Tom 08 - Owoc Zimy - Lerum May Grethe.pdf - Córy życia - StarszyPan

MAY GRETHE LERUM

OWOC ZIMY

ROZDZIAŁ I

Lyster, listopad 1708

Oddech czteroletniej dziewczynki był urywany i ledwo dosłyszalny. Siedzący

obok niej młody mężczyzna miał twarz pooraną głębokimi bruzdami, a pod oczyma sine

worki.

Czuwał już trzecią noc.

Na podłodze u stóp mężczyzny spało drugie dziecko. Był to chłopczyk, trochę

mniejszy niż chora dziewczynka w łóżku.

- Dobry Panie Boże, nie pozwól, żeby ona umarła! Nie daj jej odejść z mego

życia...

Powtarzał te swoje modły bliski rozpaczy i czuł, że wraz z nimi kieruje ku niebu

jeszcze jedną myśl.

Nie zabieraj mi ich.

Ani małej Amelii, ani jej matki!

Marja, jego ukochana, cieszy się przecież dobrym zdrowiem. W każdym razie jej

ciału nic nie dolega. Jest młode, silne i pełne życia, żadna kobieta nie może się z nią

równać, zawsze ją za to podziwiał. Marja nigdy się też nie wzbrania przed ciężką pracą.

Co innego dręczy jego ukochaną żonę. To coś nieuchwytnego, niedobrego, czego

nie potrafił zrozumieć. Czasami wydawało mu się, że dojrzewa w niej od dawna jakiś

bolesny wrzód. Rozrastało się to w niej przez wszystkie lata po ślubie. Zajmowało coraz

więcej miejsca w jej sercu, usuwało wszystko inne, do czego kobiety zwykle przywiązują

wagę.

Dzisiejszego wieczoru też nie ma jej w domu.

Karl nie umiał Marji tego wybaczyć.

Jaka matka odejdzie od swego dziecka w taką noc, kiedy maleństwo złożone

chorobą walczy o życie i być może nie doczeka rana?

- Polegam na tobie, mój kochany - powiedziała Maryjka. - Kto troskliwiej niż ty

potrafiłby się nią zaopiekować, kto zrobi to lepiej niż własny ojciec? Wiesz przecież, że

ona kocha cię bardziej niż mnie...

Potem pogłaskała go po policzku i z lekkim uśmiechem zamknęła za sobą drzwi.

U dzwonnika miało się odbyć spotkanie w sprawie szkoły. Wybierało się tam wiele

najznakomitszych osób ze wsi. Żona lensmana i małżonka wikarego, córki pisarza i

bratanica wójta... i, jakżeby inaczej, Marja Oppdal.

Znał żonę zbyt dobrze, by sądzić, że idzie tam zbierać resztki z pańskiego stołu.

To nie Marja, poza tym powodziło im się ostatnio bardzo dobrze. W każdym razie od

czasu, gdy Gjertrud osiągnęła taką wysoką pozycję. Matka Marji wyszła mianowicie w

ubiegłym roku za mąż za pułkownika z Enkesetet. Marja radowała się w imieniu matki

do tego stopnia, że niekiedy pułkownik częściej posyłał spojrzenia jej niż swej świeżo

poślubionej żonie. Przed laty ożenił się z bogatą wdową po właścicielu ziemskim

Haraldzie Hanssonie, który był też wojskowym wysokiej rangi. Tworzyli znakomitą parę.

Ona posiadała pieniądze i ziemię, on natomiast budzący szacunek tytuł. Teraz, po śmierci

pierwszej małżonki, gdy pułkownik uznał, że życie jest zbyt samotne, gdy się go z nikim

nie dzieli, wszystkie dobra przypadły w części również matce Maryjki. Maryjka dostała

ponadto spadek po Kari i Olem - Miedziaku. Także nie do pogardzenia, zwłaszcza że w

domu tego ostatniego znaleziono nie tylko miedziaki... Świat dowiedział się w końcu, co

Ole posiadał.

Karl westchnął. Dziecko spało, ale nie tym zdrowym, spokojnym snem, który daje

siły. Mała rzucała się na łóżku, jej twarzyczka była rozpalona i wilgotna. Gorączka

trawiła drobne ciałko. Dziecko miało wielkie czerwone plamy na skórze.

- Czerwona gorączka - orzekła Marja i sądziła widocznie, że nazwanie

nieszczęścia uspokoi Karla. On jednak wiedział, że ta zaraza uśmierca wiele dzieci. Poza

tym to właśnie zaraza, zagraża więc również małemu synkowi.

- Choroba nie zabija zdrowych, silnych i sytych dzieci. Tylko te najsłabsze -

oznajmiła Marja. Ona wiedziała takie rzeczy, ale Karl czuł bolesny skurcz w żołądku,

widząc jej obojętny uśmiech.

Dzieci są w niebezpieczeństwie!

Ona tymczasem siedzi sobie u żony dzwonnika i rozprawia o upadku obyczajów

wśród biedoty. Marja, która sama jest przecież także dzieckiem biednych ludzi!

Karl zacisnął zęby i oparł głowę o krawędź łóżka, które sam z takim zapałem

zrobił przed ślubem. Łóżko Maryjki. Jego łóżko.

Karl musiał przyznać, że małżeństwo nie było takie, jak się spodziewał.

Łóżko także nie.

Miało mieć okrągłe pozłacane kule we wszystkich rogach, ale nigdy nie udało mu

się ich zrobić, martwił się tym.

Karl nie odważył się zasnąć, zmuszał się, by siedzieć w tej niewygodnej pozycji

na podłodze u boku córeczki. Chłopczyk spał spokojnie na kocu w pobliżu gasnącego

ognia. Odgłos jego miarowego oddechu sprawiał, że urywane, krótkie westchnienia małej

wydawały się jeszcze bardziej przerażające. Karl zmarzł. Otulił synka narzutą i wełnianą

kołdrą nakrył ramiona chorej. Ona jednak natychmiast ją odrzuciła.

Po chwili wstał, włożył gruby korzeń do murowanego kominka w rogu izby,

bliżej drzwi. Posypały się iskry, gdy płomień ogarnął suche drewno.

Karl powiesił kociołek z wodą nad ogniem. Zagotuje się, nim nadejdzie noc. Miał

nadzieję, że Maryjka będzie już wtedy w domu, chociaż często po takich spotkaniach

spała u którejś ze swoich przyjaciółek. Na przykład u dziewczyny z Dosen albo nawet u

lensmanostwa.

Od jakiegoś czasu Maryjkę serdecznie witano w najlepszych domach. Karl dobrze

wiedział, dlaczego. Była mądrą, a przy tym wyjątkowo piękną kobietą, z tymi czarnymi

włosami i intensywnie niebieskimi oczyma. Talię miała szczupłą, nikt nie chciał wierzyć,

że urodziła bliźnięta. Jej wargi zdawały się żyć własnym życiem. Niezwykle ruchliwe,

czerwone; słowa, które z nich płynęły, zawsze były stanowcze, celne, dowcipne...

Karl rozumiał, dlaczego ludzie ją kochają.

On przecież także ją kocha.

Dręczyło go jednak coraz bardziej, że żona swoim niezwykłym zachowaniem

wystawia go na pośmiewisko. Musiał znosić coraz więcej złośliwości ze strony kolegów i

krewnych. Nazywano go Karl - Saganek albo jeszcze gorzej, Marja - Karl.

Tego rodzaju przezwiska nadawano zazwyczaj tylko słabym, safandułowatym

mężom, którym żony musiały urządzać życie.

Karl nie chciał być jednym z nich.

Karl chciał być mężczyzną, dbać o swoją rodzinę.

Mimo to siedział tutaj, na podłodze ich malej chaty, trzymając w swojej dużej

dłoni drobną rączkę chorego dziecka. To on szeptał pocieszające słowa, kiedy córeczka

zrywała się w gorączce i krzyczała przerażona jakimiś sennymi koszmarami. To on

zwilżał jej wargi, on podawał chłodną wodę ze źródła lub gorące mleko do picia, kiedy

choroba na zmianę wywoływała dreszcze lub rozpalała ciało gorączką.

I Maryjka z pewnością uśmiechnie się do niego, gdy wróci do domu. Powie, że

sprawił się dzielnie.

Jeśli w ogóle wróci...

Złe myśli wysysały siły życiowe z Karla, ponure diabełki podejrzliwości kąsały

jego serce.

Bo gdyby tak nie poszła na spotkanie kobiet?

Gdyby teraz nie dzieliła posłania z kuzynką karczmarza lub młodą żoną

wikarego?

Co by to było, gdyby jakiś inny mężczyzna...?

Karl roztrząsał te pełne goryczy myśli, czuł, jak zapadają w jego umysł i serce, by

tam pozostać. Niepocieszony spoglądał na własne chude ciało. Nie potrzebował lustra, by

wiedzieć, że nie jest mężczyzną, za którym dziewczyny biegałyby gromadą. Nie był ani

księciem, ani wielkim uwodzicielem, miał włosy w nieokreślonym kolorze szaroblond,

które tylko latem stawały się złociste i zdumiewająco jasne. Był tak chudy, że większość

ludzi nie doceniała siły jego mięśni, które wyćwiczył sobie podczas ciężkiej pracy.

Próbował kiedyś zapuścić brodę, ale mimo iż miał dwadzieścia cztery lata, na brodzie

wyrastało mu zaledwie kilka kępek włosów, które z trudem mogły przypominać męski

zarost.

Ubierał się skromnie. Używał prostych słów. Może i myśli miał proste? Nic

dziwnego, że Maryjkę pociągali mężczyźni podobni do niej.

Karl wyprostował plecy, mimo rozgoryczenia na jego wargach pojawił się blady

uśmiech.

We wsi nikt nie dorównuje Maryjce.

Nawet gospodarz z Flahammar z całym swoim bogactwem. Ani sam proboszcz

parafii, ów dumny i władczy Revelin!

Jeśli o tego ostatniego chodzi, Karl mógł się czuć spokojny, nie musiał obawiać

się konkurencji. Bo podczas gdy inni znakomici mieszkańcy wsi wprost spijali słowa z

ust Marji niczym miód, to Revelin nigdy nie należał do dworu jego żony. Wprost

przeciwnie, parę lat temu upomniał ją z ambony za zbyt swobodne zachowanie wobec

Tom 08 - Owoc Zimy - Lerum May Grethe.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: