Roberts Nora - Bracia z klanu MacGregor 01 - Daniel.pdf - monalisaxxx7

NORA ROBERTS

BRACIA Z KLANU MACGREGOR

TOM PIERWSZY

DANIEL

Z DZIENNIKÓW DANIELA DUNCANA MACGREGORA

Kiedy człowiek prze Ň yje tyle łat co ja, czas mija mu coraz szybciej. Pory roku

zmieniaj Ģ si ħ jak w kalejdoskopie, dzie ı goni za dniem. Ani si ħ obejrzysz, jak przychodzi zima,

po niej lato, potem znowu zima, i tak w koło. Dlatego uwa Ň am, Ň e nie wolno marnowa ę ani

chwili. Trzeba cieszy ę si ħ Ň yciem w całej pełni, smakowa ę ka Ň d Ģ jego minut ħ . Kiedy miałem

trzydzie Ļ ci lat, my Ļ lałem dokładnie tak samo.

W ostatnich latach nie brakowało mi powodów do rado Ļ ci. Widziałem, jak czworo z

moich ukochanych wnucz Ģ t zakochuje si ħ szcz ħĻ liwie, a potem zakłada rodziny. Najpierw

Laura, po niej Amelia, wreszcie Maks. Wszyscy znale Ņ li swoj Ģ drug Ģ połow ħ i zaznali

szcz ħĻ cia, jakie mo Ň e da ę spełniona miło Ļę . Tylko dlaczego, u licha, tak długo trwało, zanim

zrozumieli t ħ oczywist Ģ prawd ħ , Ň e bez rodziny człowiek jest nikim?

Jedno jest pewne - gdyby nie ja, wci ĢŇ jeszcze chodziliby po tym Ļ wiecie sami jak

palec i nawet nie pomy Ļ leli o tym, Ň e ju Ň najwy Ň sza pora uradowa ę moje oczy widokiem

zdrowych, rumianych prawnuków. Całe szcz ħĻ cie trzymałem r ħ k ħ na pulsie i dzi ħ ki temu moja

Anna ma teraz kogo przytula ę i rozpieszcza ę . I czy oczekuj ħ słówka podzi ħ kowania? Nie,

absolutnie nie! Tak długo, jak Bóg pozwoli mi decydowa ę o losach mojej rodziny, b ħ d ħ

wypełniał obowi Ģ zki, nie licz Ģ c na niczyj Ģ wdzi ħ czno Ļę . Po to jestem, Ň eby dba ę o szcz ħĻ cie

najbli Ň szych.

Ju Ň miałem nadziej ħ , Ň e po tylu wspaniałych Ļ lubach moje pozostałe wnuki wezm Ģ

dobry przykład z rodze ı stwa i kuzynów. Ale sk Ģ d Ň e, ani im to w głowie! Swoj Ģ drog Ģ , nie

byliby MacGregorami, gdyby nie upierali si ħ przy swoim. I dobrze, takich wła Ļ nie ich

kocham. Co oczywi Ļ cie nie znaczy, Ň e b ħ d ħ przygl Ģ dał si ħ bezczynnie, jak marnuj Ģ swoje

najlepsze lata, Ň yj Ģ c samotnie albo, co gorsze, wikłaj Ģ c si ħ w głupie zwi Ģ zki. Pomogłem trzem

moim wnuczkom znale Ņę drog ħ do ołtarza, doprowadziłem tam pierwszego wnuka, to i

poradz ħ sobie z reszt Ģ towarzystwa. A Ň e niektórzy kr ħ c Ģ nosem i mówi Ģ , Ň e niepotrzebnie si ħ

wtr Ģ cam? Ba! Co zrobi ę . Po to człowiek przez całe Ň ycie nabiera m Ģ dro Ļ ci i do Ļ wiadczenia,

Ň eby w odpowiednim czasie podzieli ę si ħ tym bezcennym skarbem z innymi. I to ma by ę

w Ļ cibstwo?

Bez wzgl ħ du na to, co sobie ró Ň ni gadaj Ģ , doszedłem do wniosku, Ň e czas zaj Ģę si ħ

moim wnukiem Danielem Campbellem MacGregorem. Bystry z niego chłopak, zadziorny, z

temperamentem. A do tego jaki przystojny! Powiem nieskromnie, Ň e prócz imienia,

odziedziczył po mnie tak Ň e urod ħ . Nic wi ħ c dziwnego, Ň e kobiety lec Ģ na niego jak muchy do

miodu i w tym cały ambaras. Mówi Ģ , Ň e od przybytku głowa nie boli, ale to nie zawsze

prawda. Poza tym ilo Ļę nie zawsze znaczy jako Ļę , niestety! Nie byłbym jednak sob Ģ , gdybym

nie znalazł na to sposobu.

Daniel jest artyst Ģ i wszystko wskazuje, Ň e chłopak ma prawdziwy talent. Co prawda

ja sam niewiele rozumiem z jego malarstwa, za to inni wr ħ cz przeciwnie, bo odniósł du Ň y

sukces i stał si ħ bardzo popularny w Ļ ród znawców sztuki. Do pełni szcz ħĻ cia brakuje mu ju Ň

tylko odpowiedniej kobiety, z któr Ģ mógłby podzieli ę si ħ swoim sukcesem. A gdyby jeszcze po

jego pracowni zacz ħ ły biega ę dzieciaki, cz ħĻ ciej odrywałby si ħ od sztalug. Do tego trzeba

oczywi Ļ cie odpowiedniej partnerki, dziewczyny z klas Ģ , charakterem, ambicjami, no i

oczywi Ļ cie wła Ļ ciwym pochodzeniem. Dawno ju Ň tak Ģ znalazłem. Jeszcze w czasach, kiedy

obydwoje z Danielem byli małymi brzd Ģ cami. Czekałem cierpliwie, a Ň wreszcie nadeszła

pora, Ň eby działa ę .

Najwa Ň niejsze, by zachowa ę dyskrecj ħ , bo z moim Danielem trzeba bardzo uwa Ň a ę .

Twarda z niego sztuka, lubi skaka ę i wierzga ę jak rozbrykany Ņ rebak. Kate mu si ħ i Ļę w lewo,

a on daje susa w prawo. Taka ju Ň jego buntownicza natura. Zdaje si ħ , Ň e rekompensuje sobie

wszystkie wyrzeczenia dzieci ı stwa, gdy jako syn prezydenta musiał przestrzega ę niezliczonej

ilo Ļ ci nakazów i zakazów.

Po to s Ģ wypróbowani przyjaciele, Ň eby od czasu do czasu skorzysta ę z ich pomocy.

Mam nadziej ħ , Ň e jedna z moich starych znajomych pomo Ň e mi popchn Ģę Daniela we

wła Ļ ciwym kierunku i przypilnowa ę , Ň eby nie zboczył Z kursu. Oczywi Ļ cie wszystko po cichu i

dyskretnie. Niech chłopak my Ļ li, Ň e sam sobie sterem. Jedna z dewiz m Ģ drego człowieka

nakazuje, by nigdy nie domaga ę si ħ podzi ħ kowa ı . Najwa Ň niejsze s Ģ wyniki.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Przez wysokie okna wpadały promienie sło ı ca, w których wirowały drobinki złotego

pyłu. Szerokie smugi Ļ wiatła kładły si ħ jasnymi plamami na drewnianej podłodze. Po Ļ rodku

jednej z takich Ļ wietlistych plam stał młody m ħŇ czyzna i wpatrywał si ħ ze skupieniem w

rozpi ħ te na sztalugach płótno, gdzie agresywna purpura zmagała si ħ z gł ħ bokim szafirem.

Podchodził co chwila do swojego obrazu, wyci Ģ gał energicznie dło ı uzbrojon Ģ w p ħ dzel, ale

zaraz cofał j Ģ niecierpliwie.

Szybkie, zdecydowane ruchy i smukła, silna sylwetka przywodziły na my Ļ l bardziej

antycznego wojownika ni Ň współczesnego malarza. Posługiwał si ħ p ħ dzlem jak no Ň em albo

mieczem. Szerokie barki, w Ģ skie biodra i długie mocne nogi zdradzały fizyczn Ģ sił ħ , skupiona

twarz odznaczała si ħ niepokoj Ģ c Ģ dziko Ļ ci Ģ . M ħŇ czyzna miał regularne rysy, cho ę ostre ko Ļ ci

policzkowe były wyra Ņ nie zaznaczone, pełne usta mocno zaci Ļ ni ħ te. Przymru Ň one

jasnoniebieskie oczy kryły w sobie jakby wieczny chłód lodowca. Ich intensywny kolor

kontrastował z kasztanowym odcieniem faluj Ģ cych, długich włosów. Niesforne pasma co

chwila wpadały mu do oczu, wi ħ c odgarniał je szorstkim ruchem, napinaj Ģ c przy tym mi ħĻ nie

ramion, które wyłaniały si ħ spod wysoko podwini ħ tych r ħ kawów znoszonej d Ň insowej

koszuli.

Poplamione farb Ģ szczupłe dłonie dr Ň ały nerwowo, kiedy p ħ dzel atakował gwałtownie

kolejne fragmenty zagruntowanego płótna. Bose stopy nerwowo uderzały o deski podłogi,

wystukuj Ģ c na nich rytm, niczym w jakim Ļ ta ı cu wojennym.

Dla m ħŇ czyzny malowanie było wła Ļ nie wojn Ģ , zaci ħ t Ģ walk Ģ z samym sob Ģ i

emocjami. W jego wyobra Ņ ni a Ň kipiało od burzliwych uczu ę . Pasja mieszała si ħ z

po ŇĢ daniem, zachłanno Ļę z wiecznym głodem wra Ň e ı . Przelewanie tego kł ħ bowiska emocji

na płótno przypominało rozgrywanie zaci ħ tej bitwy. Kiedy malarza ogarniało natchnienie,

jego determinacja, aby wygra ę t ħ walk ħ , brała gór ħ nad wszystkim. Malował wtedy w

całkowitym zapami ħ taniu, głuchy na ryk ostrego rocka, który dudnił w ogromnej pracowni.

Stał przy sztalugach a Ň do wyczerpania, póki nie poczuł, Ň e ramiona bol Ģ go ze zm ħ czenia, a

kark sztywnieje od wielogodzinnego wysiłku. Kiedy za Ļ natchnienie mijało, nie zbli Ň ał si ħ do

zacz ħ tego obrazu przez całe dni, a nawet tygodnie. Dlatego ci, którzy go znali, nigdy nie

odmawiali mu wielkiego talentu, ale ganili za całkowity brak dyscypliny.

Roberts Nora - Bracia z klanu MacGregor 01 - Daniel.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: