Japoński sposób na złość.doc

Scenariusz zajęć edukacyjnych –

Słów kilka o Kan-No-Mushi, czyli japońskim sposobie na złość[1]

Grupa wiekowa: 6-latki

Cele:

- uczy się opanowywać i przezwyciężać złość i agresję,

- rozpoznaje przyczyny wściekłości i agresji,

- nawiązuje nieagresywne kontakty,

- słucha uważnie opowiadania terapeutycznego,

- kształci umiejętność swobodnego wypowiadania się,

- ilustruje uczucie wściekłości oraz sposób radzenia sobie z nią poprzez pracę plastyczną.

Formy organizacji zajęć: indywidualna, zbiorowa

Środki dydaktyczne: pląsy: „Jak się masz?” oraz „Jeśli jesteś wesoły”
(w wersji instrumentalnej), historyjka obrazkowa, bębenek, białe kartki papieru, kredki, opowiadane terapeutyczne „Kiedy Kan-No-Mushi się obudzi”, różdżka, balony.

Przebieg:

1. Powitanie piosenką „Jak się masz?”

Dzieci dobierają się parami, tworzą tunel, przez który kolejno będą przechodzić w trakcie śpiewania piosenki:

Witamy cię, jak się masz? Dziękuję dobrze, bo jestem wśród was!

W trakcie przechodzenia przez tunel kolejnych uczestników zabawy, pozostałe dzieci klaszczą w ręce.

2. Zabawa „Magiczny bęben"

Nauczyciel mówi: Oto magiczny bęben. Możecie poruszać się tylko wtedy, kiedy on bije. Kiedy zamilknie wszyscy muszą stanąć bez ruchu w jakiejś pozie. Gdy to się stanie magiczny bęben powiększy swoją moc, wszyscy będą musieli wykonywać jego rozkazy. Uderza w bęben w zróżnicowanym tempie i podaje dzieciom polecenia:

- bądźcie miłymi kotkami

- złymi psami

- smutnym pajacykiem

- leniwym zającem

- wesołą małpką

- sennym misiem

- groźnym lwem......itp.

3. „Co się mogło wydarzyć?” – zagadka rysunkowa

Pokazujemy dzieciom historyjkę obrazkową, na której widzimy zmianę nastroju dziecka: od radości, poprzez atak wściekłości, do ponownego stanu szczęścia. Pytamy o przyczyny zmiany nastroju bohatera historyjki. Dzieci wymyślają różne wersje wydarzeń.

4. Zabawa „To mnie złości”

Dzieci rysują na połowie kartki czarnym pisakiem sytuacje, które powodują, że stają się wściekłe. Po skończeniu pracy składają swoje prace w środku koła czystą stroną do góry i dokładnie mieszają. Następnie poszczególne rysunki są odwracane i grupa próbuje zgadnąć, co przedstawia narysowana sytuacja i kto się denerwuje.

5. Słuchanie opowiadania terapeutycznego „Kiedy Kan – No - Mushi się obudzi”

- Co to takiego Kan – No – Mushi?

- Jak sobie można z nim radzić?

6. Zabawa „Nie będę zły, gdy...”

Rysowanie kolorowymi pisakami na drugiej połowie kartki rozwiązania sytuacji wcześniej narysowanej czarnym pisakiem, czyli sposobu dzieci na własną walkę z Kan – No – Mushi. Omówienie prac przez ich autorów.

7. Zabawa „Wyczarujmy przyjaźń”

Dzieci podczas rundki w kole mówią, co ich złości u wybranych trzech kolegów
i koleżanek. Następnie dostają czarodziejską różdżkę i jedyną okazję, by „zaczarować” wymienione osoby w miłych i uprzejmych względem nich. Dziecko czarodziejską różdżką dotyka trzy osoby po barkach i wypowiada magiczne zaklęcie, na przykład:

- „Michale, zaczaruję cię w chłopca, który nie popycha mnie wciąż, kiedy obok niego przechodzę”,

- „Aniu, zaczaruję cię w dziewczynkę, która nie wyśmiewa się ze mnie, jeżeli czegoś nie potrafię” (itd.)

8. Pozbywamy się złości – balonowa bitwa

Każde dziecko otrzymuje napompowany balon, z namalowaną wykrzywioną złością twarzą. Przy pomocy tych „wściekłoszy” dzieci stoczą teraz bitwę – albo jeden na jeden, albo też wszyscy przeciwko wszystkim. W ten sposób rozładowują nagromadzoną negatywną energię.

9.  Powrót do krainy radości

Każde dziecko musi doprowadzić swój „wściekły balon” do  pęknięcia poprzez siadanie na nim. W ten sposób odlatuje z krainy złości do krainy radości.

10. Pożegnalny pląs „Jeśli jesteś wściekły” (wg piosenki „Jeśli jesteś wesoły”)

Śpiewamy piosenkę i gestami ilustrujemy jej treść (w zależności od treści zwrotki: wskazujemy na siebie, skaczemy w miejscu, klaszczemy w dłonie, ćwiczymy jak pajacyki, tupiemy, machamy rękami oraz tańczymy)

1. Jeśli jesteś wściekły, to śpiewaj, jak my

Śpiewaj, jak my, śpiewaj, jak my.

Jeśli jesteś wściekły to śpiewaj, jak my

I licz głośno – raz, dwa, trzy, hej!                             - pokazujemy palce jednej ręki,

na „hej” robimy wyrzut ręki w górę

W kolejnych zwrotkach słowa „śpiewaj” zamieniamy na „skacz”, „klaszcz”, „ćwicz”, „idź”, „tup”, „machaj”, „tańcz”.