Prawo_ łowieckie_2005.pdf

©Kancelaria Sejmu

s. 1/29

USTAWA

z dnia 13 października 1995 r.

Prawo łowieckie

Opracowano na pod-

stawie: tj. Dz.U. z

2005 r. Nr 127, poz.

1066 i Nr 175, poz.

1462, z 2006 r. Nr

220, poz. 1600, z 2007

r. Nr 176, poz. 1238,

z 2008 r. Nr 201, poz.

1237, z 2009 r. Nr 92,

poz. 753, Nr 223, poz.

1777.

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

Łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy

oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w

zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i

rybackiej.

Art. 2.

Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe, stanowią własność

Skarbu Państwa.

Art. 3.

Celem łowiectwa jest:

1) ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt

łownych;

2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warun-

ków bytowania zwierzyny;

3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz

właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy

zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;

4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywo-

wania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.

Art. 4.

1. Gospodarka łowiecka jest to działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyski-

wania zwierzyny.

2. Polowanie oznacza:

1) tropienie, strzelanie z myśliwskiej broni palnej, łowienie sposobami dozwo-

lonymi zwierzyny żywej,

2) łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych za zgodą ministra wła-

ściwego do spraw środowiska

15-01-10

©Kancelaria Sejmu

s. 2/29

–zmierzające do wejścia w jej posiadanie.

3. Kłusownictwo oznacza działanie zmierzające do wejścia w posiadanie zwierzyny

w sposób niebędący polowaniem albo z naruszeniem warunków dopuszczalno-

ści polowania.

Art. 5.

Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego

do spraw rolnictwa oraz Państwowej Rady Ochrony Przyrody i Polskiego Związku

Łowieckiego, ustali, w drodze rozporządzenia, listę gatunków zwierząt łownych,

uwzględniając podział na zwierzynę płową, grubą, drobną oraz drapieżniki.

Rozdział 2

Organy administracji w zakresie łowiectwa

Art. 6.

Naczelnym organem administracji rządowej w zakresie łowiectwa jest minister wła-

ściwy do spraw środowiska.

Art. 7.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, administrację w zakresie łowiectwa sprawuje sa-

morząd województwa jako zadanie z zakresu administracji rządowej.

Rozdział 3

Zasady gospodarki łowieckiej

Art. 8.

1. Gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez dzierżaw-

ców lub zarządców.

2. Odstrzały redukcyjne zwierząt łownych w parkach narodowych i rezerwatach,

prowadzone w oparciu o przepisy o ochronie przyrody, odbywają się na zasa-

dach określonych w ustawie i zgodnie z obowiązującymi okresami ochronnymi i

kryteriami selekcji.

3. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie, w

oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane.

3a. Roczne plany łowieckie sporządzane są przez dzierżawców obwodów łowiec-

kich, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta), i podlegają

zatwierdzeniu przez właściwego nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Le-

śnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu z Polskim Związkiem Łowieckim.

3b. Roczne plany łowieckie w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia sporzą-

dzane są przez ich zarządców i podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora regio-

nalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

3c. Roczne plany łowieckie dla:

1) obwodów łowieckich graniczących z parkami narodowymi opiniowane są

dodatkowo przez dyrektora parku narodowego;

15-01-10

©Kancelaria Sejmu

s. 3/29

2) obwodów łowieckich, na terenie których znajdują się obręby hodowlane,

opiniowane są dodatkowo, w zakresie pozyskania piżmaka i łyski przez

uprawnionych do rybactwa w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r.

o rybactwie śródlądowym (Dz.U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 1) ).

3d. W przypadku odmowy zatwierdzenia lub uzgodnienia w całości lub części

rocznego planu łowieckiego zainteresowanemu przysługuje odwołanie odpo-

wiednio do dyrektora regionalnej dyrekcji lub Dyrektora Generalnego Państwo-

wego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

3e. Wieloletnie łowieckie plany hodowlane sporządzają dyrektorzy regionalnych

dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu

z marszałkami województw i Polskim Związkiem Łowieckim.

4. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właści-

wym do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckie-

go, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób sporządzania rocznych

planów łowieckich i wieloletnich łowieckich planów hodowlanych dla sąsiadują-

cych ze sobą obwodów łowieckich o zbliżonych warunkach przyrodniczych

(rejonów hodowlanych) oraz sposób zatwierdzania rocznych planów łowieckich,

uwzględniając zasadę optymalnego gospodarowania populacjami zwierząt łow-

nych oraz ochrony lasu przed szkodami wyrządzanymi przez te zwierzęta.

Art. 9.

1. Ochrona zwierzyny – poza zasadami określonymi w przepisach o ochronie przy-

rody – obejmuje tworzenie warunków bezpiecznego bytowania zwierzyny, a w

szczególności:

1) zwalczanie kłusownictwa i wszelkich zjawisk szkodnictwa łowieckiego;

2) zakaz – poza polowaniami i odłowami, sprawdzianami pracy psów myśliw-

skich, a także szkoleniami ptaków łowczych, organizowanymi przez Polski

Związek Łowiecki – płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia i zabi-

jania zwierzyny;

3) zakaz wybierania i posiadania jaj i piskląt, wyrabiania i posiadania wydmu-

szek oraz niszczenia legowisk, nor i gniazd ptasich.

2. Starosta może wyrazić zgodę, na okres do 6 miesięcy, na przetrzymywanie zwie-

rzyny, osobie, która weszła w jej posiadanie w wyniku osierocenia, wypadku lub

innego uszkodzenia ciała zwierzyny, mając na uwadze potrzebę podjęcia ko-

niecznej opieki i leczenia. Zwierzyna ta powinna następnie być przekazana

uprawnionym podmiotom w celu dalszej hodowli.

3. Do celów hodowlanych, w tym eksportu, oraz celów naukowych dozwolone jest

łowienie zwierzyny żywej wyłącznie w sieci i nieraniące pułapki, w tym pułapki

niechwytające za kończynę.

Art. 10.

1. Hodowanie lub utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców wymaga

zezwolenia starosty właściwego ze względu na miejsce prowadzenia ich hodow-

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2000 r. Nr 120, poz.

1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229 oraz z 2004 r. Nr 92, poz.

880.

15-01-10

©Kancelaria Sejmu

s. 4/29

li lub utrzymywania, wydawanego na wniosek osoby zamierzającej prowadzić

taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Związku Kynologicznego w Polsce

oraz Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, warun-

ki i sposób hodowania i utrzymywania chartów rasowych oraz ich mieszańców,

biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ludzi oraz, w od-

powiednim zakresie, bezpieczeństwa zwierząt.

3. W przypadku niespełnienia wymagań określonych w przepisach wydanych na

podstawie ust. 2 starosta odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w ust.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do cofnięcia zezwolenia, o którym mowa

w ust. 1.

5. Organem właściwym w sprawie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,

jest starosta właściwy ze względu na miejsce prowadzenia hodowli lub utrzy-

mywania chartów rasowych lub ich mieszańców.

6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wygasa w razie zmiany miejsca prowa-

dzenia hodowli lub utrzymywania chartów rasowych lub ich mieszańców.

7. Rozstrzygnięcia w sprawie wydania zezwolenia oraz cofnięcia zezwolenia, o

którym mowa w ust. 1, są podejmowane w formie decyzji administracyjnej.

brzmienie art. 10 obowiązuje od 1.08.2009 r. (Dz.U. z 2009 r. Nr 99, poz. 826)

Art. 11.

1. Łowiectwo jest prowadzone zgodnie z podstawowymi kierunkami użytkowania

terenów rolnych, leśnych i rybackich, w warunkach stałego polepszania zwie-

rzynie środowiska jej bytowania.

2. Gospodarowanie populacjami zwierzyny wymaga w szczególności:

1) tworzenia stałych i okresowych osłon dla zwierzyny (lasy, zadrzewienia, za-

krzewienia, remizy, osłony miejsc lęgowych);

2) wzbogacania naturalnej bazy żerowej dla zwierzyny w lasach;

3) zachowania istniejących naturalnych zbiorników wodnych, rekonstrukcji i

tworzenia nowych;

4) racjonalnego stosowania środków chemicznych w rolnictwie i leśnictwie;

5) stosowania terminów i technik agrotechnicznych niezagrażających bytowaniu

zwierzyny na danym terenie;

6) utrzymywania korytarzy (ciągów) ekologicznych dla zwierzyny;

7) utrzymywania struktury wiekowej i płciowej oraz liczebności populacji zwie-

rzyny właściwych dla zapewnienia równowagi ekosystemów oraz realizacji

głównych celów gospodarczych w rolnictwie, leśnictwie i rybactwie;

8) ochrony zwierzyny przed zagrożeniem ruchu pojazdów samochodowych na

drogach krajowych i wojewódzkich.

3. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz wójtowie (burmistrzowie, pre-

zydenci miast) i nadleśniczowie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy

Państwowe współdziałają w sprawach związanych z zagospodarowaniem obwo-

dów łowieckich, w szczególności w zakresie ochrony i hodowli zwierzyny.

15-01-10

s. 5/29

Art. 12.

Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mogą, po uzyskaniu zgody właściciela,

posiadacza lub zarządcy gruntu, wyznaczać i oznakowywać zakazem wstępu obszary

stanowiące ostoje zwierzyny oraz wznosić urządzenia związane z prowadzeniem

gospodarki łowieckiej.

w art. 14 (kursywa)

obecnie: Inspekcji

Weterynaryjnej.

Art. 13.

Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich obowiązani są dokarmiać zwierzynę,

zwłaszcza w okresach występowania niedostatku żeru naturalnego oraz wówczas,

gdy w sposób istotny może to wpłynąć na zmniejszenie szkód wyrządzanych przez

zwierzynę w uprawach i płodach rolnych oraz w gospodarce leśnej.

Art. 14.

Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz właściciele, posiadacze i zarządcy

gruntów są obowiązani zawiadomić właściwy organ Państwowej Inspekcji Wetery-

naryjnej lub urząd gminy albo najbliższy zakład leczniczy dla zwierząt o dostrzeżo-

nych objawach chorób zwierząt żyjących wolno.

Art. 15.

1. Zwierzyna pozyskana w obwodzie łowieckim zgodnie z przepisami prawa sta-

nowi własność dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, a na terenach

niewchodzących w skład obwodów łowieckich – własność Skarbu Państwa.

2. Zwierzyna bezprawnie pozyskana stanowi własność Skarbu Państwa.

3. Osoby wykonujące polowanie mogą odstąpioną im zwierzynę spożytkować we-

dług własnego uznania, z wyłączeniem odprzedaży.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wy-

sokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną, podmioty właściwe do

zagospodarowania w imieniu Skarbu Państwa bezprawnie pozyskanej zwierzy-

ny, pobrania środków pochodzących ze sprzedaży tusz oraz należnego ekwiwa-

lentu, uwzględniając sposób pozyskiwania zwierzyny, jej gatunek, wielokrot-

ność wartości rynkowej tuszy, a w przypadku samców zwierzyny płowej także

jej wartość trofealną.

Art. 16.

1. Zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta

oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych

przepisów.

2. Minister właściwy do spraw środowiska może wydać zgodę na chów i hodowlę

zamkniętą zwierząt łownych niebędących zwierzętami gospodarskimi do celów

badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu zwierzyny żywej.

15-01-10

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: