CHÓD PRAWIDŁOWY
CHÓD – OCENA ZMIAN STATYCZNO – KINETYCZNYCH
CHÓD
Definicja:
Cykl chodu:
Fazy chodu:
CHÓD - ANALIZA DYNAMICZNA
WYZNACZNIKI (DETERMINANTY) CHODU
1. Skręty miednicy w płaszczyźnie poziomej
2. Pochylenie miednicy w płaszczyźnie czołowej
3. Ruchy boczne miednicy
4. Zgięcie w stawie kolanowym w fazie podporowej
5. Skrócenie czynnościowe kończyny w fazie przenoszenia
6. Ruchy stopy i stawu skokowo-goleniowego w płaszczyźnie strzałkowej
7. Izochronia
8. Izometria
9. Izotonia
Ø Wpływ na statykę ciała mają:
1. pozycja ciała
- w symetrycznej pozycji stojącej na obu nogach punkt ciężkości ciała pada w środek czworoboku podparcia (pole na którym stoimy, zawarte pomiędzy linią łączącą obydwie pięty, końce paluchów obu stóp oraz brzegami bocznymi stóp)
- środek ciężkości przesuwa się w obrębie tego pola w miarę tego jak pochylamy tułów w przód, tył oraz na boki
- pozycje które rozszerzają czworobok podparcia i obniżają środek ciężkości zwiększają stabilność stania
- trwałe zmiany w budowie ciała powodują bądź zawężenie pola podparcia (brak jednej nogi), bądź trwałe symetryczne ustawienie się środka ciężkości w obrębie pola podparcia z (przymusowe odciążenie jednej kończyny, ból, niepełny zrost kostny, przykurcz, porażenie)
- rzutowanie środka ciężkości można prześledzić za pomocą pionu spuszczanego na przedniej powierzchni ciała z wysokości II kręgu kości krzyżowej
2. masa ciała
- nadwaga, ciąża, zwiększa obciążenie kończyn dolnych i może powodować obniżenie się środka ciężkości, przesunięcie go do przodu w obrębie pola podparcia oraz obniżenie się sklepienia stóp
3. siła antygrawitacyjna mięśni
- do utrzymania pozycji stojącej w warunkach fizjologicznych potrzebna jest minimalna siła mięśniowa
- każde przesunięcie środka ciężkości ciała wciąga w grę inne grupy mięśniowe wprowadzając je w stan napięcia
- ogólne osłabienie siły mięśniowej prowadzi do zapadania się postawy człowieka
- sposób chodzenia utrwala się w 7 roku życia
1. seria rytmicznych, zmiennych ruchów kończyn i tułowia powodujących w rezultacie przesunięcie się do przodu środka ciężkości człowieka
2. rytmiczne gubienie i odzyskiwanie równowagi w zmieniających się na przemian fazach podporu i przenoszenia
- czynności i ruchy wykonywane przez idącego pomiędzy kontaktem pięty z podłożem jednej z kończyn i powtórnym jaj zetknięciem się z podłożem
- podczas jednego cyklu chodu każda z kończyn dolnych przechodzi przez jedną fazę podporu i przenoszenia kończyny
· faza podporu
- podczas przeciętnie szybkiego chodu faza podporu jednej kończyny dolnej zajmuje około 60% czasu cyklu chodu
- rozpoczyna się w momencie zetknięcia się pięty z podłożem, a kończy w chwili oderwania palucha
- składa się z pięciu podfaz (w odniesieniu do stopy):
1. kontakt pięty z podłożem
2. „stopa płasko” – cała powierzchnia stopy przylega do podłoża
3. pełne obciążenie – podpór właściwy (środek masy ciała znajduje się nad środkiem geometrycznym powierzchni styku stopy z podłożem)
4. oderwanie pięty od podłoża – przetaczanie stopy (propulsja)
5. oderwanie palucha - odbicie
· faza przenoszenia
- podczas przeciętnie szybkiego chodu faza przenoszenia jednej kończyny dolnej zajmuje około 40% czasu cyklu chodu
- rozpoczyna się w momencie oderwania od podłoża palucha, a kończy w chwili zetknięcia pięty tej samej kończyny z podłożem
- składa się z trzech podfaz:
1. przyspieszenie
- rozpoczyna się w momencie gdy paluch kończyny dolnej zakrocznej odrywa się od podłoża i noga zakroczna goni tułów, a kończy w chwili gdy kończyna ta znajdzie się pod środkiem ciała
2. przenoszenie właściwe
- sytuacja , w której oś poprzeczna stawu skokowo – goleniowego znajduje się w płaszczyźnie czołowej głównej ciała
- w tym momencie przenoszona kończyna jest potrójnie zgięta (w stawie skokowym, kolanowym, biodrowym)
3. hamowanie
- po wyprzedzeniu tułowia przez kończynę dolną zakroczna następuje zwolnienie tempa ruchu kończyny ku przodowi i przygotowanie jej do kontaktu z podłożem
· faza podwójnego podpa...
palka861186