Fakty i Mity 2009-51-52.pdf

WIGILIA U ŻONY KSIĘDZA

Â Str. 7

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 51/52 (511/512) 30 GRUDNIA 2009 r. Cena 6 zł (w tym 7% VAT)

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 51/52 (511/512) 18 – 30 XII 2009 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego podał, że w Polsce

działa dokładnie 1001 rad parafialnych. Zapachniało Szehere-

zadą i... skandalem, bo nie tylko dekret Soboru Watykańskie-

go II, ale i kodeks prawa kanonicznego stanowi, że taka rada

powinna istnieć przy każdej parafii. A istnieje zaledwie w co

dziesiątej, bo proboszczowie nie cierpią, gdy świeccy podludzie

patrzą im na ręce i tacę. Mają więc gdzieś kościelne przepisy.

Święta ateistów

Kolejny song na cześć ojca, a raczej łojca dyrektora, wykonu-

je zespół Skalne Podhale: „Cały świat wi ło tym i wy ło tym

wicie / że ni ma drugigo ojca Rydzyka na świecie / Hej, gdy-

by siła z góry nie była mu dana / Nasza Polska piękna była-

by sprzedana / Ojciec to rozumie, przez radyjo głosi / O mą-

drość i rozwagę polski naród prosi!”. Tyz piknie...

pią – wszyscy, nawet politycy prawicy, łagodnieją,

ubierają się w sweterki z reniferkami i przypominają so-

bie, że potrafią się uśmiechać. – Romek, napisz jakiś cie-

pły komentarz. Nie zawsze trzeba umierać za ojczyznę

– zachęcają mnie moi zastępcy. Przecież nawet podczas

wojen na czas świąt wstrzymuje się ostrzał, bo nieludzkie

jest strzelanie do kogoś, kto świętuje. Od 9 lat

piszę na Święta takie właśnie łagodne, pachną-

ce siankiem teksty. I może wystarczy.

Pora wreszcie powiedzieć jasno i wyraźnie,

kto tu powinien, a kto nie ma prawa świętować

i kto świętowanie zawłaszczył. Jednym słowem:

kto nam ukradł Święta!

Zacznijmy od odpowiedzi na pytanie podsta-

wowe: kto zawłaszczył chrześcijaństwo? Świa-

tli Czytelnicy „FiM” (i wszyscy ewangeliczni

chrześcijanie) wiedzą dosko-

nale, że to najwięk-

sze w dziejach

odstępstwo

i wrogie prze-

jęcie jest dzie-

łem rzym-

skiego kato-

licyzmu. I to

na wszelkich

płaszczyznach

– ideologicznej,

duchowej i ma-

terialnej. Zaczęło się

od fałszowania Biblii, wpro-

wadzania jej nowych interpreta-

cji i dogmatów zgodnych z duchem czasów

i interesami cesarstwa. Nowy Kościół stwo-

rzył swoje własne prawo, ale nie miał ziemi

i majątków. Mnisi sfałszowali więc donację

cesarza Konstantyna (VIII/IX w.), dając począ-

tek państwu kościelnemu. Teraz należało tyl-

ko umocnić władzę i poszerzyć wpływy. Kró-

lowie neofici ustanawiani przez papieża i trzy-

mani na jego krótkiej smyczy na rozkaz z Rzy-

mu mordowali masowo tzw. heretyków, któ-

rzy – na przekór ekspansji reżimowej wersji

wiary i pomimo prześladowań – próbowali trwać

przy prawdziwej nauce Jezusa. Spływające krwią

ziemie pogan powiększały granice „chrześcijaństwa”. Z po-

wierzchni ziemi bezpowrotnie zniknęły całe narody, np. Pru-

sowie i Jadźwingowie.

Zapewne ostatnią rzeczą, jaką większość z nich wi-

działa przed śmiercią, był... krzyż. Ta „ewangelizacja” roz-

szerzyła się potem na obydwie Ameryki i tam również pod

znakiem krzyża zniszczyła wiele narodów i kultur. Północ-

na Afryka i Azja Mniejsza uniknęły podobnej ekstermina-

cji (z wyjątkiem Palestyny nawiedzanej wyprawami krzy-

żowymi) tylko i wyłącznie z powodu średniowiecznej po-

tęgi islamu. Taka jest udokumentowana historia Krk.

Gdyby Kościół papieski oddał teraz ubogim wszystkie

swoje bogactwa, odwołał swoją pokrętną, antyludzką ide-

ologię, wyrzucił do kosza wszystkie sfałszowane lub wydu-

mane traktaty, dogmaty i księgi; gdyby Watykan stał się

miastem aniołów, a każdy kolejny papież przywdział wór po-

kutny i na kolanach prosił Boga i ludzkość o wybaczenie...

i tak do końca świata... – to już sama tylko haniebna, kry-

minalna historia Kościoła przekreśla go i dyskwalifikuje.

Zarówno w kategoriach ludzkich, jak i nadprzyrodzonych, ja-

ko „Jezusową owczarnię”; samych zaś duchownych Krk dys-

kwalifikuje jako pośredników pomiędzy Bogiem i ludźmi. Na

katolickich ołtarzach próżno bowiem szukać ciała i krwi Je-

zusa. Za to krwi i ciał ludzkich są tam całe stosy. Złe drze-

wo nie może wydać dobrych owoców. I nie wydaje, czego

jesteśmy świadkami.

Kościół rzymskokatolicki, de facto antychrześci-

jański, zawłaszczył całą biblijną ideologię i uzupeł-

nił ją o wygodne dla siebie menedżerskie elemen-

ty często mające podłoże pogańskie, na przykład

takie jak intratny kult świętych i obrazów; czyściec,

od którego można się wykupić płatnymi mszami;

spowiedź uszna jako forma podporządkowania kle-

rowi itp. Kler żongluje też dowolnie biblijnymi cy-

tatami (sam zarzuca to Świadkom Jehowy), który-

mi upstrzona jest m.in. sekciarska, szowinistyczna

Telewizja Trwam. Oczywiście zawłaszczył też pa-

miątkę narodzenia Jezusa

i uczynił z niej jedno

ze swoich głów-

nych świąt.

W każdej

świątyni

katolickiej

instaluje się

żłobek, żeby

nie było żadnych

wątpliwości, że Jezus przy-

szedł właśnie do katolików. Tym-

czasem sama Biblia mówi, że przy-

szedł On do wszystkich ludzi do-

brej woli; z pewnością do części kato-

lików także. Natomiast zważywszy na to, czym był

i jest Kościół rzymskokatolicki, ma on (jako instytu-

cja) najmniejsze prawo do świętowania w dniu przyj-

ścia na świat Zbawiciela.

Prawo to mają natomiast wszyscy ci – bez wzglę-

du na rasę, pochodzenie czy wyznawaną religię

– którzy wyznają lub akceptują głoszoną przez Jezu-

sa ideologię miłości, przebaczenia, pacyfizmu i hu-

manizmu. Tak – humanizmu, gdyż Jezus swoimi sło-

wami: „Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci ka-

mień...” (J 8. 7), czy stwierdzeniem: „Wszystko co-

kolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich naj-

mniejszych, mnie uczyniliście” (Mt 25. 31–40) i wieloma

innymi wypowiedziami oraz gestami udowodnił, że był wiel-

kim, pierwszym i największym humanistą. Nawet dla wo-

jujących ateistów, którzy nie wierzą w jego historyczne ist-

nienie, Jezus powinien być (i dla wielu jest) symbolem

wyższości wartości humanistycznych (w tym prawdziwie

chrześcijańskich) nad religijnym fundamentalizmem. Ten

ostatni zresztą (faryzeizm, faryzeusze, uczeni w piśmie

i prawie) Jezus niezwykle ostro piętnował i przed nim prze-

strzegał. Za rewolucyjne wartości humanistyczne, jakie

przyniósł ludzkości Syn cieśli z Nazaretu, szanują go i ko-

chają wszyscy, którzy te wartości wyznają, w tym bud-

dyści, konfucjaniści czy wyznawcy Mahometa. Dlatego

i oni mają prawo za kilka dni świętować. Tylko jeden Ko-

ściół rzymski od początku próbuje Jezusa światu obrzy-

dzić, mieszając go do swoich zbrodni i kłamstw. Ale cóż,

papiestwo ma też największy po temu powód: nikt nigdy

nie zarobił tyle na narodzeniu i śmierci Syna Bożego.

A zatem, Drodzy Czytelnicy „FiM”, życzę WAM weso-

łych Świąt!

375 kobiet – tylko tyle (raczej aż tyle!) zdecydowało się w mi-

jającym roku wstąpić do zakonów w Polsce. To aż 5-procen-

towy spadek zainteresowania habitem w stosunku do kilku lat

ubiegłych. Jeśli uwzględnimy dodatkowo liczbę odejść – ok.

200 rocznie – natychmiast o sprawie trzeba powiadomić ONZ.

Pingwiny to wymierający gatunek! I to na całym świecie.

Słynny skowyt z pokładu Lufthansy – „Ratujcie, Niemcy mnie

biją!” – będzie musiał Rokita nieco zmodyfikować. Po wyro-

ku niemieckiego sądu od niedoszłego premiera z Krakowa

spodziewamy się usłyszeć: „Ratunku, Niemcy wsadzili mnie

do pierdla!”. Bo jak chłop ma na imię Maria i żeni się z Nel-

ly, to wszystko jest możliwe.

Kasia Tusk, córka premiera poczęta w nieprawym łożu, a stu-

diująca obecnie psychologię, chce robić specjalizację z seksu-

ologii. Wcześniej marzyły się jej... stosunki. Międzynarodowe.

Jak znamy życie na polskich uczelniach, to Kasia może połą-

czyć obie dyscypliny.

„Solidarność” Uniwersytetu Opolskiego chce, aby dach uczelni

zwieńczony był krzyżem. Przez 9 miesięcy senat UO nie podjął

tematu. Teraz, po licznych naciskach, zbiera się 17 grudnia. Spe-

cjalnie w tej sprawie. Miej ich, Panie, w swojej opiece.

Karę pół roku odsiadki za zdjęcie ze ściany krzyża (lub za od-

mowę jego zawieszenia) przewiduje projekt ustawy przygoto-

wanej przez włoskich senatorów z prawicy. W naszym parla-

mencie różne Jurki i Gowiny już sobie nucą: „Z ziemi wło-

skiej do Polski”.

To jeszcze nic. Włoskie ministerstwo gospodarki planuje za-

kup ze środków budżetowych 40–50 tysięcy krzyży naścien-

nych „dla zaspokojenia najpilniejszych potrzeb urzędów pań-

stwowych i obywateli”. Szykuje się zatem polski hit eksporto-

wy. W świątecznej promocji do każdego krzyża możemy też

w pakiecie dołączyć po jednym księdzu.

Zdelegalizowania Komunistycznej Partii Czech i Moraw (14

procent elektoratu) domaga się czeski senat. Chyba że partia

wyrzeknie się słowa… „komunistyczna” w nazwie oraz zdecy-

dowanie odetnie się od filozofii Marksa i Engelsa... Taki wa-

runek postawili senatorowie. My też postulujemy: Precz z Ko-

ściołem rzymskim! No, chyba że odetnie się od Rzymu.

Słynny włoski piosenkarz Al Bano (m.in. hit „Felicita”) jest

wściekły. Miał 21 listopada wystąpić przed Benedyktem XVI.

Ale nie wystąpi, bo kiedy zatelefonowano z Watykanu, usły-

szał: Przykro nam, ale papież nie lubi oglądać rozwodników.

Za to pedofilów ma wokół siebie całe gromady.

Manfred Deix, kultowy austriacki karykaturzysta, znany jest z te-

go, że rysuje największe polityczne świętości w postaci nagich

grubasów. Ostatnio jednak wziął się za świętość nie z tej zie-

mi, czyli za samego Boga, i przedstawił go jako... mutanta z trze-

ma głowami i trzema penisami. Kościół zawył z oburzenia i po-

galopował do sądu, a Deix wzrusza ramionami: – Ciekawe, w ja-

ki sposób udowodnią mi, że Bóg tak właśnie nie wygląda?

Lekarzu, aborcja jest niezgodna z twoim sumieniem? Świet-

nie, wpisz się na specjalną listę i po kłopocie – ogłosił lewi-

cowy rząd Hiszpanii. Podziałało jak ręką odjął. W obawie

przed utrudnieniami w zatrudnianiu się w państwowych szpi-

talach prawie nikt z medyków na listę się nie wpisał.

Ukraina dzięki lobbingowi amerykańskiemu zawarła najwięk-

szy w swojej historii kontrakt zagraniczny. Za 2,5 miliarda

dolarów ma dostarczyć broń dla armii irackiej. To się zapew-

ne słusznie Ukraińcom należało za nadstawianie swoich tył-

ków w Iraku, Afganistanie, za Kościuszenków i Pułasenkich...

Morze Śródziemne jest pozostałością po biblijnym potopie.

Tak orzekli naukowcy – aż wstyd powiedzieć – hiszpańscy.

Policzyli też dokładnie, kiedy do katastrofy doszło. Inni na-

ukowcy (ale już na podstawie wykopalisk i badań) twierdzą,

że homo sapiens ma 250 tysięcy lat. Wychodzi na to, że Noe

i jego rodzina skakali po drzewach.

Potomkowie członków jednego z plemion zamieszkujących wy-

spy Vanuatu (państwo w Oceanii) oficjalnie przeprosili po-

tomków (duchowych?) brytyjskich misjonarzy za to, że ich

dziadowie przygotowali sobie z nich obiadek. To było 170 lat

temu. Cholera, dawno... Jeśli ktoś wie o jakimś współczesnym

plemieniu „lubiącym” głosicieli jedynie słusznej religii, pro-

szony jest o pilny kontakt z redakcją.

JONASZ

UWAGA!

Kolejne, noworoczne wydanie „FiM” (już 28-stronicowe i w normalnej cenie – 3,90 zł)

ukaże się w kioskach wyjątkowo w CZWARTEK, 31 grudnia

A ch, te milutkie, słodkie Święta! Jeszcze zanim nastą-

Nr 51/52 (511/512) 18 – 30 XII 2009 r.

STAJENKI LICHE

zorganizował 7 grudnia

ściśle tajne spotkanie

integracyjne trójmiej-

skiego establishmentu. Pretekstem

była „uroczystość wmurowania ka-

mienia węgielnego pod przyszłą sie-

dzibę metropolity gdańskiego”. Tak

to właśnie określał, osobiście tele-

fonując do swoich wybrańców, że-

by przypadkiem któryś z nich nie

odważył się odmówić.

Przed kilkoma miesiącami ujaw-

niliśmy kulisy planów przeprowadz-

ki Głódzia z pałacu w Oliwie (hi-

storyczna siedziba biskupów gdań-

skich) do intensywnie remontowa-

nego zabytkowego budynku w dziel-

nicy Stare Szkoty („Pasterz paste-

rzowi wilkiem” – „FiM” 15/2009).

Przypomnijmy, że wielebnemu nie

chodziło bynajmniej o przestrzeń ży-

ciową, bowiem usytuowany przy ka-

tedrze oliwskiej pałac (fot. 1) jest

obiektem idealnym dla arcybisku-

pa, czyli takim, w którym można

zorganizować kolonie dla setki dzie-

ci. Ma on jednak tę zasadniczą wa-

dę, że stoi na widoku (tuż obok se-

minarium duchownego i vis-à-vis ku-

rii) i wciąż zamieszkuje tam abp Ta-

deusz Gocłowski . Krótko mówiąc:

nie przyjedzie tu niepostrzeżenie

rządowa limuzyna, a tym bardziej

taksówka z jakimiś rozrywkowymi

gośćmi, podczas gdy położona na

dyskretnym uboczu przyszła siedzi-

ba (nieopodal wiodącej do miasta

krajowej „jedynki”) wprost idealnie

będzie się komponować z upodoba-

niami towarzysko-gastronomiczny-

mi ekscelencji...

Na wezwanie Głódzia pokornie

stawiła się w Starych Szkotach

(w godzinach urzędowania) cała sa-

morządowa śmietanka Trójmiasta,

a więc: marszałek Jan Kozłowski

i jego zastępca Mieczysław Struk ,

wojewoda Roman Zaborowski , wi-

ceprezydent Gdańska Wacław Bie-

lawski (prezydent Paweł Adamo-

wicz miał nieszczęście przebywać

akurat w Izraelu), prezydent Sopo-

tu Jacek Karnowski i prezydent

Gdyni Wojciech Szczurek . Nie za-

brakło wojskowej generalicji, najbo-

gatszych proboszczów i kurialistów,

oraz kilku biznesmenów. Impreza

Gdy Głódź zapowiedział, że Kościół będzie

wskazywał kandydatów w wyborach

samorządowych, natychmiast stawiła się

u niego cała śmietanka Trójmiasta,

żeby wesprzeć budowę nowej rezydencji.

Sławojki

rozpoczęła się przy zapadającym

zmroku, co skutecznie uniemożliwi-

ło identyfikację wszystkich uczest-

ników, zaś każda próba zbliżenia się

do posesji osoby postronnej grozi-

ła „wylądowaniem w kanale Radu-

ni”, jak ostrzegali wynajęci przez ku-

rię ochroniarze.

A jak było w środku?

– Oczywiście, chodziło przede

wszystkim o kasę, bo sama ceremo-

nia ograniczyła się do złożenia pod-

pisów pod aktem erekcyjnym i wmu-

rowania go z aktualnymi numerami

jakichś gazetek kościelnych oraz sym-

boliczną monetą jednego euro, spre-

zentowaną przez marszałka Kozłow-

skiego. Już nie tak „symboliczne”

grube koperty dawali włodarze pod-

czas późniejszej popijawy, więc nie

widziałem, czy Głódź też je zamu-

rował – śmieje się kierowca promi-

nenta obecnego na bankiecie.

Gdańscy księża gorzko płaczą

nad najnowszym pomysłem Głódzia:

– Mamy problem, bo ten remont

jest niesłychanie kosztowny, a dla

nikogo nie

jest tajemni-

cą, że pa-

sterz chce

przeprowa-

dzić się do

nowej rezyden-

cji (fot. 3) , bo je-

go wilczury Maks

i Aza nie mogą

sobie w pałacu

swobodnie pobie-

gać . Miasto oraz

konserwator zabyt-

ków nie dali mu

dotychczas ani gro-

sza, więc choć łupi

parafie aż trzeszczy, to i tak musi

dokładać z kasy kurii, przez co za-

czyna go już pomału szlag trafiać.

Podczas „wmurowania” zebrał od

gości ponad 100 tys. zł, ale to do-

prawdy kropla w morzu jego potrzeb.

On już wie, że jest nielubiany (np.

twarda postawa konserwatora zabyt-

ków, gdy arcybiskup próbował robić

remont według własnego widzimi-

się) i nikt nie da mu pieniędzy na

piękne oczy, więc zaczyna obłaska-

wiać decydentów przy kieliszku.

Starą metodą sprawdzoną w or-

dynariacie polowym – zauważa

nasz znajomy gdański proboszcz.

Jeśli chodzi o te „metody”, to

warto przypomnieć dygnitarzom

z Trójmiasta historię nabycia przez

Głódzia budynku po zlikwidowa-

nej szkole (z działką o powierzch-

ni 4,5 tys. mkw.) w jego rodzinnej

wsi Bobrówka („Muzeum Flaszki”,

„Jaśniepan Głódź”, „W służbie Bo-

gu i mamonie” – „FiM” 13/2006,

11/2007, 40/2007).

Sławoj zapłacił za tę nierucho-

mość 60 tys. zł (wcześniej – kosztem

ok. 50 tys. zł – gmina wymieniła więź-

by dachowe oraz zainstalowała no-

woczesne ogrzewanie) i urządził so-

bie w Bobrówce taki pałac (fot. gór-

na i fot. 2), że i prymas by się nie

powstydził. Wszem i wobec przeko-

nywał, że za wszystko płacił z wła-

snej krwawicy, podczas gdy dzien-

nikarze „FiM” wykryli, iż faktu-

ry na najdroższe materiały wy-

stawiano mu na... Caritas!

Rozbudowie kolejnej hacjendy

w kolekcji Głódzia będziemy się za-

tem przyglądać nie tylko na zdjęciach...

ANNA TARCZYŃSKA

Fot. Autor

Tu na razie jest ściernisko, ale będzie San Francisco...

A bp Sławoj Leszek Głódź

Sławojki

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 51/52 (511/512) 18 – 30 XII 2009 r.

POLKA POTRAFI

Bunt w kurniku

Prowincjałki

Złodzieje, którzy włamywali się do miesz-

kań w okolicach Suchego Lasu, brali wszyst-

ko – telewizory, komputery, alkohol, a nawet mięso i wędliny pozostawio-

ne przez właścicieli w lodówkach. Łupy sprzedawali, żeby zdobyć pieniądze

na... świąteczne zakupy. Z kolei z miejscowego stawu hodowlanego 18-la-

tek z Bralina ukradł pół tony karpi, amurów i sumów o wartości 6 tys. zł.

Z równouprawnieniem jest jak

z yeti – wszyscy o nim wiedzą,

mało kto widział.

W okresie bożonarodzeniowym

statystyczna Polka – kierując się mi-

łością lub z niepojętego nawet dla niej

poczucia, że „tak trzeba” – zamienia

się w udany egzemplarz kury domo-

wej. A miało być tak pięknie...

W listopadzie obchodziliśmy 91

rocznicę przyznania Polkom praw

wyborczych.

W ubiegłym roku, w rocznicę

okrągłą, kilkaset rodaczek przebra-

nych za wojujące sufrażystki z lat

20. XX wieku nawiedziło parlament,

żeby przypomnieć wszystkim, jak to

było. Ano właśnie, jak?

Kiedy pielęgnowano święte prze-

konanie, że całym światem dla ko-

biety jest jej dom, dopomógł kryzys

finansowy z przełomu XIX i XX wie-

ku. Damy musiały iść do pracy.

Gdy 28 listopada 1918 r. dopusz-

czono Polki do urn wyborczych,

mieliśmy jeszcze „ustawę celiba-

tową” – mężatki nie mogły być

nauczycielkami, a na pracę w urzę-

dzie pocztowym na przykład potrze-

bowały zezwolenia małżonka lub na-

rzeczonego. Od tamtej pory minął

prawie wiek.

Kiedy współczesnym feminist-

kom wydawało się już, że każda

baba chce wyjść z domu i robić ka-

rierę, okazuje się, że ponad milion

czterysta tysięcy Polek w domu po-

zostało. Gospodynie domowe, kpią-

co nazywane kurami, nie cieszą się

zbyt dużym poważaniem, nawet

w oczach własnego męża i dzieci,

które – odpowiadając na pytanie, co

robi mama – prawie zawsze odpo-

wiedzą: mama nic nie robi.

Nie tak dawno ruszyła przed-

świąteczna inicjatywa pod nazwą Ko-

ło Gospodyń Miejskich, której ce-

lem jest podliczenie wszystkich do-

mowych obowiązków, które mają na

głowie te niby niepracujące. W dal-

szej kolejności ma powstać „Lista

czynności domowych”.

Sporządzona – dodajmy – bardzo

skrupulatnie... „Na przykład pod po-

jęciem »pranie« kryje się segregowanie

go kolorami, kupienie proszku do

prania, wsypanie go do pralki, na-

stawienie jej. Później wyjęcie pra-

nia i powieszenie go aż do schnię-

cia. Na końcu prasowanie i poło-

żenie na półki do szafy. Jedno po-

jęcie – osiem czynności” – czytamy

na stronie fundacji.

Kolejnym etapem tej wyliczan-

ki będzie podliczenie, ile warta jest

ta praca (sumując, ile wzięłaby pa-

ni sprzątaczka, kucharka, praczka,

kierownik stołówki, opiekunka do

dzieciątek itd.). Według wstępnych

przymiarek – średnia krajowa na

pewno się należy. Celem absolut-

nie nadrzędnym ma być emerytu-

ra dla pań pracujących tylko w do-

mu. Kto miałby ją sfinansować? Nie

wiadomo.

Wiadomo natomiast, i to cieka-

we, że obiekty troski feministek za-

miast wypłacanej pensji wolałyby...

szacunek najbliższych.

Ale muszę kończyć. Czeka

pranie skarpet, prasowanie,

krochmalenie, sprzątanie, mycie

garów i dziecka, lepienie uszek, na-

karmienie karpia i ukatrupienie psa

(...nie, chyba odwrotnie), ubranie

choinki, powieszenie firanek, wypa-

stowanie podłóg, wytrzepanie dy-

wanów, kupienie chłopu piwa i...

już święta!

Wesołych i spokojnych życzę!

JUSTYNA CIEŚLAK

Paralizatorem i poduszką zamierzała załatwić

swoją teściową 45-latka z Bełchatowa. Prze-

rażoną i krzyczącą wniebogłosy 76-latkę wyratowali z opresji sąsiedzi.

Przed szkołą w Bielsku-Białej 13-latek spraw-

dzał działanie petardy. W tym celu podpa-

lił ją i wrzucił za bluzkę koleżance. Petarda wybuchła, a dziewczyna uniknę-

ła poparzeń tylko dlatego, że błyskawicznie zrzuciła z siebie płonącą odzież.

Przechodziła przez jezdnię na oznakowanym

przejściu dla pieszych, kiedy potrącił ją

samochód. Chwilę później wpadła pod kolejny. 53-letnia bielszczanka zma-

sowany atak na szczęście przeżyła. Do szpitala trafiła z urazem głowy.

50 tysięcy złotych ukradziono pewnej no-

cy w będzińskim barze, który znajduje się

na terenie... komendy policji. Funkcjonariusze odetchnęli z ulgą, kiedy oka-

zało się, że złodzieje nie ruszyli znajdującego się obok magazynu depozytów.

W całym mieście szukali policjanci z Będzi-

na złodzieja, który z pewnej miejscowej fir-

my chciał wynieść miedziane przewody. Faceta w końcu znaleziono. W miesz-

kaniu jego konkubiny. A konkretnie – w lodówce. Opracowała WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Bóg stworzył świat, a instrukcję obsługi zdeponował w Kościele.

(Szymon Hołownia)

Nie wszyscy księża są grubi, jeżdżą trabantem i gwałcą ministrantów. (jw.)

Bogate kraje podejmują masowe szczepienia, biedne – kupują szczepionki tyl-

ko dla grup ryzyka. Pani minister zdecydowała się na trzecią drogę i zaleca

herbatę z sokiem malinowym. (Marek Balicki, były minister zdrowia)

Nie chodzę na imprezy gejowskie, bo mnie to nie interesuje, tak samo jak

nie chodzę na imprezy o charakterze heteroseksualnym, bo od tego mam

żonę.

zwykle szaro-pochmurne dni. Wkrótce jed-

nak to się zmieni, nastąpi przesilenie i powoli za-

cznie przybywać światła. Niebezzasadnie wierzę,

że nie tylko w przyrodzie ubędzie mroków.

Z przesileniem zimowym jest tak, że zanim ono na-

stąpi, mroków przybywa szybko. Później, gdy zaraz po 20

grudnia zaczyna teoretycznie przybywać dnia, poprawa zra-

zu nie jest widoczna. Potrzeba pa-

ru tygodni, aby różnica była za-

uważalna. Bywa czasem tak, że gdy

na przełomie grudnia i stycznia tra-

fi się jakiś wyjątkowo pochmurny

dzień, można nawet odnieść wra-

żenie, że dnia nadal ubywa – wbrew

przyrodzie i kalendarzowi. Rozum jednak podpowiada,

aby nie zdawać się na wrażenia, lecz trzymać się faktów.

Nie ma wątpliwości, że od kilkunastu lat żyjemy

w czasach światopoglądowych mroków. Po czasach li-

beralnej końcówki PRL, gdy władza bała się już wła-

snego cienia i nie chciała narzucać się z indoktrynacją,

przyszły dosłownie 2 lata jako takiej wolności III RP.

Najpierw Polacy utracili prawa społeczne, po wprowa-

dzeniu – zamiast obiecanej społecznej gospodarki – ka-

pitalizmu z nieludzką twarzą. Później Kościół zaczął

wchłaniać powoli każdą sferę życia publicznego i pry-

watnego. Po wtargnięciu religii do szkół i odebraniu

kobietom prawa do aborcji zawisły nad Polską ciemne

chmury klerykalizacji. Presja nieustannie narastała, aż

osiągnęła swoje apogeum przed kilku laty.

Teraz, w mojej ocenie, w kwestiach światopoglądo-

wych jesteśmy już po przesileniu, które nastąpiło w la-

tach 2004–2007. Dlaczego tak myślę? Momentem klu-

czowym była śmierć JPII , który osierocił polski klery-

kalizm. Jego odejście pozbawiło system efektownego

przywództwa i narzędzia psychicznej presji, jakim był

polski papież. Klerykalizacyjna, czynna presja rządu Ka-

czyńskich zrodziła natomiast silny opór. Zbiegł się on

z falą tzw. nowego ateizmu, który dosyć silnie dotknął

zwłaszcza pokolenie dwudziesto- i trzydziestolatków.

Uważam, że kolejnym etapem ustępowania mro-

ków jest decyzja Trybunału w Strasburgu w sprawie

włoskich krzyży. Wprawdzie pozornie rzecz w Polsce

wygląda tak, że nacisk klerykałów

jakby się nasilił (patrz: anatema

rzucona na Trybunał przez pol-

ski Sejm), ale to tylko pozory. Wy-

rok Trybunału wraz ze zmienia-

jącą się atmosferą w kraju spra-

wił, że po raz pierwszy od kilku-

nastu lat sprawa świeckości państwa i instytucji publicz-

nych wróciła do głównego nurtu debaty publicznej.

W Polsce, w przeciwieństwie na przykład do Hisz-

panii, sam wyrok nie doprowadzi najpewniej do usu-

nięcia krzyży, ale sprawi, że kwestii deklerykalizacji nie

da się już wypchnąć na margines debaty publicznej, już

zostanie w samym jej centrum. Zachowanie rządu two-

rzonego przez prokościelne partie jest charakterystycz-

ne – ludzie Tuska unikają okazywania ostentacyjnej mi-

łości do Kościoła, bo już wiedzą, że w Polsce zaczyna

narastać fala antyklerykalizmu. Otwarte schlebianie Ko-

ściołowi, tak modne za Kaczyńskich i AWS, jest już zbyt

kosztowne nawet dla prawicowych polityków. Dobrze

to wyczuwa SLD, który, szczerze czy nieszczerze, przy-

gotowuje swój antyklerykalny manifest.

Przesilenie światopoglądowe jest już zatem za na-

mi. I choć jest jeszcze strasznie ciemno, to dzień za-

czyna się wydłużać. Takie są fakty, na to wskazuje po-

lityczna przyroda. Życzę zatem miłych świąt przesile-

nia zimowego!

(Michał Kamiński)

RZECZY POSPOLITE

Owce nie dyskutują! (Napomnienie skierowane do wiernych

przez ks. Wiesława Niewęgłowskiego, duszpasterza środowisk twórczych)

Jeszcze ładniejszy krawat sobie kupię i będę pasował do Platformy. Właśnie

ta plastikowość PO strasznie mnie wkurza. Nie znoszę jej. Jezus Maria,

przecież PO jest tak plastikowa, że aż mnie to boli. Nie rozumiem, dlacze-

go ten plastik tak strasznie podoba się ludziom. Jest obła, śliska – taka ma-

sa, która się podporządkowuje oczekiwaniom zewnętrznym.

(Bartosz Arłukowicz, klub Lewica)

Lepiej jest odebrać prezydenturę Lechowi Kaczyńskiemu i powierzyć ją czło-

wiekowi, który odrzuci nadużywanie konstytucji i który da Polsce przykład

praworządności. Lech Kaczyński stał się prezydentem PiS-u, nie Polski,

i czas najwyższy położyć kres temu skarleniu prezydentury.

(Tomasz Nałęcz, SdPL)

Przesilenie

Tym krajem rządzi stara baba, kołtun i kler uzurpujący sobie prawo do

moralnych wyroków.

(Maciej Maleńczuk)

Katoliczka Krupa mówi: „Mam cztery psy. Nie wyobrażam sobie życia bez

nich”. To pani ma małą wyobraźnię. Psy zdechną, wie pani? I jakoś trzeba

będzie żyć. Tylko jak żyć, gdy psia krew znaczy więcej niż Krew Chrystusa?

(Franciszek Kucharczak, publicysta „Gościa Niedzielnego”)

Kawa bezkofeinowa to taka jak cipka bez dziurki. (Bożena Dykiel)

Wybrali: PP, AC, OH, RK

ADAM CIOCH

MAGIA ŚWIĄT

UCZUCIA RODZINNE

WYSTRZAŁOWY STRIPTIZ

ODPORNA

BAR ZDOBYTY

MROŻONKA

M amy właśnie długie zimowe noce i krótkie,

Nr 51/52 (511/512) 18 – 30 XII 2009 r.

NA KLĘCZKACH

TRYBUNAŁ

KOŚCIELNY

szukają na gwałt sojuszników, do

współpracy zwerbowali nawet rabi-

na Rzymu, o czym już pisaliśmy

(„FiM”43/2009). Tymczasem od

klerykałów ostro odcięli się włoscy

protestanci. Domenico Maselli ,

przewodniczący Federacji Kościo-

łów Protestanckich we Włoszech,

wydał oświadczenie, w którym po-

zytywnie ocenił decyzję Strasbur-

ga. W podobnym duchu wypowie-

działa się Maria Bonafede , mo-

deratorka najstarszej wspólnoty pro-

testanckiej świata – Kościoła Wal-

densów – i zaleciła staranny roz-

dział Kościoła od państwa. I tak

oto chrześcijanie odcięli się od ste-

rowanej z Watykanu akcji rzeko-

mej „obrony krzyża”. MaK

związków partnerskich osób tej sa-

mej płci. Wiedeń był przedostatnią

stolicą (przed katolickim Dublinem)

z zachodniej części Unii, która za-

akceptowała tego rodzaju związki.

W tym samym czasie w ultrakonser-

watywnym i dewocyjnym Teksasie na

burmistrza Huston została wybrana

w demokratycznych wyborach lesbij-

ka Annise Parker , reprezentantka

partii demokratycznej. MaK

Kolejny wyrok sprzyjający śro-

dowiskom klerykalnym wydalił z sie-

bie Trybunał Konstytucyjny. Odda-

lił trzy skargi posłów lewicy doty-

czące finansowania przez państwo

katolickich szkół wyższych: Papie-

skiego Wydziału Teologicznego we

Wrocławiu, Wyższej Szkoły Filozo-

ficzno-Pedagogicznej „Ignatianum”

w Krakowie i Wydziału Teologicz-

nego w Warszawie. Posłowie zaskar-

żyli fakt utrzymywania tych szkół

przez państwo, twierdząc, że łamie

to zasadę równości pomiędzy szko-

łami prywatnymi (uczelnie świeckie

nie dostają takich dotacji), oraz za-

rzucili ustawie o finansowaniu ka-

tolickich szkół, że powoduje wy-

różnienie światopoglądu katolickie-

go (uczelnie innych wyznań nie są

w ten sposób wspomagane). Sędzio-

wie Trybunału (z wyjątkiem sędzi

Ewy Łętowskiej , która zgłosiła zda-

nie odrębne) odrzucili wniosek le-

wicy – z uzasadnieniem, że nie do-

patrują się w tej sprawie dyskrymi-

nacji. Uznali, że inne wyznania też

mogą sobie takie dotacje... załatwić.

Jeśli zechcą. W zeszłym roku ze-

chcieli prawosławni, ale na razie

odesłano ich na drzewo. MaK

odpłatne. Kierownictwo szkoły za-

proponowało miastu, że zapłaci za

budynek, ale... góra 10 procent je-

go wartości.

Gdy to się nie udało, ze smy-

czy spuszczono jednego z bardziej

wpływowych w mieście działaczy

katolickich, radnego PiS Adama

Wierzbickiego . Złożył on do ko-

misji rewizyjnej skargę na prezy-

denta miasta Legnicy Tadeusza

Krzakowskiego . Radny twierdzi,

że skoro gospodarz miasta nie chce

za bezcen oddać budynku katoli-

kom, to znaczy, że... nie dba o ko-

munalny majątek!

CENZURA W TVP

Na półkach telewizji publicznej

leży od kilku lat 7 odcinków goto-

wego już serialu komediowego „Dom

niespokojnej starości”. Jego nakrę-

cenie kosztowało ok. miliona złotych,

a do filmu zaproszono m.in. Beatę

Tyszkiewicz , Zofię Czerwińską ,

Wojciecha Pokorę . Jednym z głów-

nych bohaterów filmu jest ksiądz

o skłonności do kieliszka i gry w kar-

ty. I to jest przyczyna leżakowania

filmu. Byłby zbyt wielką konkuren-

cją dla cukierkowej „Plebanii”, „Oj-

ca Mateusza” etc., etc... MaK

ODKRZYŻOWANI

Sąd w autonomicznym hiszpań-

skim regionie Kastylia-Leon naka-

zał usunięcie krzyży w jednej ze

szkół stolicy – Valladolid. Krzyże

mają zniknąć z sal i miejsc wspól-

nych, jeśli tylko zażądają tego ro-

dzice. Sędziowie motywują swoją

decyzję prawem rodziców i dzieci

do wychowania w wybranym przez

siebie systemie wartości oraz tym,

że krzyż może zakłócić rozwój oso-

bowości tych, którzy jego widoku

sobie nie życzą. Decyzja kastylij-

skiego sądu jest kolejnym etapem

walki Hiszpanów o laicyzację szkół.

Nieco wcześniej parlament ogólno-

krajowy zwrócił się do rządu z proś-

bą o dostosowanie prawa krajo-

wego do wyroku trybunału w Stras-

burgu.

ROKOSZ BISKUPÓW

NIEISTNIEJĄCE IMIĘ

DROGI KRZYŻOWE

Jakby Benedyktowi mało było

bigosu w Iralandii, biskupi szwaj-

carscy wpadli na pomysł, że to naj-

lepszy czas, by zrobić Watykanowi

niespodziankę.

Biskup Norbert Brunner , któ-

ry od nowego roku obejmie prze-

wodnictwo konferencji biskupów,

w wywiadzie dla gazety „NZZ am

Sonntag” oznajmił: „Powinna istnieć

możliwość wyświęcania ludzi żona-

tych na księży” . By rozwiać wątpli-

wości, że to tylko jego osobiście ogar-

nęły buntownicze nastroje, hierar-

cha dodał, że „biskupi szwajcarscy są

w tej kwestii dosyć jednomyślni” i że

nie ma żadnych fundamentalnych

związków między celibatem a du-

chowieństwem. „Proponowałem

zmiany w tym zakresie kilkakrotnie

w Rzymie – wyznał Brunner – ale nie

udało mi się zyskać przychylności” .

Obecna szczerość ani jemu, ani

kolegom ekscelencjom też przychyl-

ności nie zyska... Nie ma co, Karol

Wojtyła wiedział, kiedy przeprowa-

dzić się do domu Pana... PZ

Znikają krzyże z poboczy stołecz-

nych ulic. I to wcale nie za sprawą

opętanych przez szatana ateistów,

ale państwowych pracowników Za-

kładu Oczyszczania Miasta. – Usta-

wa mówi, że w pasie drogowym

mogą znaleźć się tylko niezbędne

elementy: drzewa, oświetlenie, zna-

ki drogowe. Krzyże, podobnie jak

billboardy, mogą rozpraszać kierow-

ców i powodować nowe wypadki

– wyjaśnia Adam Sobieraj z ZDM.

Katolickie symbole ich właściciele

mogą odzyskać. Zgłaszających się po

nie jest jednak niewielu, bo za sa-

mowolne zajęcie pasa drogowego

grozi kara w wysokości 10 zł dzien-

nie za metr kwadratowy. OH

MaK

KRZYŻ NA MÓZGU

RUBASZNE ŻYCZENIA

Osobliwe szkolenie dla polskich

sędziów zorganizowało warszawskie

Biuro Informacyjne Rady Europy.

Dotyczyło ono orzeczenia Trybuna-

łu w Strasburgu (związanego z Ra-

dą Europy) na temat słynnych już

włoskich krzyży. Trudno oprzeć się

wrażeniu, że chodziło głównie o to,

aby pomniejszyć znaczenie strasbur-

skiego wyroku. I tak, ambasador RP

przy Radzie Europy Jakub Wołą-

siewicz przypominał, że wyrok nie

jest jeszcze prawomocny i trudno

mówić o standardach. Dodał też, że

w Polsce teoretycznie nie ma obo-

wiązku wieszania krzyża w klasach

(we Włoszech jest), więc nie ma pro-

blemu. Profesor Wieruszkowski ,

były członek Komitetu Praw Czlo-

wieka ONZ, dowodził natomiast, że

w Polsce bezzasadne jest usuwanie

krzyży, bo oprócz symboliki religij-

nej są one symbolem walki... z ko-

munizmem. Jedynym rozsądnym

głosem była opinia Haliny Bort-

nowskiej , publicystki katolickiej,

która uznała, że krzyż w szkole mo-

że naruszać uczucia niekatolików.

Wobec powyższego postulujemy, aby

prawnie chroniona w Polsce była

również swastyka – największy sym-

bol walki z komunizmem. MaK

13 grudnia w czasie progra-

mu „Kawa na ławę” redaktor Bog-

dan Rymanowski skarcił posła

Ryszarda Kalisza za wzywanie

imienia Bożego. Co takiego po-

wiedział największy poseł SLD?

Próbował zmusić do opamiętania

się Zbigniewa Wassermanna

słowami: „Bój się pan Boga”. Pro-

wadzący dziennikarz, mimo swo-

ich totumfackich relacji z Kościo-

łem, nie wiedział niestety, że

„Bóg” nie jest żadnym imieniem,

tylko dawnym, przedstarożytnym

i mitologicznym określeniem nie-

istniejącego gatunku.

Zapewne już od dawna macie

powyżej uszu świątecznych życzeń.

Przeczytajcie jednak, czego 2 lata

temu na łamach kościelnej gazet-

ki „The Traler” z okazji świąt Bo-

żego Narodzenia wszystkim roda-

kom przebywającym na emigracji

życzyli polscy dominikanie z klasz-

toru w Tralee w Irlandii:

„Żeby święta były syte, żeby ró-

zgą było bite,

By choinka w twojej chacie nie

śmierdziała tak jak gacie,

Tylko była kolorowa, a na dole

stał se browar.

Na pasterkę ruszaj śmiało, ksiądz

na tacy ma za mało.

Daj złotówkę albo dwie, niech

i on ucieszy się”.

WIGILIA ZAKRAPIANA

O tym, że dawniej trunki na wi-

gilijnym stole nie były niczym zdroż-

nym, świadczy pochodzący z XVII

wieku opis świątecznego obiadu ser-

wowanego profesorom krakowskim.

Z nielicznymi wyjątkami ówcześni

profesorowie uniwersyteccy byli

księżmi, razem mieszkali i jadali.

„W wigilię Bożego Narodzenia

spożywano najprzód śliwki, potem

ryby z szafranem, przysłane przez

dzierżawcę z Bronowic, dalej zupę

migdałową, soczewicę, karpie razem

z rybą soloną, na którą podskarbi

dawał 1 złoty, nareszcie jarzynę ja-

kąś. Przed obiadem rozdzielano chle-

by pszeniczne, czyli kawałki strucli,

tak między profesorów, jako też i mię-

dzy służbę (...). Podskarbi zaś ku-

pował na wilię funt cukru, pół garn-

ca wina i piwo dla księży, którzy przy-

chodzili do kolegium po nieszporach

po kolędzie” . ( Antoni Karbowiak ,

„Obiady profesorów Uniwersytetu

Jagiellońskiego w XVI i XVII wie-

ku”, 1910).

RYSY NA BETONIE

W minionych dniach konserwa-

tyści ponieśli dotkliwe straty w Unii

i za oceanem. W katolickiej Austrii

parlament przegłosował legalizację

PALĄ SIĘ

DO KROPIDŁA

Do tego, że wozy strażackie,

radiowozy czy karetki pogotowia

nie mogą wyjechać na akcje, za-

nim nie zostaną poświęcone, już

wszyscy w Katolandzie zdążyli się

przyzwyczaić. Najczęściej jednak

pokropki odbywały się w parafiach,

na terenie których znajdowały się

komendy i szpitale. Tę niepisaną

tradycję złamali strażacy z woj.

lubuskiego – 9 grudnia pojawili się

na Jasnej Górze wraz z 22 samo-

chodami, które postanowili skon-

taktować z częstochowskim kropi-

dłem. A przy okazji – paulini nie

są skorzy do inwestowania w insta-

lacje przeciwpożarowe. Ostatni po-

żar z 1990 roku strawił najstarszą

część klasztoru. Nieco wcześniej

spłonęła m.in. wieża bazyliki. OP

DAWAĆ I JUŻ!

POLICZKI

DLA PAPIEŻA

W Legnicy Kościół próbuje wy-

musić na władzach miasta przeka-

zanie budynku dawnego internatu

na rzecz Katolickiej Szkoły Podsta-

wowej im. św. Rodziny, która chce

tam założyć przedszkole. Oczywiście

Włoski Kościół, tamtejsza pra-

wica oraz Watykan od tygodni żyją

w atmosferze histerii po wyroku Try-

bunału w Strasburgu. Klerykałowie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: