na maszynie i robił korektę. Sam nawet za darmo rozprowadzał pojedyncze egzemplarze i zdobywał środki na utrzymanie publikacji. Czasopismo wydawane jest do dziś. Obecnie publikują je uczniowie Śrila Prabhupady na Zachodzie.

Doceniwszy oddanie i filozoficzne wykształcenie Śrila Prabhupady, Towarzystwo Gaudiya Vaisnava nadało mu w roku 1947 honorowy tytuł "Bhaktivedanta". W roku 1950, w wieku pięćdziesięciu czterech lat, Śrila Prabhupada wycofał się z życia rodzinnego, a cztery lata później został vanaprasthą. Udał się do świętej Vrindavany, gdzie żył w bardzo skromnych warunkach w średniowiecznej świątyni Radha-Damodara. Tam przez kilka lat oddawał się gruntownym studiom i pisaniu. W roku 1959 został sannyasinem i rozpoczął pracę nad dziełem życia – wielotomowym tłumaczeniem i komentarzem do osiemnastu tysięcy wersetów Śrimad-Bhagavatam (Bhagavata Purany).

W roku 1965, po opublikowaniu trzech tomów Bhagavatam, Śrila Prabhupada przybył do Stanów Zjednoczonych, aby wypełnić polecenie swego mistrza duchowego. Od tego czasu napisał ponad czterdzieści tomów autoryzowanych tłumaczeń i komentarzy do filozoficzno-religijnej klasyki starożytnych Indii.

Kiedy Śrila Prabhupada znalazł się po raz pierwszy w Nowym Jorku, był praktycznie bez środków do życia. Po niemalże roku zmagania się z przeciwnościami losu, w lipcu 1966 roku założył Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny. Pod jego troskliwym przewodnictwem w ciągu dziesięciu lat rozrosło się ono w światową konfederację prawie stu aśramów, szkół, świątyń, instytutów i społeczności farmowych.

W roku 1972 Śrila Prabhupada wprowadził na Zachodzie wedyjski system edukacyjny stopnia podstawowego i średniego. W Dallas (Teksas) założył pierwszą gurukulę. Rozpoczęło w niej naukę troje dzieci, lecz w roku 1975 liczba uczniów zwiększyła się do stu pięćdziesięciu.

Z inicjatywy Śrila Prabhupady rozpoczęto też budowę kilku wielkich międzynarodowych centrów kulturalnych w Indiach. W Śridham Mayapur (Zachodni Bengal) powstaje miasto dla kilkudziesięciu tysięcy wisznuitów z całego świata. Miejsce to ma być także siedzibą Instytutu Studiów Wedyjskich. We Vrindavanie wybudowano świątynię Kryszna-Balaramy i Międzynarodowy Dom Gościnny. W Bombaju istnieje centrum kulturalne i edukacyjne. Są to ośrodki, w których ludzie z Zachodu mogą mieszkać i poznawać kulturę wedyjską z pierwszej ręki.

Najbardziej znaczącym dorobkiem Śrila Prabhupady są jednak jego książki. Wysoko cenione w kręgach uniwersyteckich za autorytatywność, głębię i jasność, używane są jako standardowe podręczniki na wielu wyższych uczelniach. Dzieła Śrila Prabhupady zostały przełożone na większość głównych języków świata.

Wydawnictwo Bhaktivedanta Book Trust, założone w roku 1972 wyłącznie w celu publikowania dzieł Śrila Prabhupady, stało się w ten sposób największym na świecie wydawcą książek z dziedziny filozofii i religii Indii.

Pomimo zaawansowanego wieku Śrila Prabhupada – w ciągu zaledwie dwunastu lat – czternaście razy okrążył kulę ziemską. Wszędzie, gdzie się udał, prezentował świadomość Kryszny. Ożywiony tryb życia nie przeszkadzał mu w pisaniu. Jego prace są skarbnicą wiedzy o filozofii, religii i literaturze wedyjskiej.

Odszedł z tego świata w listopadzie 1977 roku we Vrindavanie.

...

Plik z chomika:

krzyweoko

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Kolberg