1. Bajka o Ciepłym i Puchatym- np. bajki terapeutycznej:
W pewnym mieście wszyscy byli zdrowi i szczęśliwi. KaŜdy z jego mieszkańców
rozdawał innym coś, czego coraz bardziej przybywało. Wszyscy swobodnie
obdarowywali się Ciepłym i Puchatym wiedząc, Ŝe nigdy go nie zabraknie.
Matki dawały Ciepłe i Puchate dzieciom, kiedy wracały do domu; Ŝony i męŜowie
wręczali je sobie na powitanie, po powrocie z pracy, przed snem; nauczyciele
rozdawali w szkole, sąsiedzi na ulicy i w sklepie, znajomi przy kaŜdym spotkaniu;
nawet groźny szef w pracy nierzadko sięgał do swojego woreczka z Ciepłym i
Puchatym. Nikt tam nie chorował i nie umierał, a szczęście i radość mieszkały we
wszystkich rodzinach.
Pewnego dnia do miasta sprowadziła się zła czarownica, która Ŝyła ze sprzedawania
ludziom leków i zaklęć przeciw róŜnym chorobom i nieszczęściom. Szybko zrozumiała,
Ŝe nic tu nie zarobi, więc postanowiła działać. Poszła do jednej młodej kobiety i w
najgłębszej tajemnicy powiedziała jej, Ŝeby nie szafowała zbytnio swoim Ciepłym i
Puchatym, bo się skończy, i Ŝeby uprzedziła o tym swoich bliskich. Kobieta schowała
swój woreczek głęboko na dno szafy i do tego samego namówiła męŜa i dzieci.
Stopniowo wiadomość rozeszła się po całym mieście, ludzie poukrywali Ciepłe i
Puchate, gdzie, kto mógł. Wkrótce zaczęły się tam szerzyć choroby i nieszczęścia,
coraz więcej ludzi zaczęło umierać.
Czarownica z początku cieszyła się bardzo: drzwi jej domu na dalekim przedmieściu
nie zamykały się. Lecz wkrótce wyszło na jaw, Ŝe jej specyfiki nie pomagają i ludzie
przychodzili coraz rzadziej. Zaczęła, więc sprzedawać Zimne i Kolczaste, co trochę
pomagało, bo przecieŜ był to wprawdzie nie najlepszy, ale zawsze jakiś kontakt. JuŜ
nie umierali tak szybko, jednak ich Ŝycie toczyło się wśród chorób i nieszczęść.
I byłoby tak moŜe do dziś, gdyby do miasta nie przyjechała pewna kobieta, która nie
znała argumentów czarownicy. Zgodnie ze swoimi zwyczajami zaczęła całymi
garściami obdzielać Ciepłym i Puchatym dzieci i sąsiadów. Z początku ludzie dziwili się
i nawet nie bardzo chcieli przyjmować bali się, Ŝe będą musieli oddać. Ale kto by tam
upilnował dzieci! Brały, cieszyły się i kiedyś jedno z drugim powyciągały ze schowków
swoje woreczki i znów, jak dawniej zaczęły rozdawać.
Jeszcze nie wiemy, czym się skończy ta bajka. Jak będzie dalej, zaleŜy od Ciebie.
*Na podstawie tekstu znalezionego informacje , które wydają się ciekawe i istotne;):
2. Książki wykorzystywane w biblioterapii pełnią różne funkcje. Danuta Gostyńska, autorka
wielu publikacji w dziedzinie biblioterapii, wymienia:
•materiały uspokajające, do których zalicza się ksiązki przygodowe, tak zwane
młodziezowe, baśnie, literaturę humorystyczną,
•materiały pobudzające, czyli ksiązki o tematyce awanturniczo-przygodowej,
wojenne, podróznicze, popularnonaukowe,
•materiały refleksyjne, czyli powieści obyczajowe, biograficzne, ksiązki z wątkiem
romansowym, psychologiczne i socjologiczne.
Dobry tekst biblioterapeutyczny powinien posiadać następujące cechy:
•ma prowadzić do wyciszenia wewnętrznego, skupienia,
•czytający ma dzięki lekturze „wędrować po nowych drogach” bez opuszczania
łózka czy wózka inwalidzkiego i ta „podróz” ma mu sprawiać przyjemność,
•musi powodować pozytywne myślenie (przedstawiając człowieka zmagającego się
z róznymi przeciwnościami, ale osiągającego zwycięstwo),
•ma powodować przemyślenia, zmuszać do refleksji i zastanowienia się nad
zyciem,
•uwrazliwiać na innych ludzi, na otaczający świat
•pomagać w redukcji lęków, które towarzyszą dziecku od najmłodszych lat (np. lęk
przed ciemnością, lęk przed nieznanym otoczeniem, lęk przed kompromitacją, lęk
Przykłady lektur w oparciu, o które mozna przeprowadzać zajęcia na określony temat:
M. Strzałkowska: „Wiersze, Ŝe aŜ strach” – lęk przed ciemnością
M. Musierowicz: „Bijacz” – agresja
T. Kubiak: „Nadąsany gołąb” – złość
M. Jaworczakowa: „Oto jest Kasia” – zazdrość
F. H. Burnett: „Mała księŜniczka” – radzenie sobie ze smutkiem
J. Korczakowska: „Spotkanie nad morzem” – niepełnosprawność
H. Ch. Andersen: „Brzydkie kaczątko” – brak akceptacji dla „inności”
E. Meyer-Glitza: „Wiadomość od taty” – utrata bliskiej osoby
J. Porazińska: „Szewczyk Dratewka” – pochwała odwagi i sprytu
przed przemocą i agresją)
Rodzice i nauczyciele nie mogą zapominać, Ŝe rozwój dziecka jest procesem samoistnym,
specyficznym dla danej jednostki. W danej grupie wiekowej mogą występować znaczne
róŜnice w rozwoju psychicznym i fizycznym wychowanków, często stając się źródłem ich
wewnętrznego niepokoju. Tę inność kaŜdego z nich naleŜy docenić i uszanować.
Biblioterapia jest metodą, którą intuicyjnie stosuje wiele osób, rodziców i nauczycieli.
Zajęcia biblioterapeutyczne pomagają w rozwoju dzieci i młodzieŜy, przyczyniają się do
integracji osób niepełnosprawnych, nieprzystosowanych społecznie oraz grup
mniejszościowych.
Cały tekst: http://www.zspposada.pl/publikacje/biblioterapia.pdf
wositelec