lampa-z-podziemi,74.pdf

70 | ˚YCIE WEWN¢TRZNE | TO NIE BAJKA | BAÂ¡ O ALADYNIE I LAMPIE CUDOWNEJ

darowanym przez los – on i jego matka sà ludêmi czysty-

mi, prostymi, na swój sposób niewinnymi. Im wystarcza.

KtoÊ, komu nigdy nie wystarcza, komu ciàgle mało, nie

mo˝e byç obdarowany, bo ka˝dy dar przeleci przez niego

i nie zostawi po sobie nawet Êladu.

– Postawa Aladyna odbiega od tego, czego jesteÊmy Êwiadkami,

do czego jesteÊmy nakłaniani w dzisiejszym Êwiecie. Wstyd mi, ale sa-

ma si´ złapałam na myÊleniu wartoÊciujàcym: dlaczego on nie ka˝e te-

mu d˝inowi zbudowaç domu? A mo˝e chocia˝ jakiÊ sklep mógłby po-

stawiç, ˝eby pracowaç i zarabiaç? Dlaczego skoro mo˝e, nic nie zrobi,

by si´ wyrwaç ze swojego beznadziejnego ˝ycia?

– Mo˝e dla niego takie ˝ycie jest wystarczajàco do-

bre? Nie ma ambicji, by si´ Êcigaç? My si´ Êcigamy.

Od małego uczà nas, ˝e to, co mamy, jest niewystarczajà-

co dobre, ˝e to, co pochodzi z nas, ze Êrodka, jest mniej

warte ni˝ ocena innych, ˝e liczy si´ to, kto jest lepszy. Nic

dziwnego, ˝e niemal ka˝dy chciałby mieç wi´cej, ni˝ ma

– dlatego spełniajàca ˝yczenia lampa Aladyna to fetysz,

ucieleÊnienie marzeƒ Êwiata powszechnej konsumpcji.

– Dlatego to właÊnie Aladyn został przez czarownika wybrany,

by wydostaç cudownà lamp´ z podziemi?

– Czarownik wiedział, ˝e Aladyn uszanuje wuja, po-

słucha go i zrobi, co mu polecono. Wiedział, ˝e chłopak

nie jest pazerny, ˝e ma niewinne serce, wi´c da si´ zma-

nipulowaç i odda mu lamp´, da si´ zamknàç w lochach.

Ale tu si´ przeliczył.

– Mówisz niewinny, ale przecie˝ Aladyn jest te˝ nieposłuszny,

krnàbrny, nie chce mu si´ pracowaç, na wst´pie baÊni powiedziano na-

wet, ˝e własnego ojca wp´dził do grobu, przysparzajàc mu zgryzoty…

– Całe szcz´Êcie to nie hagiografia, wi´c bohater mo˝e

byç wielowymiarowy. Poza tym stawiam w cudzysłów zdanie

o wp´dzeniu do grobu jakiegokolwiek rodzica przez jakiekol-

wiek dziecko. To wersja zbyt jednostronna, by była prawdzi-

wa. Budujàce, ˝e nawet tak zwany nicpoƒ nie musi skoƒczyç

êle. To kwestia naturalnoÊci, prawdziwej prostoty i wiary we

własne marzenia. Wtedy te marzenia si´ spełnià.

– Chyba ˝e ktoÊ stanie ci na drodze. Jest taki niepoprawny po-

litycznie dowcip o trzech Murzynach, którzy mieli ka˝dy po jednym

marzeniu. Chc´ byç biały – powiedział pierwszy. Ja te˝ chc´ byç bia-

ły – rzekł drugi. A trzeci na to: a ja nie chc´, ˝eby oni byli biali. My-

Êl´, ˝e lampa Aladyna mogłaby staç si´ bombà z opóênionym zapło-

nem, gdyby dostała si´ w niepowołane r´ce. Sà ludzie, którzy nie

chcà, by innym było lepiej...

– Niektórzy ludzie chcà krzywdziç innych, bo sami

zostali skrzywdzeni, złamani, i tak si´ w tej swojej krzyw-

dzie zapiekli, ˝e stracili nadziej´ na popraw´ własnego lo-

su. Wówczas koncentrujà si´ na złorzeczeniu, na myÊle-

niu, ˝eby innym nie było lepiej. Albo by było gorzej. Chcà

si´ za swojà krzywd´ zemÊciç na całym Êwiecie. To ludzie

zgorzkniali, zrezygnowani, ale te˝ potrafià aktywnie dzia-

łaç przeciwko innym, gdy majà mo˝liwoÊci.

– Mo˝e dobrze, ˝e takiej lampy naprawd´ nie ma...

– A właÊnie ˝e jest. Ka˝dy z nas ma takà lamp´. Bo

ka˝dy ma w sobie Êwiatło, a co za tym idzie, olbrzymià si-

ł´ sprawczà.

– To znaczy?

– To działa na wielu poziomach. Najbardziej oczywisty,

choç zupełnie przez nas niedoceniany, jest poziom widzenia

cudu dnia codziennego: odkr´camy kran, płynie woda,

naciskamy włàcznik, zapala si´ Êwiatło. Mamy na swoje

Tatiana Cichocka: BaÊƒ o Aladynie, jak wszystkie „BaÊnie z ty-

siàca i jednej nocy”, jest bardzo długa, wi´c mo˝e skupmy si´ na jej

najbardziej fascynujàcym motywie: spełniajàcej ˝yczenia lampie.

Katarzyna Miller: Którà ka˝dy chciałby mieç, prawda?

O co byÊ poprosiła?

– Nie wiem... Pewnie o zdrowie i szcz´Êcie. Natomiast Aladyn

prosi o rzeczy bardzo konkretne, materialne.

– Zauwa˝yłaÊ, jak rzadko on jej u˝ywa?

– Dziwne, bo dzi´ki lampie i Aladyn, i jego matka mogli opły-

waç w dostatki, hulaç od rana do nocy, zawładnàç całym Êwiatem.

A oni jedynie chcieli nie cierpieç głodu. Nadal mieszkali w n´dznej

chacie. Dlaczego? Nie chcieli wzbudzaç zawiÊci? Bali si´?

– Jedno to si´ baç i nie chcieç si´ wyró˝niaç, by nie

wzbudzaç zawiÊci – to Êwiadczy o przezornoÊci. Drugie to

mieç poczucie, ˝e to, co si´ ma, wystarczy, z niewielkim

dodatkiem. Aladyn nie bez przyczyny jest w baÊni tym ob-

Lampa z podziemi

Kto nie chciałby mieç cudownej lampy, która spełniałaby

wszystkie ˝yczenia i potrafiła nas wyciàgnàç z najgorszych

kłopotów? To tylko z pozoru marzenie niedoÊcigłe. „BaÊƒ

o Aladynie i lampie cudownej” pokazuje, ˝e ka˝dy ma

takà lamp´ w zasi´gu r´ki – mówi Katarzyna Miller

w rozmowie z Tatianà Cichockà Ilustracja Joanna Szachowska

zwierciadło 06/07

www.zwierciadlo.pl

72 | ˚YCIE WEWN¢TRZNE | TO NIE BAJKA | BAÂ¡ O ALADYNIE I LAMPIE CUDOWNEJ

| 73

usługi d˝inów w postaci energii, obłaskawionych ˝ywiołów.

Mamy cud naszego niezwykłego umysłu. Mamy cud naszego

niezwykłego ciała. JesteÊmy niepowtarzalni, pi´kni, obdaro-

wani talentami. I co z tym wszystkim robimy? ˚yjemy wÊród

tych cudów, jakby były czymÊ najzwyklejszym na Êwiecie.

Nie doceniamy ich, nie zauwa˝amy, nie dbamy o nie, nasze

Êwiatło ledwo si´ tli albo nawet gaÊnie. Ludziom brakuje dy-

stansu, refleksji, pokory. Sà tak zaj´ci codziennà krzàtaninà,

˝e nie widzà, nie czujà. Szczególnie gdy cierpià, gdy odcina-

jà si´ od Êwiata, piel´gnujàc w sobie trudne emocje, takie jak

gniew, rozczarowanie, bezradnoÊç, nienawiÊç. Albo próbujà

osiàgnàç mityczny sukces.

– Przecie˝ próbujà w ten sposób spełniaç swoje marzenia...

– Nie. To subtelna ró˝nica, a jednak kluczowa. Próbujà

zaspokoiç swój niedosyt, a nie spełniç marzenia. Gonià za mi-

ra˝em. Poniewa˝ własne talenty, własne potrzeby, własnà

osobowoÊç, czyli wszystko to, co rozwijane w człowieku Êwie-

ci od Êrodka – czyli t´ swojà magicznà lamp´ – schowali

gdzieÊ gł´boko pod ziemià. Cz´sto nawet nie wiedzà, ˝e to,

za czym gonià, nie jest wcale ich własnym marzeniem, tylko

pewnym stereotypowym wyobra˝eniem o szcz´Êciu.

– Jak to rozró˝niç?

– Warto tak dla sprawdzenia wyobraziç sobie, ˝e ju˝

osiàgn´liÊmy to, za czym tak gonimy. I pobyç z tym stanem.

Poczuç emocje, które si´ pojawià. Zobaczyç, czy cieszymy si´

z tego, co osiàgn´liÊmy, czy na przykład z tego, ˝e inni nas

za to podziwiajà. To wa˝ne rozró˝nienie, które mo˝e nas za-

wróciç ze złej drogi.

Mówi´ moim klientom, choç nie wszyscy sà w stanie

t´ prawd´ przyjàç: Masz dwie r´ce, dwie nogi, dwoje oczu,

uszu, wszystko widzisz, słyszysz, czujesz. Wystarczy tego

u˝ywaç i byç za to wdzi´cznym, a zacznà si´ dziaç cuda.

– Co masz na myÊli?

– Wierz´ w to, ˝e nasze myÊli majà moc sprawczà,

czyli ˝e jeÊli czegoÊ zapragniesz, uwierzysz w to dosta-

tecznie mocno i działasz zgodnie z tym, to si´ spełni.

– Tak jak Aladyn, który tak wierzył w to, ˝e ksi´˝niczka zostanie

jego ˝onà, ˝e w koƒcu została... A przecie˝ to było marzenie Êci´tej

głowy. On biedak, ona w pałacu.

– JeÊli si´ tak zdarzy, ˝e rzeczywistoÊç zgadza si´ z na-

szà dobrà energià, marzenia si´ spełniajà. Ja to sobie udowod-

niłam wielokrotnie. Na niedu˝ych rzeczach na pewno.

– A co z wielkimi? Mo˝na sobie wymodliç i wyprosiç od Êwiata

przysłowiowy milion dolarów?

– Czemu nie? Pytanie, jak wysoko si´gniesz, do czego

dasz sobie prawo. JeÊli ktoÊ naprawd´ da sobie prawo do te-

go, ˝eby mieç milion dolarów, domek nad wodà, màdrego

przyjaciela, to wszystko przyjdzie. To kwestia otwartoÊci

na dobro, przepływ. Granice stwarzamy sobie sami. Rzecz

w tym, ˝eby intencje były czyste, ˝eby naprawd´ wiedzieç

jasno, co si´ chce osiàgnàç, i mieç niczym niezakłócone

byç wy˝szy ni˝ nagroda. A ludzie tego nie biorà pod uwa-

g´. Dominuje postawa roszczeniowa: chc´, chc´.

– W bajce to czarownik chce sobie przywłaszczyç lamp´, by

za jej pomocà czyniç zło. On uosabia ciemnà stron´ Aladyna.

– Ka˝dy ma w sobie takà cz´Êç. Prze˝yłam kiedyÊ Êwia-

domie spotkanie ze swojà ciemnà stronà. Na pewnym warsz-

tacie prowadzàcy zaproponował, ˝ebyÊmy spełnili jakieÊ

swoje wyobra˝enie, na które w rzeczywistoÊci nie ma szan-

sy. Koledzy z grupy mieli zagraç dla nas ka˝dà rol´. Chciałam

sprawdziç, jak to jest, kiedy ktoÊ si´ mnie jawnie boi. Wybra-

łam niepewnà siebie dziewczyn´. I kiedy ona z przera˝eniem

w oczach si´ przede mnà wycofywała, poczułam, ˝e jest we

mnie cz´Êç, której to odpowiada, przez moment było mi

z tym dobrze. Za chwil´ poczułam, ˝e ju˝ nie chc´, ˝e to mi

nie smakuje. To było dla mnie niesłychanie wa˝ne doÊwiad-

czenie, jeszcze na poczàtku mojej drogi terapeutycznej.

Wiem ju˝, nie tylko teoretycznie, ˝e we mnie te˝ mieszka

czarownik, który chce uzale˝niç kogoÊ, rozkazywaç. Ponie-

wa˝ w bezpieczny i Êwiadomy sposób si´ z tym spotkałam,

mniej mnà to rzàdzi.

– Podoba mi si´ przesłanie tej baÊni. JeÊli zapragn´, mog´

zbudowaç symboliczny pałac w jeden dzieƒ...

– Ale mo˝esz te˝ w jeden dzieƒ go straciç. W baÊni, gdy

ponownie pojawia si´ czarownik, pałac Aladyna wraz z pi´k-

nà ksi´˝niczkà znika jak sen. Czarownik zawsze gdzieÊ

w nas jest, czeka na dogodny moment. Co pewien czas biorà

w nas gór´ negatywne myÊli i uczucia: zawiÊç, brak zaufania,

frustracja, niewyra˝ony gniew, nienawiÊç do samych siebie.

Bo my czasem siebie samych nienawidzimy. To jedna z na-

szych najsilniejszych ciemnych mocy. JeÊli zdarzy si´, ˝e

przesadzimy, damy za du˝o uwagi swojej ciemnej stronie,

znika radoÊç, przestajemy widzieç t´ cudownoÊç Êwiata, wie-

rzyç w swojà sprawczà moc, doceniaç to, co osiàgn´liÊmy, co

robimy, kim jesteÊmy, jakimi ludêmi si´ otaczamy.

– Zostaje rozpacz, depresja, autodestrukcja. Słyszymy w gło-

wie: widzisz, nic ci si´ nie nale˝y. Twoje ˝ycie jest nic niewarte, inni

tyle osiàgn´li, a ty?

– Moc zła w nas – nasz krytyk, s´dzia czy oprawca

– aktywizuje si´ bez przerwy. Gdy nie stawiamy mu tamy,

zawłaszcza nas. Na szcz´Êcie przykład Aladyna pokazuje,

˝e mo˝emy z tà tendencjà w sobie walczyç i wygraç. Kto

wie, czy nie jest to najwa˝niejsze przesłanie baÊni.

– Czyli to jest te˝ baÊƒ o tym, ˝e mamy wpływ na to, których

mocy w sobie u˝ywamy, którym dajemy nad sobà i swoim Êwiatem

JeÊli ktoÊ naprawd´ da sobie prawo do tego,

˝eby mieç milion dolarów, domek nad wodà

i màdrego przyjaciela, to wszystko przyjdzie.

Granice stwarzamy sobie sami

przekonanie, ˝e to nastàpi. Czyli nie wolno mieç w sobie ne-

gacji. A wi´kszoÊç z nas ma. To tak naprawd´ nas stopuje,

to wysyła naszà lamp´ w kàt, gdzie jest zmuszona tkwiç. Ile

razy słyszymy: tak bym chciała tam kiedyÊ pojechaç, ale

w tym głosie słychaç rezygnacj´ – wiemy od razu, ˝e ta oso-

ba tam nigdy nie pojedzie. A słyszymy innà: pojad´ tam kie-

dyÊ na pewno. I jest du˝a szansa, ˝e tak si´ stanie. Niby to

marzenie i to marzenie. Ale jak˝e inne...

– Mam wra˝enie, ˝e wi´kszoÊç ludzi jest tak ska˝ona negacjà,

˝e nie grozi nam, ˝e wszyscy zacznà sami spełniaç swoje marzenia.

– Co wi´cej, ulegajàc negacji, mo˝emy własnà moc obró-

ciç przeciwko sobie. JeÊli odpowiednio cz´sto b´dziemy sobie

powtarzaç, ˝e nic nam si´ nie uda, to najprawdopodobniej tak

si´ stanie. Człowiek lubi, niestety, mieç racj´.

– Trzeba uwa˝aç, jakimi myÊlami zapełniamy swój umysł, jakie

wizje snujemy, bo jeszcze si´ spełnià....

– Stàd przestroga: obyÊ tego w złà godzin´ nie powie-

dział i uwa˝aj, czego pragniesz, bo ci si´ jeszcze spełni.

Jest takie opowiadanie o małpiej łapce, która równie˝ speł-

niała ˝yczenia. Syn był w wojsku, a rodzicom brakowało

pieni´dzy, poprosili wi´c łapk´ o trzysta funtów. Nast´p-

nego dnia je dostali: było to odszkodowanie za Êmierç sy-

na. Kiedy czegoÊ chcesz, musisz sobie zdawaç spraw´

z tego, ˝e to b´dzie kosztowało. I czasem ten koszt mo˝e

władz´. To jest wybór. Dlaczego wi´c zamiast Êwieciç jasnym Êwia-

tłem, wykorzystywaç swój potencjał, tak ch´tnie słuchamy pod-

szeptów złego czarownika?

– JesteÊmy do tych krytycznych głosów przywiàzani,

znamy je. Wià˝à si´ z naszym domem rodzinnym, z dzie-

ciƒstwem, kiedy uczyliÊmy si´, jak ˝yç i jak nas widzà in-

ni. Paradoksalnie człowiek czuje, ˝e wszystko jest na swo-

im miejscu, kiedy sobie tak sam dowala w głowie, bo ten

stan zna. I choçby był on najtrudniejszy i najbardziej bo-

lesny, czuje si´ w nim jak w domu.

– Co robiç, ˝eby tych głosów nie słuchaç?

– UÊwiadomiç sobie, ˝e to nie Êwiat nas tak gn´bi, ˝e

te głosy sà w nas samych, w naszych głowach. Gdy si´ to

widzi, mo˝na si´ temu przeciwstawiç. To kwestia podj´cia

decyzji i konsekwentnego trzymania si´ jej. Trzeba po-

wiedzieç sobie: Êwiadomie daj´ od dziÊ pierwszeƒstwo te-

mu, co jest we mnie kochajàce i ˝yczliwe. Za ka˝dym ra-

zem, gdy usłysz´ dołujàcy mnie czy oceniajàcy głos,

powiem mu stop. To mozolna praca, długotrwały proces.

Ale przecie˝ złe nawyki budowaliÊmy przez całe ˝ycie.

Trzeba si´ nauczyç piel´gnowaç w sobie dobre rzeczy, na-

wet jeÊli z poczàtku b´dà niewielkie. Warto wydobyç

z ukrycia swojà zapomnianà lamp´ i polerowaç jà... A sta-

nie si´ cud.

zwierciadło 06/07

www.zwierciadlo.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: