z dnia 26 marca 2009 r.
w sprawie metod i form wykonywania przez policjantów konwojów i doprowadzeń
Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji (Dz. U. z 2007r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.[1])) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1. Przepisy ogólne
§ 1.
1. Zarządzenie reguluje metody i formy wykonywania przez policjantów czynności służbowych w zakresie konwojów i doprowadzeń osób oraz konwojów przedmiotów niebezpiecznych albo wartościowych.
2. Czynności służbowe w zakresie konwojów i doprowadzeń mają na celu ochronę osób lub przedmiotów przed zamachem lub jakimkolwiek innym nieuprawnionym działaniem skutkującym zagrożeniem życia i zdrowia albo bezpieczeństwa i porządku publicznego.
3. Użyte w zarządzeniu określenia oznaczają:
1) konwój – zespół czynności związanych z przemieszczaniem osoby konwojowanej albo przedmiotów niebezpiecznych lub wartościowych;
2) konwój etapowy – system zbiorowego przemieszczania osób konwojowanych;
3) doprowadzenie – zespół czynności związanych z przemieszczaniem osoby pozbawionej wolności do siedziby jednostki organizacyjnej Policji lub innego miejsca wskazanego przepisami prawa lub określonego przez uprawniony organ;
4) osoba konwojowana – osoba pozbawiona wolności i zarejestrowana w ewidencji zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich lub innego ośrodka dla nieletnich, a także osoba skazana lub tymczasowo aresztowana przekazywana w ramach umów międzynarodowych;
5) osoba wymagająca szczególnego nadzoru – osoba podejrzana, oskarżona lub skazana, w związku z przestępstwem: o charakterze terrorystycznym, udziału w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa, uprowadzenia statku powietrznego lub morskiego, wzięcia lub przetrzymywania zakładników, popełnionym ze szczególnym okrucieństwem albo z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych;
6) komórka konwojowa – wydział konwojowy komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji lub Komendy Głównej Policji;
7) konwojent – policjant wykonujący konwój;
8) przedmioty niebezpieczne – broń i amunicja, materiały wybuchowe, promieniotwórcze i chemiczne, środki odurzające i psychotropowe oraz inne środki, substancje i przedmioty, które swoimi cechami i właściwościami stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego;
9) przedmioty wartościowe - krajowe i zagraniczne środki płatnicze, papiery wartościowe, metale i kamienie szlachetne oraz muzealia;
10) depozyt – przedmioty będące w posiadaniu osoby konwojowanej lub doprowadzanej;
11) depozyt zastrzeżony – przedmioty wartościowe oraz przedmioty, które swoimi cechami lub właściwościami stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa konwoju lub doprowadzenia;
12) wydarzenie nadzwyczajne – zabójstwo lub usiłowanie zabójstwa, zgon z przyczyn naturalnych, samobójstwo lub usiłowanie samobójstwa, ucieczka lub próba ucieczki, zamach na życie lub zdrowie osób uczestniczących w konwoju lub doprowadzeniu albo zamach w celu uwolnienia osoby konwojowanej lub doprowadzanej, a także zamach na konwój przedmiotów niebezpiecznych lub wartościowych.
§ 2.
1. W przypadku, gdy osoba konwojowana lub doprowadzana do zakładu karnego lub aresztu śledczego albo umieszczana w policyjnym pomieszczeniu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, nie posiada dokumentu tożsamości, należy ustalić tożsamość tej osoby i sporządzić stwierdzenie tożsamości według wzoru określonego w załączniku nr 1 do zarządzenia.
2. W przypadku konwojowania osoby przejętej w ramach umów międzynarodowych i nie posiadającej dokumentu tożsamości, stwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, sporządza kierownik jednostki organizacyjnej Policji właściwy ze względu na miejsce przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej lub policjant upoważniony przez tego kierownika.
3. Stwierdzenie tożsamości należy dołączyć do dokumentacji przekazywanej z osobą konwojowaną lub doprowadzaną, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. W przypadku, gdy tożsamość osoby umieszczonej w policyjnym pomieszczeniu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia nie została ustalona, stwierdzenie tożsamości tej osoby dostarcza się niezwłocznie po ustaleniu.
§ 3.
1. Konwój kobiety w widocznej ciąży, osoby przejawiającej objawy zaburzeń psychicznych, zatrucia alkoholem albo środkami odurzającymi lub psychotropowymi, posiadającej widoczne rany lub uszkodzenia ciała, osoby w podeszłym wieku bądź żądającej pomocy lekarskiej, realizuje się po uprzednim kontrolnym badaniu lekarskim[2]) tej osoby udokumentowanym zaświadczeniem lekarskim zawierającym informacje, czy stan zdrowia osoby badanej pozwala na transportowanie policyjnymi środkami transportu i na umieszczenie osoby badanej we wskazanym miejscu zakończenia konwoju lub doprowadzenia.
2. Jeśli podczas badania stwierdzono rany lub uszkodzenia ciała, należy domagać się opisania tych obrażeń w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1.
3. Użycie środków przymusu bezpośredniego oraz broni palnej podczas konwojów lub doprowadzeń następuje na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
4. W policyjnych środkach transportu w trakcie wykonywania konwoju lub doprowadzenia osoby, obowiązuje zakaz palenia tytoniu.
Rozdział 2. Wykonywanie konwojów osób
§ 4.
1. Konwój osób wykonują policjanci z komórki konwojowej właściwej ze względu na miejsce pobytu osoby konwojowanej albo policjanci służby kryminalnej w ramach prowadzonego postępowania przygotowawczego.
2. W przypadku braku możliwości realizacji konwoju zleconego przez sąd lub prokuratora, kierownik komórki konwojowej, o której mowa w ust. 1, występuje do właściwego komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji z wnioskiem o skierowanie do wykonania konwoju policjantów z innych komórek organizacyjnych Policji.
3. Jeżeli nie ma możliwości realizacji konwoju w sposób określony w ust. 2, należy o tym niezwłocznie powiadomić telefonicznie właściwy sąd lub prokuratora, a następnie przesłać pisemną informację o powodach nie wykonania konwoju.
§ 5.
1. Konwoje wykonuje się na podstawie:
1) pisemnego polecenia sądu, które zostało dostarczone do jednostki organizacyjnej Policji nie później niż 14 dni przed wskazanym w poleceniu terminem konwoju;
2) pisemnego polecenia prokuratora, które zostało dostarczone do jednostki organizacyjnej Policji nie później niż 7 dni przed wskazanym w poleceniu terminem konwoju.
2. Polecenia wykonania konwoju, które zostały dostarczone w terminach krótszych, niż określone w ust. 1, mogą być realizowane po wcześniejszych uzgodnieniach, jeżeli uzgodnienia te wskazują na obiektywne okoliczności uzasadniające wyjątkową pilność konwoju.
§ 6.
1. Konwój wykonuje dwóch lub większa liczba policjantów, z użyciem policyjnego środka transportu lub publicznej komunikacji kolejowej.
2. W uzasadnionych przypadkach konwój może być wykonany pieszo przez jednego policjanta lub większą liczbę policjantów.
3. W przypadku stwierdzenia w zaświadczeniu, o którym mowa w § 3 ust. 2, że stan zdrowia osoby badanej nie pozwala na jej transportowanie w sposób określony w ust. 1 lub 2, konwój powinien być wykonany z użyciem odpowiedniego środka transportu sanitarnego oraz z zapewnioną na czas przewozu obsługą medyczną.
4. Decyzję o liczbie konwojentów wykonujących konwój podejmuje kierownik komórki konwojowej lub komórki organizacyjnej służby kryminalnej prowadzącej postępowanie przygotowawcze.
§ 7.
1. Konwojenci powinni posiadać wyposażenie i uzbrojenie odpowiednie do rodzaju i okoliczności konwoju, a w szczególności:
1) kajdanki lub prowadnice;
2) broń palną i ręczny miotacz gazowy;
3) opatrunek osobisty i środki ochrony indywidualnej przed zakażeniem chorobami zakaźnymi.
2. Za właściwe wyposażenie i uzbrojenie konwojentów odpowiedzialny jest kierownik komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.
§ 8.
1. Kierownik realizującej konwój komórki organizacyjnej Policji albo wyznaczony przez niego
policjant, podczas organizacji konwoju jest obowiązany w szczególności:
1) ustalić w aktualnym miejscu pobytu osoby konwojowanej, czy nie zaistniały nagłe przeszkody w realizacji konwoju;
2) zgromadzić wszelkie dostępne informacje, mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo konwoju, w tym informacje o dotychczasowym zachowaniu się osoby konwojowanej w aktualnym miejscu pobytu;
3) określić na podstawie informacji, o których mowa w pkt 2, siły i środki niezbędne do bezpiecznego wykonania konwoju;
4) pisemnie powiadomić kierowników komórek konwojowych usytuowanych na trasie konwoju o ewentualnej możliwości przejęcia osób konwojowanych w drodze powrotnej;
5) przeprowadzić bezpośrednio przed rozpoczęciem konwoju odprawę z konwojentami.
2. Przeprowadzający odprawę, o której mowa w ust. 1 pkt 5, jest obowiązany w szczególności:
1) wyznaczyć skład konwoju oraz dowódcę konwoju;
2) przekazać dowódcy konwoju niezbędną dokumentację oraz informacje o osobach konwojowanych (również w drodze powrotnej);
3) sprawdzić konwojentów w zakresie wyposażenia, uzbrojenia i umundurowania, a także znajomości przepisów o wykonywaniu konwojów oraz użyciu przez policjantów broni palnej i środków przymusu bezpośredniego;
4) przekazać konwojentom wszelkie informacje, które mogą mieć wpływ na przebieg wykonywanego konwoju;
5) potwierdzić przeprowadzenie odprawy w książce lub w protokóle odpraw do służby konwojowej oraz sprawdzić, czy konwojenci udokumentowali przeprowadzenie odprawy w notatnikach służbowych.
3. W przypadku wykonywania przez tych samych policjantów kilku następujących po sobie konwojów w jednym dniu, odprawę można przeprowadzić bezpośrednio przed rozpoczęciem pierwszego z tych konwojów.
4. W przypadku wykonywania konwoju w czasie, w którym policjant odpowiadający za przeprowadzenie odprawy nie pełni służby, odprawę można przeprowadzić odpowiednio wcześniej, a wyposażenie, uzbrojenie i umundurowanie konwojentów sprawdza bezpośrednio przed rozpoczęciem konwoju policjant wyznaczony przez kierownika komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.
§ 9.
1. Dowódca konwoju odpowiada za przebieg i sposób wykonania konwoju, a w szczególności:
1) sprawdza zabezpieczenia w środku transportu lub wyznacza konwojenta do tego sprawdzenia;
2) sprawdza tożsamość osób konwojowanych oraz zgodność depozytów zastrzeżonych z otrzymaną dokumentacją;
3) przydziela konwojentom osoby konwojowane ze wskazaniem tych, wobec których należy stosować wzmożone środki ostrożności;
4) poleca konwojentom założyć osobom konwojowanym kajdanki lub prowadnice, zgodnie z określonymi w odrębnych przepisach zasadami stosowania tych środków przymusu bezpośredniego;
5) poleca konwojentom sprawdzać osoby konwojowane w celu ewentualnego znalezienia i odebrania przedmiotów, które swoimi właściwościami mogą spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia lub bezpieczeństwa konwoju, a w szczególności:
a) podczas przejmowania osób konwojowanych,
b) po zakończeniu widzenia lub innej czynności związanej z kontaktem osób konwojowanych z innymi osobami,
c) po wyjściu osób konwojowanych z toalety,
d) po każdorazowej utracie kontaktu wzrokowego z osobami konwojowanymi;
6) nadzoruje przemieszczanie depozytów zastrzeżonych oraz pokwitowanie ich przejęcia przy przekazywaniu osób konwojowanych;
7) sprawdza, czy osoby konwojowane otrzymały prowiant w przypadkach konwojów, których czas trwania przekracza 8 godzin;
8) zgłasza każdy wjazd konwoju na obszar województwa i wyjazd z tego obszaru dyżurnym właściwych komend wojewódzkich (Stołecznej) Policji;
9) informuje bezpośredniego przełożonego, dostępnymi środkami łączności, o każdorazowej zmianie trasy konwoju;
10) przed wyprowadzeniem osób konwojowanych ze środków transportu zapoznaje się z topografią budynku sądu lub prokuratury oraz z drogami dojścia do sali rozpraw, pokoju przesłuchań lub pomieszczeń albo miejsc przeznaczonych dla osób
konwojowanych oraz sprawdza stan i zabezpieczenie techniczne tych pomieszczeń i miejsc;
11) przekazuje uprawnionym osobom w miejscu docelowym konwoju informacje o zachowaniu się osoby konwojowanej, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo wykonywania czynności procesowych lub pobytu konwojowanego w miejscach wyznaczonych przez uprawniony organ.
2. Dowódcy konwoju zabrania się bez uzasadnionej przyczyny:
1) zatrzymywać konwój lub zmieniać trasę konwoju;
2) wykonywać lub zlecać konwojentom wykonywanie czynności nie związanych z konwojowaniem.
§ 10.
1. Dowódca konwoju może odstąpić od wykonania konwoju lub odmówić przyjęcia depozytu osoby konwojowanej, jeżeli:
1) podczas przejmowania osoby konwojowanej ujawniono nieznane wcześniej okoliczności mogące mieć negatywny wpływ na prawidłowy przebieg konwoju lub bezpieczeństwo uczestników konwoju;
2) rozmiary lub właściwości depozytu uniemożliwiają prawidłowe wykonanie konwoju albo stwarzają zagrożenie dla życia lub zdrowia osób konwojowanych lub konwojentów.
2. O odstąpieniu od wykonania konwoju dowódca konwoju niezwłocznie informuje bezpośredniego przełożonego, który powiadamia o odstąpieniu organ zlecający konwój.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, dowódca konwoju dokumentuje notatką służbową przekazywaną bezpośredniemu przełożonemu.
§ 11.
1. Konwojent jest obowiązany:
1) potwierdzić odprawę poprzedzającą konwój oraz opisać przebieg konwoju w notatniku służbowym;
2) wykonywać polecenia dowódcy konwoju;
3) sprawdzać osoby konwojowane w sytuacjach, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 5;
4) sprawdzać przed wejściem osób konwojowanych do toalet, czy nie znajdują się tam przedmioty mogące spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia człowieka lub bezpieczeństwa konwoju;
5) pouczyć osoby konwojowane, w jakich sytuacjach jest prawnie dozwolone użycie wobec tych osób broni palnej i środków przymusu bezpośredniego;
...
bodyguard68