Rozwój wielogłosowości w muzyce średniowiecznej Europy.pdf

Rozwój wielogłosowości w muzyce średniowiecznej

Europy

● ORGANUM- (łac.- narzędzie, instrument)

- utwór wchodzący w obręb jednogłosowych form liturgicznych (np. responsoria), gdzie

tworzył wielogłosowe fragmenty

Na początku organum było dwugłosowe:

○ głos organowy (vox organalis) był dokomponowywany do chorału- umieszczany nad

głosem podstawowym

○ głos podstawowy (vox principalis, później- cantus firmus) - z chorału

● notacja w technice Nota Contra Nota- oba głosy mają tę samą rytmikę. Później nazwa zmieniła

się na Punctum contra Punctum

● Etapy rozwoju organum

○ organum wczesne (IX-XI.)

○ szkoła St. Martial z Limoges (I poł. XIIw.)

○ szkoła Notre Dame w Paryżu- przełom XII/XIIIw.

ORGANUM WCZESNE- “Podręcznik Muzyczny” z IX w.

○ szkoła francusko-włoska

■ 2 głosowe; równolełe 4 lub 5

■ przykłady: “Scholia enchiviadis”- Huchald

“Micrologus”- Gvido z Arezzo

○ ośrodek angielski

■ tu wykształciły się dwie nowe formy organum

● discantus- 2 gł. śpiew oparty na prowadzeniu głosów w ruchu

przeciwnym

● gymel- 2 gł. śpiew w równoległych tercjach

SZKOŁA ST. MARTIAL Z LIMONGES

○ rozwinęło się tu organum melizmatyczne

■ dolny głos- długie wart. rytm.

■ górny głos- melizmatyczny

SZKOŁA NOTRE DAME

○ Leonius stworzył “Magnus liber organi”- Wielka Ksiega Organów- ok. 100 dwugłosowych

organów przeznaczonych na cały rok kościelny

○ Perotinus- napisał :

■ 30 oranów trzygłosowych (oranum triplum)

■ 2 - czterogłosowe (organum quadroplum)

● “Viredunt omnes”- “Ujrzeli wszyscy”

● “Sederunt omnes”- “Książęta siedzieli”