Rudolf Steiner
EGIPSKIE MITY I MISTERIA
WYDAWNICTWO GENESIS
Rudolf Steiner: „Egipskie mity i misteria"
Wykłady wygłoszone 2-14.09.1908 r. w Lipsku (tom GA106 w katalogu Dzieł Zebranych Rudolfa Steinera)
Tytuł oryginału:
„Agyptische Mythen und Mysterien im Verhaltnis zu den wirkende Geisteskraften der Gegenwart"
Redakcja: Michał Waśniewski
Skład: ADYER Gdynia
Projekt okładki: Zdzisław Krause
Ilustracja na okładce: Ninetta Sombart
Translation Copyright © Wydawnictwo GENESIS Pierwsze wydanie w języku polskim
Copyright © Rudolf Steiner-NachlaBverwaltung, Donfech/Schweiz
Copyright © for the Polish edition by Wydawnictwo GENESIS, Gdynia 1996
ISBN-83-86132-11-6
Wydawnictwo GENESIS
81-401 Gdynia, ul.Świętojańska 130/9
tel.,fax: 20-27-75
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien ograniczać się do mówienia o tym tylko tym, którzy również
widzą świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe stówa do wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które
obchodzą każdego człowieka. Co więcej, wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może stać
się „ człowiekiem" w prawdziwym tego słowa znaczeniu.
SPIS TREŚCI
Wykład I, Lipsk, 2.09.1908 ....................... 9
Prawo reinkarnacji. Kultury poatlantyckie, powiązania poszczególnych epok. Odbicie kultury egipskiej w
naszych czasach.
Wykładll, 3.09.1908 ......................... 19
Tworzenie się Ziemi. Słońce, Księżyc i Ziemia jako jedno ciało. Oddzielenie się Słońca i Księżyca.
Świadomość w okresie atlantyckim. Odzwierciedlenie kos,-, nucznych zdarzeń w religijnych poglądach
kultur poatlantyckich.
Wykład III, 4.09.1908 ......................... 31
Ludzkość pod koniec kultury atlantyckiej i w czasach poatlantyckich. Świadomość Aliantów. Postać
człowieka w czasie Atlantydy. Atlantyckie szkoły wtajemniczenia.
Wykład IV, 4.09.1908 ......................... 41
Duchowy obraz człowieka na początku rozwoju Ziemi. Wtajemniczenie prain-dyjskie. Uczniowie Manu.
Oddzielenie się planet. Stosunek nauczycieli do uczniów w okresie indyjskim, egipskim i greckim.
Wykład V, 7.09.1908 ..................:....... 52
Okres polarny. Światło jako szata miłości. Okres hiperborejski. Oddzielenie się Słońca. Ziemia wodna i
człowiek jako istota wodna. Okres lemuryjski. Oddzielenie się Księżyca od Ziemi. Światło i powietrze;
Ozyrys i Tyfon.
WykładYI, 8.09.1908 ......................... 62
Oddziaływanie sił Słońca i Księżyca na człowieka. Mit o Ozyrysie. Oddziaływanie Ozyrysa i Izydy.
Powstanie płci. Oddziaływanie Morusa.
Wykład VII, 9.09.1908 ........................ 70
Legenda o Ozyrysie. Postać człowieka w okresie polarnym. Powstanie królestwa zwierząt. Okres
hiperborejski i lemuryjski. Związek Zwierzyńca z postacią człowieka.
Wykład VIII, 10.09.1908 ........................ 79
Stopniowy rozwój postaci człowieka. Wydzielenie się form zwierzęcych. Ryby jako symbol pierwszych
chrześcijan. Wpływ sił Słońca i Księżyca na postać człowieka. Cztery typy ludzkie na Atlantydzie. Mity
jako przedstawienie realnych faktów.
Wykład IX, 11.09.1908 ......................... 90
Oddziaływanie duchów Słońca i Księżyca jako sił Ozyrysa i Izydy. Stan snu i Czuwania człowieka w
okresie lemuryjskim i atlantyckim. Kultura indyjska: świat jako maja. Kultura perska: świat fizyczny jako
obszar pracy. Kultura egipsko-chaldejsko-babilońska: świat jako pismo Bogów.
Wykład X, 12.09.1908 ........................ 102
Stare sagi jako obraz faktów kosmicznych i wydarzeń między śmiercią a nowymi narodzinami.
Zaciemnienie duchowej świadomości człowieka i możliwość jej rozjaśnienia przez wtajemniczenie.
Prorocza świadomość wtajemniczonych. Greckie sagi jako podźwięk faktów przedstawionych w obrazach
przez wtajemniczonych.
Wykład XI, 13.09.1908 .............. v .,,...... 117
Istota egipskiego wtajemniczenia. Kosmiczna wiedza egipskich hierofantów. Dzisiejsze materialne
postrzeganie tego, co kiedyś widziano w sposób duchowy. ' Znaczenie Chrystusa dla dusz ludzi
zmarłych.
WykładXII, 14.09.1908 ....................... 131
Odbicie ducha w greckiej sztuce. Duch jako niewolnik materii w dzisiejszych czasach. Impuls Chrystusowy
jako przezwyciężenie materii. „Droga ojców" i „droga bogów" u dawnych Egipcjan. Izyda jako dusza ludu
egipskiego. Faraon jako syn Ozyrysa i Izydy. Odżywanie w naszych czasach tego, co niegdyś przeżywała
dusza pomiędzy śmiercią a nowymi narodzinami.
Kiedy pytamy się, czym powinna być dla ludzi wiedza duchowa, to na podstawie różnych odczuć,
wytworzonych w tej dziedzinie w czasie naszej pracy, zawsze znajdujemy w duszy odpowiedź: Wiedza
duchowa powinna być drogą do wyższego rozwoju ludzkości, do człowieczeństwa w nas samych.
Dla każdego myślącego i odczuwającego człowieka oznacza to postawienie sobie jasnego celu
życiowego, który zawiera dążenie do osiągnięcia najwyższych ideałów, ale równocześnie oznacza rozwój
najważniejszych, najgłębszych sił naszej duszy. Najlepsi ludzie stawiali sobie pytanie: Jak we właściwy
sposób rozwinąć to, co dane jest człowiekowi w założeniu? Na pytanie to dawano najróżniejsze
odpowiedzi. Trudno jednak znaleźć krótszą i bardziej zwartą od tej, jaką dał Goethe w „Tajemnicach".
,2przemocy, która Wszystkie istoty ciemięży, wyswobodzą się ten, kto się przezwycięży "
Słowa te zawierają wielką mądrość. Tkwi w nich głęboki sens. Jasno i dobitnie wyrażają zasadę rozwoju.
Zawsze bowiem chodzi o to, aby człowiek rozwinął swoje wewnętrzne poznanie dzięki temu, że
przekroczy samego siebie, że wzniesie się niejako ponad siebie. Dusza, która się przezwycięży, znajdzie
drogę, która wydźwignie ją wzwyż, a tym samym doprowadzi do najwyższych ludzkich wartości.
Powinniśmy pamiętać o tym wzniosłym celu badań duchowych, kiedy zamierzamy rozpatrywać temat,
którym będziemy się teraz zajmować. Wyprowadzi on nas poza zwyczajny horyzont życia ku sprawom
wielkim. Jeżeli mamy się tym zająć, musimy spojrzeć na bardzo długi okres czasu, który rozciąga się od
epoki dawnego Egiptu aż po nasze czasy. Musimy ogarnąć wzrokiem tysiąclecia. A to, co chcemy zdobyć,
rzeczywiście powinno wiązać się z tym, co działaniem swoim wnika w najbardziej wewnętrzne dziedziny
życia naszej duszy. Tylko pozornie wydaje się nam, że człowiek dążąc do wyżyn życia oddala się od
spraw, które są mu bezpośrednio bliskie. W rzeczywistości dzięki temu dążeniu dochodzi do zrozumienia
codziennych spraw. Gdy człowiek wydźwignie się ponad troski dnia, ponad
to, co przynosi dzień powszedni i skieruje wzrok ku wielkim wydarzeniom historii świata i ludów, znajdzie
to, czego dusza strzeże jako największego dobra. Może si...
Dziweusz