TRENING WZROKU
Wskazany dla:
- dzieci mających problemy z przekraczaniem wzrokowej linii środka (problemy z czytaniem i pisaniem)
- dzieci mających problemy z mową (ruchy gałek ocznych i języka są ze sobą bardzo mocno skorelowane, dlatego ćwicząc wzrok wpływamy na rozwój i poprawę mowy)
- dla dzieci i osób starszych z wadami wzroku (noszących okulary)
- dla osób pracujących przy komputerze i długo oglądających telewizję.
I. Masaż rozluźniający i aktywizujący mięśnie twarzy i gałki ocznej.
- Podczas tego masażu dziecko leży na plecach, a osoba masująca znajduje się za głową dziecka tak aby miała łatwy dostęp do twarzy dziecka.
1. Delikatnie głaszczemy mięśnie twarzy dziecka w następującej kolejności: czoło (od środka do skroni), wokół oczu (od środka na boki), po linii nosa, wokół linii ust (od środka na boki), wzdłuż linii podbródka (od środka brody, do góry i na boki).
2. Masujemy policzki dziecka ruchami okrężnymi w okolicy stawu skroniowo-żuchwowego.
3. Ruchem okrężnym masujemy górną i dolną krawędź oczodołu (nad brwiami i na kości jarzmowej). Zaczynamy od środka i kierujemy się na boki.
4. Rozciągamy pod kątem 45˚punkty po wewnętrznej stronie oczodołów – najpierw te znajdujące się u góry, rozciągamy do góry i do wewnątrz (ku nosowi), a następnie te na dole, do dołu i do wewnątrz.
5. Rozciągamy pod kątem 45˚punkty po zewnętrznej stronie oczodołów – najpierw te znajdujące się u góry, rozciągaj do góry i na zewnątrz, a następnie te na dole, do dołu i na zewnątrz.
6. Masujemy ruchami okrężnymi (wykonując małe kółeczka palcem wskazującym) punkty po obu stronach nosa dziecka. Najpierw przy skrzydełkach nosa, a następnie u nasady nosa, przy kącikach wewnętrznych oka.
7. Masujemy krawędzie oczodołów. Wykonujemy głaskanie wokół oczu dziecka, jakbyśmy chcieli narysować mu okulary (znak nieskończoności). Zaczynamy od miejsca pomiędzy brwiami i kierujemy się do góry przez brwi boczną krawędź oczodołu. Następnie przez dolną krawędź do środka i to samo na drugim oczodole.
8. Pocieramy szybko swoje dłonie jedną o drugą tak aby stały się ciepłe i przykładamy je do oczu dziecka, ale tak żeby nie uciskać na powieki. Jest to bardzo dobry sposób relaksu dla wzroku i mięśni okoruchowych. Możemy zachęcać dziecko aby to ćwiczenie wykonywało samodzielnie.
II. Gimnastyka mięśni okoruchowych – wodzenie wzrokiem.
- Podczas wykonywania ćwiczeń dziecko leży na plecach siedzi albo stoi, a terapeuta znajduje się z przodu, tak aby dziecko mogło go swobodnie widzieć.
- Do wodzenia oczami potrzebny jest kolorowy przedmiot (najlepiej piłeczka, maskotka grzechotka, pacynka lub inny atrakcyjny dla dziecka przedmiot). Dla małych dzieci, które maja problemy ze skupieniem wzroku można wybrać zabawkę która wydaje jakiś dźwięk, wówczas wydłużymy czas koncentracji.
- Dziecko powinno samo wybrać kolor przedmiotu, za którym będzie wodzić oczami. (później można zaproponować zmianę koloru)
- Terapeuta porusza przedmiotem ok. 30 cm przed oczami dziecka zataczając łuk (owal). Nie po linii prostej !!!.
- W miarę czasu zwiększa się zasięg wodzenia do maksymalnie dużego
- Poruszamy przedmiotem dosyć szybko, wykonując około 6 – 10 ruchów w każdym kierunku.
- Dobrze jest jeśli dziecko wodzi tylko oczami bez poruszania głową. Początkowo jest to trudne dla dziecka więc można delikatnie przyłożyć swoja rękę do czubka głowy dziecka i delikatnie blokować ruchy jego głowy (nie należy jednak na siłę przytrzymywać głowy bo powoduje to dyskomfort i można przez to zniechęcić dziecko do dalszych ćwiczeń).
- Jeśli dziecko niechętnie skupia wzrok na przedmiocie, to można zacząć zabawę w wodzenie z latarką – w zaciemnionym pokoju, kierujemy światło latarki na ścianę i poruszamy w różnych kierunkach (patrz ćw.1-5). Zachęcamy dziecko aby poruszało oczami za światłem latarki.
- Dużym ułatwieniem może być praca w świetle nadfioletowym z wykorzystaniem zabawek fluorescencyjnych. Wkładamy dziecku białe rękawiczki i w świetle nadfioletowym pozwalamy przyglądać się własnym „świecącym” dłoniom. Ważne jest aby w pomieszczeniu nie było innych białych przedmiotów, które mogłyby rozpraszać dziecko.
- UWAGA!!! Oczy mogą pracować tylko ok. 1 minuty (u małych dzieci jeszcze krócej) dlatego po każdym ćwiczeniu należy zrobić przerwę i pozwolić dziecku odpocząć. Można w tym czasie wykonać ćwiczenia relaksacyjne z zamkniętymi oczami lub ćw. Z punktu I. 7, 8 . Lepiej ćwiczyć częściej w ciągu dnia wykonując mniejszą liczbę powtórzeń.
- Należy koniecznie zwrócić uwagę na swobodne oddychanie podczas wodzenia
- Ćwiczenia należy wykonywać bez okularów.
- Kolejność ćwiczeń jest istotna.
1. Wodzenie wzrokiem w poziomie – terapeuta porusza przedmiotem ok. 30 cm przed oczami dziecka zataczając łuk w poziomie. Ruch powinno się zaczynać i kończyć na środku tj. na wysokości nasady nosa dziecka. Oczy dziecka poruszają się za przedmiotem: maksymalnie w prawo i w lewo
2. Wodzenie w pionie – terapeuta porusza przedmiotem ok. 30 cm przed oczami dziecka zataczając łuk w pionie. Ruch powinno się zaczynać i kończyć na środku tj. na wysokości nasady nosa dziecka. Oczy dziecka poruszają się za przedmiotem: maksymalnie do góry i w dół
3. Wodzenie „blisko – daleko”. Terapeuta porusza przedmiotem zaczynając ok. 30 cm od twarzy dziecka i odsuwa jeszcze bardziej w dal na ok. 60 -80 cm, a następnie wraca do twarzy dziecka (ćwiczenie powinno się zakończyć w kiedy przedmiot znajduje się daleko)
4. Wodzenie po przekątnej. Od środka w górę w lewo skos powrót i w dół w prawo skos, następnie to samo w przeciwnych kierunkach (druga przekątna).
5. Wodzenie wzrokiem po znaku nieskończoności („leniwa ósemka”). Zaczynamy ruch w taki sposób aby dziecko rozpoczęło wodzenie kierując wzrok w lewo do góry.
6. Dziecko wykonuje ruchy swoją ręką (rysowanie w powietrzu) i wodzi wzrokiem za ręką. Rysuje jedna ręka, później druga a na koniec obie jednocześnie. Na początku mogą to być dowolne ruchy ręką tzw. szlaczki, a później przechodzimy do bardziej skomplikowanych figur.
Opracowała:
mgr rehabilitacji
Aneta Giczewska
kasia5512