27.04.2006 r.
Psychologia różnic indywidualnych
wykład 8
Geneza różnic indywidualnych
Jaki jest udział czynników genetycznych i środowiskowych w wyjaśnianiu wariancji fenotypowej?
wariancja fenotypowa = zmienność (w zakresie takiej czy innej cechy), z jaką mamy do czynienia w populacji
S
S - wariancja genetyczna (zmienność, za którą odpowiedzialne są czynniki genetyczne)
S - wariancja środowiskowa (zmienność, za którą odpowiedzialne są czynniki środowiska)
Składniki wariancji genetycznej:
S - wariancja genetyczna addytywna (geny przekazywane przez rodziców)
S - wariancja genetyczna nieaddytywna (interakcja między genami)
Wskaźnik odziedziczalności:
h
(stosunek wariancji genetycznej do fenotypowej, czyli całkowitej)
Teoretycznie może przybierać wartości 0-1 (0% do 100%).
Interpretacja wskaźnika odziedziczalności:
- informuje o tym, w jakim stopniu czynniki genetyczne odpowiadają za różnice między jednostkami
- nie może być odnoszony do pojedynczych osób
- dot. określonej populacji (na której został obliczony) w określonym czasie historycznym
Metody badań nad genezą różnic indywidualnych:
1. metody genetyki zachowania
- badania bliźniąt i inne badania rodzinne
- badania adopcyjne
2. badania środowiskowe
- porównywanie osób żyjących w określonych różnych warunkach środowiskowych
- badanie wpływu zmian czynników środowiskowych
Rola czynników genetycznych w genezie różnic indywidualnych
cel badań: wykazanie związku między podobieństwem w zakresie psychologicznym (np. w zakresie inteligencji) a pokrewieństwem genetycznym – im większe pokrewieństwo, tym wyższa korelacja cech np.
0,86 – bliźnięta monozygotyczne (100% genów)
0,72 – bliźnięta monozygotyczne wychowane oddzielnie (100%)
0,60 – bliźnięta dyzygotyczne (50%)
0,47 – rodzeństwo (50%)
0,42 – rodzic-dziecko (50%)
0,31 – rodzeństwo przyrodnie (25%)
0,27 – dziadek-wnuk (25%)
0,15 – kuzyni (12,5%)
0,19 – rodzic-dziecko adoptowane
Obliczanie wskaźnika odziedziczalności (badania nad bliźniętami MZ i DZ wychowanymi razem):
- Formuła Falconera
h^2 = 2(rM-rD)
dla inteligencji wg danych z tabeli powyżej:
h^2 = 2(0,86-0,60) = 0,52 (52%)
- Nowsza metoda
analiza dopasowania danych empirycznych do modeli teoretycznych zakładających wkład różnych grup czynników do wariancji fenotypowej
· zależność wskaźnika odziedziczalności od rodzaju mierzonej cechy i zdolności np. dla czynnika g 80%
dla zdolności werbalnej i percepcyjnej – 51-64%
dla zdolności pamięciowych – 32-44%
· wzrost wskaźnika odziedziczalności z wiekiem np. w zakresie inteligencji
u dzieci 40%
u dorosłych 60%
w wieku podeszłym >60%
Główne zarzuty w odniesieniu do klasycznych metod genetyki zachowania:
- o podobieństwie rodzinnym decyduje też wspólne środowisko (środowisko wspólne zwiększa korelacje między członkami rodziny, środowisko specyficzne – zmniejsza)
- środowisko bliźniąt MZ jest bardziej podobne niż DZ
- identyczność genetyczna bliźniąt MZ nie jest pewna
- warunki życia płodowego bliźniąt MZ mogą się różnić
Najsilniejszy argument przemawiający za rolą czynników genetycznych: korelacje w zakresie inteligencji między bliźniętami MZ wychowanymi osobno są wyższe niż bliźniętami DZ wychowanymi razem (0,72>0,6)
Rola czynników środowiskowych:
A. Porównanie inteligencji różnych grup środowiskowych:
- wieś-miasto
- grupy różniące się statusem społeczno-ekonomicznym
- różnice rasowe
- rola pozycji w rodzinie (rodzeństwo)
B. Ocena efektywności oddziaływań stymulujących rozwój intelektualny
Wyniki WISC-R (Wechslera) a miejsce zamieszkania dzieci
(polska normalizacja – koniec l. 80):
duże miasto (powyżej 100 tys. mieszkańców
IQ 105.5
małe miasto (poniżej 100 tys. mieszkańców
IQ 101.8
wieś
IQ 94.6
różnica – ok. 10 pkt (2/3 odchylenia standardowego)
R. Lynn – różnice w IQ między ludźmi dorosłymi
IQ
Londyn, płd.-wschodnia Anglia
102.1
Szkocja, Irlandia
96.0
Interpretacja różnic w zakresie inteligencji zw. z miejscem zamieszkania:
- interpretacja środowiskowa: lepsze warunki rozwoju intelektualnego w mieści
- możliwa interpretacja genetyczna: efekt selektywnej migracji (migracja ze wsi do miasta) – zapewne IQ odgrywa rolę w wyborze miasta i wyjechaniu ze wsi
Wyniki WISC-R a wykształcenie rodziców; dzieci 6-16 lat
wyższe
111.6
średnie
102.7
zasadnicze zawodowe
97.5
podstawowe
92.6
różnica – ok. 19 pkt (więcej niż 1 odchylenie standardowe)
A. Firkowska-Mankiewicz – różnice w IQ między dziećmi
SES oceniany w skali 0-12
średni IQ
0
85.85
12
108.07
SES – dobra użytkowe, ilość miejsca w mieszkaniu, pensja rodziców
Interpretacja różnic w zakresie IQ zw. ze statusem społeczno-ekonomicznym:
- środowiskowa:
· dobre warunki ekonomiczne sprzyjają kształceniu i „korzystaniu z kultury”
· kształcenie rozwija inteligencję
· wykształceni rodzice stwarzają lepsze warunki rozwoju intelektualnego dzieci
- genetyczna:
· inteligencja ułatwia zdobycie wysokiego SES (w tym – wykształcenia) i jednocześnie jest przekazywana genetycznie dzieciom
Różnice rasowe:
Fakt: w badaniach amerykańskich stwierdza się różnice w zakresie przeciętnego IQ między białymi a czarnymi (15 pkt)
Interpretacja środowiskowa: niski SES mniejszości rasowych
genetyczna: A. R. Jensen (powszechnie odrzucana)
Inteligencja a pozycja w rodzinie
Wyniki: wyższa IQ dzieci starszych (zwłaszcza najstarszych) niż inteligencja młodszych (zwłaszcza najmłodszych)
Interpretacje związku między IQ a pozycją w rodzinie:
- model konfluencyjny Zajonca (rola „poziomu intelektualnego domu”); 2+1 – najwyższy
- wpływ roli społecznej „starszego” („tutora”) – najstarsze dziecko ma rolę nauczyciela młodszego rodzeństwa
Przykłady badań nad efektywnością działań reedukacyjnych:
- klasyczne badania Skeelsa (1966)
IQ w 2 r. ż.
IQ po 3 latach
dzieci pozostawione w „złym” sierocińcu
87
60
dzieci przeniesione do specjalnej placówki
64
92
- badania nad efektywnością programu Head Start (od. r. 1965) – adresowany do dzieci o niskim SES
IQ niewiele wzrosło, po latach zysk się cofa, ale IQ nie spada. Dzieci nie będące w programie – IQ często spada. Funkcjonowanie w szkołach bardzo dobre, kończą szkołę. Zdobywają wykształcenie.
Wpływ genetyki na środowisko:
- pasywny = rodzice biologiczni tworzą środowisko odpowiadające genotypowi dziecka (ponieważ robią to zgodnie z własnymi genetycznie uwarunkowanymi preferencjami)
- reaktywny („ewokacyjny”) = genetycznie uwarunkowane zachowania dziecka wywołują określone reakcje otoczenia
- aktywny = dziecko w zależności do swego genotypu selektywnie odbiera i dobiera środowisko
psychUW