Program terapii pedagogicznej.doc

PROGRAM  TERAPII  PEDAGOGICZNEJ

opracowany przez nauczycielkę

Przedszkola Samorządowego Nr 7 w Białymstoku

Urszulę Gajdzińską-Kulesza

Białystok 2008

Wstęp

                            Pojęcie terapii jest wieloznaczne. Określamy tak sposób pracy z dziećmi mający na celu rozładowanie wewnętrznych konfliktów, frustracji i napięć o charakterze emocjonalnym.

                                          Terapia pedagogiczna jako system działań wychowawczych skierowana jest na udzielenie pomocy dziecku. Tak, więc rozumienie dziecka, jego zachowań, pozwala na dobór określonej strategii pracy terapeutycznej.

                            Dysharmonie i zaburzenia rozwoju mają wyraźne tendencje do pogłębiania się w wypadkach, gdy nie podejmuje się działań terapeutycznych w zaburzonych zakresach. Dlatego też ważne jest wczesne wykrycie wszelkich odchyleń rozwojowych oraz zapewnienie odpowiedniej pomocy zmierzającej do wyrównania i korygowania tych zaburzeń, gdyż brak tych oddziaływań może stać się czynnikiem hamującym normalną aktywność dziecka lub prowadzić do nieprawidłowych i niepożądanych zachowań.

                            Obserwacja ma pomóc nauczycielce i rodzicom w lepszej organizacji procesu wychowania, wzmacniania i pomocy w trudnościach, jakie ma dziecko. Indywidualne i podmiotowe traktowanie wychowanków daje wiele możliwości harmonijnego rozwoju dzieci.

                            Zajęcia terapeutyczne w przedszkolu obejmują usprawnianie funkcji słuchowych, wzrokowych, ruchowych i ich właściwej koordynacji.

Terapia oparta jest na następujących zasadach:

                            •              integracja,

                            •              adekwatność,

                            •              tempo dostosowane do dziecka,

                            •              zasada „drobnych kroków”,

                            •              systematyczność i intensywność działań,

                            •              doprowadzenie rozpoczętej pracy do końca,

                            •              wdrażanie do samokontroli,

                            •              akceptacja, pogoda ducha,

                            •              właściwe wzmacnianie, nagroda,

                            •              eliminowanie frustracji (ocena za wkład pracy, nie za efekt),

                            •              przestrzeganie jednolitego systemu oddziaływań w przedszkolu, w domu i podczas zajęć terapeutycznych.

                            Podstawową formą aktywności małego dziecka jest zabawa. Specyficzną rolę w prowadzeniu terapii pedagogicznej spełnia nawiązywanie do aktywności zabawowo-twórczej dzieci. Umiejętne kierowanie zabawami twórczymi pozwala dziecku na rozładowanie napięć emocjonalnych, znalezienie swojego miejsca w grupie, rozbudzenie zainteresowań i poznanie własnych możliwości. Stąd zabawa, szczególnie spontaniczna, ma walory terapeutyczne. Prowadzi ona do zaspokajania potrzeb i oczekiwań dzieci. Dlatego też uważana jest za jedną z podstawowych technik pracy terapeutycznej z dzieckiem w wieku przedszkolnym.

                            Ważnym elementem pracy terapeutycznej w przedszkolu jest także rozmowa indywidualna z dzieckiem. Nauczycielka spostrzegając bierność, apatię czy wewnętrzne zamknięcie się dziecka, próbuje w warunkach wzajemnego zaufania poznać przyczyny takiego zachowania się dziecka. To zaś pozwoli jej na zorganizowanie zabawy, w której dziecko odczułoby radość tworzenia czegoś nowego, a przede wszystkim zbliżyłoby go do grupy rówieśniczej.

                            Ważnym sposobem pracy terapeutycznej jest organizowanie zabaw lub inscenizacji na podstawie tekstu literackiego oraz aktywność plastyczna.

                            Zastosowanie zabawy zarówno w pracy dydaktycznej, jak i wychowawczej powoduje, że dziecko jest mniej skrępowane, staje się bardziej otwarte, ufne, chętnie uczestniczy w działaniach edukacyjnych, z łatwością i chęcią przyswaja przekazywaną mu wiedzę i umiejętności.

                            Powinnością nauczyciela jest natomiast stymulowanie, wspieranie i inicjowanie rozwoju potrzeb i oczekiwań dzieci związanych z poznawaniem świata, potrzebą aktywności oraz próbą urzeczywistnienia tych oczekiwań w aktywności zabawowej dzieci.

Podczas wykonywania wszystkich proponowanych ćwiczeń należy pamiętać o tym, aby:

                            •              stopień trudności zadania dostosowany był do aktualnych możliwości dziecka,

                            •              zakres podpowiedzi był dostosowany do aktualnych możliwości dziecka i zmniejszany w miarę jego rozwoju,

•              w czasie jednego zajęcia wykonywać kilka ćwiczeń z różnych kategorii, które będą przeplatane ćwiczeniami    relaksacyjnymi,

                            •              powtarzać ćwiczenia tak długo, aż dziecko będzie potrafiło wykonać je prawidłowo i samodzielnie,

                            •              stosować system nagród rzeczowych i społecznych (pochwały).

Cel i zadania

                            Nadrzędnym celem terapii jest wspomaganie rozwoju dziecka. Rozumiemy przez to usprawnianie funkcji psychomotorycznych, wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach, rozwijanie samodzielności, budowanie wiary we własne siły oraz korygowanie odchyleń od normy.

Zadania:

                            •              stymulowanie rozwoju intelektualnego dziecka,

                            •              integracja dziecka z grupą rówieśniczą,

                            •              rozwijanie wyobraźni, myślenia, aktywności twórczej,

                            •              kształtowanie umiejętności samodzielnego działania dziecka,

                            •              budzenie wrażliwości estetycznej,

                            •              rozwijanie umiejętności komunikowania się,

                            •              kształtowanie umiejętności wyrażania przez dziecko własnych uczuć, przeżyć, spostrzeżeń.

Metody

                            Podczas pracy z dzieckiem zastosuję metody wspierające i stymulujące naturalny rozwój dziecka oraz angażujące wiele zmysłów: słuch, wzrok, dotyk. Będą to m.in. metody:

                            •              ćwiczeń,

                            •              zadań stawianych do wykonania,

                            •              słowne, np.: zagadki, objaśnienia, rozmowa, opowiadanie,

                            •              oglądowe, np.: pokaz, obserwacja,

                            •              metody aktywizujące:

                            1.              metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz,

                            2.              metoda P. Dennisona – kinezjologia edukacyjna,

                            3.              pedagogika zabawy,

                            4.              techniki relaksacyjne.

USPRAWNIANIE FUNKCJI WZROKOWYCH