Opowiesc o drodze do siebie - Alina Zagulska.pdf

(761 KB) Pobierz
Opowieæ_1-odz.vp:CorelVentura 7.0
Alina Zagulska
OpowieϾ
o drodze do siebie
1
 
„Szuka³em Ciebie w chmurach, na niebiosach
I na tej niskiej, pe³nej grobów glebie
I dzisiaj widzê, w radosnych ³ez rosach
¯e Bóg by³ bli¿szy mnie ni¿ ja sam siebie“
Leopold Staff
„Odchodz¹cego dnia chwa³a...“
Dziêkujê, moim fizycznym i niefizycznym przyjacio³om
za pomoc, prowadzenie, mi³oœæ.
Moim bliskim za mi³oœæ, zrozumienie, cierpliwoœæ.
Wszystkim, którzy przyczynili siê do powstania tej ksi¹¿ki,
za nieocenion¹ pomoc w jej tworzeniu.
2
Dawno, dawno temu ¿y³a sobie szczêœliwa jaszczurka. Pewnego
dnia w¹¿ odgryz³ jej ogon. Wszystkie jaszczurki œmia³y siê z niej. Po-
kazywa³y j¹ sobie, mówi¹c: „patrz jaka ona œmieszna, brzydka, inna,
nie ma ogona”. Jaszczurka p³aka³a i p³aka³a. Postanowi³a wyruszyæ
w œwiat i odnaleŸæ swój ogon. Wêdruj¹c, pyta³a napotkane istoty, jak
ma odnaleŸæ swój ogon? Wszyscy, których spotka³a, odmawiali od-
powiedzi lub œmiali siê z niej, ¿e poszukuje ogona, którego ju¿
dawno nie ma. Pewnego dnia zawêdrowa³a pod ogromne drzewo, je-
dyne w ca³ej, pustynnej okolicy. Nikt nie wiedzia³, kiedy uros³o. By³o
od zawsze. Pod drzewem odpoczywa³ cz³owiek. Wszystkie zwierzêta
ba³y siê ludzi, ale jaszczurka tak bardzo chcia³a odzyskaæ swój ogon,
¿e oœmieli³a siê zapytaæ cz³owieka: „cz³owieku, mo¿e ty wiesz, jak
mam odzyskaæ ogon?” Zapytany cz³owiek wyci¹gn¹³ delikatnie
d³oñ, posadzi³ nañ jaszczurkê i rzek³: „po có¿ poszukujesz swojego
ogona, przecie¿ on jest w tobie od zawsze. Uwierz i zobacz”. Jasz-
czurka obejrza³a siê, a ¿e bardzo wierzy³a w odzyskanie ogona,
ujrza³a go. By³a szczêœliwa. Podziêkowa³a cz³owiekowi i powróci³a do
swojego sta³ego miejsca. Inne jaszczurki zdumione, z wielkim za-
ciekawieniem zapyta³y, jak to uczyni³a? Odpowiedzia³a: „mój ogon
jest zawsze we mnie, wystarczy uwierzyæ i siêgn¹æ po niego, a bêdzie
na swoim miejscu”. Jaszczurki przyjê³y to oœwiadczenie jako zasadê.
Od tego czasu, kiedykolwiek przydarza im siê strata ogona,
odzyskuj¹ go.
3
4
Rozdzia³ pierwszy
Dlaczego powsta³a
ta ksi¹¿ka?
Zakoñczy³ siê pewien etap w moim ¿yciu. Poczu³am potrzebê
uporz¹dkowania, wyci¹gniêcia wniosków, z tego etapu, mojego
doœwiadczania.
Spogl¹daj¹c wstecz, takich etapów w moim ¿yciu by³o wiele.
Pisz¹c, pragnê moimi spostrze¿eniami, doœwiadczeniami i umiejêt-
noœciami podzieliæ siê z innymi, z nadziej¹, ¿e znajd¹ wskazówkê dla
siebie. Oko³o 35 lat temu przeczyta³am gdzieœ zdanie: „... Bogu
potrzebne jest nasze myœlenie”. Wtedy wydawa³o mi siê, ¿e zdanie to
jest bardzo g³êbokie i m¹dre. Pragnê³am dociec dlaczego? Zajê³o mi
to oko³o 35 lat. Dziœ wiem, ¿e to nie Bogu, a nam, ka¿demu z osobna
i wszystkim razem, jest ono potrzebne. Wszystko co osi¹gamy
z trudem, g³êbiej w nas zapada i pozostaje.
Wiele siê mówi i pisze o „rozwoju duchowym”. Wszystkie infor-
macje, do których dociera³am, œlizga³y siê po temacie, nie daj¹c od-
powiedzi na pytanie: „czemu on s³u¿y i komu”? Mo¿e dociera³am nie
do tych w³aœciwych informacji, mo¿e potrzebny by³ czas, aby u³o¿y³a
siê we mnie inna wiedza. Sama poszukuj¹c, trac¹c czas, chcia³abym
oszczêdziæ go innym poszukuj¹cym, dlatego piszê te teksty. ¯e nie
zawieraj¹ wszystkich odpowiedzi? Jest to jeszcze niemo¿liwe.
Przedstawiam punkt widzenia œwiata z perspektywy mojego
umys³u. Inni maj¹ inne doœwiadczenia. Dzielê siê z wami nim,
z ca³kowit¹ szczeroœci¹ i sercem.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin