Hydrokortyzon.doc

Hydrokortyzon

hydrocortisone
antipruriticum, hormonum sive analogum
D07AA, H02AB, S01BA

Działanie: Główny kortykosteroid kory nadnerczy otrzymywany syntetycznie. W stężeniu fizjologicznym zapewnia równowagę metaboliczną gospodarki białkowo-węglowodanowej, zwiększa wytwarzanie glikogenu i rozpad białek w wątrobie, a także powoduje mobilizację tłuszczów i zwiększenie stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w osoczu. Wykazuje niewielką aktywność mineralokortykosteroidową: zatrzymuje w organizmie sód i chlor, zwiększa wydalanie wapnia, potasu i fosforu z moczem. Przejściowo hamuje podwzgórze i przysadkę. W większych stężeniach wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i przeciwświądowe. Wpływa objawowo na rozwój zapalenia, nie działając na przyczynę. Zmniejsza gromadzenie się leukocytów i ich adhezję do śródbłonka, hamuje proces fagocytozy i rozpad lizosomów, zmniejsza liczbę limfocytów, eozynofili, monocytów, blokuje zależne od IgE wydzielanie histaminy i leukotrienów. Hamuje syntezę i uwalnianie cytokin: interferonu gamma, interleukin IL-1, IL-2, IL-3, IL-6, TNF-a, GM-CSF. Hamując aktywność fosfolipazy A2 poprzez lipokortynę, nie dopuszcza do uwalniania kwasu arachidonowego, a w konsekwencji do syntezy mediatorów zapalenia (leukotrienów i prostaglandyn). Hamuje przepuszczalność naczyń kapilarnych, zmniejsza obrzęk. Hamuje procesy immunologiczne i wytwarzanie przeciwciał. Pobudza wydzielanie żołądkowe. Stosowany miejscowo wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwuczuleniowe, przeciwobrzękowe i przeciwświądowe. Wchłania się dobrze w przewodzie pokarmowym, osiągając maksymalne stężenie w surowicy krwi po 1 h. W ponad 90% wiąże się z białkami osocza. Działanie lecznicze utrzymuje się przez 6 h, a t1/2 wynosi 1,5 h. Hydrokortyzon nie przenika przez łożysko i barierę krew-mózg. Wydalany jest głównie z moczem.

Wskazania: Dawki fizjologiczne stosuje się w leczeniu substytucyjnym pierwotnej i wtórnej niewydolności kory nadnerczy, niedoczynności przysadki, zespole Nelsona (po adrenalektomii) oraz we wrodzonym przeroście nadnerczy. Leczenie pozasubstytucyjne obejmuje różne postacie wstrząsu, choroby o etiologii autoimmunologicznej, choroby alergiczne (m.in. astma oskrzelowa, kontaktowe i atopowe zapalenie skóry, odczyny polekowe, alergiczny nieżyt nosa), hiperkalcemię (np. w przebiegu chorób nowotworowych), plamice małopłytkowe, autoimmunologiczną niedokrwistość hemolityczną, erytroblastopenię, wrodzoną niedokrwistość hipoplastyczną, leczenie paliatywne chłoniaków i białaczek u dorosłych, leczenie ostrych białaczek u dzieci, ostrą fazę lub zaostrzenie chorób reumatoidalnych, pęcherzycę, zespół Stevensa i Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, łuszczycę oraz ciężkie łojotokowe zapalenie skóry. Hydrokortyzon ma także zastosowanie w leczeniu zespołu nerczycowego, ostrego reumatycznego zapalenia m. sercowego, tocznia rumieniowatego trzewnego, zapalenia wielomięśniowego, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego i Crohna (w ostrej fazie), sarkoidozy objawowej, opornego na leczenie zespołu Löfflera, berylozy, zachłystowego zapalenia płuc, gruźlicy opon mózgowo-rdzeniowych oraz innych ciężkich postaci gruźlicy: wysiękowego gruźliczego zapalenia błon surowiczych, ciężkiej gruźlicy prosówkowej, rozległego gruźliczego zapalenia płuc (równocześnie z leczeniem swoistym), włośnicy, ciężkich chorób alergicznych i zapalnych oczu zarówno ostrych, jak i przewlekłych. Leczenie miejscowe: ostre stany zapalne pochodzenia uczuleniowego, ukąszenia owadów, zaniedbane zmiany łuszczycowe i łuszczyca skóry owłosionej, liszaj rumieniowaty, rumień wielopostaciowy, łojotokowe zapalenie skóry, liszaj płaski z nasilonym świądem, oparzenia I i II°, skórne odczyny polekowe.

Przeciwwskazania: Nie ma przeciwwskazań do terapii substytucyjnej. Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na składniki preparatu. W długotrwałym leczeniu względnymi przeciwwskazaniami są: czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zapalenie uchyłka jelita grubego, zaawansowana osteoporoza, cukrzyca, grzybice narządowe, czynna gruźlica - z wyjątkiem sytuacji, o których mowa we wskazaniach, ostre choroby wirusowe, stany psychotyczne, zapalenie węzłów chłonnych po szczepieniu BCG, jaskra, zespół Cushinga, nadciśnienie tętnicze, zakrzepy żylne, miastenia, trądzik, zmiany skórne wokół ust. Hydrokortyzonu nie należy stosować 8 tyg. przed szczepieniami ochronnymi i 2 tyg. po nich. W ciężkich zakażeniach i gruźlicy hydrokortyzon można stosować wyłącznie równolegle z leczeniem przyczynowym.

Interakcje: Osłabia działanie leków przeciwzakrzepowych i przeciwcukrzycowych. Nasila działanie toksyczne glikozydów naparstnicy, w skojarzeniu z saluretykami zwiększa utratę potasu z moczem. Równoległe stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych powoduje wzrost ryzyka wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego. Barbiturany, fenytoina, ryfampicyna, efedryna osłabiają działanie hydrokortyzonu. Uwaga: przewlekłe stosowanie miejscowe na dużej powierzchni skóry może powodować wystąpienie takich samych reakcji, jak po podaniu p.o. lub i.v.

Działanie niepożądane: Podawanie dawek substytucyjnych odpowiadających dobowej produkcji hydrokortyzonu nie wywołuje objawów niepożądanych. Podczas stosowania przewlekłego w dawkach pozasubstytucyjnych (większych) mogą występować: nadmierne zwiększenie masy ciała, sylwetka cushingoidalna, twarz księżyca w pełni, osłabienie siły mięśniowej, osteoporoza, nadciśnienie tętnicze, hiperglikemia, zaburzenia wydzielania hormonów płciowych (zaburzenia miesiączkowania, hirsutyzm, impotencja), zahamowanie czynności hormonalnej i zanik kory nadnerczy, rozstępy skórne, trądzik posteroidowy, wybroczyny krwawe, opóźnienie gojenia ran, jaskra, zaćma, depresja lub euforia, owrzodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki, aseptyczne zapalenie kości, zatrzymanie wody i sodu w organizmie, obrzęki, utrata potasu, zasadowica hipokaliemiczna, zaburzenia immunologiczne, zwiększona podatność na zakażenia, zakrzepica, zapalenie naczyń, wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego, bóle i zawroty głowy, drgawki. U dzieci leczonych steroidami obserwuje się opóźnienie wzrostu. Po stosowaniu miejscowym: lokalne podrażnienie, zaniki skóry, teleangiektazje, rozstępy skórne, trądzik, hipo- lub hiperpigmentacja.

Ciąża i laktacja: Kategoria C. Nie stosować w dawkach pozasubstytucyjnych w ciąży i okresie karmienia piersią.

Dawkowanie: Indywidualne, w zależności od potrzeb i stanu chorego. P.o. W ostrych stanach zapalnych 60-120 mg/d, w przewlekłym leczeniu substytucyjnym 20-30 mg /d w jednej dawce rano lub 20 mg rano i 10 mg między godziną 15-16 (zgodnie z dobowym rytmem wydzielania hormonu); u dzieci 15-20 mg/m2 pc./d w dawkach podzielonych. Zwiększyć dawkę w warunkach stresu fizycznego i psychicznego. Odstawienie lub zmniejszanie dawki leku powinno się odbywać stopniowo pod kontrolą lekarza. Pozajelitowo podaje się wodorobursztynian hydrokortyzonu. Dorośli: 100-150 mg/dawkę, maksymalnie 1,5 g/d, początkowo co 4 h, a następnie co 8-12 h. W stanach zagrożenia życia podaje się 100-500 mg/dawkę (wstrzykiwać przez ok. 30 sek). Dawkę można powtórzyć 1, 3, 6 i 10 h po poprzednim wstrzyknięciu, a następnie co 8-12 h. Dzieci do 5. rż. 8-10 mg/kg mc./d. Dzieci starsze 4-8 mg/kg mc./d. Dawki można zwiększyć w zależności od stanu (np. wstrząs). Dostawowo/okołostawowo octan hydrokortyzonu 25-50 mg, w przypadkach o cięższym przebiegu dawkę można zwiększyć do 100 mg jednorazowo, w razie potrzeby powtarzać co 3-5 dni. W preparatach do stosowania miejscowego stosuje się 17-a-maślan hydrokortyzonu lub octan hydrokortyzonu. Leczenie miejscowe: zmiany skórne smarować kilka razy na dobę niewielką ilością preparatu, a po uzyskaniu poprawy 2-3 razy w tyg. nie dłużej niż 10-14 dni. W przypadku chorób o etiologii bakteryjnej konieczne jest stosowanie antybiotykoterapii. Zawiesina do oczu: 1-2 krople do worka spojówkowego 4-5 razy na dobę. Nie zaleca się stosowania dłużej niż 2 tyg.

Preparaty
hydrocortisone acetate
hydrocortisone butyrate
hydrocortisone hemisuccinate
hydrocortisone