Scenariusz zajęć biblioterapeutycznych
Prowadząca: Dorota Bernacka
Temat: Nie jestem doskonały – jestem sobą
Cele zajęć:
Formy pracy:
praca z grupą
praca indywidualna
Metody pracy:
waloryzacyjne: ekspresja ruchowa i plastyczna,
problemowe:pogadanka,
podające:instruktaż do zadań,
Środki: klej, nożyczki, markery, nagranie muzyki relaksacyjnej, kolorowy papier, kredki, farby, kolorowe gazety, bajka terapeutyczna o Pajączku Ziutku.
Przebieg zajęć:
· Zabawa „Moje lewe miejsce jest puste”
Uczestnicy zabawy siedzą w kręgu, jedno krzesło jest puste. Prowadzący rozpoczyna: „Moje lewe miejsce jest puste i ... chciałabym ab usiadła na nim osoba, która...(np. Lubi długo spać, lubi mleko...). Osoba, obok której teraz znajduje się puste miejsce zaprasza następną.
· Zabawa nasze imiona
Każde dziecko przedstawia się swoim imieniem. W następnej kolejności każde następne dziecko stara się wymienić imiona swoich poprzedników w kręgu.
· Czytanie bajki o „Pajączku Ziutku” (zał. 1)
Przykładowe pytania:
o Dlaczego Ziutek był samotny?
o Co czuł, gdy nikt nie chciał się z nim bawić?
o Czym zaimponował Ziutek inny zwierzątkom?
o Jak zakończyła się historia zajączka i dlaczego?
o Czy znacie kogoś, kto jest samotny i odrzucony?
o Jak możecie mu pomóc?
· Jacy jesteśmy
Uczestnicy ilustrują gestem i mimiką podawane przez prowadzącego hasła:
1. czuję się niepewnie
2. jest mi wesoło
3. smutno mi
4. zachowuję się niezdarnie
5. witam serdecznie
6. nastawiony wrogo
7. jestem przyjazny
8. boję się
9. jestem niemiały
· Rozmowa kierowana
Czym różniły się przedstawione uczucia? Które z uczuć było trudno wyrazić i dlaczego? Które trudniej odczytać? Które z uczuć bardziej wam odpowiadały , były wam bliższe?
· Zabawa terapeutyczna – manualna
Z kolorowych gazet wycinamy te obrazki i teksty, które przyklejone na kartkę papieru dadzą nasz wizerunek. Powstały w ten sposób obraz nosi tytuł „Taki jestem” (lub „Taki chciałbym być”). Każdy uczestnik komentuje wykonana pracę. W tle muzyka relaksacyjna.
· Kolorowa gwiazda
Wszyscy leżą na chuście (nogi maja zwrócone w kierunku jej środka) jednocześnie wykonują polecenia:
1. turlamy się dwa razy w prawo
2. trzymamy się za ręce i podnosimy je do góry, kładziemy je za głowę i znowu podnosimy do góry;
3. trzymając się za ręce podnosimy się i siadamy trzymając się za ręce podnosimy się
i wstajemy, a następnie kładziemy się;
4. trzymając się za ręce, podnosimy nogi do góry (zaczepiając stopy o stopy sąsiadów) siadamy opuszczając nogi.
· Iskierka
zał. 1
„ Bajka o Pajączku Ziutku” W pewnym lesie mieszkało wiele zwierzątek, które się ze sobą bardzo przyjaźniły: biedronka kumplowała się z mrówką, żuczek z gąsieniczką, a konik polny z komarem. Tylko z jednym małym zwierzątkiem nikt nie chciał się zaprzyjaźnić. Był niezgrabny, chudziutki, malutki i poruszał się na długich nieco koślawych nóżkach. Nazywał się Ziutek. Pewnego dnia wybrał się na spacer. Idzie sobie, aż tu naraz pod liściem łopianu ujrzał rozbawioną gąsieniczkę Magdusię, która bawiła się w berka z żuczkiem Rafałkiem. Zabawa była wyśmienita. Ziutek podbiegł do nich, by się przyłączyć. Zwierzątka przerwały zabawę i powiedziały : -Idź sobie stąd, jesteś brzydki, nie chcemy się z Tobą bawić! A żuczek dodał: -Możesz nas pogryźć, boimy się Ciebie! I uciekły. Pajączek bardzo się zasmucił, łezki popłynęły mu z oczu. Było mu bardzo przykro, że znowu został sam. Zrezygnowany wrócił do domu. Wypił szklankę gorącego mleka i wyszedł do swojego ogródka. Tam było jego królestwo. Promienie słońca ogrzewały główki kwiatów, w oddali słychać było śpiew ptaków i las szumiący cichutko. „Jak mi tu dobrze”- pomyślał Ziutek i podszedł do gałązki, na której rozpościerało się jego dzieło... Następnego ranka, kiedy pajączek leżał jeszcze w łóżeczku usłyszał przedziwne głosy. Wyskoczył z łóżka i podbiegł do okna. Do jego ogrodu zawitali goście, którzy głośno dyskutowali; -Patrz, jakie to piękne!- zachwycała się biedronka. -Mieni się jak światełka na choince!- wykrzyknęła gąsieniczka. -Nie, to świeci jak gwiazdy na niebie...- westchnął konik polny. -Ach! To moje marzenie mieć suknię z takiego materiału... – powiedziała mrówka. Zgodnie uznały, że twórcą tego dzieła jest ktoś wyjątkowy i piękny . Zapragnęły go poznać. Wtedy zobaczyły w okienku domku pod liściem paproci jakąś tajemniczą postać. Zapukały do drzwi. Jakież było ich zdziwienie, kiedy stanął w nich Ziutek. Dłuższą chwilę patrzyli na siebie nie mogąc wydobyć ani słowa. Pierwszy odezwał się komar: -Czy wie kto, jest twórcą tych cudowności w ogrodzie? -Jakich? Czy myślicie o moich pajęczynkach, które snuję, kiedy jest mi smutno? Zwierzątka nie mogły uwierzyć, że nielubiany Pajączek Ziutek ma taki talent. Skorzystały z jego zaproszenia i zostały na pysznym śniadanku. Od tej pory często bawiły się wspólnie.
Lim0nka