Księga I (16) o żałosnej śmierci sławnego Bolesława
W tym fragmencie opisane zostały ostatnie chwile życia króla Bolesława Chrobrego. Na początku autor stawia tego władcę za wzór prawego i wspaniałego rycerza. Bolesław, czując zbliżającą się śmierć, zgromadził wokół siebie "swoich książąt i przyjaciół" i przekazał im swe rady i zarządzenia dotyczące kierowania krajem po jego odejściu. Przepowiada też, że po jego zgonie mogą spaść na ród królewski i cały naród różne nieszczęścia, ale w przyszłości wyjdzie z jego rodu władca potężny i prawy - Bolesław Krzywousty. Po śmierci Chrobrego zapanował w państwie wielki smutek. Autor wyraża tu też swoją żałość spowodowaną odejściem szlachetnego władcy.
Pieśń o śmierci Bolesława
Rozpoczyna się wezwaniem skierowanym do ludu, zwołującym wszystkich na pogrzeb króla. Autor stwierdza dalej, iż wraz z Chrobrym zniknęły z ziemi jego sława, męstwo i moc, pozostał natomiast jedynie żal. W trzeciej zwrotce wzywa naród do współczucia ojczyźnie z powodu jej opuszczenia i żałoby.
Zaczyna się księga trzecia dziejów Bolesława III
Anonim opisuje tu oblężenie Głogowa przez wojska niemieckie, dowodzone przez cesarza Henryka IV. Pomimo silnego naporu atakujących, głogowianie dzielnie się bronią. Opisane są różne sposoby i rodzaje broni, jakich używały walczące strony. Bolesław Krzywousty w tym czasie nękał wojska niemieckie, nie pozwalając im zdobyć pożywienia ani odpocząć. W końcu cesarz uznał, że nie uda mu się zdobyć grodu i odszedł ze swymi wojskami w stronę Wrocławia.
s_zbyszek