Pedri. proc piel. OMDLENIE.doc

Kierunek: Pielęgniarstwo Licencjat II rok

Rok akademicki 2009/2010

Grupa 4

SPRAWOZDANIE Z PROCESU PIELEGNOWANIA DZIECKA W ODDZIALE PEDIATRYCZNYM

Pielęgniarska ocena stanu bio – psycho – społ. dziecka

Dane o dziecku:  Imię i nazwisko (inicjały):  N. S.

                            Data urodzenia: 29. 12. 1998 r.

                            Wiek: 12 lat

                            Płeć: dziewczynka

                            Wzrost: 141cm

                            Waga: 35 kg

Dane o rodzinie: Dziewczynka posiada rodzinę pełną, jej rodzice pracują we własnym gospodarstwie rolnym w Lidzbarku Warmińskim. Pacjentka jest dzieckiem najmłodszym, posiada czwórkę rodzeństwa – trzech braci i dwie siostry, z czego najstarszy brat wyprowadził się już z domu i ma własna rodzinę. Dziewczynka z rodzeństwa powinna mieć jeszcze dwójkę bliźniaków, jednak zmarły one po porodzie. Warunki mieszkaniowe są dobre, rodzina ma własny dom z budynkami gospodarskimi, dziewczynka ma własny pokój. Sytuacja materialna również jest dobra, jednak zależna od pór roku. Utrzymują się ze zwierząt gospodarskich i sprzedaży np. mleka oraz ze sprzedaży zboża.

Stan zdrowia członków rodziny: Nikt w domu nie cierpi na choroby przewlekłe, jednak rodzice palą.

Przebieg ciąży: Ciąża była znoszona dobrze, bez dolegliwości, matka nie chorowała w tym czasie, jednak doszło do porodu rozwiązanego cięciem cesarskim w szóstym miesiącu, z powodów nie znanych dla matki.

Stan noworodka: Z pomiarów dziecka matka pamięta jedynie masę dziewczynki, która wynosiła 1000g. Noworodek przez 2,5 miesiąca przebywał w inkubatorze, jej stan był zwykle dobry.

Odżywianie dziecka: Po wyjściu z inkubatora była karmiona mieszankami nie zawierającymi białka mleka – laktozy, gdyż dziewczynka ma skazę białkową.

Profilaktyka u dziecka: Szczepiona była według kalendarza szczepień

Rozwój dziecka: Jako, że dziewczynka była wcześniakiem, jej rozwój psychomotoryczny był opóźniony. Zaczęła chodzić w 14 miesiącu a pierwsze słowa pojawiły się w 18 miesiącu

Przebyte choroby dziecka: Przebyła świnkę i ospę wietrzną

Czynniki ryzyka chorób: Dziewczynka ma w domu kontakt ze zwierzętami (koty, psy, zwierzęta gospodarskie), jednak nie ma uczulenia na sierść czy inne alergeny

Dane o chorobie dziecka: Od ponad roku dziewczynka zgłaszała bóle głowy, nudności, osłabienia. Rodzice zgłaszali to u lekarza rodzinnego, który przepisywał leki p/bólowe, zalecał częste przebywanie na świeżym powietrzu i częste jedzenie posiłków. W ubiegłym roku doszło u dziewczynki do utraty świadomości podczas zjeżdżania na zjeżdżalni w trakcie tzw.: „Dni rodziny” – była wtedy blada, wiotka, „leciała” przez ręce. Po pierwszym omdleniu została skierowana do szpitala, gdzie stwierdzono, że dziewczynka jest niedotleniona i niedożywiona

Hospitalizacja dziecka: Data przyjęcia -  15. 01. 2010 r. o godzinie 9:51

                                         Powód: zasłabnięcie i omdlenie z utratą przytomności (omdlenie po wysiłku fizycznym na lekcji w-fu)

                                         Rozpoznanie lekarskie: omdlenie i zapaść

                                         Badania diagnostyczne:  15.01. 2010 – EKG i EEG

                                                                                     19.01.2010 – Holter EKG, zdjęcie 20. 01. 2010

                                                                                     21. 01. 2010 – rezonans magnetyczny

                                         Leki: jedynie p/bólowe

Aktualne dane dotyczące stanu somatycznego i psych – społecznego dziecka:

Stan ogólny dziecka: Dziecko wie, gdzie się znajduje, jednak z powodu długiego pobytu nie wie, jaki jest dzień tygodnia – każdy dzień jest dla niej taki sam. Jest troszkę senna, sama mówi, że to dlatego, że w szpitalu nie może się wyspać z powodu głośno zachowujących się dzieci przebywających w tej samej sali

Jej ułożenie ciała jest dowolne, porusza się sprawnie, nie ma ograniczonych ruchów.

Dziewczynka jest szczuplutka, jednak tkanka tłuszczowa jest rozłożona równomiernie.

Skóra, przydatki i błony śluzowe: Skóra jest jasna, ciepła i elastyczna, czysta, kolor blady, bez wypieków, brak obrzęków, zmian na skórze, świądu, gardło blade.

Ocena funkcji narządów:

·         Układ krążenia –  RR: 94/52 mm Hg

                                              Tętno: 94 uderzeń/min. , miarowe, dobrze wyczuwalne

·         Układ oddechowy – ilość oddechów: 17;  nie kaszle, nie zgłasza duszności

·         Układ moczowo – płciowy –  miesiączka: brak

                                                                 podczas oddawania moczu nie czuje bólu

·         Układ pokarmowy – sposób żywienia: dieta bezmleczna;   dziewczynka nie chce za bardzo jeść z powodu braku chęci i powodów bólowych (skarży się na bóle brzucha), nie wymiotuje, nie ma biegunek i zaparć

·         Układ nerwowy – jest świadoma, nie występują u niej drgawki, śpi spokojnie, ma bóle głowy ale nie gorączkuje, ma prawidłowe czucie powierzchowne (odczuwa dotyk, ból i temperaturę)

·         Układ kostno – stawowo – mięśniowy – budowa proporcjonalna, stawy ruchome, nie ma porażonych mięśni i niedowładów, nie zgłasza bólu mięśni i stawów, może stać, chodzić i siedzieć samodzielnie

·         Narządy zmysłów –  słuch prawidłowy

                                                   wzrok prawidłowy, nie nosi okularów i soczewek

Reakcje dziecka na chorobę, hospitalizację, na zabiegi diagnostyczne, leczenie i rehabilitację: Dziewczynka jest znudzona pobytem w szpitalu i chce wracać do domu. Jest otwarta, kontaktowa, lubi spędzać czas z innymi dziećmi. Nie boi się zabiegów i personelu medycznego, na zabiegi i badania chodzi bez oporów, by tylko wypisano ją do domu

Wiedza rodziny, dziecka o chorobie, terapii i rehabilitacji: Rodzina wie, co się dzieje z dzieckiem, jednak nie wie, z jakiego dokładnie powodu choruje. Są informowani o wszelkiego rodzaju zabiegach i badaniach.

Udział rodziny w opiece nad dzieckiem: Codziennie około godziny 11: 00 do dziewczynki przyjeżdża mama, która rozmawia z córką i przebywa ciągle w jej otoczeniu. Jest zmartwiona stanem dziewczynki i denerwuje się czekając aż wróci ona z badań.

Zadania pielęgniarki wynikające z funkcji terapeutycznej (diagnostyka i leczenie) i z funkcji rehabilitacyjnej:

Do celów pielęgnowania dziewczynki należy pomoc w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Z uwagi na znacznie szczupłą sylwetkę pacjentki w pierwszej kolejności podjęto działania  mające na celu doprowadzenie do regularnego spożywania posiłków. Podjęto takie działania jak: wyprowadzanie chorej na posiłki  i kontrolowanie ich spożywania. W sprawie higieny osobistej należy dopilnować, by dziewczynka nie zaniedbywała mycia się i pielęgnowania stanu jamy ustnej.

Ponadto pielęgniarka powinna utrzymywać bliższy i częstszy kontakt z pacjentką, by ta nie czuła się osamotniona w swoich dolegliwościach i by nie czuła lęku przed przeprowadzanymi zabiegami i badaniami. Jako, że dziewczynka sama chętnie nawiązuje kontakt, sytuacja jest ułatwiona. Trzeba jednak podtrzymywać tę otwartość, dzięki czemu dojdzie do odpowiedniej współpracy pomiędzy pacjentką a zespołem medycznym.

W przypadku wystąpienia bólu głowy lub brzucha, na który uskarża się chora, należy podać jej łagodne środki p/bólowe, zapewnić spokój i cicha atmosferę na sali, w której przebywa dziewczynka.

U pacjentki często dochodzi do omdleń, z tego tez powodu nie powinno się jej pozostawiać na dłuższy czas bez opieki lub obecności  osób trzecich, np. pacjentów przebywających w otoczeniu dziewczynki. Trzeba utrzymywać w sali odpowiedni mikroklimat, aby nie było tam zbyt sucho i duszno – należy wietrzyć pomieszczenie i kontrolować temperaturę, która powinna wynosić nie więcej jak 25 stopni. Należy także usunąć z otoczenia dziecka niebezpieczne przedmioty, aby w razie omdlenia nie doszło do uszkodzenia ciała i urazu.

Pielęgniarka powinna nauczyć dziewczynkę prawidłowego, powolnego wstawania z łóżka czy pozycji kucznej, aby nie doszło do nagłego wzrostu ciśnienia i omdlenia. Należy mierzyć tętno i ciśnienie krwi i oceniać kolor skóry dziewczynki (wypieki, bladość).

Ponadto do zadań pielęgniarki należy w ramach możliwości przekazanie rodzinie przebywającej z dziewczynką swojej własnej wiedzy i materiałów edukacyjnych, dzięki którym łatwiej przyjdzie im zrozumieć, na czym polegają poszczególne badania i zabiegi. Ważna jest rozmowa, wsparcie emocjonalne i przygotowanie rodziny do obserwacji dziewczynki i jej usprawniania. Istotne jest podtrzymywanie dobrego kontaktu z bliskimi pacjentki, aby możliwa była korzystna współpraca mająca na celu dobro dziecka oraz uzyskania informacji, które mogą mieć istotne znaczenie w procesie pielęgnowania i leczeniu. Dodatkowo należy tłumaczyć dziewczynce powagę prowadzonych zabiegów leczniczych i istotę badań, aby wykazywała ona chęć współpracy, nie bała się  np. wkłuć i miała świadomość, że jest to niezbędne by mogła ona powrócić do zdrowia.

Proces pielęgnowania dziecka

Ocena skuteczności podejmowanych działań pielęgniarskich:

Dzięki podjętym działaniom pielęgniarskim w dniu pełnionego dyżuru u dziewczynki nie doszło do omdlenia z utratą przytomności oraz uszkodzenia ciała na wskutek upadku.

Ponadto rozmowa z matka dziewczynki pomogła jej zrozumieć na czym polega badanie, któremu zostanie poddana jej córka, a wsparcie emocjonalne, które otrzymała umożliwiło uspokojenie się jej na czas trwania rezonansu.

Nawiązanie kontaktu z dziewczynką i przedstawienie jej istoty niebolesnych badań diagnostycznych pozwoliło na to, że pacjentka chodziła ze studentami na zlecone zabiegi i badania bez lęku oraz wykazywała chęć współpracy, by możliwe było jak najszybsze wypisanie jej ze szpitala do domu.

Dopilnowanie, by dziewczynka dokładnie się umyła i wyczyściła jamę ustną umożliwiło utrzymanie jej ciała w odpowiedniej czystości i podkreśliło wagę dbania o higienę osobistą.

Podanie kropli żołądkowych i zaproponowanie krótkiej drzemki w cichym pomieszczeniu sali pozwoliło dziewczynce odpocząć, zrelaksować się i zniwelowało ból brzucha oraz senność, która dokucza pacjentce.