Denton Kate - Wybrała miłość.pdf - Romance - ograzyna

KATE DENTON

Wybrała miłość

Harlequin

Toronto • Nowy Jork • Londyn

Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg

Madryt • Mediolan * Paryż • Praga • Sofia • Sydney

Sztokholm • Tokio • Warszawa

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Co? Ożeniłeś się?!

Zana siedziała przy telefonie i kurczowo ściskała

w ręku słuchawkę. Nie wierzyła własnym uszom. Słowa

ojca z trudem docierały do jej świadomości.

- Caroline jest oczywiście młodsza ode mnie... To

urocza kobieta. Zobaczysz, że i ty ją pokochasz...

Ta wiadomość do tego stopnia wzburzyła Zanę,

że potrzebowała dłuższej chwili, by oprzytomnieć.

Tymczasem ojciec wyłączył się i w słuchawce był

już tylko sygnał. Odłożyła ją na widełki i ukryła

twarz w dłoniach.

- W co też ten staruszek znowu się wplątał? - jęk

nęła. Wystarczyło spuścić go na chwilę z oczu, by

Russell Zachary natychmiast napytał sobie jakiejś bie

dy. Tak było od lat. Prawdę mówiąc borykała się z nim

całe życie: jakby to ona była rodzicem, a on niesfornym

dzieckiem. Zastanawiała się, czy zanim pojedzie do

studia baletowego, nie powinna wpaść do domu i zo

baczyć, co tam się dzieje. Ale doszła do wniosku, że

skoro Russell wyjechał, to nie ma po co wstępować.

Wściekanie się nic mi nie da... - pomyślała, pod

nosząc się z fotela. Ojciec już się na pewno nie zmieni.

Mężczyznom koło siedemdziesiątki to się raczej nie

zdarza.

Ale żeby się ożenić? Niczym się nie zdradził. Ani

słowem nie napomknął o tym, że myśli o powtórnym

małżeństwie. Co takiego mogło się wydarzyć w ciągu

tych paru dni, gdy była poza domem? Otworzyła

terminarz z rozkładem swoich zajęć w czerwcu i spraw

dziła, co robiła w ciągu ostatniego tygodnia. Zaraz...

zaraz... W czwartek wieczór była z ojcem na koncercie,

w piątek wyjechała na konkurs baletowy do Jackson

Tego samego dnia wieczorem, a także w sobotę mówiła

z nim przez telefon. W żadnej rozmowie nie wspomniał

o Caroline. A przedtem? Zaczęła się zastanawiać. Była

całkiem pewna, że od kiedy przenieśli się do Natchez,

z ust ojca ani razu nie padło imię Caroline czy jakiejkol

wiek innej kobiety.

A teraz całkiem niespodzianie oznajmia jej, że się

ożenił. Bez żadnego uprzedzenia, bez przygotowania...

Jak mógł jej to zrobić? Nie powinien był tak postąpić,

choćby przez wzgląd na pamięć matki. I jak mógł się

spodziewać, że Zana przyjmie tę wiadomość z zadowo

leniem. Przecież nawet rok nie minął od śmierci matki.

Szybko się pocieszył... Ciekawe skąd on wytrzasnął tę

swoją żonę? Gdy go o to spytała, Russell zbył ją

zdawkową uwagą o jakichś swoich spacerach. Zana

była jednak głęboko przekonana, że okoliczności, które

skłoniły go do zawarcia małżeństwa, musiały być

znacznie poważniejszej natury. Nie sposób było uwie

rzyć, że się przypadkowo spotkali na spacerze.

Już za dziesięć minut zaczynała następną lekcję, nie

miała więc dużo czasu, by się uspokoić i wziąć w garść.

Z trudem udało jej się skupić uwagę na nowych

krokach baletowych, które należało dziś pokazać

uczennicom Automatycznie zleciła dziewczynkom ćwi

czenia na rozgrzewkę. Przeszły gładko: te dzieci były

za małe, by zauważyć roztargnienie nauczycielki.

Zana była średniego wzrostu; przewyższała swoje

uczennice co najmniej o dwie głowy. Miała gibką kibić

tancerki i cerę tak jasną, że niemal przezroczystą. Tego

dnia nosiła różowy obcisły trykot, krótką spódniczkę

z żorżety i różowe rajstopy, które podkreślały piękną

linię jej nóg. Przypominała figurynkę, obracającą się na

wieczku pudełka z pozytywką.

Nikt nie domyśliłby się, że rajstopy przykrywają

brzydką bliznę, przecinającą jej lewe kolano, a malutki

znak na skroni jest jedynym widocznym śladem po

urazach, jakich doznała w wypadku samochodowym

Ale te zewnętrzne blizny były bez znaczenia. O wiele

gorsze pozostały na jej zranionej duszy.

By ulżyć nogom, Zana oparła się jedną ręką o fotel

i z tej pozycji obserwowała ćwiczenia swoich uczennic

przy drążku. Kolano bolało ją dziś bardziej niż zwykle.

To pewnie stres w połączeniu ze złą pogodą - powie

działa sobie. W drodze do studia widziała gromadzące

się na niebie złowróżbne chmury, ale ponieważ tutaj

nie było okna, nie miała możliwości sprawdzenia, co

się teraz dzieje na dworze. Ból w kolanie mówił jej, że

z pewnością leje. Będzie szczęśliwa, gdy lekcja się

skończy, a ona wróci do domu, wysoko ułoży nogę

i poleży tak, póki ból nie przejdzie.

Kulejąc podeszła do magnetofonu i puściła taśmę.

Rozległy się dźwięki „Walca kwiatów" Czajkowskiego.

Wsłuchując się ze wzruszeniem w melodię, na chwilę

przymknęła powieki. Gdy je podniosła, oczy miała

pełne łez. Czajkowski był ulubionym kompozytorem jej

matki. Zawsze z ogromną przyjemnością patrzyła, jak

Zana tańczy do jego muzyki.

Skarciła się w duszy za okazanie słabości. To, że nie

mogła już tańczyć na scenie Czajkowskiego, nie było

dla niej zbyt bolesną stratą. O wiele dotkliwszą była ta,

którą najwidoczniej jej ojciec już przebolał: śmierć

matki. Nie po raz pierwszy i na pewno nie ostatni

poczuła bolesny przypływ niechęci do ojca. Bardzo go

kochała, ale Russell Zachary był czasem niezwykle

irytujący...

Znów skupiła uwagę na ośmiu tańczących dziew

czynkach. To były jej najmłodsze uczennice: nie miały

jeszcze sześciu lat. Stały szeregiem, odwrócone tyłem

do lustra. W różowych trykotach, rajstopach i balet-

kach wyglądały jak miniaturowe kopie Zany. Tyle że

jedwabiste włosy Zany sięgały jej do pasa i były

kruczoczarne, zaś warkoczyki dziewczynek miały jaś

niejsze i bardziej stonowane barwy: jasnoblond, kasz

tanowe i rudawe.

Lekcja miała się już ku końcowi, gdy przez szybę,

dzielącą studio od poczekalni, Zana dostrzegła niezna

jomego mężczyznę, niecierpliwie chodzącego tam i z po

wrotem, jak to czynią ojcowie spacerujący pod drzwia

mi oddziału położniczego w oczekiwaniu na wiadomość

0 urodzeniu dziecka. Kim był ten pan? Zanie wydał się

obcy, choć sądziła, że zna rodziców swoich uczennic.

Wyglądał na okropnie rozwścieczonego.

Może córeczka, będąca jego dumą i radością, nie

otrzymała znaczącej roli podczas ostatniego występu

zespołu? - pomyślała Zana. Tatuś miał pewnie zamiar

czynić jej z tego powodu wymówki. Uczenie dzieci było

wdzięcznym zajęciem, ale miało i swoje ujemne strony.

Po bulwersującej wiadomości od własnego taty, na

pewno niepotrzebne jej było starcie z cudzym ojcem.

Kimkolwiek był ten pan, widać było, że wzbudził

zainteresowanie czekających na swoje dzieci pań. Mat

ka małej Mindy przerwała nawet robotę na drutach

I bezwstydnie mu się przyglądała, a matka Sary przy

słoniła usta ręką i szeptała coś do ucha matce Lizy.

Natchez nie było wielką metropolią. Większość rodzi

ców znała się, a nawet przyjaźniła ze sobą. Nikt jednak

nie znał nowo przybyłego mężczyzny.

Zana, mimo iż cały czas czuła na sobie spojrzenie

nieznajomego, postanowiła kontynuować zajęcia jak

gdyby nigdy nic.

- Proszę się ustawić w pozycji pierwszej - zleciła

dziewczynkom. Ramiona dzieci uniosły się, tworząc

nad głowami owal, a ich małe stopki ustawiły się

w kształcie szeroko rozwartej litery „V". Zana starała

się usilnie skoncentrować na lekcji i nie zwracać uwagi

na obcego.

Nakazując uczennicom przyjęcie drugiej pozycji,

machinalnie spojrzała w szybę i spotkała jego wzrok.

Zauważyła, że nerwowo uderza paznokciem o szkło

zegarka, jakby dając jej znać, że powinna się po

śpieszyć. O nie! - pomyślała. „Pan Niecierpliwy" będzie

musiał poczekać. Ona tu pracuje i nie ma najmniejszego

Denton Kate - Wybrała miłość.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: