WIELKI PIĄTEK
W skupieniu i ciszy gromadzimy się w Wielki Piątek na sprawowaniu pamiątki męki i śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Liturgia zaprasza przede wszystkim do rozważenia biblijnego opisu męki Pańskiej, a następnie do adoracji i uczczenia Krzyża świętego. Podkreśla jednak bardziej chwałę odkupienia przez Krzyż niż poniżenia przez mękę. Wspominając śmierć Chrystusa, pamiętamy iż nie była ona dla Niego klęską i przegraną i nie była też niespodzianką, bo nieraz zapowiadał ją swoim uczniom. Śmierć Chrystusa była zwycięstwem i została opromieniona blaskiem zmartwychwstania.Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się liturgią słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej wg. Św. Jana. Po homilii następuje wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła Krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i wspólna Komunia św. Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie, eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na zawsze pozostanie gwarancją naszego zmartwychwstania, a tym samym naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostanie uroczyście przeniesione do Grobu Pańskiego.
Procesja w milczeniu udaje się do ołtarza bez krzyża i świec, kapłani klękają lub padają na twarz a wierni w tym czasie modlą się w milczeniu.
Następnie
K. ( odmawia modlitwę po której wszyscy odpowiadamy)
W. Amen.
I czytanie
Psalm- ref. Ojcze, w Twe ręce składam ducha mego.
Naoczny świadek, jedyny uczeń, który stał pod Krzyżem, święty Jan przedstawia ostatnią drogę Chrystusa, drogę krzyżową. Patrzy on na swojego Mistrza oczyma wiary. Dla niego i dla nas Ukrzyżowany jest Królem, Kapłanem, Mesjaszem, Synem Bożym i Światłością, oświecającą wszystkich szukających prawdy. Ukazuje nam przebite Boże Serce, które nie tyle chce nas osądzić, ile zbawić.
CHWAŁA TOBIE, KRÓLU WIEKÓW
Czytana jest MĘKA NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA
Homilia
Stajemy w duchu przed Chrystusem, wiszącym na ołtarzu Krzyża, na którym złożył w ofierze swoje życie za wszystkich ludzi. Podwyższony nad ziemią wszystkich pociągnął do Siebie. Dlatego modlimy się za wszystkich ludzi i za cały świat. Czynimy to posługując się modlitwą sięgającą starożytności chrześcijańskiej. Zapowiadana jest intencja, następnie wszyscy modlą się w ciszy, po której kapłan podsumowuje modlitwy zgromadzenia specjalną prośbą. Każdorazowe Amen winno być świadomym włączeniem się i osobistym potwierdzeniem.
l. ZA KOŚCIÓŁ ŚWIĘTY2. ZA PAPIEŻA
3. ZA WSZYSTKIE STANY KOŚCIOŁA4. ZA KATECHUMENÓW
5. O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN
6. ZA ŻYDÓW
7. ZA NIEWIERZĄCYCH W CHRYSTUSA
8. ZA NIEWIERZĄCYCH W BOGA
9. ZA RZĄDZĄCYCH PAŃSTWAMI
10. ZA STRAPIONYCH I CIERPIĄCYCH
Rozpoczyna się druga część dzisiejszej Liturgii - adoracja Krzyża. Odsłonięty Krzyż pragniemy z wdzięcznością uczcić. Krzyż - narzędzie śmierci- stał się znakiem zwycięstwa i naszego zbawienia. Odsłonięcie Krzyża następuje w trzech etapach, za każdym razem klęka się i w odpowiedzi "Pójdźmy z pokłonem" wyraża się wdzięczność Chrystusowi za trud naszego zbawienia. Adorując dzisiaj z szacunkiem i pobożnością Krzyż możemy uzyskać odpust zupełny.
K.0to drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata.
W. Pójdźmy z pokłonem.
PODCZAS ADORACJI:
Święty Boże, Święty mocny, Święty nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami./*3
Od powietrza, głodu, ognia i wojny, Wybaw nas Panie!(3X)
Od nagłej i niespodziewanej śmierci, Zachowaj nas Panie!(3 X )
My grzeszni Ciebie, Boga prosimy, Wysłuchaj nas Panie!(3X).
1.Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił? W czymem zasmucił albo w czym zawinił?Jam cię wyzwolił z mocy faraona, A tyś przyrządził krzyż na me ramiona.
Ludu, mój ludu...2. Jam cię wprowadził w kraj miodem płynący, Tyś Mi zgotował śmierci znak hańbiący.
Ludu, mój ludu...3. Jam ciebie szczepił, winnico wybrana, A tyś Mnie octem poił, swego Pana.
Ludu, mój ludu...4. Jam dla cię spuszczał na Egipt karanie, A tyś Mnie wydał na ubiczowanie.
Ludu, mój ludu...5. Jam faraona dał w odmęt bałwanów, A tyś Mnie wydał książętom kapłanów.
Ludu, mój ludu...6. Morzem otworzył, byś szedł suchą nogą, A tyś Mi włócznią bok otworzył srogą.
Ludu, mój ludu...7. Jam ci był wodzem w kolumnie obłoku, Tyś Mnie wiódł słuchać Piłata wyroku.
Ludu, mój ludu...8. Jam ciebie karmił manny rozkoszami, Tyś Mi odpłacił policzkowaniami.
Ludu, mój ludu...9. Jam ci ze skały dobył wodę zdrową, A tyś Mnie poił goryczą żółciową.
Ludu, mój ludu...10. Jam dał, że zbici Kanaan królowie, A ty zaś trzciną biłeś Mnie po głowie.
Ludu, mój ludu...11. Jam ci dał berło Judzie powierzone, A tyś Mi wtłoczył cierniową koronę.
Ludu, mój ludu...12. Jam cię wywyższył między narodami, Tyś Mnie na krzyżu podwyższył z łotrami.
1. Krzyżu święty, nade wszystko, drzewo przenajszlachetniejsze!
W żadnym lesie takie nie jest, jedno, na którym sam Bóg jest.
Słodkie drzewo, słodkie gwoździe rozkoszny owoc nosiło.
2. Skłoń gałązki, drzewo święte, Ulżyj członkom tak rozpiętym.
Odmień teraz oną srogość, Którąś miało z urodzenia.
Spuść lekuchno i cichuchno Ciało Króla niebieskiego.
3. Tyś samo było dostojne, Nosić światowe Zbawienie,
Przez cię przewóz jest naprawion, Światu, który był zagubion,
Który święta Krew polała, Co z Baranka wypłynęła.
4. Niesłychana to jest dobroć, Za kogo na krzyżu umrzeć,
Któż to może dzisiaj zdziałać, Za kogo swoją duszę dać?
Sam to Pan Jezus wykonał, Bo nas wiernie umiłował.
1. PANIE, TY WIDZISZ, KRZYŻA SIĘ NIE LĘKAM, * Panie, Ty widzisz,, krzyża się nie wstydzę; * Krzyż Twój całuję, pod krzyżem uklękam, * Bo na tym krzyżu Boga mego widzę.
2. Do krzyżam zwrócił wszystkie me życzenia. * Do krzyżam przybił błędnych myśli roje, * Bo z krzyża płyną promienie zbawienia, * Bo z krzyża płyną zmartwychwstania zdroje.
3. Pod krzyżem świata starty i złamany, * Pragnę już odtąd krzyż Twój w duszy nosić; * Niewoli świata pokruszyć kajdany, * Bym mógł na krzyżu, krzyża chwałę głosić.
4. Nie zasłużyłem, abyś mnie pocieszył, * Bom przez czas długi tak od Ciebie stronił; * Gdyś na mnie wołał, do Ciebiem nie spieszył, * I łez tak wiele, tak marniem roztrwonił.
5. Ach, Tyś mi podał pierwszy rękę Twoją, * Abym na krzyża mógł powrócić drogę, * A jam nią wzgardził, dziś pod krzyżem stoję, * Bo już bez Ciebie dłużej żyć nie mogę.
6. Bom znalazł w krzyżu to, com w szczęściu stracił; * Pokój i wiarę, miłość i nadzieję; * Ubogą duszę Tyś łzami wzbogacił, * Przystroił cierniem, który nie więdnieje.
1. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, na wieczne czasy bądźże pozdrowiony!
Gdzie Bóg, Król świata całego dokonał życia swojego. / x 2
2. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, na wieczne czasy bądźże pozdrowiony!
Ta sama Krew Cię skropiła, która nas z grzechów obmyła. / x 2
3. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, na wieczne czasy bądźże pozdrowiony!
Z Ciebie moc płynie i męstwo, w Tobie jest nasze zwycięstwo! / x 2
1. ZAWITAJ UKRZYŻOWANY * Jezu Chryste, przez Twe rany, * Królu na niebie, prosimy Ciebie * Ratuj na s w każdej potrzebie.
2. Zawitaj Ukrzyżowany, * Całujem Twe święte rany; * Przebite ręce, nogi w Twej męce, * Miejcie nas w swojej opiece.
CZĘŚĆ TRZECIA: KOMUNIA ŚWIĘTA
Następuje trzecia część Liturgii Wielkiego Piątku. Od Krzyża prowadzi nas liturgia do Komunii Świętej. Pragnie nam przez to powiedzieć, że między Ofiarą na Krzyżu a Eucharystią istnieje ścisły związek. Uczestniczymy zawsze w eucharystycznej Uczcie Baranka dzięki Jego ukrzyżowaniu. Komunia Święta jest pokarmem, jest owocem zerwanym z Drzewa Krzyża, z Drzewa nowego i nieśmiertelnego Życia. Za chwilę kapłan ukaże nam już nie drzewo i symbol do uwielbienia, ale samego Chrystusa, w Jego eucharystycznym i uwielbionym Ciele. Przyjmując Go upodabniamy się do Niego, także w oddaniu i codziennym posłuszeństwie Bogu Ojcu aż do śmierci.
1. ZBLIŻAM SIĘ W POKORZE i niskości swej, * Wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej * Tobie dziś w ofierze serce daje swe, * O, utwierdzaj w wierze, Jezu dzieci Twe.
2. Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak * Kto się im poddaje, temu wiary brak, * Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę. * Że w postaci Chleba utaiłeś się.
3. Bóstwo swe na Krzyżu skryłeś wobec nas. * Tu ukryte z Bóstwem Człowieczeństwo wraz. * Lecz w oboje wierząc, wiem, że dojdę tam, * Gdzieś przygarnął łotra, do Twych niebios bram.
4. Jak niewierny Tomasz, Twych nie szukam ran, * Lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan. * Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską Swą * Ożyw mą nadzieję rozpal miłość mą.
5. Ty, coś upamiętnił śmierci Bożej czas. * Chlebie żywy, życiem swym darzący nas. * Spraw, bym dla swej duszy życie z Ciebie brał * Bym nad wszelką słodycz Ciebie poznać chciał.
1. Wisi na krzyżu, Pan Stwórca nieba, Płakać za grzechy, człowiecze potrzeba.
Ach, ach, na krzyżu umiera, Jezus oczy Swe zawiera!
2. Najświętsze członki, i wszystko ciało, Okrutnie zbite na krzyżu wisiało.
Ach, ach, dla ciebie, człowiecze -Z boku Krew Jezusa ciecze.
3. Ostrą koroną skronie zranione, Język zapiekły i usta spragnione.
Ach, ach, dla mojej swawoli Jezus umiera i boli.
4. Woła i kona, łzy z oczu leje, Pod krzyżem Matka Bolesna truchleje,
Ach, ach, sprośne złości moje, Sprawiły te niepokoje.
1. O KRWI NAJDROŻSZA, o Krwi odkupienia, * Napoju życia z nieba dla nas dany! * O zdroju łaski, o ceno zbawienia, * Ty grzechowe leczysz rany!
2. Tyś w Jezusowym kielichu zamknięta, * Abyś nas wszystkich życiem napawała. * Abyś dla świata, Krwi Boska, Prześwięta, * Miłosierdzie wybłagała!
3. O Krwi najdroższa, przez Serce przeczyste, * Gdzie Twoje źródło miałaś na tej ziemi, * Cześć Tobie niesiem, dzięki wiekuiste * Z Aniołami, ze Świętymi.
1. KRÓLA WZNOSZĄ SIĘ ZNAMIONA * Tajemnica krzyża błyska, * Na nim życie śmiercią kona, * Lecz z tej śmierci życie tryska.
2. Poranione ostrzem srogim * Włóczni, co Mu bok przeszywa, * Aby nas pojednać z Bogiem, * Krwią i wodą hojnie spływa.
3. Już się spełnia wieczne słowo * Pieśni, co ją Dawid śpiewa, * Głośną na świat cały mową, * Oto Bóg królował z drzewa.
4. Drzewo piękne i świetlane, * Zdobne w cną purpurę Króla, * Z dostojnego pnia wybrane, * Święte członki niech otula.
5. O szczęśliwe, bo ramiony * Dzierżąc, waży Boskie Ciało, * Okup świata zawieszony, * I łup piekłu odebrano.
6. Krzyżu bądźże pozdrowiony, * O nadziejo Ty jedyna! * Dobrym łaski pomnóż plony, * Z grzesznych niech się zmyje wina.
7. Trójco źródłem, coś żywota, * Ciebie świat niech sławi cały, * Przez Krzyż święty otwórz wrota, * Do zwycięstwa i do chwały.
1. Bądźże pozdrowiona, Hostio żywa, W której Jezus Chrystus Bóstwo ukrywa!
Witaj, Jezu, Synu Maryi, Tyś jest Bóg prawdziwy w świętej Hostii!
2. Bądźże pozdrowione, drzewo żywota! Niech kwitnie niewinność, anielska cnota.
3. Bądźże pozdrowiony, Baranku Boży, Zbaw nas, gdy miecz Pański na złych się sroży!
4.Bądźżę pozdrowiony, Anielski Chlebie! W tym tu Sakramencie wielbimy Ciebie!
5. Bądźże pozdrowiona, święta krynico! Serce Przenajświętsze, łaski świątnico!
CZĘŚĆ CZWARTA : BOŻY GRÓB
Rozpoczyna się czwarta część Liturgii. Zgodnie z wielowiekową Tradycją na zakończenie liturgii wielkopiątkowej przenosi się Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego. Naszą uwagę kierujemy przede wszystkim na wystawiony w monstrancji Najświętszy Sakrament. Grób Pański jest wypełniony prawdziwą obecnością Chrystusa.
ŚPIEW:
1. ODSZEDŁ PASTERZ OD NAS. * Zdroje wody żywej. * Zbawca, źródło łaski, * Miłości prawdziwej, *
REF: ODSZEDŁ PASTERZ NASZ. * CO UKOCHAŁ LUD. * O JEZU DZIĘKI CI, ZA TWEJ MĘKI TRUD.
2.Gdy na krzyżu konał, * Słońce się zaćmiło, * Ziemia się zatrzęsła, * Wszystko się spełniło. *
3.Ten, co pierwszych ludzi * Złowił w swoje sidła, * Sam już w więzach leży, * Opadły Mu skrzydła. * REF: ODSZEDŁ PASTERZ NASZ. * CO UKOCHAŁ LUD. * O JEZU DZIĘKI CI, ZA TWEJ MĘKI TRUD.
4.Oto Boski Zbawca * Zamki śmierci skruszył, * Zburzył straszne odrzwia, * Duszom życie zwrócił. * REF: ODSZEDŁ PASTERZ NASZ. * CO UKOCHAŁ LUD. * O JEZU DZIĘKI CI, ZA TWEJ MĘKI TRUD.
5. Zmiażdżył władzę czarta * Mocą Bóstwa swego, * I ujarzmił pychę * Wroga piekielnego. *
MODLITWA KAPŁANA: ………………………………………
Gdy kapłan i służba liturgiczna wychodzą a SCHOLA śpiewa:
1. JEZU CHRYSTE, PANIE MIŁY, * o Baranku tak cierpliwy! Wzniosłeś na krzyż ręce swoje, * Gładząc nieprawości moje.
2. Płacz Go, człowiecze mizerny, * Patrząc jak jest miłosierny; * Jezus, na krzyżu umiera, * Słońce jasność swą zawiera.
3. Pan wyrzekł ostatnie słowa, * Zwisła Mu na piersi głowa; * Matka, pod Nim frasobliwa, * Stoi z żalu ledwie żywa.
4. Zasłona się potargała, * Ziemia rwie się, ryczy skała; * Setnik woła: Syn to Boży! * Tłuszcza wierząc w proch się korzy.
5. Na koniec Mu bok przebito, * Krew płynie z wodą obfito; * Żal nasz, dziś wyznajem łzami: * Jezu, zmiłuj się nad nami!
6
PiootrS