Gdy strach jest lekki jak piórko.pdf

MagdalenaOfierskaMajeran

PublicznaBibliotekaPedagogicznawPoznaniuFiliaSwarzędz

Kursbiblioterapiist.II/2008

Scenariuszzajęćbiblioterapeutycznych

Temat:Gdystrachjestlekkijakpiórko

I Problem strachu dzieci przed wiatrem, jego szumem i świstem (na przykładzie bajki

biblioterapeutycznej)

IICele:

niwelowanielęku,oswojeniezwiatremijegoodgłosami

rozwijaniewyobraźni

integracjagrupy.

IIIUczestnicy:grupa1012dzieciwwiekuprzedszkolnym(56lat)zproblememlękuprzed

wiatrem.

IVCzastrwania:45minut.

VMetodyitechniki:

wizualizacjalęku

głośneczytaniebajki

zabawywkręgu

technika„buźkiuśmiechniętelubsmutne”.

VIŚrodki:

tekstbajkiterapeutycznej:DanutaSelbirakGdystrachlekkijakpiórko

piórka

pudełkonabuźkiewaluacyjne

zabawkawróbelek(ewentualnierysunekwróbelka).

VIIIFormypracy:indywidualnaigrupowa.

IXWarunki:przytulnasalazestolikamidorysowaniaorazmoŜliwościąpowieszeniaduŜego

arkuszapapierunatablicylubplanszy.

XLiteraturaprzedmiotu:

1. Biblioterapia i czytelnictwo w środowisku osób niepełnosprawnych. Pod red.

BronisławyWoźniczkiParuzel.Toruń:Wydaw.UniwersytetuM.Kopernika,2001.

2. Encyklopedia Pedagogiczna XXI wieku. Tom I. Warszawa: Wydawnictwo

Akademickieśak,2003.S.380386.

3. MolickaMaria:Bajkiterapeutycznedladzieci.Wyd.2popr.Poznań:MediaRodzina,

1999.

VIIMateriały:

kartkipapieru(blok)

arkuszduŜegopapieru(np.szarego)

kredki

taśmadwustronna12małychkawałków.

MagdalenaOfierskaMajeran

PublicznaBibliotekaPedagogicznawPoznaniuFiliaSwarzędz

Kursbiblioterapiist.II/2008

Scenariuszzajęćbiblioterapeutycznych

Temat:Gdystrachjestlekkijakpiórko

4. Molicka Maria: Bajkoterapia. O lękach dzieci i nowej metodzie terapii. Poznań:

MediaRodzina,2002.

5. Selbirak Danuta: Gdy strach lekki jak piórko. W: Bajki prace nagrodzone

i wyróŜnione w konkursie na bajkę terapeutyczną. Pod red. Lilianny Doradzały

Kowalewskiej.Gniezno:Scriptor,2006.S.1214.

6. Topór Jolanta: Biblioterapia. [dostęp 16 kwietnia 2008]. Dostępny [online]:

http://www.biblioteki.webpark.pl/biblioter.gl.htm

Przebiegzajęć

A) Częśćwprowadzająca

1. Prowadzącywitauczestnikówzajęć.

WszyscysiadająwkręguikaŜdyprzedstawiasiępodającswojeimię.

2.Zabawawkole–prowadzącymówiiwykonujezadaniarazemzdziećmi:

Ktomaniebieskieoczy,tenmrugatrzyrazy,

Ktolubipieski,niechzaszczeka,

Ktowidziałptaszka,niechzłapiesięzaucho,

Ktolubisiębawić,niechpodniesierękęitp.

B) Częśćzasadnicza

1. Wprowadzenie dzieci w temat zajęć – krótko i przystępnie Rozmowa kierowana

zuczestnikaminatemat,czybojąsięwiatru,czegonajbardziejnielubią,kiedywieje,

czyszumwiatru,świstjestnieprzyjemnyitp.

2. Dzieciprzechodządostolików,prowadzącyrozdajekartkiikredki.Prosidzieci,aby

narysowały, jak wyobraŜają sobie wiatr i nadały mu jakieś imię. Po skończonym

rysowaniudzieciprezentująswojedzieła.

3. Prowadzący proponuje dzieciom, aby wysłuchały bajki o chłopcu Kajtku i jego

przyjaciołach. Czytając tekst w odpowiednim momencie moŜna pokazać zabawkę –

wróbelkaipiórka.

4. Krótkarozmowaotekściebajki.

Pytania:Jakmiałnaimięchłopiec?Ajakjegoprzyjacielmiś?KtotobyłĆwirek?Akim

byłWiatrPółnocnyiczymiałrodzeństwo?

Prowadzącywyjaśniadzieciom,Ŝewiatruniewidać,alemoŜnagopoczuć,albousłyszeć

(moŜna w tym miejscu dmuchnąć w piórko, zaszumieć jak wiatr). Rozmawia

z uczestnikami o tym, Ŝe jest wiele rodzajów wiatru np. łagodny Zefirek, zimny.

Północny,silnyHalny.Tłumaczy,Ŝeczasamiwiatrprzeradzasięwsilnąwichuręiwtedy

najlepiejzostaćwdomu.

Prowadzącyrozmawiazdziećmiopozytywnychskutkachwiatru.

Pytania:KtoznalazłzgubionepiórkawróbelkaDzióbka?KtojeoddałĆwirkowi?

Wiatr jest potrzebny, aby ptaszki mogły znaleźć swoje piórka, Ŝeby mogły chmurki

tańczyć i biegać po niebie, aby latawce mogły się unosić do nieba, rozsiewa nasiona

roślin,sprawia,ŜeŜaglówkimogąpływaćpowodzieitp.

MagdalenaOfierskaMajeran

PublicznaBibliotekaPedagogicznawPoznaniuFiliaSwarzędz

Kursbiblioterapiist.II/2008

Scenariuszzajęćbiblioterapeutycznych

Temat:Gdystrachjestlekkijakpiórko

5. Prowadzącyproponujedzieciom,abywspólnienaduŜymarkuszupapierunarysowały

Zamek,wktórymmoglibyzamieszkaćbracia:Zefirek,HalnyiPółnocnyiinni.

6. Chętni uczestnicy przyklejają ( za pomocą taśmy dwustronnej) swoje rysunki,

przedstawiające jak wyobraŜają sobie wiatr, na arkuszu z zamkiem. Zostają one

powieszonenatablicylubplanszyaobokmoŜnaumieścićwróbelkaipiórka.

7. Prowadzący rozmawia z dziećmi o tym, Ŝe Wiatr Północny i jego bracia mają teraz

wspólny domzamek gdzie będą mieszkać, ale będą nas odwiedzać i pomagać

ptaszkomodnaleźćpiórka,achmurkombawićsię.

C) Częśćkończąca.

1. Podsumowanie.

Rozmowa z uczestnikami o tym, Ŝe nie trzeba się bać wiatru, który czasem hałasuje,

boniechcezrobićkrzywdytylkonasodwiedza,albopomagainnym.Iteraznaszstrach

przed wiatrem jest taki mały i lekki jak to piórko i moŜe juŜ odlecieć ( wszyscy

dmuchamywpiórka).

2. Ewaluacja.

Na zakończenie prowadzący pyta dzieci czy zajęcia się im podobały. Prosi, aby wybrały

z wyłoŜonych buziek: uśmiechnięte, jeśli się podobało, smutne, jeśli się nie podobało,

iwrzuciłyjedopudełka.

3. Zakończenie. Wspólne uporządkowanie materiałów, stolików i poŜegnanie

uczestników.

MagdalenaOfierskaMajeran

PublicznaBibliotekaPedagogicznawPoznaniuFiliaSwarzędz

Kursbiblioterapiist.II/2008

Scenariuszzajęćbiblioterapeutycznych

Temat:Gdystrachjestlekkijakpiórko

Wmałymmieście,niedalekorzeczki,stałdom,awnimrazemzmamąitatąmieszkał

chłopiecoimieniuKajtek.Chłopiecbyłwesołymiradosnymdzieckiem,miałjasne,wiecznie

potargane włosy, niebieskie oczy i buźkę obsypaną piegami. Jak kaŜdy sześciolatek lubił

bawićsięnapodwórku,którekaŜdegodniamógłobserwowaćzoknaswojegopokoju.

Chłopiec miał teŜ duŜo zabawek, z których najbardziej lubił pluszowego misia.

Maciek, bo tak miał na imię miś, sprawiał, Ŝe w jego obecności Kajtek czuł się bardzo

spokojnieibezpiecznie.

Pewnego dnia chłopiec siedział w pokoju wtulony w ciepłe futerko swojego

przyjaciela. Czas płynął przyjaciołom bardzo miło, czasami tylko Kajtka przechodził

nieprzyjemny dreszcz, a takŜe przykre uczucie strachu, gdy spoglądał w stronę okna,

zaktórymgroźnywiatrdawałznaćoswojejobecności.Kajtekbardzonielubiłwiatru.Bałsię

tychszumówiświstów,jegozawodzeniezaoknemprzyprawiałogoogęsiąskórkę.

–Zobacz,Maćku–rzekłdomisia–jakdzisiajmocnowiejenazewnątrz.Dobrze,Ŝe

mamytenciepłypokoik.

–Kajtek,pójdzieszzemnądosklepu?–zapytałamamawchodzącdopokoju.

–Niemamusiu,wolęzostaćwdomu.

–Jakchcesz,powiedziałamamaiwyszłazpokoju.

–Widzisz,misiu–powiedziałzatroskanyKajtek–jeślitenwiatrnieprzestaniewiać,

tocałyczasbędęmusiałsiedziećwtympokoju.Nigdysięstądnieruszę!

– Nie martw się – odpowiedział misiek – wiatr w końcu przestanie wiać, a zresztą

totaknaprawdęniemusiszsięgowcalebać.Onniejesttakistraszny.

–Puk,puk–rozległosięnaglezaoknem.–Maćku,Kajtku,jesteścietam?–wołałza

oknemichznajomywróbelekĆwirek–musiciemikonieczniepomóc.

–Cosięstało?–zapytałKajtekpodchodzącdookna.

– Mój młodszy braciszek Dzióbek zgubił swoje dwa piórka, bez których nie moŜe

fruwać.NigdzieniemoŜemyichznaleźć.Proszęwas,pomóŜcienamszukaćtychpiórek.

–Dobrze,załoŜękurtkęijuŜidęszukaćzwami–powiedziałmiśMaciek.

–AtyKajtku,idzieszznami?

–Kajtekspojrzałnamisiatrochęwystraszony.Zchęciąpomógłbyszukaćtychpiórek,

ale ten zawodzący na zewnątrz wiatr trochę go wystraszył. Nie mógł jednak sprawić

przykrościprzyjaciołom.

–Dobrze,pójdęzwami–powiedziałnieconiepewnieKajtek–jakwszyscyweźmiemy

siędoszukania,tonapewnoznajdziemywaszązgubę.

– Kajtek, tak jak miś, równieŜ załoŜył kurtkę i wszyscy wyszli na podwórko szukać

piórek.Jednakmimowielustarań,ciągleniemogliichznaleźć.

–Oj,przydałabysięnampomoc–westchnąłKajtek–boinaczejnigdynieznajdziemy

piórekwróbelka.

–Ho,ho,ho,ho,ho!–nadgłowamiszukającychpiórekprzyjaciół,odezwałsięjakiś

głos.–Czyktośtupotrzebujepomocy?

–Kimjesteś?–zapytałwystraszonyKajtek–Niewidzęcię.

–Jestemwiatrem,nigdymnieniewidać,moŜnamnietylkopoczućalbousłyszeć.

–Czytoty,wietrze,takzawodziszzamoimoknem?–zapytałKajtek.

– Tak, Kajtku, ale naprawdę nie masz się czego bać, nie zrobię ci przecieŜ Ŝadnej

krzywdy.Anija,animoibracia.

Załącznik:BajkaterapeutycznaGdystrachlekkijakpiórkoDanutaSelbirak

MagdalenaOfierskaMajeran

PublicznaBibliotekaPedagogicznawPoznaniuFiliaSwarzędz

Kursbiblioterapiist.II/2008

Scenariuszzajęćbiblioterapeutycznych

Temat:Gdystrachjestlekkijakpiórko

–Totymaszjeszczebraci?

–TakKajtku,mamwielubracinacałymświecie.NajbliŜejmniejestterazmójbrat,

którywiejewgórach.NazywasięHalny.

–Atyjaksięnazywasz?–zapytałzzaciekawieniemmiśMaciek.

–JestemWiatremPółnocnym.Wiejęzpółnocy,gdziejestbardzozimno.

– Wietrze Północny – odezwał się nagle wróbelek, który przysłuchiwał się całej

rozmowie – Czy kiedy podąŜałeś do nas z północy, widziałeś gdzieś moŜe po drodze dwa

małepiórkamojegobrata?

–Ho,ho!–zaśmiałsięWiatrPółnocny–Pewnie,Ŝewidziałem,byłytaklekkie,Ŝegdy

oboknichprzelatywałem,wzbiłysięwpowietrzeiprzyleciałytutajzemną.Proszę,otoone–

rzekł wiatr, po czym zawirował nad głowami nowych przyjaciół, rozdmuchując czuprynę

Kajtka.

–Są,sąpiórka!–krzyknąłwróbelekĆwirekwznoszącdogóryłepek.

–KajtekimiśMaciektakŜespojrzelidogóryizobaczylispadającezniebadwapiórka,

któreprzywiałwiatr.

– Dziękujemy ci, Wietrze Północny! – zawołał Kajtek. – Nawet nie wiesz, jaki

szczęśliwybędzienaszprzyjacielwróbelek.Kiedyodzyskaswojepiórka.

–Och,niemazaco–odpowiedziałwiatr–Lubiępomagaćinnym.

–Aty,Kajtku,niebędzieszsięjuŜchybamniebać,prawda?

–Oczywiście,Ŝenie.Oddzisiajtociębędęnawetlubił!–krzyknąłszczęśliwyKajtek.

Następnego dnia rano mama odprowadzała synka do przedszkola. Kiedy wyszli

zdomu,mamapowiedziała:

–Jakizimnywiatrdzisiajwieje.

–ToWiatrPółnocny–odpowiedziałzdumąKajtek.

Źródło:SelbirakDanuta:Gdystrachlekkijakpiórko.W:BajkinagrodzoneiwyróŜnionewkonkursienabajkę

terapeutyczną.Podred.LiliannyDoradzałyKowalewskiej.Gniezno:Scriptor,2006.s.1214.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: