Ostatni Faszyzm.pdf

Ostatni faszyzm w Europie - Ukrai ń ski integralny nacjonalizm wczoraj i

dzi ś

J ę drzej Dmowski

W polskim społeczeństwie wiedza o zbrodniach OUN-UPA

jest słaba. Władze Polski Ludowej reglamentowały wiedzę

na ten temat, a kolejne rządy III RP, w ramach tzw.

partnerstwa strategicznego z Ukrainą, pomniejszają skalę

sadystycznych zbrodni dokonanych przez zbrodniarzy z

OUN-UPA na Polakach zamieszkałych na Kresach

Wschodnich II RP. Często, pod naciskiem poprawności

politycznej, przyjmowany jest nieprawdziwy obraz tamtych

wydarzeń. Swoje wystąpienie" 1 chciałbym podzielić na

cztery części, poświecone w kolejności: ideologii

nacjonalizmu ukraińskiego, okresowi II Rzeczypospolitej,

czasom wojny oraz współczesnej sytuacji, wszystko to, oczywiście w ogólnym, krótkim ujęciu.

Zasady nacjonalizmu integralnego

W1926 roku Dmytro Doncow, napisał i wydał we Lwowie ksiąŜkę zatytułowaną „Nacjonalizm". Praca ta stała

się podstawą ideologii nacjonalizmu ukraińskiego. Według D one owa nacja (naród) stanowi gatunek w

przyrodzie, tak samo, jak gatunkiem w przyrodzie jest pies, kot, wilk, owca itp. Nacja, która jest jakoby wieczna,

znajduje się w ustawicznej walce z innymi narodami o byt i przestrzeń. I, podobnie jak zwierzęta walczą zębami

i pazurami o byt, tak i narody — wg D one owa — walczą ze sobą na śmierć i Ŝycie o swoje istnienie. W tej

walce zwycięŜa ten naród, który jest najbardziej bezwzględny wobec innych Naczelne hasło tego integralnego,

tj. podporządkowującego sobie wszystko i wszystkich, nacjonalizmu brzmiało „Nacja ponad wszystko". A więc

ponad Boga, ponad chrześcijaństwo, ponad wszelkie ogólnoludzkie wartości. Według Doncowa na czele nacji

stoi „wódz", który ma do pomocy tzw. „warstwę lepszych ludzi", inaczej zwanych „ mniejszo ś ci ą inicjatywn ą ".

W ódz i jego ludzie stosującą wobec reszty narodu (nazywanego „tłumem" „plebsem" lub zgoła „okiełznanym

bydłem") „twórczą przemoc". Siłą motoryczną nacjonalisty — musi być, niekontrolowana przez rozum —wola,

ukierunkowana na przemoc, fanatyzm, bezwzględność, nienawiść. Celem działalności politycznej jest ekspansja

terytorialna nacji, dokonywana wszelkimi moŜliwymi sposobami, łącznie z masową eksterminacją

przedstawicieli innych narodów oraz tych Ukraińców, którzy nie zechcą się podporządkować nacjonalistom.

Ta fałszywa, prymitywna i ludobójcza ideologia, odrzucająca cały dorobek ludzkiej cywilizacji, zastała

potępiona przez trzeźwo myślącą część duchownej i świeckiej inteligencji narodu ukraińskiego. Ukraiński

biskup ze Stanisławowa Grzegorz Chomyszyn, wydał na początku lat 30-tych XX wieku ksiąŜkę „Problem

ukraiński", w której wykazał całą absurdalność destruktywnego nacjonalizmu, kierującego się nienawiścią do

innych narodów, odrzucającego Boga i prawa moralne. "Nacjonalizm ten — pisał biskup — naleŜy uznać za

największą aberracje umysłu ludzkiego, za coś gorszego od pogaństwa. Jest on najstraszniejszą nowoczesną

herezją. W porównaniu do Boga Ŝaden naród nie moŜe być najwyŜszym suwerenem, bo kaŜdy naród (...) jest

wobec Boga(...) czymś mniejszym aniŜeli kropla wody wobec oceanu". Biskup Chomyszyn analizował w swej

pracy słabość moralną inteligencji, ciemnotę mas i — godną największego potępienia — współpracę

duchowieństwa z nacjonalistami. Ostrzegał przed tym co moŜe nadejść, gdy nacjonaliści zaczną realizować

swoje diabelskie idee.

Niestety, głosy sumienia i rozsądku zostały zagłuszone, przez propagandę nacjonalistyczną. W 1929 roku,

powstała w Wiedniu Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów, zaczęła realizować na Kresach II Rzeczypospolitej

ideę Doncowa.

Okres II Rzeczypospolitej

Przedwojenne państwo polskie wykazywało bardzo duŜo dobrej woli w stosunku do Ukraińców, podobnie jak do

innych mniej szos ci narodowych. Pizepisy mniejszościowe w Polsce naleŜały, do wybuchu wojny, do

najliberalniej szych w Europie. Długa jest historia prób, podejmowanych przez władze polskie, w celu

przekonania Ukraińców do zgodnej współpracy w ramach jedne go państwa. Narzucony Polsce, u zarania

niepodległo ś ci, traktat o mniej szos ciach narodowy eh je dno stronnie zobowiązywał Polskę do zapewnienia

mniejszościom narodowym pełni praw cywilnych i politycznych. Ukraińcy korzystali z ochrony Ŝycia, wolności,

tolerancji religijnej, własnego szkolnictwa, organizacji, stowarzyszeń, zakładów dobroczynnych i społecznych, z

udziału w funduszach publicznych itd. I to bez Ŝadnych zobowiązań z ich strony. WII Rzeczypospolitej

funkcjonowało wiele organizacji gospodarczych, finansowanych przez rząd, równocześnie o wyraźnym

nastawieniu antypolskim, takich np. Masłosojuz. Centrosojuz, NarodnaTorhiwla, Zołotyj Kołos,

NarodnaHostynycia. Działały liczne organizacje polityczne i wojskowe —legalne i nielegalne. Z legalnych

naleŜy wymienić: U.N.D.O. (Ukraińskie Nacjonalne Demokratyczne Objednannja), które miało posłów w

polskim sejmie, a z nielegalnych: partię komunistyczna, oraz OUN (powstała z UWO).

Ukraińcy dysponowali 83 tytułami czasopism i dzienników. W 373 szkołach w Polsce językiem wykładowym

był ukraiński. Kształciło się w nich 70 tysięcy uczniów. Istniało seminarium duchowne. W tym samym czasie,

gdy Ukraińcy w Polsce cieszyli się pełnymi prawami mniejszości narodowej, ich pobratymcy, poddani

stalinowskiemu terrorowi w Związku Sowieckim, umierali z głodu. W latach 30-tych Ukraińcy zamieszkali w

Związku Sowieckim podejmowali masowe ucieczki do Polski.

Większość Ukraińców doceniała opiekę państwa polskiego i byli oni lojalnymi obywatelami. Natomiast

nacjonaliści ukraińscy robili co mogli, aby przyjazne stosunki między Polakami a Ukraińcami ustawicznie psuć i

zaogniać. Podsycali wśród Ukraińców nienawiść do Polaków i państwa polskiego. Dokonywali zamachów na

przedstawicieli polskich władz. Zamordowani zostali m.in. poseł Tadeusz Hołówko, minister Bronisław

Pieracki, kurator szkolny Jan Sohiński i szereg policjantów. Z rak bandytów z OUN zginęli takŜe: poeta

ukraiński Sydir Twerdochlib, dyrektor gimnazjum ukraińskiego we Lwowie — Iwan Babij, dyrektor seminarium

ukraińskiego w Przemyślu — Sofron Matwijas, ginęli ukraińscy wójtowie. Ich „winą" w oczach

nacjonalistów,była lojalność wobec polskich władz państwowych i przyjaźń okazywana Polakom. Na te

zbrodnie oraz na liczne akty sabotaŜu i dywersji, takie jak napady na polskie urzędy (szczególnie na pocztę i

kolej), podpalanie polskich dworów, majątków, zagród, stodół i zbóŜ w stogach na polach; niszczenie maszyn,

urządzeń i instalacji — państwo polskie musiało zareagować. Latem 1930 roku, do kilku powiatów na Kresach

wysłano oddziały wojska i policji, w celu poszukiwania i konfiskaty broni. Aresztowano wielu sprawców

zbrodni i sabotaŜu.

NaleŜy podkreślić, Ŝe jakiekolwiek porozumienie pomiędzy władzami polskimi a nacjonalistami ukraińskimi

było niemoŜliwe, poniewaŜ OUN-owe om zaleŜało na rym, aby do takiego porozumienia nigdy nie doszło!

Szowiniści ukraińscy dąŜyli wszelkimi sposobami do destabilizacji sytuacji na Kresach. Choć w sferze duchowej

OUN była neopogańska, to jednak, w celu uwiarygodnienia swojej działalności wśród chłopów ukraińskich,

nawiązała współpracę z Kościołem greckokatolickim. Pomimo przyjęcia przez OUN takiej ideologii, pomiędzy

nią a tym Kościołem istniało niepisane porozumienie taktyczne. Kościół grecko-katolicki spodziewał się, przy

pomocy nacjonalistów, wyprzeć prawosławie, a z kolei OUN wykorzystywała Kościół do wspierania swojej

działalności.

Lata 1939-1947

W chwili agresji Niemiec na Polskę w 1939 roku, OUN stanęła po stronie hitlerowców. Jej bojówki napadały i

mordowały rozproszonych działaniami wojennymi polskich Ŝołnierzy. OUN zorganizowała i włączyła w skład

Wehrmachtu .Legion Ukraińskich Nacjonalistów", który wziął udział w napaści Niemiec na państwo polskie.

W następstwie aneksji wschodnich ziem Polski przez Związek Sowiecki, około 20 tysięcy działaczy OUN udało

się do Generalnej Guberni. Prowadzili tam politykę ukrainizacji na terenach Podlasia, Chełmszczyzny, Nadsania

i Łemkowszczyzny oraz działali na rzecz okupanta niemieckiego. Zamieniali szkoły polskie na ukraińskie,

odbierali Polakom kościoły, wzywali ludność ukraińską do skrupulatnego oddawania kontyngentów, namawiali

do wyjazdu na roboty do Niemiec, pomagali Niemcom w wysiedlaniu Polaków z Zamojszczyzny. W1940 roku z

działaczy OUN — Bandery zostały utworzone w ramach Wehrmachtu, podległe Abwehrze bataliony Nachtigall

i Roland, które wzięty udział w agresji Niemiec na Rosję Sowiecką. 30 czerwca 1941 roku Nachtigall wszedł do

Lwowa z wojskami niemieckimi. Brał udział w zamordowaniu lwowskich profesorów. Działacze OUN —

Bandery proklamowali powstanie „państwa ukraińskiego". Niemcy odrzucili ten samozwańczy pomysł swojego

sojusznika i wywieźli przywódców OUN Stepana Banderę i Jarosława Stecko do Berlina. Na miejscu

przywództwo przejęli My koła Łehedps. Ruhan i Roman Szuchewycz.

Powołana przez OUN-Bandery w sierpniu 1941 roku milicja ukraińska brała bardzo aktywny udział w

wyłapywaniu i doprowadzaniu do miejsc straceń ludności Ŝydowskiej. Z banderowców Niemcy utworzyli

specjalne oddziały Schutzmannschaften, nakazując im branie udziału w pacyfikacjach tych wsi białoruskich i

ukraińskich, które podejrzewano o pomoc dla partyzancki sowieckiej. Pacyfikowane byty równieŜ wsie, które

ociągały się z dostarczaniem kontyngentów dla III Rzeszy. Bataliony Nachtigall i Roland zostały odwołane z

frontu i przekształcone w 201 batalion Schutzmanns chaften.

Ludność polska, pozbawiona przez władze sowieckie oficerów i inteligencji, znalazła się w sytuacji bezwolnych

uczestników wydarzeń. Powstała na Wołyniu w początkach 1943 roku Ukraińska Powstańcza Armia, została w

marcu zasilona przez uciekające do lasu oddziały policji ukraińskiej. OUN — UPA Bandery stosowała

przymusowy nabór do swych oddziałów zbrojnych, groŜąc w razie odmowy śmiercią lub spaleniem zabudowań.

Znane są liczne przypadki ucinania głów toporem lub wieszania do góry nogami tych Ukraińców, którzy

odmówili zaciągnięcia się w szeregi UPA. W późniejszych czasach, gdy wojska niemieckie pod naciskiem Armii

Czerwonej cofały się stopniowo na Zachód, wzrastała dezercja z szeregów UPA. Schwytanych uciekinierów lub

upowców podejrzanych o taki zamiar, likwidowano. Przez OUN —UPA Bandery i jego pomocnicze organizacje

(„SłuŜba Bezpeky", Samoobronni Kuszczowe Widdity) przewinęło się ok. 100 tysięcy ludzi. Stanowiło to 1/3

procenta ludności ukraińskiej zamieszkałej na terenie zagarniętym przez Niemców. Od marca 1943 roku UP A

przystąpiła do planowej fizycznej zagłady Polaków na Wołyniu. Apogeum tych zbrodni przypada na 11 —12

lipca 1943 r. Wymordowano wówczas jednocześnie kilkanaście tysięcy Polaków. Mordowano wszystkich, od

najmłodszych to najstarszych, z trudnym do pojęcia i opisania sadyzmem. Bardzo długa jest lista okrutnych

zbrodni UPA, które trwały aŜ do Akcji Wisła w 1947 roku. W1943 roku nie istniały jeszcze na Wołyniu

oddziały Armii Krajowej. Do kilku potyczek AK z UPA doszło dopiero na przełomie grudnia 1943 i stycznia

1944 r., juŜ po wyrŜnięciu ludności polskiej na Wołyniu. Bezbronna ludność polska uciekała do miast, gdzie

stacjonowały wojska niemieckie, męŜczyźni przyłączali się do partyzancki sowieckiej. Powstało kilkadziesiąt

skupisk obronnych nazywanych „samoobronami". Zaledwie kilka z nich dotrwało do nadejścia frontu i

powtórnego wkroczenia wojsk sowieckich na te tereny.

Główny wysiłek zbrojny OUN — UPA był skierowany na eksterminację ludności polskiej. UPA staczała jedynie

nieliczne potyczki z małymi oddziałami niemieckimi, bądź z partyzantką sowiecką, których celem było

zaopatrzenie się w broń lub w Ŝywność. Nacjonaliści ukraińscy wymordowali kilkaset tysięcy Polaków, ok. 80

tysięcy Ukraińców, oraz dziesiątki tysięcy śydów, Rosjan, Czechów, Cyganów Przeprowadzona przez władze

państwa polskiego w 1947 roku Operacja Wisła spowodowana była stanem wyŜszej konieczności. Trzeba było

pozbawić bandy UPA zaplecza zaopatrzeniowego i logistycznego, aby przerwać łańcuch morderstw i napadów.

Uchwała Senatu RP z 1990 roku, potępiająca Akcję Wisła i przepraszająca Ukraińców jest dowodem bezmyślne

go ulegania OUN-nowskiej propagandzie.

Czasy powojenne

Choć wydaje się to niepojęte nacjonalizm spod znaku OUN -UPA, istnieje obecnie jako jedyna forma faszyzmu

w Europie! Istnieje nie tylko na Ukrainie. Ma takŜe swoich zwolenników w Polsce i na Zachodzie. Ma swoje

forpoczty propagandowe i gniazda organizacyjne w Kanadzie, w USA, w Wielkiej Brytanii i w innych krajach.

Natychmiast po uzyskaniu przez Ukrainę, po raz pierwszy w dziejach, niepodległości —nacjonaliści przy stąpili

do propagandowej ofensywy. Wykorzystując sytuację, Ŝe naród ukraiński poszukuje swojej toŜsamości

historycznej, usiłują oni narzucić mu własną, krwawą, przepojoną nienawiścią i kłamstwem wizję dziejów. Po

„pomarańczowej rewolucji" nacjonaliści weszli w struktury władzy na Ukrainie. Od lat infekują oni młodzieŜ

ukraińską swoją nienawiścią do innych narodów, a w szczególności do Polaków. Konsekwentnie zakłamują

historię i przedstawiają najgorszych zbrodniarzy II wojny światowej, jako wojowników o wolność Ukrainy.

Nie tylko na Ukrainie, ale równieŜ na polskiej ziemi nacjonaliści ukraińscy stawiają pomniki katom. Władze

polskie, w ramach błędnej doktryny „strategicznych stosunków z Ukrainą" — haniebnie milczą i nie

przeciwdziałają, a nawet od lat wspierają poczynania ounowcow w Polsce. Przodują w tym procederze

środowiska związane z Unią Wolności, PO i inne im podobne, oraz Adam Michnik i „Gazeta Wyborcza". Nie

przeszkadza Michnikowi, który juŜ nieraz wykazał się skrajnym antypolonizmem, fakt, Ŝe ukraińscy nacjonaliści

szli w czasie ostatniej wojny ręka w rękę z Hitlerem, Ŝe oprócz Polaków mordowali masowo w sadystyczny

sposób śydów.

Aby dopełnić miary hańby polskich władz i historyków, trzeba dodać, Ŝe równieŜ Instytut Pamięci Narodowej

powtarza slogany propagandy ounowskiej wybielające morderców. To zainfekowanie kłamstwem i uleganie

propagandzie krypto-faszystów ma juŜ w środowiskach polskiej inteligencji swoją długą historię. Gdy niedobitki

OUN — UPA uciekły pod koniec wojny na Zachód, słuŜby wywiadowcze Wielkiej Brytanii, USA i Kanady —

przyjęty ich chętnie, jako specjalistów do walki z Rosją sowiecką. Obdarzyli zbrodniarzy nie tylko azylem

politycznym, ale zaopatrzyli w odpowiednie fundusze, pozwalające ounowcom na nieskrępowaną działalność.

Przez powojenne dziesięciolecia nacjonaliści rozwinęli szeroką działalność propagando wo wydawniczą i

organizacyjną, mającą na celu przedstawienie swego ruchu politycznego, zbudowanego na totalnej nienawiści do

innych narodów, jako demokratycznego ruchu wyzwoleńczego. Udało im się wyprowadzić na manowce Jerzego

Giedroycia (jego przyjacielem był Dmytro Doncow!) i całe środowisko paryskiej „Kultury", udało im się

wprowadzić swoich ludzi do Radia „Wolna Europa". Na fali przemian w Polsce, na skutek zmowy „Okrągłego

Stołu", weszli oni do polskiego parlamentu i rządu. Opanowali takŜe kierownictwo Związku Ukraińców w

Polsce, do którego naleŜy niewielka część Ukraińców zamieszkałych w naszym kraju. Związek ten, za pieniądze

polskiego podatnika, wydaje antypolskie pismo „Nasze Słowo". Od lat na łamach tego pisma zamieszczane są

artykuły, w który eh jest zniewaŜany polski naród i wypaczana jest je go histońa. Roi się tam od publikacji

opluwających AK a gloryfikujących UPA. Głoszone są tam hasła zmiany polskich granic i bezczelne roszczenia

do części Podlasia, Nadsania, Chełmszczyzny i Lubelszczyzny, jako ziem, rzekomo, rdzennie ukraińskich. Musi

budzić niepokój fakt, Ŝe władze państwa polskiego nie reagują na ekscesy szowinistów ukraińskich.

Nacjonaliści ukraińscy zamierzają w przyszłoś ci, w sprzyjających okolicznościach, obrabować z duŜych połaci

terytorium wszystkich swoich sąsiadów. Powstaje pytanie, jak to jest moŜliwe, Ŝe w demokratycznej, jakoby na

wskroś, Europie — rządy krajów Unii Europejskiej oraz USA i Kanady — nie zdobyły się dotychczas na

potępienie, zbrukanego w niewinnej krwi setek tysięcy łudzi, ukraińskiego faszyzmu?!

W 2003 toku w Porycku, w czasie uroczystości 60. rocznicy tzw. „wydarzeń wołyńskich", grupa młodzieŜy

zainfekowanej zbrodniczą ideologią Dmytro Doneowa i zafascynowana „bohaterstwem" rizunów,

wyrzynających w najbardziej sadystyczny sposób bezbronne niemowlęta, dzieci, młodzieŜ, kobiety i starców —

stwierdziła, Ŝe jest gotowa powtórzyć to samo. W sytuacji, gdy nie ceni się prawdy i moralności i gdy się ich nie

broni —wszystko w przyszłości moŜe się zdarzyć, nawet powtórka najstraszliwszych wydarzeń!

Sprawa nacjonalizmu ukraińskiego jest papierkiem lakmusowym ukazującym rzeczywisty stan rzeczy w Europie

i na świecie. Po ostatniej wojnie potępiono hitleryzm, stalinizm, włoski faszyzm, dlaczego więc świat nie potępia

pogrobowców ukraińskiego faszyzmu? Dopóki to nie nastąpi, my, Polacy, a z nami wszyscy sąsiedzi Ukrainy

oraz Ukraińcy — przeciwnicy nacjonalistów, nie mogą spokojnie patrzeć w przyszłość. Naród ukraiński w

swojej masie jest przeciwny nacjonalistom. Starsi Ukraińcy pamiętają z własnych przeŜyć, a młodsi znają z

przekazów rodzinnych, zbrodniczą działalność OUN — UPA. Ukraińcy, świadomi prawdziwej historii swego

narodu, pogardzają zbrodniarzami i ich po grobowcami. Uznają oni OUN-UPA za zbrodniczy margines swojego

narodu.

Środowiska Kresowe w Polsce podkreślają ofiarność i poświęcenie uczciwych Ukraińców, którzy w czasie

dokonywania czystek etnicznych przez ukraińskich szowinistów, nieśli Polakom pomoc i obronę. Wiele tysięcy

spośród nich zapłaciło za to cenę najwyŜszą. Wieczna chwała ich pamięci! NaleŜy Ŝyczyć pobratymczemu

narodowi ukraińskiemu, aby w swojej identyfikacji historycznej odwoływał do najszlachetniejszych tradycji i na

zawsze odrzucił fałszywy „etos" zbrodniarzy i ludobójców. NaleŜy Ŝyczyć narodowi polskiemu, aby przewodzili

mu politycy przywiązani do wartości moralnych i do historycznej prawdy, którzy będą współpracować z

uczciwymi politykami ukraińskimi nad naprawdę pokojową i przyjazną przyszłością obu narodów.

Wbrew oficjalnej propagandzie politycznej ostatnich lat niepotrzebne jest pojednanie polsko — ukraińskie,

poniewaŜ narody nasze nie walczyły ze sobą w czasie II wojny światowej. Natomiast rzeczą niezbędną jest

nazwanie po imieniu bandytów z OUN-UPA, postawienie ich przed trybunałem historii, osądzenie i potępienie.

NajwyŜszy niepokój musi budzić fakt, Ŝe pogrobowcy zbrodniarzy mogą prowadzić nieskrępowaną działalność i

zatruwać swoją faszystowską ideologią młode pokolenia.

Za chwilę będziemy oglądać wstrząsającą wystawę o męce i okrutnej śmierci niewinnych naszych Rodaków.

Niechaj towarzyszy nam nie tylko współczucie dla ofiar, ale równieŜ przekonanie o konieczności walki z

nacjonalizm ukraińskim, aŜ do ostatecznego zwycięstwa.

J ę drzej Dmowski

* przemówienie wygłoszone w dniu 11 kwietnia 2006 r. na otwarcie wystawy „Wołyń czasu zagłady. 1939 —

1945 w Muzeum Niepodległości w Warszawie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: