Przetworzenie kodu bipolarnego wg zasady HDB 3 jest niezbędne do celów transmisyjnych. Impulsy w linii kablowej zostają zniekształcone i wymagają regeneracji. Regeneratory impulsów są stosowane w traktach MIC co 1,8 km maksimum. Zasada pracy regeneratorów jest taka, że w celu regeneracji impulsów wymagają odtworzenia podstawy czasu (2*omega), w tym wypadku koncentratora lub centrali E10. Odtworzenie podstawy czasu odbywa się za pomocą równoległego obwodu rezonansowego pobudzanego do drgań impulsami 2*omega.Ze względu na małą dobroć obwodu drgania mają charakter gasnący. Kod HDB3 zapewnia rytmiczne pobudzenie obwodu rezonansowego dzięki wtrąceniu wg określonych zasad dodatkowych impulsów dla przypadków, gdy występuje w zakodowanej próbce dużo zer.
Przykład przekształcenia kodu bipolarnego na HDB3 przedstawiono na rysunku:
Jeżeli w kodzie próbki wystąpią więcej niż 3 bity zerowe, wtedy następuje wtrącenie dodatkowego bitu zwanego „viol” o polaryzacji przeciwnej do poprzednio wprowadzonego bitu typu „viol”. Po wykonaniu tej czynności sprawdza się, czy poprzedni bit o wadze „1” zawarty w kodzie jest zgodny czy przeciwny z polaryzacją wprowadzonego „viola”. Jeśli jest o polaryzacji przeciwnej, to należy wprowadzić bit dodatkowy zwany „bourrage” o polaryzacji zgodnej z wprowadzonym bitem typu „viol”, natomiast przy zgodnej polaryzacji nie wprowadzamy żadnego dodatkowego bitu typu „bourrage”. Bity „viol” wprowadzamy w miejscu 4 bitu zerowego z kodu, natomiast „bourrage” na miejscu pierwszego bitu zerowego. Bit kodu następujący zaraz po wprowadzonym bicie typu „viol” musi mieć polaryzację przeciwną do wprowadzonego „viola”.
(Instrukcja do kursu ogólnego elektronicznej centrali telefonicznej systemu E-10,Poznań 1988, str. 133,134)
MPM